Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2015 r.

Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu- Wydział VI Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Małasiak

Protokolant: prot. sąd. S. S. (1)

Przy udziale Prok. Prokuratury Rejonowej P. -------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2015r.

sprawy S. P. (P.), syna R. i G. zd. S., ur. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że:

W nieustalonym okresie czasu, jednakże nie później niż w okresie do 18 lutego 2015 r., w P. w lokalu usługowym przy ul. (...), dokonał nielegalnego poboru energii elektrycznej, w wyniku czego powstały straty w wysokości 2060,26 zł na szkodę (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 5 k.k.

1.  Oskarżonego S. P. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu z tą zmianą, że spowodował straty o nieustalonej wysokości, to jest występku z art. 278 § 1 i 5 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 58 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych po 20 zł (dwadzieścia złotych) każda stawka

2.  Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku „W sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu” ( Dz.U. 02.163.1348) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. N. kwotę 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem pomocy prawnej udzielonej z urzędu

3.  Na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego kosztami postępowania i zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 512,80 zł (pięćset dwanaście złotych osiemdziesiąt groszy), a na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. „O opłatach w sprawach karnych” (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) wymierza mu opłatę w kwocie 200 zł (dwieście) złotych

/-/SSR Monika Małasiak

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 424 § 3 k.p.k. Sąd ograniczył zakres uzasadnienia wyroku wyłącznie do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku i jego rozstrzygnięć.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżyciel publiczny zarzucił oskarżonemu to, że w nieustalonym okresie czasu, jednakże nie później niż do dnia 18 lutego 2015 r. w P., w lokalu usługowym przy ul. (...), dokonał nielegalnego poboru energii elektrycznej, w wyniku czego powstały straty w wysokości 2060,26 zł na szkodę (...) sp. z o.o. w P. tj. popełnienie czynu z art. 278 § 5 k.k.

W ocenie Sądu, oskarżony S. P. zachowaniem swym wyczerpał znamiona opisanego wyżej przestępstwa z art. 278 § 5 kk.

Stwierdzić należy, że w świetle zebranego materiału dowodowego zaproponowana przez oskarżyciela kwalifikacja prawna w stosunku do oskarżonego okazała się prawidłowa, a przedstawiony w sprawie materiał dowodowy pozwala jednoznacznie stwierdzić, że zarówno sprawstwo jak i wina oskarżonego S. P. nie budzą żadnych wątpliwości.

Zgodnie z art. 278 § 1 k.k. kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 278 § 5 k.k. stanowi, że przepisy § 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii lub karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego.

Zastosowanie znamienia "zabór" do energii wymaga uwzględnienia faktu, że energia nie ma właściwej rzeczy postaci materialnej ani cechy samoistności (L. Wilk, [w:] Królikowski, Zawłocki, Kodeks karny. Część szczególna, t. II, s. 528-529). Jak stwierdził SN, "istota przestępstwa kradzieży energii elektrycznej polega na korzystaniu z tej energii z pominięciem przyjmowanego w stosunkach danego rodzaju sposobu uzyskania lub korzystania z energii" (wyr. SN z 25.9.2012 r., IV KK 167/12, Prok. i Pr. - wkł. 2013, Nr 2, poz. 2). Dlatego przyjmuje się, że kradzież energii polega na bezprawnym uzyskaniu dostępu do źródła energii i korzystaniu z niej bez odpowiedniej umowy (post. SN z 1.9.2010 r., IV KK 73/10, OSNKW 2010, Nr 10, poz. 93) albo nawet wyłącznie na bezumownym korzystaniu z energii, do której bezprawny dostęp został uzyskany wcześniej przez inną osobę (wyr. SN z 25.9.2012 r., IV KK 167/12, Prok. i Pr. - wkł. 2013, Nr 2, poz. 2).

Kradzież energii jest przestępstwem materialnym. Czyn zabroniony, określony w art. 278 § 1 i 5 k.k. nie jest typem przepołowionym ze względu na wartość przedmiotu czynu, albowiem przepołowienie odnosi się tylko do zasadniczego typu kradzieży, czyli kradzieży rzeczy ruchomej. Do takiego wniosku prowadzi interpretacja formuły "odpowiedniego stosowania" przepisów o kradzieży rzeczy ruchomej do kradzieży energii, zawartej w art. 278 § 5 k.k.. Nie jest to w tym przypadku stosowanie wprost, lecz stosowanie z odpowiednią modyfikacją.

Przenosząc powyższe rozważania na realia rozstrzyganej sprawy nie budzi zatem wątpliwości, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 278 § 1 i 5 k.k. Po rozwiązaniu bowiem umowy z (...) S.A. z powodu zaległości finansowych, bezprawnie doprowadzał energię elektryczną do lokalu usługowego i korzystając z niej, nie płacił za nią. W ocenie Sądu Rejonowego oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim popełnienia przestępstwa. Świadczy o tym sposób jego zachowania oraz wyjaśnienia, w których wskazywał, że wiedział, iż pobiera energię nie płacąc za nią, bez zawarcia z dostawcą energii umowy.

W niniejszej sprawie została spełniona także druga z pozytywnych przesłanek przypisania winy oskarżonemu w zakresie zarzucanego mu przestępstwa tj. wiek warunkujący zdolność do ponoszenia odpowiedzialności karnej, posiadanie zdolności do rozpoznania znaczenia swego czynu i pokierowania swym postępowaniem. Nie zachodziła także, mogąca wyłączyć winę anormalna sytuacja motywacyjna.

Mając to wszystko na uwadze Sąd przypisał oskarżonemu popełnienie przestępstwa z art. 278 § 5 k.k. z tą zmianą, że Sąd przyjął, iż oskarżony spowodował straty o nieustalonej wysokości.

Uwzględniając wniosek oskarżonego z art. 387 § 1 k.p.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł każda stawka.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się ustawowymi dyrektywami wymiaru kary z art. 278 § 1 i 5 k.k. a także wskazówkami z art. 53 k.k., art. 58 § 3 k.k., art. 115 § 2 kk, a także art. 4 § 1 k.k. nakazującym zastosowanie wobec oskarżonego przepisów sprzed dnia 1 lipca 2015r., które okazały się dla niego względniejsze.

Jako okoliczności łagodzące Sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyrażenie skruchy. Sąd na korzyść oskarżonego przypisał fakt, że nie był on dotąd karany za przestępstwa.

Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył wysoką społeczną szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego.

Jeśli chodzi o wysokość szkody wskazaną w opisie czynu jaki sformułował oskarżyciel publiczny, to Sąd uznał, że na potrzeby procesu karnego wysokości tej szkody wykazać nie sposób. Kwota 2.060,26 zł jest tylko prawdopodobną stratą jaką (...) sp. zo.o. doznała i jako taka nie mogła zostać uznana za szkodę w rozumieniu prawa karnego. Niemniej jednak nie można pominąć faktu, że owa strata po stronie (...) sp. zo.o. jest znaczna.

Sąd jest przekonany, iż ukształtowany w powyższy sposób wyrok spełni swe wymogi w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej, zaś popełnione przez oskarżonego przestępstwo będzie nie tylko pierwszym, ale i ostatnim w jego życiu.

W punkcie 2 wyroku Sąd zasądził wynagrodzenia dla działającego w sprawie obrońcy z urzędu, natomiast w punkcie 3 na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. „O opłatach w sprawach karnych” zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 512,80 zł oraz opłatę w wysokości 200 zł.

/-/SSR Monika Małasiak