Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca SSR Daria Wojciechowska

Protokolant: Agnieszka Gutowska

Przy udziale oskarżyciela publicznego D. R.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 9 września 2015 r., 15 września 2015 r.

sprawy A. Y. s. V. i S. z domu A. ur. (...) w G., Armenia

oskarżonego o to, że:

w dniu 19.05.2014r. na terenie targowiska przy ul. (...) w W. obok samochodu osobowego marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...), przechowywał towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 300 paczek (6000 szt.) papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy, stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art 63 § 2 i 7 kks w zb. z art. 86 § 1 i 4 kks w zb. z art. 54 § 1 i 3 kks w zw. z art. 7 § 1 kks, gdzie należności z tytułu podatku akcyzowego wynoszą 4 591,00 zł, zaś należne cło wynosi 195,00 zł, (podatek VAT wynosi - 1 179,00 zł),

tj. o wykroczenie skarbowe z art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks;

orzeka

I.  Oskarżonego A. Y. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu.

II.  Koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt V W 4202/15

UZASADNIENIE

A. Y. oskarżony został o to, że w dniu 19.05.2014r. na terenie targowiska przy ul. (...) w W. obok samochodu osobowego marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...), przechowywał towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 300 paczek (6000 szt.) papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy, stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art 63 § 2 i 7 kks w zb. z art. 86 § 1 i 4 kks w zb. z art. 54 § 1 i 3 kks w zw. z art. 7 § 1 kks, gdzie należności z tytułu podatku akcyzowego wynoszą 4 591,00 zł, zaś należne cło wynosi 195,00 zł, (podatek VAT wynosi - 1 179,00 zł), tj. o wykroczenie skarbowe z art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks;

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie i ujawnionego na rozprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 maja 2014 r. funkcjonariusze celni Oddziału Celnego(...) Urzędu Celnego (...) w W. wraz z funkcjonariuszem Policji M. F. wykonując działania patrolowo – kontrolne na terenie i w okolicach targowiska miejskiego przy ul. (...) w W. ujawnili 300 paczek papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy, które ukryte były w pobliżu samochodu osobowego marki O. (...) o nr rej. (...). Żadna z rozpytanych przez funkcjonariuszy osób nie przyznała się, że jest właścicielem ujawnionych papierosów. W dniu 19 maja 2014 r. właścicielem pojazdu marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) był A. Y.. Na zatrzymany towar wystawiono pokwitowanie depozytowe serii PL/MF/AK nr (...) z dnia 22 maja 2014 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego A. Y. /k. 22v, 122-123/, zeznań świadka J. S. /k. 123/, zeznań świadka M. F. /k. 123-124/, częściowo zeznań świadka A. C. /k. 27, 124/, a także kalkulatora należności /k. 2/, protokołu taryfikacji celnej i wyceny /k. 3/, pokwitowania wraz z załącznikiem /k. 4-5/, protokołu oględzin /k. 6-7/, zdjęć /k. 8-11/, wykazu dowodów rzeczowych nr 01 /k. 12/, informacji z (...) /k. 16-17/, karty karnej /k. 25, 56/, danych o prowadzonych postępowaniach /k. 28-34, 48-49/.

Oskarżony A. Y. zaprzeczył, aby znalezione w pobliżu jego samochodu przez funkcjonariuszy papierosy należały do niego. Oskarżony stanowczo zaprzeczył również, aby zajmował się handlem papierosami. Wskazał jednocześnie, iż nie posiada informacji na temat właścicieli tych papierosów. Przyznał także, iż w dniu 19 maja 2014 roku prawdopodobnie przebywał na terenie bazaru przy ul. (...). Podkreślił bowiem, iż na w/w bazarze posiada stoisko, w którym handluje m.in. odzieżą i bielizną. Oskarżony potwierdził, iż w dniu 18 marca 2014 roku zakupił samochód marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...). Wyjaśnił, iż jeździł w/w samochodem przez okres około miesiąca, a gdy samochód się zepsuł, porzucił go na terenie giełdy kwiatowej na parkingu i od tego czasu nie jeździł ani nie używał tego samochodu. Zdaniem oskarżonego każdy mógł mieć dostęp do jego samochodu. Wskazał on nadto, iż posiada inny samochód oraz, że w czerwcu 2014 roku sprzedał należący do niego samochód marki O. (...) obywatelowi Armenii i samochód ten został wyrejestrowany. /k. 22v, 122-123 wyjaśnienia oskarżonego A. Y. /

