Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy Wydział VIII Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący SSR Jacek Wojtycki

Protokolant st. sekr. sąd. Marzena Lewandowska

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2015 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w B.

przeciwko B. C.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 14 005,92 zł (czternaście tysięcy pięć złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) z odsetkami w wysokości ustawowej od kwot:

- 13.530,00 zł od dnia 20 listopada 2013 roku do dnia zapłaty

-475,92 zł od dnia 17 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3. 118,00 zł ( trzy tysiące sto osiemnaście złotych) tytułem kosztów procesu.

SSR Jacek Wojtycki

UZASADNIENIE

Powódka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. domagała się od pozwanej B. C. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą G. B. C. zapłaty kwoty 14.005,92 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot:

1. 13.530,00 zł od dnia 20 listopada 2013 r. do dnia zapłaty

2. 475,92 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty.

Nadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że pozwana będąc wykonawcą inwestycji „Budowa ścieżki dydaktycznej” na rzecz (...) Dyrekcji Ochrony (...) w S. zleciła powódce, jako podwykonawcy, część prac polegających na dostawie o montażu urządzeń zabawowych ba terenie placu zabaw w G.. Powódka podniosła, iż warunku współpracy stron zostały wynegocjowane przed przystąpieniem pozwanej do przetargu. Powódka podała, iż w dniu 3 października 2013 r. przesłała pozwanej swoją zaktualizowaną ofertę, na podstawie, której pozwana dokonała zamówienia urządzeń zabawowych wraz z usługą montażu. Powódka wskazała, iż w dniu 24 października 2013 r. przekazano pozwanej dwa egzemplarze umowy, zaś pozwana zobowiązała się do dostarczenia podpisanej przez siebie umowy w terminie późniejszym. Do dnia wniesienia pozwu pozwana nie doręczyła powódce podpisanej umowy. Powódka podniosła, iż montaż placu zabaw został ukończony w dniu 31 października 2013 r., roboty zostały wykonane należycie i przed ustalonym terminem, nie zostały zgłoszone żadne zastrzeżenia. Powódka wskazała, iż mimo powyższego pozwana do dnia wniesienia pozwu nie podpisała protokołu odbioru. Powódka podała, iż pozwana zobowiązała się zapłacić powódce wynagrodzenie w wysokości 135.300,00 zł, w następujący sposób: zadatek w wysokości 10% wartości zamówienia miał być płatny do 3 dni od daty złożenia zamówienia, 60% wartości zamówienia miało być płatne w dniu dostawy oraz 30 % wartości zamówienia miało być płatne nie później niż 14 dni od dnia zakończenia montażu. Powódka wskazała, iż po każdorazowej wpłacie dokonywanej przez pozwaną wystawiała zaliczkowe faktury VAT. Powódka w dniu 8 października 2013 r. wystawiła fakturę VAT nr (...) uwzględniając dokonaną w dniu 7 października 2013 r. wpłatę kwoty 13.500,00 zł. Następnie powódka w dniu 29 października 2013 r. wystawiła fakturę VAT nr (...) uwzględniając dokonaną w dniu 28 października 2013 r. wpłatę kwoty 81.000,00 zł. Powódka w dniu 5 listopada 2013 r. wystawiła pozwanej ostatnią fakturę VAT nr (...) na kwotę 40.800,00 zł z terminem płatności do dnia 19 listopada 2013 r. Powódka podała, iż pismem z dnia 22 listopada 2013 r. poinformowała pozwaną, iż w całości wywiązała się z umowy oraz wnosi o uregulowanie należności z tytułu wykonania umowy. Powódka podniosła, iż pozwana częściowo uregulowała fakturę nr (...), wpłacając kwotę 27.270,00 zł. Powódka wskazała, iż pozwana podała, iż z należności wynikającej z faktury VAT potrąca kwotę 13.500 zł tytułem zabezpieczenia. Powódka podniosła, iż nie wyrażała zgody na zabezpieczenie jakichkolwiek roszczeń pozwanej. W związku z powyższym powódka kilkakrotnie wzywała pozwaną do zapłaty należności.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 6 maja 2014 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (sygn. akt VIII GNc 2328/14).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Ponadto pozwana podniosła zarzut niewłaściwości miejscowej sądu, wskazując, iż sądem właściwym jest Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie. Pozwana wniosła również o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, iż powódka uzasadniła właściwość miejscową Sądu Rejonowego w Bydgoszczy powołując się na treść art. 34 kpc. Pozwana podniosła, iż strony nie ustaliły tego sądu jako miejscowo właściwego w przypadku ewentualnych sporów. Pozwana nie kwestionowała faktu wykonania prac związanych z realizacją przedsięwzięcia w ramach inwestycji „Budowa ścieżki dydaktycznej” przez powódkę. Pozwana podniosła, iż nie doszło do sporządzenia umowy w formie pisemnej. Pozwana wskazała, iż warunkiem koniecznym dojścia do porozumienia i podpisania umowy jest udzielenie zabezpieczenia w postaci 10% wartości wynagrodzenia. Powyższa kwota miała zostać potrącona z wystawionej przez powódkę faktury VAT. Pozwana podniosła, iż nie godziła się na zawarcie umowy bez ustanowienia zabezpieczenia, zaś powódka pomimo braku podpisania umowy przystąpiła do jej realizacji. Pozwana wskazała, iż przystępując do realizacji zlecenia powódka zaakceptowała warunki oferty, tj. ustalenia zabezpieczenia w wysokości 10% wartości wynagrodzenia brutto.

W piśmie procesowym z dnia 11 sierpnia 2014 r. powódka podtrzymał wszystkie dotychczasowe twierdzenia i wnioski. Powódka odnosząc się do zarzutu niewłaściwości miejscowej Sądu Rejonowego w Bydgoszczy wskazała, iż świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub siedziby wierzyciela, zaś zapłata na rzecz powódki miała być dokonana na rachunek bankowy powódki prowadzony przez bank w B.. W związku z powyższym na podstawie art. 34 kpc i 454 k.c. Sądem właściwym miejscowo jest Sąd Rejonowy w Bydgoszczy. Powódka podniosła, iż dochodzi zapłaty wynagrodzenia za sprzedaż, dostawę i montaż urządzeń zabawowych na rzecz pozwanej, zaś wysokość wynagrodzenia powódki dokumentują załączone do pozwu faktury VAT, pozwana nie kwestionowała wysokości należnego powódce wynagrodzenia. Powódka wskazała, iż brak jej zgody na zabezpieczenie ewentualnych roszczeń pozwanej był podkreślany w toku negocjacji. Powódka podniosła, iż jej oferta z dnia 3 października 2013 r. została zaakceptowana przez pozwaną jej podpisem. Ponadto powódka wskazała, iż w korespondencji email z dnia 28-29 października pozwana załączyła projekt umowy z naniesionymi zmiana w § 7, jednakże zarówno umowa podpisana przez powódkę i wręczona pozwanej w dniu 24 października 2013 r. jak i proponowane zmiany przesłane przez pozwaną mailem z dnia 28 października 2013 r. nie zawierały postanowień dotyczących zabezpieczenia.

W załączniku do protokołu powódka ponownie podtrzymała wszystkie dotychczasowe twierdzenia i wnioski, a ponadto wskazała, iż pozwana w toku postępowania nie wskazała żadnych dowodów na potwierdzenie swojego stanowiska. Powódka podniosła również, iż z postanowień Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) oraz z postanowień umowy stanowiącej załącznik do SIWZ, a następnie zawartej z wykonawcą, nie wynika, iż zamawiający uprawniony był do zatrzymania na okres gwarancji jakiejkolwiek kwoty tytułem ewentualnych roszczeń gwarancyjnych. Powódka wskazała również, iż wykonawca zobowiązany był uiścić na rzecz zamawiającego w terminie do dnia zawarcia umowy kwotę odpowiadającą 10 % wynagrodzenia, jednakże tytułem zabezpieczenia należytego wykonania umowy. Zamawiający zaś zobowiązany był do zwrotu zabezpieczenia należytego wykonania umowy w terminie 30 dni od dnia wykonania całości zamówienia i uznania przez zamawiającego za należyte wykonane.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą G. B. C..

(Dowody: zaświadczenie z (...) pozwanego na k. 17 akt)

Pozwana będąc wykonawcą inwestycji „Budowa ścieżki dydaktycznej” na rzecz (...) Dyrekcji Ochrony (...) w S. zleciła powódce, jako podwykonawcy, część prac polegających na dostawie i montażu urządzeń zabawowych ba terenie placu zabaw w G.. Warunki współpracy stron zostały wynegocjowane przed przystąpieniem pozwanej do przetargu.

