Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 838/13

POSTANOWIENIE

Dnia 10 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Wojtczuk

Protokolant sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2015r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z wniosku W. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 kwietnia 2013 r. Nr (...)

p o s t a n a w i a :

I. uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. celem ponownego rozpoznania;

II. umorzyć postępowanie.

Sygn. akt IV U 838/13

UZASADNIENIE

Decyzją z 30 kwietnia 2013 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 ze zm.) odmówił W. Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując, że orzeczeniem z dnia 26 lutego 2013 r. Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. Z. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania wskazała, że nie zgadza się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS, bowiem od kilku lat choruje na cukrzycę i od dwóch lat jego stan zdrowia nieustannie i gwałtownie się pogarsza, co spowodowało że zrezygnował z prowadzenia działalności gospodarczej (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawarta w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wskazując, iż odwołanie ubezpieczonego nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które skutkowałyby zmianą zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. Z. w dniu 14 grudnia 2012 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.1-2 akt organu rentowego). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 25 stycznia 2013 r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika z 25.01.2013 r. k.44 akt organu rentowego).

W. Z. wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS (sprzeciw k. 45).

W wyniku wniesienia sprzeciwu ubezpieczony został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 26.02.2013 r. nie stwierdziła u wymienionego niezdolności do pracy (orzeczenia z 26.02.2013 r. k. 52 akt organu rentowego).

Decyzją z 30 kwietnia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 ze zm.) odmówił W. Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z dn.30.04.2013 r. k.78 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy kardiologa i lekarza medycyny pracy w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu stwierdzili u ubezpieczonego W. Z. cukrzycę typu II leczoną insulinoterapią, nadciśnienie tętnicze I WHO i uznali ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy od dnia 13 października 2014 r. do 13 października 2015 r. Biegli wskazali, że u ubezpieczonego występują często stany hipoglikemiczne, i obecnie dołączył się objawy utraty przytomności: tj. dwukrotnie ubezpieczony stracił przytomność -dnia 30.06.2014 r. i 12.10.2014 r. W związku z powyższym biegli stwierdzili, że ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest częściowo niezdolny do wykonywania pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Biegli uznali ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy od dnia 13.10.2014 r. z uwagi na to, że do stanów hipoglikemicznych dołączyły się w dniach 30.06.2014 r. i 12.10.2014 r. objawy utraty przytomności (opinia biegłych k.62, opinia uzupełniająca k.77). W kolejnej opinii lekarz medycyny pracy również stwierdził, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od 13.10.2014 r. do 13.10.2015 r. podtrzymując tym samym wnioski biegłych z wcześniejszej opinii (opinia k.91).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 477¹⁴ § 4 kpc w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

"Nowe okoliczności" w rozumieniu art. 477¹⁴ § 4 k.p.c., to dla przykładu, schorzenia istniejące przed wydaniem decyzji, lecz wykazane przez ubezpieczonego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich w trakcie postępowania sądowego i których nie oceniał ani lekarz orzecznik, ani komisja lekarska organu rentowego (tak SA w Poznaniu w wyroku z dnia 26.02.2014 r. w sprawie III AUa 1141/13 ).

Postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter kontrolny, służy badaniu prawidłowości decyzji organu rentowego i nie może polegać na zastępowaniu tego organu w wydawaniu decyzji ustalających świadczenie z ubezpieczeń społecznych. Postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Z tego powodu sąd co do zasady nie może we własnym zakresie ustalać prawa do świadczenia, a ujawniona w trakcie postępowania sądowego zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego jako przesłanka niezdolności do pracy warunkująca prawo do renty, nie może prowadzić do uznania kontrolowanej decyzji za wadliwą i do jej zmiany. W postępowaniu odwoławczym od decyzji odmawiającej prawa do świadczenia sąd ubezpieczeń społecznych ocenia legalność decyzji według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25.09.2014 r. , I UK 181/14, LEX nr 1537266).

W okolicznościach niniejszej sprawy zaistniała nowa okoliczność dotycząca stanu zdrowia ubezpieczonego W. Z., bowiem po wydaniu zaskarżonej decyzji dnia 30.04.2013 r. i wniesieniu odwołania u ubezpieczonego doszło do pogorszenia stanu zdrowia w związku z problemami diabetologicznymi. Przed wydaniem zaskarżonej decyzji u ubezpieczonego występowały stany hipoglikemiczne, natomiast na etapie postępowania sądowego oprócz tego doszło dwukrotnie do utrat przytomności w dniach 30.06.2014 r. i 12.10.2014 r., co spowodowało, że biegli sądowi uznali, że na skutek występowania stanów hipoglikemicznych z utratą przytomności, stan zdrowia ubezpieczonego pogorszył się i uzasadnia uznanie go za częściowo niezdolnego do pracy od 13.10.2014 r. na okres jednego roku.

Powyższa okoliczność nie była znana organowi rentowemu przed wydaniem zaskarżonej decyzji, bowiem wcześniej nie występowały u ubezpieczonego utraty przytomności z powodu schorzeń diabetologicznych. Powyższego pod kątem zdolności do pracy nie oceniał lekarz orzecznik, ani komisja lekarska ZUS-u. Powyższe powoduje zasadność uchylenia zaskarżonej decyzji, przekazania sprawy organowi rentowemu do ponownego rozpoznania i umorzenie postępowania.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477¹⁴§ 4 kpc orzekł jak w postanowieniu.

IV U 838/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE