Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku IX Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Ewa Reginia-Jurkiewicz

Protokolant: Karolina Gworek

po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2015 roku w Słupsku

na rozprawie sprawy

z powództwa R. W.

przeciwko (...) S. A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S. A. z siedzibą w W. na rzecz powoda R. W. kwotę 25.705,33 zł (dwadzieścia pięć tysięcy siedemset pięć 33/100 złotych) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 12.08.2014 r. do dnia zapłaty;

II.  orzeka, że koszty procesu ponosi pozwany w całości, przy czym szczegółowe rozliczenie kosztów postępowania pozostawia Referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt IX C 477/14

UZASADNIENIE

Powód R. W. wniósł pozew przeciwko pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 25.705,33 zł wraz odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 30.03.2013r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony pojazd marki M. (...) o nr rej. (...), będący własnością powoda. Sprawca kolizji posiadał ważną polisę odpowiedzialności cywilnej wystawioną przez pozwanego. W toku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego, pozwany przyznał swoją odpowiedzialność za zdarzenie i wypłacił powodowi kwotę 16.837,47 zł tytułem odszkodowania. Powód wskazał, iż ubezpieczyciel bezpodstawnie użył zaniżonej stawki za roboczogodzinę w kwocie 55,00 zł oraz zaniżył koszty materiałów lakierniczych i części zamiennych oraz niezasadnie zastosował urealnienie na części zamienne w wysokości 60%. W ocenie powoda, należna kwota odszkodowania powinna wynosić 38.897,20 zł, mając zaś na uwadze wysokość wypłaconego odszkodowania (16.837,47 zł), powód wskazał, że należy mu się dopłata odszkodowania w wysokości 22.059,73 zł. Powód skapitalizował odsetki na dzień 11.08.2015r., tj. na dzień poprzedzający wniesienie pozwu.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany wskazał, iż w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego ustalił i wypłacił powodowi kwotę 16.837,47 zł tytułem odszkodowania za szkodę powstałą na skutek zdarzenia z dnia 30.03.2013r. Obliczając wysokość odszkodowania, pozwany zastosował ceny części alternatywnych oraz urealnienie cen części zamiennych oryginalnych i materiałów z uwagi na fakt, iż na rynku dostępne są części zamienne o zróżnicowanych cenach, w tym cenach znacznie niższych aniżeli ceny części zamiennych wynikające z systemu E./A.. W ocenie pozwanego, wypłacona kwota odszkodowania pozwalała na przywrócenie pojazdu poszkodowanego do stanu sprzed kolizji i wypłacone odszkodowanie w pełni zrekompensowało szkodę w pojeździe powstałą na skutek zdarzenia z dnia 30.03.2013r.. Nadto, pozwany zakwestionował datę początkową od której powód domagał się naliczania odsetek, dopiero bowiem w dniu 30.06.2014r. powód skierował do pozwanego żądanie dopłaty odszkodowania. Pozwany zakwestionował również zasadność i wysokość odsetek skapitalizowanych.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 30.03.2013r. doszło do zdarzenia w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), będący własnością R. W.. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w związku z ruchem pojazdu wystawioną przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. ( bezsporne, nadto dowód: zgłoszenie szkody w aktach szkody).

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. uznał swoją odpowiedzialność za zdarzenie i wypłacił R. W. kwotę 16.837,47 zł tytułem odszkodowania ( bezsporne).

Dnia 30.06.2014r. R. W. wystosował do Ubezpieczyciela pismo, w którym domagał się stosownej dopłaty odszkodowania, przedkładając sporządzoną kalkulację naprawy, w której szkoda wyceniona została na kwotę 38.897,20 zł. W związku z czym powód wezwał pozwanego do dopłaty kwoty 22.059,73 zł ( dowód: pismo z dnia 30.06.2014r., k. 25-29).

(...) Zakład (...) nie dokonał dopłaty odszkodowania ( bezsporne).

Koszt naprawy pojazdu M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w związku ze zdarzeniem z dnia 30.03.2013r. wynosił 39.825,32 zł brutto ( dowód: pisemna opinia biegłego sądowego M. S. - k. 96; pisemna opinia uzupełniająca biegłego - k. 107).

Sąd zważył:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Kwestię odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu szkód komunikacyjnych regulują przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U.2003.124.1152).

Zgodnie z art. 34 powołanej ustawy z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

W świetle przepisów Kodeksu cywilnego ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów zarówno wówczas, gdy odpowiedzialność posiadacza lub kierującego pojazdem oparta jest na zasadzie ryzyka (art. 436 § 1 w zw. z art. 435 § 1 kc), jak i wówczas, gdy oparta jest na zasadzie winy (art. 436 § 2 w zw. z art. 415 kc).

