Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca SSR Klaudia Miłek

Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2015 r. sprawy, przeciwko W. A. s. M. i K. ur. (...) w L.

obwinionego o to że:

w dniu 12 lutego 2015 r. około godz. 14:45 w W. na drodze (...) naruszył zasady określone w § 18 ust. 4 i 5 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 31.07.2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych Dz. U. nr 170 poz. 1393 w ten sposób, że kierując samochodem ciężarowym marki (...) o nr. rej. (...) o dopuszczalnej masie całkowitej 18000 kg nie zastosował się do znaku B-5 "zakaz wjazdu samochodów ciężarowych o (...) powyżej 16000 kg w godz. 6:00-22:00" wjeżdżając za znak,

tj. o czyn z art. 92 § 1 kw

Orzeka

1)  Obwinionego W. A. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92 par 1 kw. wymierza karę grzywny w wysokości 200 ( dwieście) złotych.

2)  Zwalnia obwinionego od opłaty , koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

V W 3555/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku postepowania, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 lutego 2015 r. około godz. 14:45 W. A. kierował samochodem ciężarowym marki S. o nr rej. (...) na drodze (...) w W. od strony ul. (...) w kierunku ul. (...). W. A. wjechał na odcinek drogi oznaczony znakiem B-5 „zakaz wjazdu samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 16000 kg w godzinach 6:00-22:00”. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu, którym kierował W. A., wynosiła 18000 kg. Na wysokości ul. (...) pojazd kierowany przez W. A. został zatrzymany do kontroli przez funkcjonariuszy policji G. Z. i J. C..

dowód: wyjaśnienia obwinionego W. A. – k. 41-42; zeznania świadka G. Z. – k. 5, 42; notatka urzędowa – k. 1, 6

W. A. ma 46 lat. Pracuje jako kierowca. Osiąga miesięczny dochód w kwocie 1200 zł netto. Na jego utrzymaniu znajdują się trzy osoby. Jest właścicielem gospodarstwa rolnego. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Był ukarany za wykroczenie przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji.

dowód: wyjaśnienia obwinionego W. A. –k. 41; notatka urzędowa – k. 1v; informacja z rejestru ukaranych za wykroczenia – k. 9

Obwiniony W. A. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż w czasie zdarzenia w W. były blokady rolnicze i w radio sugerowano unikanie korków orasz szukanie rozwiązań alternatywnych. W ocenie obwinionego droga, którą wybrał, była alternatywą. Ponadto obwiniony wskazał, że jego pojazd miał lekkie przekroczenie masy dopuszczalnej i choć widział znak, to uznał, że może tą drogą przejechać. (k. 41-42)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Sąd uznał wyjaśnienia obwinionego za wiarygodne. Obwiniony precyzyjnie opisał swoje zachowanie na drodze i nie próbował umniejszać swojej odpowiedzialności, a jedynie wyjaśnił dlaczego zignorował znak.

Sąd dał wiarę również zeznaniom świadka G. Z.. Świadek jest funkcjonariuszem policji, który przeprowadzał w dniu 12 lutego 2015 r. kontrolę samochodu kierowanego przez W. A.. Świadek rzeczowo i logicznie opisał zdarzenie. Brak jest podstaw, by twierdzić, że świadek bezpodstawnie obciążył swoimi zeznaniami obwinionego. Ponadto zeznania te są zgodne z twierdzeniami obwinionego.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również o dokumenty zgormadzone w sprawie, bowiem ich autentyczność i prawdziwość treści nie budzą wątpliwości oraz nie były kwestionowane przez strony.

W. A. stanął pod zarzutem popełnienia czynu określonego w art. 92 § 1 k.w. W myśl tego przepisu, odpowiedzialności za wykroczenie odpowiada ten, kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego. Znaki i sygnały obowiązujące w ruchu drogowym, ich znaczenie i zakres obowiązywania określa rozporządzenie Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. z 2002 r., Nr 170 poz. 1393 ze zm.). Zgodnie z § 18 ust. 4 pkt 1 ww. rozporządzenia, znak B-5 "zakaz wjazdu samochodów ciężarowych" oznacza zakaz ruchu samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony. Jednak w myśl § 18 ust. 5 ww. rozporządzenia, określona na znaku B-5 albo na tabliczce umieszczonej pod nim masa oznacza, że zakaz dotyczy pojazdu (zespołu pojazdów), którego dopuszczalna masa całkowita przekracza masę podaną na znaku albo na tabliczce. W niniejszej sprawie zarzut dotyczył niezastosowania się przez obwinionego do znaku B-5 „zakaz wjazdu samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 16000 kg w godzinach 6:00-22:00”.