(Okoliczności bezsporne, a ponadto zeznania świadka T. C. k. 55-56 akt XGCps 2/15 oraz informacja o wyniku postępowania przetargowego k. 157 akt).

Wykonawca zobowiązany był uiścić na rzecz zamawiającego w terminie do dnia zawarcia umowy kwotę odpowiadającą 10% wynagrodzenia tytułem zabezpieczenia należytego wykonania umowy. Zamawiający zaś zobowiązany był do zwrotu zabezpieczenia należytego wykonania umowy w terminie 30 dni od dnia wykonania całości zamówienia i uznania przez zamawiającego za należyte wykonane.

(Dowód: Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia wraz z załącznikami k. 158-164v. akt)

Powódka nie wyrażała zgody na zabezpieczenie jakichkolwiek roszczeń pozwanej.

(Dowód: Korespondencja mailowa stron k. 19-24 akt, zeznania świadka Ł. S. k. 96-96v. akt, zeznania reprezentanta powoda J. M. k. 118-118v. akt)

Powódka w dniu 3 października 2013 r. przesłała pozwanej swoją zaktualizowaną ofertę, na podstawie, której pozwana dokonała zamówienia urządzeń zabawowych wraz z usługą montażu. Pozwana zaakceptowała przedmiotową ofertę, składając na niej swój podpis.

(Dowód: Oferta z dnia 3 października 2013 r. k. 25 akt, potwierdzenie zamówienia nr ZS (...) k. 26 akt, zeznania świadka Ł. S. – 96-96v. akt)

Pozwana w dniu 7 października 2013 r. zapłaciła powódce 10% wartości zamówienia tytułem zadatku, tj. kwotę 13.500,00 zł. Powódka w dniu 8 października 2013 r. wystawiła zaliczkową fakturę VAT nr (...) uwzględniając dokonaną w dniu 7 października 2013 r. wpłatę kwoty 13.500,00 zł.

(Dowód: potwierdzenie wykonanej operacji k. 29 akt, faktura VAT nr (...) k. 30 akt)

Powódka w dniu 24 października 2013 r. przekazała pozwanej dwa egzemplarze podpisanej przez powódkę umowy, zobowiązując pozwaną do dostarczenia podpisanej przez siebie umowy w terminie późniejszym. Pozwana nie podpisała przekazanej przez powódkę umowy.

(Okoliczności bezsporne, a ponadto zeznania świadka Ł. S. – 96-96v. akt, zeznania reprezentanta powoda J. M. k. 118-118v. akt)

Pozwana w dniu 28 października 2013 r. zapłaciła powódce 60% wartości zamówienia, tj. kwotę 81.000,00 zł. Powódka w dniu 29 października 2013 r. wystawiła zaliczkową fakturę VAT nr (...) uwzględniając dokonaną w dniu 28 października 2013 r. wpłatę kwoty 81.000,00 zł.

(Dowód: potwierdzenie wykonanej operacji k. 31 akt, faktura VAT nr (...) k. 32 akt)

W korespondencji email z dnia 28-29 października pozwana załączyła projekt umowy z naniesionymi zmiana w § 7. Proponowane zmiany przesłane przez pozwaną mailem z dnia 28 października 2013 r. nie zawierały postanowień dotyczących zabezpieczenia.

(Dowód: umowa nr (...) o dostawę i montaż elementów placu zabaw k. 69-72 akt k. 32 akt)

Montaż placu zabaw został ukończony w dniu 31 października 2013 r., roboty zostały wykonane należycie i przed ustalonym terminem, nie zostały zgłoszone żadne zastrzeżenia. Nie został sporządzony protokół odbioru.

(Okoliczności bezsporne, a ponadto zeznania świadka Ł. S. – 96-96v. akt, zeznania reprezentanta powoda J. M. k. 118-118v. akt)

W dniu 5 listopada 2013 r. powódka wystawiła pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 40.800,00 zł z terminem płatności do dnia 19 listopada 2013 r.

(Dowód: faktura VAT nr (...) k. 33-34 akt)

Powódka pismem z dnia 22 listopada 2013 r. poinformowała pozwaną, iż w całości wywiązała się z umowy oraz wnosi o uregulowanie należności z tytułu wykonania umowy.

(Dowód: pismo powódki z dnia 22 listopada 2014 r. k. 35-36 akt)

Pozwana częściowo uregulowała fakturę nr (...), wpłacając kwotę 27.270,00 zł. Pozwana w tytule operacji wpisała, iż potrąca kwotę zabezpieczenia.