A. Y. ma 33 lata. Posiada obywatelstwo ormiańskie. Jest żonaty, posiada dziecko w wieku 2 lat. Jest bezrobotny, utrzymuje się z pracy na bazarze. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Był dwukrotnie karany za przestępstwa z art. 116 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i art. 229 § 3 kk. /k. 122 wyjaśnienia oskarżonego A. Y., k. 25, 56 karta karna/

Sąd zważył co następuje:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie, iż towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 300 paczek (6000 szt.) papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy znaleziony w dniu 19 maja 2014 r. na terenie targowiska przy ul. (...) w W. obok samochodu osobowego marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) faktycznie należał do A. Y.. W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na przypisanie A. Y. popełnienia zarzucanego mu czynu w sposób niebudzący wątpliwości. Wskazać należy, że wyrok karny skazujący może być wydany jedynie w oparciu o dowody, które spełniają wymóg bezwzględnej wiarygodności i nie budzą wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.

Sąd jest zobowiązany wskazać, iż naczelnymi zasadami polskiego procesu karnego – są określone w art. 5 Kodeksu postępowania karnego zasady: in dubio pro reo i domniemania niewinności, które znajdują także odpowiednie zastosowanie w postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe (art. 113 § 1 kks). Godzi się też podkreślić, iż według zasad obowiązującej procedury karnej to nie oskarżony musi udowodnić swoją niewinność, lecz oskarżyciel udowodnić winę oskarżonego. Przy czym udowodnić, to znaczy wykazać w sposób nie budzący wątpliwości wiarygodnymi dowodami – bezpośrednimi lub pośrednimi, te ostatnie w postaci tzw. poszlak mogą być uznane za pełnowartościowy dowód winy oskarżonego jedynie wtedy, gdy zespół tych poszlak pozwala na ustalenie jednej logicznej wersji zdarzenia, wykluczającej możliwość jakiejkolwiek innej wersji. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 25 maja 1995 roku, sygn. akt II Akr 120/95).

Oznacza to, że udowodnienie winy oskarżonemu musi być całkowite, pewne, wolne od wątpliwości (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 1999 roku, sygn. akt V KKN 362/97). Tak więc, gdy w świetle tak dokonanej oceny zebranych dowodów nie da się bez obawy popełnienia pomyłki wykluczyć innej wersji zdarzenia, aniżeli przyjęta w akcie oskarżenia – nie jest dopuszczalne przypisanie oskarżonemu zarzucanego czynu, albowiem w takiej sytuacji chroni go reguła in dubio pro reo (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 1992 r., sygn. akt WR 369/90, OSP 1992/102/12).

Zasada in dubio pro reo ma zastosowanie tylko wtedy, gdy pomimo przeprowadzenia wszystkich dostępnych dowodów, pozostają w dalszym ciągu niewyjaśnione okoliczności. W takiej sytuacji niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Powyższa zasada odnosi się zatem jedynie do wątpliwości, które nie dają się usunąć. W związku z powyższym organ procesowy powinien dążyć przede wszystkim do wyeliminowania tych wątpliwości.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom A. Y., albowiem zebrany w sprawie materiał dowodowy nie podważył w sposób niewątpliwy tych treści.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się także na zeznaniach funkcjonariusza celnego J. S. /k. 123/ i funkcjonariusza policji M. F. /k. 123-124/. Zeznania w/w świadków były logiczne, rzeczowe, spójne i korespondują z notoryjnością spraw podobnych. Obaj świadkowie w złożonych zeznaniach potwierdzili, iż w wykonywanej pracy często mają do czynienia z oskarżonym, który był wcześniej kilkukrotnie zatrzymywany w związku z podejrzeniem dotyczącym handlu na bazarze papierosami bez polskich znaków akcyzy. Świadek M. F., który w złożonych zeznaniach opisał przebieg interwencji mającej miejsce w dniu 19 maja 2014 r. na terenie i w okolicach targowiska miejskiego przy ul. (...) w W., potwierdził, iż nie widział wówczas w pobliżu oskarżonego. Podał on także, iż osoba oskarżona została ustalona na podstawie danych pojazdu.

Sąd dał wiarę również zeznaniom funkcjonariusza celnego – świadka A. C. /k. 27, 124/ złożonym w toku postępowania przygotowawczego, w zakresie w jakim przedstawił on przebieg interwencji mającej miejsce w dniu 19 maja 2014 r. na terenie i w okolicach targowiska miejskiego przy ul. (...) w W.. Przedstawiona przez niego relacja z przebiegu zdarzenia jest w pełni logiczna i spójna. Podnieść w tym miejscu należy, iż bez znaczenia pozostaje fakt czy przedmiotowe papierosy znaleziono pod samochodem oskarżonego (jak wskazał świadek A. C.) czy też obok samochodu oskarżonego, należy bowiem przyjąć, iż z obu tych wersji zdarzenia wynika, że papierosy zostały znalezione w pobliżu samochodu oskarżonego i obie wersje zdarzenia są jednakowo korzystne dla oskarżonego.