Dopuszczalna masa całkowita samochodu ciężarowego kierowanego przez obwinionego wynosiła 18000 kg, czyli o 2000 kg więcej niż dopuszczona na tym odcinku drogi przez znak B-5. Obwiniony przyznał, że jego pojazd miał lekkie przekroczenie masy dopuszczalnej. Wskazuje to jednoznacznie na niezastosowanie się przez obwinionego do przedmiotowego znaku. Odnosząc się na marginesie również do twierdzeń obwinionego podniesionych w sprzeciwie od wyroku nakazowego, należy wskazać, że nawet w przypadku ustalenia, że rzeczywista masa całkowita pojazdu kierowanego przez obwinionego nie przekroczyła 16000 kg, nie miałoby to wpływu na ocenę tego zachowania jako wykroczenia, bowiem w przepisie mowa jest o dopuszczalnej masie całkowitej, nie zaś o rzeczywistej masie całkowitej. Ponadto obwiniony stwierdził, że widział przedmiotowy znak drogowy.

Należy zatem stwierdzić, że obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia określonego w art. 92 § 1 kw polegającego na tym że w dniu 12 lutego 2015 r. około godz. 14:45 w W. na drodze (...) naruszył zasady określone w § 18 ust. 4 i 5 rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. z 2002 r., Nr 170 poz. 1393 ze zm.) w ten sposób, że kierując samochodem ciężarowym marki S. o nr rej. (...) o dopuszczalnej masie całkowitej 18000 kg, nie zastosował się do znaku B-5 „zakaz wjazdu samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 16000 kg w godzinach 6:00-22:00”, wjeżdżając za znak.

Nie budzi również wątpliwości wina obwinionego, który jako zawodowy kierowca zna zasady ruchu drogowego i miał pełną możliwość postąpienia zgodnie z nimi. W szczególności nie usprawiedliwia zachowania obwinionego fakt, że w czasie zdarzenia na innych drogach trwały blokady rolnicze. Obwiniony samodzielnie, a nie wyniku polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem, zmienił trasę przejazdu i powinien stosować się do właściwych znaków drogowych.

Mając to na uwadze Sąd uznał obwinionego W. A. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art. 92 § 1 k.w.

Przystępując do wymiaru kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 33 k.w. Wymierzając obwinionemu karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) złotych, Sąd baczył by dolegliwość kary była adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także dyrektywę prewencji generalnej w zakresie kształtowania świadomości społecznej. Mając na uwadze treść art. 47 § 6 k.w., Sąd doszedł do wniosku, że stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego obwinionemu był nieznaczny. Obwiniony swoim zachowaniem nie spowodował zagrożenia dla bezpieczeństwa w komunikacji, a jedynie mógł spowodować spowolnienie ruchu na tym odcinku drogi. Ponadto motywacja obwinionego nie może być oceniona jako jednoznacznie negatywna. Przewożenie towarów to praca obwinionego, więc nie należy się dziwić, że zależało mu na ich szybkim dostarczeniu, bez niepotrzebnych przestojów, a wybrana przez niego droga spełniała warunki do poruszania się po niej pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 16000 kg, jednak z uwagi na usprawnienie ruchu samochodów osobowych, ruch większych pojazdów był od godziny 6:00 do 22:00 zabroniony.

Wymierzając karę Sąd zbadał również warunki osobiste i majątkowe obwinionego, jego stosunki rodzinne, a także sposób życia przed popełnieniem wykroczenia. Obwiniony był już ukarany za podobne wykroczenie, co jest okolicznością obciążającą, jednak w umiarkowanym stopniu, zważywszy że ukaranie to było symboliczne oraz, że obwiniony na co dzień porusza się samochodem na duże odległości.

Orzeczona kara grzywny, choć została wymierzona w dolnych jej granicach, będzie stanowiła realną dolegliwość dla obwinionego z uwagi na jego dość trudną sytuację materialną.

Mając na uwadze fakt, że obwiniony posiada trzy osoby na swoim utrzymaniu, zaś jego zarobki sytuują się na poziomie minimalnego wynagrodzenia, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w. oraz art. 17 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych, Sad zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.