Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 16 lipca 2013 r. powódka B. K. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) kwoty 12.458,51 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazała, że dokonała wydatków na modernizację rozdzielni elektrycznej zasilającej targowisko przy ulicy (...) w W.. Targowisko składało się z dwóch działek o powierzchni 1501 m2 i 981 m2. W związku ze zwrotem pozwanemu dzierżawionego gruntu o powierzchni 1501 m2 powódka domaga się zwrotu kwoty stanowiącej proporcjonalnie rozdzielenie poniesionych nakładów. Podstawą roszczenia jest art. 226 § 2 k.c.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. K. zawarła w dniu 12 października 1998 r. z Gminą C. w W. (obecnie (...)) umowę dzierżawy gruntu o powierzchni 1501 m2, położonego przy ulicy (...) (nr ewid. (...)), na którym znajdowało się targowisko. Powódka dzierżawiła nieruchomość do dnia 20 września 2011 r. Po oddaniu gruntu pozwanemu nadal prowadzone jest na nim targowisko, a grunt jest dzierżawiony kupcom (niesporne, protokół – k.25-26).

W dniu 30 grudnia 1998 r. B. K. zawarła ze Skarbem Państwa umowę dzierżawy gruntu o powierzchni 981 m2, położonego przy ulicy (...), stanowiący część działki o nr. ewid. (...) i część działki o nr (...)z obrębu (...). Skarb Państwa wypowiedział umowę dzierżawy w dniu 13 czerwca 2008 r., ale mimo to grunt do chwili obecnej jest w posiadaniu powódki (niesporne).

Obie nieruchomości były zasilane w energię elektryczną z rozdzielni usytuowanej na gruncie, którego użytkownikiem wieczystym jest Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w W.. Powódka zawarła w dniu 2 stycznia 2006 r. ze spółdzielnią umowę dzierżawy gruntu o powierzchni 50 m2, na którym znajduje się rozdzielnia. Grunt ten pozostaje w jej władaniu od chwili podpisania umowy (umowa – k.13, mapa – k.14, aneksy do umowy – k.15-21, zeznania świadka W. M. (1) – k.78-79).

W związku z częstymi awariami sieci elektrycznej zasilającej obie części targowiska powódka wymieniła w drugiej połowie 2007 r. starą rozdzielnię na nową. Koszt modernizacji, w tym zakupu urządzeń elektrycznych i montażu wyniósł 20.600,94 zł brutto (faktury – k.22-24, zeznania świadków: A. Z. – k.66, W. M. (1) – k.78-79).

Powołany wyżej stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o powołane dokumenty z akt sprawy, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i wiarygodności.

Sąd dopuścił dowód z zeznań świadków A. Z. i W. M. (1). Świadkowie potwierdzili, że powódka dokonała na swój koszt modernizacji rozdzielni. Świadek W. M. dodatkowo szczegółowo opisał jakie elementy rozdzielni zostały wymienione oraz wskazał, że bez remontu rozdzielni nie byłoby możliwe dostarczenie energii elektrycznej na teren targowiska. Zeznania obu świadków Sąd uznał za wiarygodne, spójne i logiczne.

Sąd oddalił wnioski powoda o zobowiązanie pozwanego do złożenia umów dzierżawy oraz o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność określenia powierzchni gruntu zajmowanego przez poszczególne części targowiska. Sąd uznał oba wnioski za zbędne dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Pozwany nie kwestionował bowiem ani faktu, że łączyła go z powódką umowa dzierżawy, ani nie podniósł zarzutu co nieprawidłowego ustalenia przez powódkę powierzchni obu części targowiska.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości tj. co do zapłaty kwoty 12 458,51 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 16 lipca 2013 r. do dnia zapłaty.

Powódka w niniejszej sprawie dochodzi kwoty poniesionych nakładów związanych z modernizacją rozdzielni elektrycznej, ustalonych proporcjonalnie do powierzchni targowiska.

Powódka ma roszczenie o zapłatę w stosunku do pozwanego w oparciu o przepis art. 226 § 2 k.c. Zgodnie z powołaną normą samoistny posiadacz w złej wierze może żądać zwrotu nakładów koniecznych, o ile właściciel wzbogaciłby się bezpodstawnie jego kosztem. Ponadto zgodnie z art. 230 k.c. przepisy dotyczące roszczeń właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, o zwrot pożytków lub o zapłatę ich wartości oraz o naprawienie szkody z powodu pogorszenia lub utraty rzeczy, jak również przepisy dotyczące roszczeń samoistnego posiadacza o zwrot nakładów na rzecz, stosuje się odpowiednio do stosunku między właścicielem rzeczy a posiadaczem zależnym, o ile z przepisów regulujących ten stosunek nie wynika nic innego.