W pierwszej kolejności wskazać należało, iż w niniejszej sprawie bezspornym był fakt zajścia zdarzenia w dniu 3.03.2012r., na podstawie którego pozwany był odpowiedzialny do naprawienia szkody powstałej w pojeździe powoda. Z tego tytułu pozwany wypłacił powodowi łączną kwotę 3.924,59 zł.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia całkowitej wysokości należnego odszkodowania.

Uzasadniając żądanie zasądzenia dalszej kwoty tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu, powód wskazywał, że pozwany wyceniając szkodę bezpodstawnie zaniżył jej wartość. Z kolei pozwany podniósł, iż dokonał prawidłowego wyliczenia wartości szkody zaś przyznane odszkodowanie pozwalało na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody.

Przechodząc do oceny stanowisk stron, Sąd zważył, iż zgodnie z art. 363 § 1 i 2 kc naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

W myśl zaś art. 822 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Jak słusznie zważył Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7.08.2003r., IV CKN 387/01 (LEX nr 141410), szkoda powstaje zwykle w chwili wypadku komunikacyjnego i podlega naprawieniu według zasad określonych w art. 363 § 2 kc. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać. Przy takim rozumieniu obowiązku odszkodowawczego nie ma w zasadzie znaczenia prawnego okoliczność, czy poszkodowany dokonał naprawy oraz czy i jakim kosztem to uczynił. Zgodnie z art. 363 § 2 kc wysokość tak określonego odszkodowania powinna być ustalona według poziomu cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy.

Poddając analizie stan faktyczny niniejszej sprawy, Sąd zważył, iż w celu ustalenia szkody wynikłej w pojeździe powoda, niezbędne było uzyskanie wiadomości specjalnych. W tym celu dopuszczono dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu szacowania szkód samochodowych.

W pisemnej opinii z dnia 13.03.2015r. biegły sądowy M. S. wyliczył koszt naprawy pojazdu powoda na kwotę 39.825,32 zł brutto. Biegły zaopiniował, że przy obliczeniu kosztu naprawy samochodu zastosowano stawkę 80/90 zł, a ceny takie obowiązywały w zakładach (...) kat. Cechu (...), które uznano jako stawkę średnią. Przy wycenie biegły przyjął ceny części z dnia szkody, ujął niezbędne demontaże prac naprawczych oraz konserwację elementów i lakierowanie wg systemu (...). Ponadto biegły zastosował kwalifikacje jak w kalkulacjach powoda i Ubezpieczyciela z pewnymi modyfikacjami. Tak obliczony koszt naprawy wyniósł kwotę 39.825,32 zł brutto, zaś w przypadku naprawy zderzaka tylnego koszt naprawy wynosi kwotę 37.291,41 zł brutto. Biegły wskazał przy tym, że nie były dostępne części alternatywne o jakości Q, zaś badania przeprowadzone przez biegłego wykazały, że pojazd naprawiono wykorzystując części używane i nie wymieniono, tylko naprawiono błotnik tylny lewy, zaś naprawa ta nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed szkody.

Do powyższej opinii zarzuty zgłosiła strona powodowa, podnosząc że biegły niesłusznie wskazał w opinii, że można było pojazd naprawić w cenie oszacowanej przez ubezpieczyciela tj. ok. 15.500 zł. Powód wskazał, że powód dokonał naprawy systemem gospodarczym dysponując jedynie kwotą wypłaconą przez ubezpieczyciela, zaś naprawa ta zgodnie z opinią biegłego nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed szkody. Zatem, zdaniem powoda, pojazdu nie można było naprawić w cenie oszacowanej przez ubezpieczyciela. Ponadto powód podniósł, że nastąpiło uszkodzenie zaczepu w tylnym zderzaku, co powoduje konieczność jego wymiany.

Odnosząc się do zarzutów strony powodowej, biegły M. S., w pisemnej opinii uzupełniającej z dnia 15.04.2015r. (k. 107) wskazał, że w kwestii nakładki zderzaka tylnego, ubezpieczyciel zakwalifikował nakładkę do wymiany. Na zdjęciach szkodowych widoczne jest odstawanie nakładki od błotnika, co może wskazywać na uszkodzenia zaczepu, wówczas dokonuje się naprawy. Jednak biegły dalej wskazał, że mogło być tak, że nakładka uległa trwałemu odkształceniu, które nie jest widoczne na zdjęciach – wówczas należy nakładkę wymienić. Stąd w opinii biegły przedstawił dwa warianty wyceny.