Jednocześnie Sąd odmówił wiarygodności tej części zeznań świadka A. C., w której wskazał on, iż z uwagi na podejrzenie, iż ujawniony towar został nielegalnie wprowadzony na teren Unii Europejskiej, zatrzymano oskarżonego wraz z zabezpieczonym towarem, celem przeprowadzenia dalszych czynności służbowych. Wskazać należy bowiem, iż A. Y. został przesłuchany w dniu 26 sierpnia 2014 r., czyli po upływie trzech miesięcy od dnia, w którym ujawniono przedmiotowe papierosy.

Na rozprawie sądowej w dniu 9 września 2015 r. świadek A. C. w fazie swobodnej wypowiedzi nie pamiętał już przebiegu interwencji z udziałem oskarżonego. Kojarzył on jedynie osobę oskarżonego z pracy na bazarze przy ul. (...). Niepamięć świadka jest usprawiedliwiona znacznym upływem czasu od zdarzenia oraz mnogością tego typu interwencji, w których świadek od czasu zdarzenia uczestniczył. Świadek ten potwierdził jednak w całości treść złożonych przez siebie zeznań podczas przesłuchania w dniu 29 sierpnia 2014 r.

Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów, które zostały uznane na rozprawie za ujawnione. W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Reasumując wskazać należy, że kierując się zasadą wyrażoną w art. 5 § 2 kpk nakazującą rozstrzyganie wątpliwości na korzyść oskarżonego, Sąd uniewinnił A. Y. od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks. Sąd uznał, iż zarówno wina, jak i sprawstwo oskarżonego nie zostały w toku postępowania udowodnione w sposób niebudzący żadnych wątpliwości. Bezspornym jest, że w dniu 19 maja 2014 r. funkcjonariusze ujawnili na terenie targowiska przy ul. (...) w W. towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 300 paczek (6000 szt.) papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy, który ukryty był obok samochodu osobowego marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...). Wynika to jednoznacznie z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków: funkcjonariuszy celnych i funkcjonariusza Policji. Bezspornym jest również to, iż w dniu zdarzenia samochód marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) należał do A. Y., który często przebywa na terenie targowiska przy ul. (...) w W. w związku z prowadzoną działalnością. Wynika to z informacji z bazy (...) oraz z wyjaśnień oskarżonego. Bezspornym jest również fakt, iż przeciwko oskarżonemu prowadzone były postępowania w związku z podejrzeniem dotyczącym posiadania papierosów bez polskich znaków akcyzy. Wynika to z danych o prowadzonych postępowaniach /k. 28-34, 48-49/. Wskazać należy jednak, iż ujawnione przez funkcjonariuszy papierosy bez polskich znaków akcyzy znajdowały się w pobliżu pojazdu należącego do oskarżonego. W związku z tym każda osoba, która przebywała w pobliżu tego pojazdu, mogła pozostawić w pobliżu w/w pojazdu ujawnione papierosy bez polskich znaków akcyzy, tym bardziej, że – jak wynika z wyjaśnień oskarżonego – samochód ten zaparkowany był w tym miejscu przez długi okres czasu, gdyż nie był on sprawny technicznie.

Zgodnie z obowiązującą w polskim prawie karnym procesową zasadą domniemania niewinności winę należy udowodnić, a nie tylko i wyłącznie uprawdopodobnić. W przekonaniu Sądu Rejonowego, brak jest podstaw do przyjęcia za udowodnione okoliczności wskazanych w akcie oskarżenia – nie można uznać w sposób niebudzący jakichkolwiek wątpliwości, aby towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 300 paczek (6000 szt.) papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy znaleziony w dniu 19 maja 2014 r. na terenie targowiska przy ul. (...) w W. obok samochodu osobowego marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) faktycznie należał do A. Y..

Zgodnie więc z obowiązującymi zasadami procesowymi – zasadą domniemania niewinności oraz zasadą in dubio pro reo – wobec zaistnienia wątpliwości co do winy, jak i sprawstwa oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu i jednoczesnej niemożności usunięcia tych wątpliwości należało uniewinnić go od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks.

Z uwagi na uniewinnienie oskarżonego w sprawie z oskarżenia publicznego Sąd obligowany był na podstawie art. 632 pkt 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks obciążyć kosztami procesu Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.