Powódka dokonała modernizacji rozdzielni elektrycznej dostarczającej prąd na teren targowiska, składającego się z dwóch nieruchomości o powierzchni 981 m2 i 1501 m2, co stanowi grunt o łącznej powierzchni 2482 m2. W czasie modernizacji tj. w 2007 r. powódka miała prawo do władania oboma gruntami. W 2011 r. powódka zwróciła pozwanemu nieruchomość o powierzchni 1501 m2. Pozwany od chwili zwrócenia gruntu w dalszym ciągu prowadzi na nim targowisko i dzierżawi grunt kupcom. Dzięki dokonanej przez powódkę modernizacji pozwany dzierżawi grunt zaopatrzony w energię elektryczną. Koszt modernizacji dla całości gruntu wyniósł 20.600,94 zł. Zatem proporcjonalne wyliczenie kosztów dla nieruchomości o powierzchni 1501 m2 wyniosło 12.458,51 zł ((...).

Powódka może zatem dochodzić zwrotu nakładów poniesionych w związku z modernizacją rozdzielni, albowiem pozwany wzbogacił się bezpodstawnie jej kosztem.

Pozwany podniósł zarzut braku legitymacji biernej. Stwierdził, że pozew powinien być skierowany do innego podmiotu, jak choćby Spółdzielni Mieszkaniowej (...), z którym powódkę łączyła umowa dzierżawy. W ocenie Sądu powódka prawidłowo wskazała pozwanego jako podmiot zobowiązany do zwrotu nakładów. Zmodernizowana rozdzielnia nie służyła bowiem spółdzielni, a wyłącznie miała na celu zasilenie pawilonów na targowisku. W chwili obecnej z rozdzielni korzystają kupcy, którzy dzierżawią teren od pozwanego, a on sam uzyskuje korzyść majątkową.

Pozwany wskazał również, że dochodzone przez powódkę roszczenie jest przedwczesne. Zwrócił bowiem uwagę, że powódka w dalszym ciągu dzierżawi teren, a zgodnie z art. 676 k.c. zwrotu nakładów można domagać się po zakończeniu umowy. Zdaniem Sądu powódka zwracając część targowiska (1501 m2) uzyskała prawo do zwrotu nakładu w kwocie dochodzonej pozwem. Tym samym na wskazanej przez pozwanego podstawie prawnej może domagać się zwrotu poczynionych nakładów.

Pozwany podniósł zarzut, że w związku z modernizacją powódka powinna wystąpić z roszczeniem przeciwko przedsiębiorstwu energetycznemu. Wskazał, że zgodnie z art. 49 k.c. urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania energii elektrycznej nie należą do nieruchomości, lecz stanowią część przedsiębiorstwa energetycznego. A osoba, która poniosła koszty ich budowy może żądać, aby przedsiębiorstwo, które przyłączyło urządzenie, nabyło je na własność za wynagrodzeniem. Sąd także ten zarzut pozwanego uznał za niezasadny. Zupełnie czym innym jest doprowadzenię energii, a czym innym rozdzielnia elektryczna, której funkcją było zespolenie sieci wewnętrznej targowiska z siecią zewnętrzną. Pozwany nie wykazał, że powódka zawarła z przedsiębiorstwem energetycznym umowę, na podstawie której rozdzielnia stałaby się własnością przedsiębiorstwa (art.6 k.c.). Przyjąć zatem należy, iż powódka nie ma tytułu prawnego, który dawałby podstawy do żądania od przedsiębiorstwa zwrotu nakładów. Rozdzielnia jest przyłączem, które stanowi własność powódki. W związku z powyższym to pozwany posiada legitymację bierną do występowania w sprawie.

Na koniec pozwany stwierdził, że rozdzielnia miała zapewnić prawidłowe funkcjonowanie targowiska obsługiwanego przez powódkę. Należy zgodzić się z tym twierdzeniem. Tak bowiem było do czasu, gdy powódka władała całością terenu, na którym działa targowisko. Po oddaniu części nieruchomości właścicielowi (pozwanemu) modernizacja rozdzielni zapewniła także jemu prawidłowe funkcjonowanie targowiska, a co za tym idzie uzyskanie korzyści majątkowej. Słusznie bowiem wskazała powódka, że bez dostępu do energii elektrycznej kupcy nie byliby w stanie w sposób normalny prowadzić działalności. Modernizacja rozdzielni przed oddaniem gruntu pozwanemu nie wyklucza możliwości dochodzenia zwrotu nakładów, co też czyni powódka niniejszym pozwem.

Wobec wykazania przez powódkę zarówno poniesionych kosztów modernizacji oraz skorzystania na tej modernizacji przez pozwanego zasadnym było zasądzenie na rzecz powódki kwoty 12.458,51 zł. Odsetki ustawowe od wskazanej kwoty uzasadnione były na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Mając na względzie powyższe sąd orzekł jak w pkt I wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony ( koszty procesu). Na kwotę zasądzoną od pozwanego składa się : opłata od pozwu w kwocie 623 zł, wynagrodzenie reprezentującego go pełnomocnika – 2400 zł oraz opłata od pełnomocnictwa – 17 zł.

ZARZĄDZENIE

(...)