(dowody: potwierdzenie wykonanej operacji k. 37 akt)

Należność wynikająca z tej faktury nr (...) w wysokości 13.500,00 zł do dnia wniesienia pozwu nie została przez pozwaną uregulowana.

(Okoliczności bezsporne)

Powódka wzywała pozwaną do spłaty zadłużenia jednak bezskutecznie.

(dowody: wezwanie do zapłaty z dnia 17.01.2014 r. na k. 39 akt; wezwanie do zapłaty z dnia 31 stycznia 2014 r. k. 40 akt; wezwanie do zapłaty z dnia 6 marca 2014 r. k. 41-43 akt)

Sąd ustalił powyższe fakty na podstawie dowodów z dokumentów prywatnych przedłożonych przez powódkę, które nie zostały podważone przez pozwaną, co do ich zgodności z prawdą, a których autentyczność i wiarygodność nie wzbudziła wątpliwości Sądu.

Sąd oparł się także na zeznaniach świadka Ł. S. (k. 96 akt), które uznał za zgodne z prawdą, gdyż są logiczne i znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym. Potwierdzają je też zeznania reprezentanta powódki J. M. (k. 126 akt), które Sąd ocenił również jako wiarygodne.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka T. C. w zakresie, iż pozwana zleciła powódce, wykonanie części prac w ramach inwestycji „Budowa ścieżki dydaktycznej” na rzecz (...) Dyrekcji Ochrony (...) w S., polegających na dostawie o montażu urządzeń zabawowych ba terenie placu zabaw w G., zaś warunki współpracy stron zostały wynegocjowane przed przystąpieniem pozwanej do przetargu. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka w pozostałym zakresie, w tym, iż powódka zaakceptowała warunek umowy dot. dokonani potrącenia tytułem zabezpieczenia roszczeń pozwanej. Sąd nie dał wiary również zeznaniom pozwanej, która potwierdziła zeznania świadka T. C.. W ocenie Sądu powyższe zeznania nie znalazły oparcia w pozostałym materiale dowodowym ujawnionym w sprawie.

Sąd postanowieniem z dnia 15 marca 2015 r. na podstawie art. 217 § 3 k.p.c. pominął dowód z zeznań świadka E. K., albowiem przeprowadzenie tego dowodów zmierzało jedynie do przedłużenia postępowania, zaś okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy Sąd ustali na podstawie pozostałych wniosków dowodowych.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż pozwana w przedmiotowej sprawie nie kwestionowała charakteru prawnego umowy łączącej go z powódką (sprzedaż z elementami umowy o dzieło), ani faktu wykonania tej umowy przez powódkę. Ponadto pozwana nie kwestionowała wysokości wynagrodzenia należnego powódce. Pozwana potwierdziła, że umowa została przez powódkę wykonana w sposób prawidłowy i terminowy.

W ocenie Sądu pozwana nie udowodniła jednak zasadności swoich twierdzeń. W tym miejscu należy zauważyć, iż zgodnie z art. 3 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody.

Przepis powyższy statuuje zasadę kontradyktoryjności. Reguła ta wyraża się w tym, że postępowanie cywilne jest sporem toczącym się między równouprawnionymi podmiotami. W ramach tego sporu strony obowiązane są przedstawiać twierdzenia, składać wyjaśnienia oraz zgłaszać wnioski dowodowe.

W procesie cywilnym ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania i to one są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.). Innymi słowy ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo (żąda czegoś od innej osoby) obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu (czyli neguje uprawnienie żądającego) obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje.

Strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności (faktów), które stosownie do art. 227 k.p.c. mogą być przedmiotem dowodu. Istota zasady dotycząca ciężaru dowodów sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem. Samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 28 sierpnia 2014 r., sygn. I ACa 286/14).

W myśl ogólnych zasad procesowych, to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1997 r., II CKN 531/97, LEX nr 496544), a na stronie pozwanej spoczywa obowiązek wykazania, że powodowi jego żądanie nie przysługuje (por. wyrok SN z dnia 20 grudnia 2006 r., IV CSK 299/06).

Pozwana w żaden sposób nie wykazała, iż powódka wyraziła zgodę na dokonanie potrącenia 10% wartości wynagrodzenia tytułem zabezpieczenia roszczeń pozwanej. Sąd zważył, iż ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż powódka w trakcie negocjowania nie wyraziła na powyższe zgody. Pozwana otrzymała wyraźną informację ze strony powódki, iż nie zgadza się na dokonanie potrącenia. Ponadto pozwana zaakceptowała ofertę z dnia 3 października 2013 r. złożoną przez powódkę poprzez jej podpisanie, a więc zgodziła się na realizację umowy przez powódkę.

Jak już wyżej wspomniano strony zawarły umowę sprzedaży z elementami umowy o dzieło. W przedmiotowej sprawie należy podkreślić, iż przepisy kodeksu cywilnego odnoszące się do sprzedaży w zasadzie nie zawierają szczególnych unormowań w zakresie zawarcia i formy umowy sprzedaży. Podlegają one ogólnym regułom prawa cywilnego, których podstawą jest reguła dowolności w zakresie dochodzenia do porozumienia co do umowy oraz formy czynności prawnej. Ponadto kodeks cywilny nie wymaga szczególnej formy prawnej dla zawarcia umowy o dzieło. Należy podzielić w tym zakresie pogląd wyrażony w wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 10 grudnia 2003 r. (I ACa 1144/03, OSA 2005, z. 3, poz. 14), zgodnie z którym: „Do zawarcia umowy o dzieło stosuje się ogólne zasady dotyczące zawierania umów konsensualnych. W Kodeksie cywilnym nie ma szczególnych postanowień odnoszących się do zawarcia umowy o dzieło. Nie wymaga ona zachowania formy szczególnej. Do zawarcia umowy może dojść, zatem także ustnie, a nawet w sposób dorozumiany". W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie doszło do zawarcia umowy ustnej, w ramach, której powódka miała dostarczyć i zamontować urządzenia zabawowe. Potwierdzeniem powyższego były dokumenty przedłożone przez powódkę, oferta przyjęta przez pozwaną oraz korespondencja mailowa między stronami, a także faktury VAT wystawione tytułem wykonanej umowy.

Zgodnie z art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Skoro powódka wydała pozwanemu towar (co pozwany potwierdził), to może domagać się od niego zapłaty całości ceny wraz z odsetkami z tytułu opóźnienia w zapłacie.

Ponadto przedmiotowa umowa posiada również w sobie cechy umowy o dzieło, gdyż powódka zobligowała się wykonania montażu dostarczonych urządzeń. Zaś zgodnie z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W przedmiotowej sprawie, co było bezsporne, powódka wykonała montaż zamówionych urządzeń i tym samym wywiązała się z zaciągniętego przez siebie zobowiązania.

W przedmiotowej sprawie bezsporne było również, iż pozwana nie zapłaciła powódce całości wynagrodzenia. W ocenie Sądu pozwana samowolnie dokonała potrącenia 10% należnej powódce kwoty, tytułem zabezpieczenia, bez uprzedniej zgody powódki. Ponadto, jak wskazano z zapisów z SIWZ wynikało, iż zabezpieczenie obciążało pozwaną jako wykonawcę wobec zamawiającego, co zresztą podlegało zwrotowi w terminie 30 dni od dnia wykonania całości zamówienia i uznania przez zamawiającego za należyte wykonane, prace zaś zostały zakończone w 2013 r.

Ponadto stosownie, zaś do treści art. 481 § 1 i 2 zd. 1 k.c., w każdym przypadku opóźnienia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać świadczenia ubocznego w postaci odsetek za spóźnienie, które należą się za cały czas opóźnienia i to bez względu na przyczyny uchybienia terminowi płatności sumy głównej. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, wierzycielowi należą się odsetki ustawowe.

W świetle powyższego, na mocy art. 535, art. 627 i art. 481 § 1 i 2 zd. 1 k.c. Sąd orzekł, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu w punkcie II sentencji znajduje oparcie w przepisach art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz art. 99 k.p.c. Pozwany jest stroną, która przegrała sprawę i dlatego - w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu - Sąd nałożył na niego obowiązek zwrócenia kosztów powódce. Na kwotę 3.118,00 zł składa się opłata sądowa od pozwu w wysokości 701 zł, wynagrodzenie pełnomocnika profesjonalnego w kwocie 2.400 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł. O wysokości wynagrodzenia radcy prawnego będącego pełnomocnikiem powoda orzeczono na podstawie przepisów § 2 i 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.).

SSR Jacek Wojtycki