Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 listopada 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Magdalena Marczyńska

Sędziowie: SO Mariola Mastalerz

SR. del. Urszula Sipińska-Sęk (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2015 roku w Piotrkowie Tryb.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku A. -D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o zasiłek chorobowy

na skutek zażalenia pełnomocnika wnioskodawczyni A. D.

na postanowienie Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. z dnia 22 lipca 2015 roku sygn. akt IV U 277/14

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie, pozostawiając rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego Sądowi Rejonowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 lipca 2015r. Sąd Rejonowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. umorzył postępowanie w sprawie IV U 277/14 toczącej się z odwołania A. D. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 12 sierpnia 2014r., mocą której organ rentowy odmówił A. D. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 17 maja 2014r. do 21 lipca 2014r.,wobec wypłaty tego zasiłku przez organ rentowy w dniu 19 czerwca 2015r.

Podstawą odmowy przez organ rentowy prawa do zasiłku chorobowego w zaskarżonej decyzji z dnia 12 sierpnia 2014r. było stwierdzenie w decyzji z 5 sierpnia 2014r., że A. D. nie podlega od dnia 1 marca 2014r. ubezpieczeniom społecznym w tym chorobowemu

Decyzja z dnia 5 sierpnia 2014r. została zmieniona prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. w sprawie VU 6176/14 który stwierdził, że A. D. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od 1 marca 2014r. jako pracownik u płatnika składek A. Ł..

Zażalenie na postanowienie z dnia 22 lipca 2015r. wniósł pełnomocnik skarżącej. Zaskarżył je w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie:

- art. 477 ¹³k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i w konsekwencji umorzenie postępowania, podczas gdy organ rentowy nie zmienił zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez Sąd i nie wydał decyzji uwzględniającej choćby w części żądanie skarżącej, a tym samym nie zostały spełnione wskazane w tymże przesłanki umorzenia postępowania, w związku z czym Sąd powinien był wydać orzeczenie merytoryczne w zakresie objętym odwołaniem;

-art. 355§1 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i w konsekwencji umorzenie postępowania wywołanego wniesieniem odwołania w niniejszej sprawie, podczas gdy nie zostały spełnione statuowane przez ten przepis przesłanki umorzenia postępowania , w związku z czym Sąd powinien był wydać orzeczenie merytoryczne w zakresie objętym odwołaniem;

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postępowania i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie z uwagi na trafność podniesionych w nim zarzutów.

Sprawa z zakresu ubezpieczeń społecznych objęta treścią decyzji organu rentowego od momentu wniesienia od niej odwołania do sądu, staje się sprawą cywilną w rozumieniu art. 1 k.p.c., podlegającą rozstrzygnięciu wedle reguł właściwych dla tej kategorii spraw, z odpowiednimi modyfikacjami wynikającymi z przepisów regulujących odrębne postępowanie z zakresu ubezpieczeń społecznych. (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 1998 r., II UKN 105/98, OSNAPiUS 1999 nr 16, poz. 529 oraz postanowienie z dnia 29 maja 2006 r., I UK 314/05, OSNP 2007 nr 11-12, poz. 173).

Powszechnie przyjmuje się, że odwołanie od decyzji organu rentowego pełni rolę pozwu. Odpowiednio zatem uznanie powództwa– jak stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 maja 2012 r. w sprawie II UK 240/11- polega w tym postępowaniu na wydaniu przez organ rentowy (przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd) decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony, co powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części (art. 477 ¹³ k.p.c.), nie prowadzi natomiast do wydania wyroku. Owo szczególne uregulowanie dotyczące skutków tego specyficznego uznania powództwa jest wynikiem właśnie odrębności postępowania z zakresu ubezpieczeń społecznych, w których jedynie etap odwoławczy przenosi się na drogę postępowania przed sądem powszechnym, a po jego zakończeniu, sprawa wraca do postępowania administracyjnego .

Dlatego tylko wydana wcześniej, przed zakończeniem postępowania odwoławczego, decyzja uwzględniająca żądanie odwołania (przyznająca świadczenie lub ustalająca brak zobowiązania) powoduje zbędność dalszego postępowania odwoławczego, czego wyrazem jest unormowanie wynikające z art. 477 ¹³ § 1 k.p.c.

Stosownie bowiem do treści tego przepisu zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji lub orzeczenia nie ma wpływu na bieg sprawy.

Należy podnieść, że decyzja uwzględniająca w całości lub w części żądanie stron w rozumieniu art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. to nie tylko decyzja zmieniająca, lecz każda forma decyzji, byleby z niej w sposób jednoznaczny wynikało, że rozstrzyga o materialnoprawnym stosunku, będącym przedmiotem wcześniejszej decyzji i to zgodnie z żądaniem odwołania (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 5 maja 2000 r., II UKN 191/00, OSNAPiUS 2002 nr 4, poz. 96 oraz z dnia 16 lipca 1998 r., II UKN 138/98, OSNAPiUS 1999 nr 13, poz. 440).

W przedmiotowej sprawie pełnomocnik skarżącej w odwołaniu żądał stwierdzenia, że ubezpieczona jest uprawniona do zasiłku chorobowego za okres od 17 maja 2014r. do 21 lipca 2014r. Wypłata przez organ rentowy w toku postępowania sądowego zasiłku chorobowego za sporny okres bez wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonej decyzji o odmowie przyznania ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 17 maja 2014r. do 21 lipca 2014r. nie stanowi uznania powództwa w sposób przewidziany w art. 477 ¹³ § 1 k.p.c., gdyż nie uwzględnia żądania zawartego w odwołaniu. Podstawą prawną umorzenia w całości postępowania sądowego toczącego się na skutek odwołania od decyzji organu rentowego jest tylko i wyłącznie wydanie w toku tego postępowania nowej decyzji, która uwzględni w całości żądania odwołującego. W przedmiotowej sprawie organ rentowy w toku postępowania sądowego takiej decyzji nie wydał, co oznacza że brak było podstaw do umorzenia postępowania w trybie art. 477 ¹³ k.p.c.

Brak było również przyczyn uzasadniających umorzenie postępowania na ogólnych zasadach określonych w art. 355 § 1 k.p.c., gdyż nie występuje ani zbędność wydania wyroku (nie został zrealizowany cel, dla którego złożono odwołanie od decyzji organu rentowego, jakim było stwierdzenie prawa skarżącej do zasiłku chorobowego za okres wymieniony w zaskarżonej decyzji), ani nie zachodzi niedopuszczalność wydania wyroku.

Wbrew twierdzeniu Sądu Rejonowego wobec istnienia w obrocie prawnym zaskarżonej decyzji, która wyznacza granice rozstrzygnięcia, nadal istnieje przedmiot postępowania. Skarżąca nie domaga się bowiem w odwołaniu wypłaty zasiłku chorobowego, ale stwierdzenia, że w spornym okresie miała do niego prawo. Organ rentowy do chwili obecnej tak określonego żądania odwołującej nie zrealizował, jak słusznie podnosi skarżący, co czyni koniecznym wydanie merytorycznego orzeczenia w sprawie.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie art. 397§2 k.p.c. w zw. z art. 386§4 k.p.c. orzekł jak w sentencji, pozostawiając Sądowi Rejonowemu rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.