Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant sekr. sądowy Karolina Rudecka

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku D. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania D. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 lutego 2015 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje D. M. prawo do emerytury poczynając od dnia 11 lutego 2015 roku.

Sygn. akt VU 323/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 lutego 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy D. M. prawa do emerytury.

Od decyzji powyższej wnioskodawca odwołał się w dniu 12 marca 2015 roku. Wniósł o przyznanie żądanego prawa z uwagi na to, że przepracował wymagane 15 lat w warunkach szczególnych. Wskazał, że pracował w takich warunkach już od dnia 21 marca 1985 roku do dnia 31 lipca 1986 roku w (...) w P.. na stanowisku suwnicowego, a nie od 1 sierpnia 1986 roku jak wynika ze świadectwa pracy.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Wnioskodawca, D. M., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 11 lutego 2015 roku wniosek o emeryturę.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-5 w aktach ZUS)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku skarżący posiadał ponad 25-letni staż ubezpieczeniowy i niekwestionowany przez ZUS okres zatrudnienia w warunkach szczególnych w wymiarze 14 lat, 7 miesiące i 29 dni.

Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył okresy zatrudnienia w (...) w P.

- od 1 lipca 1972 roku do 31 października 1972 roku na stanowisku tokarza w odlewni;

- od 1 listopada 1972 roku do 14 lipca 1975 roku na stanowisku modelarza w odlewni;

- od 1 sierpnia 1986 roku do 30 kwietnia 1998 roku na stanowisku suwnicowego.

(okoliczności niesporne)

W okresie od 13 grudnia 1979 roku do 30 kwietnia 2011 roku wnioskodawca był zatrudniony w (...) w P.W świadectwie pracy za powyższy okres zatrudnienia wskazano, że był zatrudniony:

- od 13 grudnia 1979 roku na stanowisku robotnika transportowego- operatora urządzeń;

- od 1 września 1980 roku na stanowisku kierownika zmiany;

- od 23 czerwca 1982 roku na stanowisku robotnika transportowego;

- od 1 sierpnia 1986 roku na stanowisku robotnika transportowego – suwnicowego;

- od 1 marca 2000 roku na stanowisku suwnicowego – robotnika magazynowego;

-od 9 sierpnia 2000 roku na stanowisku suwnicowego;

-od 1 października 2000 roku na stanowisku suwnicowego – robotnika magazynowego;

- od 1 stycznia 2001 roku na stanowisku suwnicowego.

(dowód: świadectwo pracy k.10 w aktach ZUS)

W trakcie zatrudnienia we wskazanym zakładzie pracy, kiedy wnioskodawca pracował jako robotnik transportowy, potrzebni byli pracownicy ze specjalistycznym kursem suwnicowego. D. M. został wysłany na kurs suwnicowego, który odbywał się od 19 listopada 1984 roku do 4 stycznia 1985 roku a następnie w dniu 21 marca 1985 roku zdał egzamin na suwnicowego. Po uzyskaniu tych uprawnień wykonywał pracę suwnicowego na oddziale ekspedycji w odlewni polegająca na obsłudze suwnic przy załadunku i rozładunku samochodów. Pracę te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód: kserokopia zaświadczenia uprawniającego do obsługi dźwignic k.6, kserokopia zaświadczenia o ukończeniu kursu k.7-8, w aktach ZUS, zeznania świadka J. J. protokół audio-video z dnia 20 października 2015 roku 9 minuta 43 sekunda- 15 minuta 49 sekunda k.25-27, zeznania świadka B. P. protokół audio-video z dnia 20 października 2015 roku 1 minuta 21 sekunda- 8 minuta 11 sekunda k.25-27, zeznania wnioskodawcy D. M. protokół audio-video z dnia 2 lipca 2015 roku 1 minuta 9 sekunda- 18 minuta 43 sekunda k.15 i 16 oraz protokół audio-video z dnia 20 października 2015 roku 15 minuta 49 sekunda- 19 minuta 44 sekunda k.25-27 )

(...) w P.. nie wystawiła wnioskodawcy świadectwa wykonywania w tym okresie pracy w warunkach szczególnych.

(okoliczność niesporna)

Wnioskodawca złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

(okoliczność niesporna)

Przy zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia od 21 marca 1985 roku do 31 lipca 1986 roku łącznie z okresami pracy w takich warunkach niekwestionowanymi przez organ rentowy skarżący będzie legitymował się stażem pracy przekraczającym 15 lat.

(okoliczność niesporna)

Sąd Okręgowy zważył i ocenił co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2015r., poz. 748ze zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 (tj. poniżej 65 lat dla mężczyzn). Ustęp 4 art. 32 stanowi zaś, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Stosownie do art. 184 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Brak takiego świadectwa nie wyklucza jednak dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego. Stanowisko takie wielokrotnie zajmował również Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239 stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami.

Spór pomiędzy stronami, w związku z zarzutami podniesionymi przez wnioskodawcę w odwołaniu, ograniczał się do faktu, czy ma on wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest ponad 25 lat, a w dniu (...) 2014 roku, ukończył 60 lat i złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Organ rentowy uznał, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki zatrudnienia w warunkach szczególnych co najmniej przez 15 lat. Wnioskodawca twierdził zaś, że legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych, albowiem pracował w takich warunkach także w okresie od 21 marca 1985 roku do 31 lipca 1986 roku.

Dokonując ustaleń w zakresie rodzaju prac wykonywanych przez wnioskodawcę w okresie zatrudnienia od 21 marca 1985 roku do 31 lipca 1986 roku w (...) w P. Sąd oparł się na dowodach w postaci zeznań świadków J. J. i B. P., zeznaniach wnioskodawcy a także zaświadczeniu o ukończeniu kursu i zaświadczeniu uprawniającym do obsługi dźwignic.

Zeznania te zasługują na wiarę, gdyż są spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniają. Świadek J. J. pracował razem z wnioskodawcą w (...) w P.., a świadek B. P. był przełożonym wnioskodawcy, kiedy ten pracowała w (...) w P. na stanowisku suwnicowego. Świadkowie przestawili w sposób logiczny zakres obowiązków wnioskodawcy w spornym okresie. Organ rentowy nie przedstawił zaś w toku postępowania żadnych dowodów, które pozwoliłyby na podważenie wiarygodności złożonych zeznań.

Jak wynika z zeznań świadków i zeznań wnioskodawcy w okresie zatrudnienia od 21 marca 1985 roku do 31 sierpnia 1986 roku w (...) w P.wnioskodawca po ukończeniu kursu suwnicowego i uzyskaniu uprawnień do pracy na tym stanowisku w dniu 21 marca 1985 roku w ramach swoich obowiązków obsługiwał suwnice przy załadunku i rozładunku samochodów. Pracę na stanowisku suwnicowego wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Mając powyższe na względzie, nie budzi wątpliwości, że wnioskodawca wykonywał w spornych okresach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace wymienione w Wykazie A, Dziale III pkt 86,stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, tj. prace przy obsłudze suwnic. Okresy tej pracy łącznie z niekwestionowanym przez ZUS zatrudnieniem w warunkach szczególnych wynoszą więcej niż 15 lat.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.