Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2015 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Patrycja Baranowska

Protokolant Monika Ziębakowska

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2015 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Stowarzyszenia (...) w W.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz powoda Stowarzyszenia (...) w W. ustawowe odsetki od kwoty 5.497,05 zł (pięciu tysięcy czterystu dziewięćdziesięciu siedmiu złotych pięciu groszy) od dnia 9 lipca 2015 roku do dnia 21 sierpnia 2015 roku,

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1.217,00 zł (jednego tysiąca dwustu siedemnastu złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt VIII GC 321/15

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2015 roku powód Stowarzyszenie (...) w W. złożył pozew przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o zapłatę kwoty 5.497,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu. Powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwana jest operatorem sieci kablowej i reemituje programy radiowe i telewizyjne nadawane przez inne organizacje radiowe i telewizyjne. Powód podał, że na mocy umowy łączącej strony procesu pozwana zobowiązała się do uiszczania wynagrodzeń autorskich. Wskazano, że pozwana nie reguluje należności wynikających z zawartej umowy i nie reaguje na kierowaną do niej korespondencję.

Na kwotę objętą żądaniem złożyła się kwota 4.488,47 zł obejmująca zaległości pozwanej za okres od stycznia do lipca 2013 roku oraz za grudzień 2013 roku i styczeń 2014 roku, a także skapitalizowane odsetki ustawowe liczone od dnia wymagalności poszczególnych kwot do dnia 8 lipca 2015 roku.

Pozwana nie złożyła w wyznaczonym terminie odpowiedzi na pozew.

W dniu 28 sierpnia 2015 roku złożyła pismo przygotowawcze, w którym wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana wskazała, że zapłaciła powodowi kwotę dochodzoną pozwem.

Na rozprawie w dniu 28 września 2015 roku pełnomocnik powoda podtrzymał żądanie pozwu i oświadczył, że nie składa oświadczenia o cofnięciu pozwu w zakresie uiszczonej należności głównej.

Pełnomocnik pozwanej wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności gospodarczej pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. jest m.in. działalność związana z produkcją, dystrybucją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych.

Stowarzyszenie (...) w W. działa jako organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity Dz.U. Nr 90 z 2006 r. poz. 631 z późn. zm.).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej pomiędzy stronami procesu, w dniu 11 grudnia 2008 roku zawarta została umowa licencyjna, na mocy której powód udzielił pozwanej na warunkach określonych w umowie niewyłącznej licencji na reemitowanie utworów ze swojego repertuaru, w tym również utworów w utworach audiowizualnych.

Z tytułu reemitowania utworów pozwana zobowiązała się wpłacać na rzecz powoda wynagrodzenie autorskie obliczone według stawek określonych w załączniku nr 2 do umowy. Należności powyższe pozwana zobowiązała się uiszczać w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca. Pozwana zobowiązała się dostarczać powodowi rozliczenia według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do umowy.

Dowód: umowa k. 24-31,

Pozwana przedstawiała powodowi rozliczenia wynagrodzeń za poszczególne miesiące. Należności za miesiące od stycznia do lipca 2013 roku oraz za grudzień 2013 roku i styczeń 2014 roku pozwana nie uiściła na rzecz powoda.

W dniu 16 kwietnia 2014 roku, w związku z brakiem zapłaty wynagrodzeń autorskich, powód złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy łączącej strony.

Dowód: wypowiedzenie umowy k. 41, potwierdzenie odbioru k. 42, faktury VAT k. 43-51

Na dzień 4 maja 2015 roku zaległości pozwanej wobec powoda z tytułu opłat licencyjnych- tantiem autorskich- wynosiły 4.488,47 zł. Powód wezwał pozwaną do zapłaty wymienionej kwoty.

Bezsporne, a nadto dowód: wezwanie ostateczne do zapłaty k. 52, potwierdzenie odbioru k. 53,

W dniu 21 sierpnia 2015 roku pozwana dokonała na rzecz powoda zapłaty kwoty 5.497,05 zł..

Dowód: polecenie przelewu k. 67,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Podstawę prawną sformułowanego w pozwie żądania stanowiły wymienione w pozwie przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), z więc art. 17, 45, 50 oraz 67.

Strona powodowa występując jako organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, na podstawie łączącej strony procesu umowy domagała się opłat licencyjnych, które nie zostały uiszczone przez pozwaną spółkę.

Stan faktyczny niniejszej sprawy został ustalony w oparciu o dokumenty złożone przez stronę powodową, z których wynikał fakt zawarcia umowy i wysokość zadłużenia pozwanej względem powoda. Złożone przez stronę powodową dokumenty nie zostały zakwestionowane przez stronę przeciwną. Wręcz przeciwnie, w toku niniejszej sprawy doszło do zaspokojenia roszczenia co do należności głównej.

Konsekwencją powyższego było zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda jedynie odsetek ustawowych liczonych od dnia złożenia pozwu, tj. od dnia 9 lipca 2015 roku do dnia uiszczenia kwoty objętej niniejszym postępowaniem przez stronę pozwaną, co znalazło wyraz w pkt I rozstrzygnięcia. Podstawę prawną tego orzeczenia stanowił przepis art. 482 §1 k.c..

W pozostałym zakresie powództwo należało oddalić mając na względzie fakt, że strona powodowa pomimo uzyskania świadczenia w toku procesu nie złożyła oświadczenia cofającego powództwo.

Podkreślić należy, że z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że zasadą jest, iż w sytuacji, gdy pozwany w toku procesu spełnił dochodzone od niego świadczenie, czym zaspokoił roszczenie powoda wymagane w chwili wytoczenia powództwa, należy pozwanego uznać za stronę przegrywającą sprawę, w rozumieniu przepisów o kosztach procesu (por. Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 10 lutego 2010 r V CZ 1/10). Zasada ta obowiązuje jednak tylko wtedy, gdy doszło do złożenia przez powoda oświadczenia o cofnięciu powództwa.

Generalnie w przypadku cofnięcia pozwu (art. 203 §2 k.p.c.) na powodzie spoczywa obowiązek zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego. Jednakże zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, dopuszczalne jest odstępstwo od tej zasady, w sytuacji, gdy powód wykaże, że wystąpienie z powództwem było niezbędne dla celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia pozwu. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy przyczyną cofnięcia było zaspokojenie roszczenia w toku postępowania .

W przedmiotowej sprawie wystąpiła sytuacja, gdy powód pomimo zaspokojenia jego roszczenia nie złożył oświadczenia cofającego powództwo.

Zaspokojenie żądania objętego pozwem w toku procesu, przy braku złożenia przez powoda oświadczenia o cofnięciu pozwu uzasadniało potrzebę rozstrzygnięcia niekorzystnego dla strony wnoszącej powództwo. Brak złożenia oświadczenia o cofnięciu pozwu oznaczał, że strona powodowa aż do zamknięcia rozprawy podtrzymywała żądanie zasądzenia na jej rzecz kwoty, która na wcześniejszym etapie procesu została już uiszczona, żądała zasądzenia świadczenia, które już otrzymała.

W tej sytuacji przepisy kodeksu postępowania cywilnego nie przewidują możliwości zasądzenia zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda. Ocena, czy strona proces wygrała, czy przegrała musi być dokonana przez porównanie roszczeń dochodzonych i ostatecznie uwzględnionych. W świetle art. 98 k.p.c. obowiązek zwrotu kosztów procesu zależy od ostatecznego wyniku całej sprawy, a wynik ten dla strony powodowej jest niekorzystny. Generalnie powód proces przegrał, a więc na podstawie art. 98 k.p.c. spoczywa na nim obowiązek zwrotu przeciwnikowi kosztów procesu.

Artykuł 98 k.p.c. statuuje, w zakresie kosztów procesu zasadę odpowiedzialności za jego wynik. Strona przegrywająca sprawę zwraca na żądanie przeciwnika koszty procesu. Dla oceny, czy strona przegrała sprawę, obojętne jest czy ponosi ona winę prowadzenia procesu. Sam fakt, że sprawę przegrała, choćby nawet tylko formalnie, kwalifikuje ją jako stronę przegrywającą, obowiązaną do zwrotu kosztów przeciwnikowi (por. Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 9 października 1967 r. ICZ 81/67).

Na kwotę zasądzoną od powoda na rzecz pozwanej złożyła się kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego oraz kwota 1.200,00 zł tytułem wynagrodzenia dla reprezentującego powódkę radcy prawnego.

Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika uzasadnia §6 pkt 4) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 490- wyciąg).

Sygn. akt VIII GC 321/15 S., (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)