Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2015r. w S.

odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 14 kwietnia 2014 r. Nr (...)

w sprawie M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala M. K. prawo do emerytury od dnia 1 lutego 2014r.

Sygn. akt IV U 508/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 kwietnia 2014 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił ubezpieczonemu M. K. przyznania prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż ubezpieczony nie udowodnił, aby na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymował się 15letnim okresem pracy w szczególnych warunkach.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył M. K., który wskazał, że w okresach od 2 maja 1974 r. do 7 czerwca 1977 r. i od 6 października 1977 r. do 22 kwietnia 1978 r. był zatrudniony w szczególnych warunkach na stanowisku kierowcy ciągnika w (...) L.. Ubezpieczony pracował również jako operator sprzętu ciężkiego w Przedsiębiorstwie (...) w (...) w W. w okresie od 24 kwietnia 1978 r. do 31 marca 1993 r. Jednakże, jak podniósł M. K., nie uzyskał od pracodawcy odpowiednich świadectw potwierdzających zatrudnienie w warunkach szczególnych (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie, powołując się jednocześnie na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (k. 2-3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

M. K., ur. (...), w dniu 12 lutego 2014 r. (data prezentaty) złożył do (...) Oddział w S. wniosek o przyznanie emerytury. W powyższym piśmie ubezpieczony wskazał, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (wniosek k. 1-4). Na podstawie przedłożonych dokumentów, organ rentowy uznał, iż ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. wykazał staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, w tym 22 lata, 7 miesięcy i 15 dni okresów składkowych. ZUS stwierdził, iż ubezpieczony nie udowodnił, by na dzień 1 stycznia 1999 r. przepracował 15 lat w warunkach szczególnych. Powyższe stało się podstawą do wydania przez organ rentowy, w dniu 14 kwietnia 2014 r. zaskarżonej decyzji (k. 70 akt ZUS).

W okresach od 2 maja 1974 r. do 7 czerwca 1977 r. i od 6 października 1977 r. do 22 kwietnia 1978 r. M. K. był zatrudniony na stanowisku kierowcy ciągnika w Spółdzielni Kółek Rolniczych (...) z siedzibą w W.. Zimą, ubezpieczony wykonywał pracę w transporcie, tj. m. in. przewoził paszę dla kurcząt po całym województwie (...) oraz buraki cukrowe, eternit, zaś w pozostałym okresie wykonywał prace polowe w rolnictwie. Przez cały rok było zapotrzebowanie na pracę wykonywaną przez kierowcę ciągnika. Wymienioną pracę ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W okresie od 24 kwietnia 1978 r. do 31 marca 1993 r. ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku operatora sprzętu ciężkiego w Przedsiębiorstwie (...) w Wodę (...) w W. (wcześniejsza nazwa Przedsiębiorstwo Budownictwa Rolniczego w W.). Początkowo, M. K. pracował jako kierowca ciągnika. W 1984 r. ubezpieczony ukończył kurs na operatora koparki. Wtedy też rozpoczął pracę na stanowisku operatora koparki. Do jego zadań należało wykonywanie wykopów pod zakładaną instalację wodociągową. Wymienioną pracę ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o świadectwa pracy wydane przez (...) L. z/s w W. z dnia 5 września 1984 r. oraz z dnia 22 kwietnia 1978 r. k. 13 i k. 15 akta ZUS, świadectwo pracy wydanie przez (...) w W. k. 18 akta ZUS, umowę o pracę z dnia 2 maja 1974 r. oraz z dnia 6 października 1977 r. akta osobowe z (...) L. z/s w W., umowy o pracę z dnia 24 kwietnia 1978 r. oraz z dnia 1 sierpnia 1983 r. k. 4, 5, wypowiedzenie umowy o pracę z dnia 22 grudnia 1992 r. akta osobowe (...) w W., zeznania ubezpieczonego k. 7-8, 22v, zeznania świadków: J. Ś. k. 7v, Z. Ś. k. 7v, F. P. k. 22v.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego jest uzasadnione.

Sporną okolicznością w przedmiotowej sprawie było to, czy na dzień 1.01.1999 r. M. K. legitymował się wymaganym okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Zdaniem ZUS, ubezpieczony na dzień 1.01.1999 r. nie udokumentował żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z art. 184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: 1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W ocenie Sądu Okręgowego M. K. spełnił powyższe warunki. M. K. udowodnił bowiem ponad 15 lat okresów pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów dotychczasowych. Materiał dowodowy w postaci znajdujących się w aktach osobowych dokumentów tj. umów o pracę oraz świadectw pracy jak również złożone w sprawie zeznania świadczą o zatrudnieniu ubezpieczonego w okresach od 2 maja 1974 r. do 7 czerwca 1977 r. i od 6 października 1977 r. do 22 kwietnia 1978 r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych (...) z siedzibą w W. oraz w okresie od 24 kwietnia 1978 r. do 31 marca 1993 r. w Przedsiębiorstwie (...) w Wodę (...) w W.. Sąd uznał, iż zeznania ubezpieczonego jaki i świadków: J. Ś., Z. Ś., F. P. są wiarygodne. Złożone zeznania są logiczne i spójne. Wskazać należy, iż F. P. był, podobnie jak ubezpieczony, zatrudniony w (...) L. z/s w W. w latach 1974-1978 r. Wskazany świadek pracował na stanowisku traktorzysty, a potem dyspozytora i kierownika. Zarówno M. K. jak i F. P. zgodne zeznali, iż ubezpieczony pracował jako traktorzysta przez cały rok. Zimą jako traktorzysta świadczył usługi transportowe w tym m. in. przewoził buraki cukrowe oraz paszę dla kurcząt, natomiast w pozostałym okresie świadczył pracę kierowcy ciągnika przy pracach polowych. Z kolei świadkowie J. Ś. oraz Z. Ś. pracowali od lat 70-tych XX wieku do 1993 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa Rolniczego w W. (późniejsza nazwa (...) w W.) najpierw na stanowisku kierowcy ciągnika, a następnie operatora koparki. Sąd nie dostrzegł przeszkód, by odmówić wiarygodności zeznaniom M. K., który stwierdził, iż w 1984 r. ukończył kurs na operatora koparki i został zatrudniony na powyższym stanowisku. Z zeznań świadków wynika, iż ubezpieczony zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy. Jego wyłącznym zadaniem było kierowanie ciągnikiem, a potem pełnił funkcję jedynie operatora koparki.

W ocenie Sądu, pracę wykonywaną przez M. K. na stanowisku kierowcy ciągnika zakwalifikować należy jako pracę w warunkach szczególnych wymienioną w załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w wykazie A dział VIII w transporcie i łączności poz. 3, tj. prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsiennicowych. Praca na wyżej wskazanym stanowisku została również wymieniona w zarządzeniu nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w cz. B w dziale VIII pod poz. 3 pkt 1, tj. kierowca ciągnika kołowego. Z kolei praca operatora koparki powinna zostać uznana jako praca w warunkach szczególnych określona w wyżej wymienionym wykazie A w dziale V- w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych pod poz. 3 tj. prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych. Uszczegółowienie powyższego odnaleźć można w załączniku nr 1 do zarządzenia nr 16 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 10 grudnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładzie pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wzrostu emerytury, cz. I pod poz. 3 prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych, maszyniści maszyn do robót ziemnych pod pkt 1 tj. maszynista koparek i ładowarek jednonaczyniowych i wielonaczyniowych. Ze względu na to, iż zarówno praca kierowcy ciągnika jak i operatora koparki jest uznawana za pracę w warunkach szczególnych, cały okres zatrudnienia ubezpieczonego w (...) w W. uznać należy za pracę w wymienionych warunkach.

Suma powyższych okresów tj. od 2 maja 1974 r. do 7 czerwca 1977 r. i od 6 października 1977 r. do 22 kwietnia 1978 r. jak również okres od 24 kwietnia 1978 r. do 31 marca 1993 r. wynosi ponad 15 lat. Wskazać również należy, iż ubezpieczony ukończył w dniu 25 września 2011 r. 60 rok życia. Wobec faktu, iż nie był on członkiem otwartego funduszu emerytalnego wskazać należy, że spełnił on wszystkie przesłanki niezbędne do otrzymania emerytury w wieku obniżonym.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.