Poddając analizie opinię biegłego M. S., Sąd ocenił, iż została ona sporządzona w sposób rzetelny i profesjonalny. Wnioski wywiedzione przez biegłego były spójne, logiczne i wyczerpująco uzasadnione. Nadto, trzeba było wskazać, że biegły w sposób logiczny i spójny odniósł się do zarzutów strony powodowej. Strona powodowa nie zakwestionowała uzupełniającej opinii biegłego. Pozwany zaś nie kwestionował ani opinii z dnia 13.03.2015r. ani opinii uzupełniającej.

Podkreślić także należy, iż przywrócenie uszkodzonego pojazdu mechanicznego do stanu poprzedniego oznacza przywrócenie mu nie tylko wyglądu sprzed wypadku, ale przede wszystkim sprawności technicznej, zapewniającej bezpieczeństwo kierowcy i innych uczestników ruchu. Z tego też względu, Sąd orzekający w niniejszej sprawie stoi na stanowisku, że przy ustalaniu wysokości szkody zasadne jest uwzględnianie cen nowych części oryginalnych, które niewątpliwie są bardziej wytrzymałe i jakościowo lepsze niż większość części nieoryginalnych, a przede wszystkim posiadają gwarancje producenta co do tego, że zostały wykonane zgodnie z jego wymogami technologicznymi wpływającymi na jakość i trwałość produktu .. (...) podobnym tonie wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 12 kwietnia 2012r. (sygn. akt III CZP 80/11), w której jednoznacznie wskazał, iż zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części. Wprawdzie Sąd Najwyższy dopuścił możliwość obniżenia odszkodowania o kwotę odpowiadającą wzrostowi wartości pojazdu, jednakże powyższe uzależnił od wykazania tejże przesłanki przez ubezpieczyciela, argumentując to tym, że z faktu wzrostu wartości pojazdu skutek prawny wywodzi zakład ubezpieczeń, gdyż dzięki temu może zmniejszyć sumę ubezpieczeniową, którą zobowiązany jest wypłacić.

Ponieważ pozwany nie wykazał, aby części w pojeździe powoda wymagające wymiany były nieoryginalne, znacznie wyeksploatowane, czy przestarzałe technicznie, Sąd nie miał podstaw, by odstąpić od powszechnej reguły i uznać, że uwzględnienie nowych części w miejsce dotychczas użytkowanych istotnie doprowadziło do wzrostu wartości pojazdu powoda w porównaniu do stanu sprzed wypadku.

Z tego względu, Sąd uznał za prawidłowe wyliczenie dokonane przez biegłego sądowego M. S. i ustalając wysokość szkody na kwotę 39.825,32 zł brutto oparł się na dowodzie ze sporządzonych opinii. Sąd przyjął przy tym wariant opinii biegłego, w którym biegły założył dokonanie wymiany zaczepu zderzaka tylnego, albowiem pozwany sam w toku postępowania likwidacyjnego dokonał takiej kwalifikacji tego uszkodzenia, zaś w toku niniejszego postępowania nie zakwestionował też, że nakładka ta ma podlegać wymianie a nie naprawie.

W konsekwencji, Sąd uznał, iż żądanie zapłaty kwoty 22.059,73 zł tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe powoda należało uwzględnić, przyjmując, iż mieści się ona w różnicy wyliczonej wartości szkody (39.825,32 zł) i kwoty wypłaconej z tego tytułu przez pozwanego (16.837,47 zł).

O odsetkach od kwoty 22.059,73 zł, Sąd orzekł na podstawie art. 817 § 1 kc w związku z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. 2013 poz. 392) oraz na podstawie art. 482 § 1 kc, mając na uwadze to, iż powód zgłosił szkodę w dniu 3.04.2013r., co oznacza, iż pozwany od dnia 5.05.2013r. opóźnia się ze spełnieniem świadczenia i od tej daty powodowi należą się odsetki ustawowe (art. 481 § 1 i 2 kc). Powód dokonał prawidłowej kapitalizacji odsetek, które łącznie z kwotą należnego odszkodowania wyniosły kwotę 25.705,33 zł dochodzoną pozwem. Dalsze odsetki należą się powodowi od dnia wytoczenia powództwa tj. od dnia 12.8.2014r. do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania jak w pkt II wyroku Sąd orzekł zgodnie z treścią art. 108 § 1 kpc i art. 98, 99 kpc, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, ustalając, że pozwany przegrał sprawę w całości oraz pozostawiając szczegółowe wyliczenie kosztów referendarzowi sądowemu.