Pełny tekst orzeczenia

Sygn . akt V U 1041/13

POSTANOWIENIE

Dnia 19 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia SO Magdalena Marczyńska

Protokolant: asyst. sędz. Ewelina Goździk

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2013 r. w Piotrkowie Tryb.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy W. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania wnioskodawcy

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 4 lipca 2013 r.

nr (...)

postanawia:

odrzucić odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 lipca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. odmówił W. D.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Podstawę decyzji stanowiło orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 18 czerwca 2013 r., w którym stwierdzono, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Powyższe orzeczenie wnioskodawca otrzymał tego samego dnia, tj. 18 czerwca
2013 r. (potwierdzenie odbioru orzeczenia k. 33 akt ZUS plik II), z pouczeniem, że służy od niego sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS, za pośrednictwem jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych właściwej ze względu na miejsce zamieszkania,
w terminie 14 dni od doręczenia orzeczenia.

W. D. nie złożył sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika, natomiast 12 lipca 2013 r. wniósł odwołanie od wskazanej na wstępie decyzji ZUS kwestionując ustaloną przez lekarza orzecznika ZUS zdolność do pracy.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 477⁹ § 3¹ k.p.c. sąd jest zobowiązany odrzucić odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.

Z akt sprawy wynika bezspornie, że W. D. nie wniósł w terminie sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 18 czerwca 2013 r., które zostało mu doręczone tego samego dnia, tj. 18 czerwca 2013 r., z pouczeniem o sposobie zaskarżenia,
a jedynie w dniu 12 lipca 2013 r., czyli również po upływie terminu zakreślonego do złożenia sprzeciwu, wniósł bezpośrednio odwołanie od decyzji organu rentowego. W swoim odwołaniu wnioskodawca nie podniósł żadnych merytorycznych zarzutów. Wskazał jedynie, że wnosi odwołanie od decyzji odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze stwierdzoną chorobą. Tym samym uznać należało, że jest ono oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących przedmiotowego orzeczenia, które stanowiło podstawę zaskarżonej decyzji i je odrzucić.

Jak wskazał bowiem Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 marca 2006 roku (sygn. II UZP 17/05, LEX nr 172369) sąd odrzuca odwołanie, w którym ubezpieczony podniósł wyłącznie zarzuty przeciwko orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS w kwestiach określonych w art. 14 ust. 1 pkt 1 - 5 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

Z tych też względów, na podstawie art. 477⁹ § 3¹ k.p.c., należało orzec jak w sentencji postanowienia.

V U 1041/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE