Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 22 września 2015 r.

  Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie

0.0.i.Przewodniczący SSO Barbara Przybyła

Protokolant Andrzej Chodorowski

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2015r. w Gliwicach

na rozprawie

z powództwa: P. D. (D.)

przeciwko: (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ż.

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz powoda P. D. kwotę 58.084,19 (pięćdziesiąt osiem tysięcy osiemdziesiąt cztery złote 19/100) z ustawowymi odsetkami od 15 października 2010 roku do dnia zapłaty;

2.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.591,48 zł (tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt jeden złotych 48/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 2.901,60 zł (dwa tysiące dziewięćset jeden złotych 60/100) tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu;

5.  nakazuje ściągnąć od powoda P. D. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach z zasądzonego w punkcie 1. roszczenia kwotę 1.128,40 zł (tysiąc sto dwadzieścia jeden złotych 40/100) tytułem części opłaty od pozwu.

SSO Barbara Przybyła

Sygn akt X GC 205/15

UZASADNIENIE

Powód P. D. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ż. kwoty 80.584,19 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 października i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że przyjął od pozwanego zlecenie na wykonanie prac budowlanych i w związku z ich wykonaniem wystawił fakturę VAT nr (...). Za wykonane prace pozwany nie zapłacił . W wyniku wszczętego przez powoda postępowania ugodowego przed Sądem Rejonowym w Rybniku sygn akt VI GCo 64/12 i Sądem Rejonowego w Żorach sygn. akt I Co 352/14 do zawarcia ugody nie doszło ponieważ pozwany nie stawił się na posiedzenie.

W dniu 27 marca 2015 roku Sąd Okręgowy w Gliwicach wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniając powództwo w całości,

Sprzeciw od powyższego nakazu wywiódł pozwany zaskarżając nakaz w całości wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, że faktura została wystawiona przez powoda całkowicie bezpodstawnie i nie ma oparcia w zaistniałym stanie faktycznym. W 2009 roku pozwany dokonał szeregu wpłat w związku z pracami wykonanymi przez powoda w 2009 roku. Z ostrożności procesowej pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia powoda wskazując, że powód wszczął postępowanie pojednawcze dopiero w 2014 roku , a więc już po przedawnieniu roszczenia.

Pismem z dnia 29 czerwca 2015 roku powód ograniczył powództwo o kwotę 22.500 zł zrzekając się w tym zakresie roszczenia i wniósł o zasądzenie od pozwanego jedynie kwoty 58.084,19 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pismem z dnia 17 czerwca 2009 roku pozwany zlecił powodowi wykonanie tynków gipsowych w budynku mieszkalnym wielorodzinnym w O. przy ul. (...). Ustalona cena za wykonanie tynków wynosiła 14,5 zł/m ²

/dowód: zlecenie k 6/

Decyzją nr (...) z dnia 22 lipca 2010 roku Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. udzielił pozwanemu zgody na użytkowanie budynku Wielorodzinnego przy ul. (...) w O. na działce (...).

/dowód: decyzja k 51/

Pozwany w lipcu i sierpniu 2009 roku dokonał wpłat na rzecz powoda w łącznej wysokości 22.500 zł

/dowód: potwierdzenie wpłat k 52/

Powód wykonał prace i wystawił dnia 7 października 2010 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 80.584,19 zł brutto płatną do dnia 14 października 2010 roku. Faktura została wystawiony w 3-4 miesiące po zakończeniu prac. Pozwany nie kwestionował wykonania prac przez powoda ani ich jakości. Fakt wykonania prac przez powoda i brak zapłaty potwierdza rozmowa pomiędzy powodem a Z. O..

/dowód: faktura VAT k 7 protokół z rozprawy z dnia 22 września 2015 roku 00:21:02- 00:30:42, zapis rozmowy kl 8,9 /

W dniu 26 kwietnia 2012 roku powód złożył do Sądu Rejonowego w Rybniku wniosek o przeprowadzenie postępowania pojednawczego w zakresie kwoty 80.484,19 wynikającej z wyżej wskazanej faktury.

/dowód: wniosek o przeprowadzenie postępowania pojednawczego k 2,3 oraz protokół z posiedzenia k 14 akta Sądu Rejonowego w Rybniku w sprawie sygn akt VI GCo 64/12/

Powód dnia 26 kwietnia 2014 roku złożył do Sądu Rejonowego w Żorach ponowny wniosek o zawezwanie do próby ugodowej. Na posiedzeniu z dnia 10 lipca 2014 roku pełnomocnik pozwanego nie wyraził zgody na zawarcie ugody.

/ dowód: wniosek o zawezwanie do próby ugodowej k 2,3, protokół k 27 akt sprawy I Co 352/14 Sądu Rejonowego w Żorach/

Powód wzywał pozwanego do zapłaty kwoty dochodzonej w pozwie

/dowód: wezwanie do zapłaty k 10/

W piśmie z dnia 15 stycznia 2015 roku w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty pozwany oświadczył, że zobowiązanie wynikające z faktury zapłacił w całości, a ponadto z ostrożności procesowej wskazał, że roszczenie uległo przedawnieniu z uwagi na trzyletni okres przedawnienia związany z działalnością gospodarcza.

/dowód: pismo pozwanego k 63/

Powód postanowieniem z dnia 27 marca 2015 roku został zwolniony od kosztów sądowych.

/dowód : postanowienie k 31/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedstawionych przez strony.

Sąd nie uznał za wiarygodne zeznania świadka Z. O.. Świadek ten zeznał, że powód wykonał prace wadliwie i były wykonywane po nim poprawki przez inną firmę. Zeznał, że faktura wystawiona przez powoda została odesłana z komentarzem, że to próba wyłudzenia pieniędzy. Pozwany ani świadek jednak nie przedstawili, iż faktura została odesłana powodowi. Ponadto świadek nie wskazał w jakim zakresie tynki były naprawiane, ani nie wskazał firmy, która poprawiała tynki po powodzie. Zeznania świadka są wewnętrznie sprzeczne, a ponadto nie znajdują potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym zebranym w sprawie. Zeznania świadka nie odnoszą sie do zarzutów wskazanych przez pozwanego w sprzeciwie.

Sąd zważył, co następuje:

Strony zawarły umowę o dzieło a nie umowę o roboty budowlane. Umowa o roboty budowlane dotyczy przedsięwzięć o większych rozmiarach, którym z reguły towarzyszy wymóg projektowania i zinstytucjonalizowany nadzór ( por uchwała SN III CZP 63/01 OSNC 2002/9/106) a także konieczność sprostania przez strony wymogom prawa budowlanego. Elementem konstytutywnym umowy o roboty budowlane jest dająca się wyinterpretować z art. 647 kc szczególna postać współdziałania inwestora z wykonawcą w zakresie przygotowania i wykonania przedmiotu świadczenia przejawiająca się w dostarczeniu projektu i przekazaniu terenu budowy. Te cechy normatywne przesądzają o odrębnym i samoistnym charakterze umowy o roboty budowlane niezależnie od statusu prawnego związanych nią stron.

Bezspornym jest, umowa stron obejmowała wyłącznie położenie tynków. Z przedstawionych przez strony materiału dowodowego nie wynika, aby na wykonania prac strony musiały uzyskać zgodę nadzoru budowlanego, a powód wykonywał prace w oparciu o dokumentację projektową.

Umowa miała cechy umowy o dzieło uregulowanej przepisami art. 627 kc i następne, obejmowała odpłatne świadczenie usług. Elementami przedmiotowo istotnymi tej umowy są określenie dzieła, do którego wykonania zobowiązany jest przyjmujący zamówienie, a także, z uwzględnieniem regulacji art. 628 w zw. z art. 627 k.c., wynagrodzenia, do którego zapłaty zobowiązany jest zamawiający.

Zgodnie z treścią art. 646 kc roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem lat 2 od dnia oddania dzieła a jeżeli dzieło nie zostało oddane od dnia w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane.

Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego.

Obowiązkiem powoda było zgodnie z art. 6 k.c. wykazanie, iż zlecone prace zostały wykonane należycie a pozwany nie uiścił za nie zapłaty. Na pozwanym ciążył zaś obowiązek wykazania zapłaty za wykonane dzieło i terminu w którym dzieło zostało wydane aby można było ustalić początek biegu terminu przedawnienia.

W ocenie Sądu powód wykazał, że wykonał na rzecz pozwanego tynki, a pozwany za wykonane usługi uiścił zapłatę jedynie w części i do zapłaty pozostała kwota 58.084,19 zł. Do pozwu powód załączył pismo zlecające mu wykonanie tynków wraz ze stawką za 1 m ², fakturę VAT oraz wezwanie do zapłaty. Tym samym powód wykazał zasadność powództwa.

Pozwany udowodnił jedynie wpłatę na poczet spornej faktury kwoty 22.500 zł.

Sąd nie uznał za wiarygodny dokument obejmujący wpłatę w wysokości 7.000,00 zł. Powód twierdził, że takiej kwoty nie otrzymał, a na pokwitowaniu odbioru widnieje podpis świadka O. działającego w imieniu pozwanego. Tym samym należało przyjąć, ze powód nie otrzymał tej kwoty.

Zarzuty pozwanego dotyczące bezzasadności wystawienia faktury uznać należało za bezpodstawne i sprzede z zebranymi dowodami. W piśmie ze stycznia 2015 roku pozwany wskazał, że za fakturę tę w całości zapłacił, czego jednak nie wykazał.

Zgodnie z art. 646 kc roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem lat dwóch od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane - od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane. Zgodnie z uchwałą SN z dnia 21 października 1994 r. (III CZP 136/94, OSNC 1995, nr 2, poz. 38) przewidziany w art. 646 k.c. termin przedawnienia jest terminem szczególnym w rozumieniu art. 118 k.c., gdyż także w stosunku do roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przewiduje krótszy niż trzyletni termin przedawnienia. Przepis ten samodzielnie określa zdarzenie, od którego rozpoczyna bieg termin przedawnienia roszczeń wynikających z umowy o dzieło, stanowiąc, że roszczenia te przedawniają się z upływem dwóch lat od oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane, od dnia w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane.

Pozwany podnosząc zarzut przedawnienia nie wskazał kiedy dzieło wykonane przez powoda zostało przez niego oddane lub kiedy powinno być oddane.

Najwcześniejszym terminem jaki w tym zakresie Sąd może wskazać, na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie jest decyzja z dnia 22 lipca 2010 roku o udzieleniu pozwanemu zgody na użytkowanie budynku w którym powód położył tynki (k 51). Powód w dniu26 kwietnia 2012 roku wniósł wniosek do Sądu Rejonowego w Rybniku o zawezwanie do próby ugodowej, a więc przed upływem dwuletniego okresu przedawnienia.

Kolejny wniosek w tym zakresie złożył powód ponownie do Sądu Rejonowego w Żorach dnia 26 kwietnia 2014 roku zachowując termin dwuletni.

Złożenie przez powoda tych wniosków skutecznie przerwało bieg terminu przedawnienia, gdyż zgodnie z art.123. § 1 pkt 1 kc bieg przedawnienia przerywa się: przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; Za czynność podjętą bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia orzecznictwo uznaje zawezwanie do próby ugodowej, o jakiej mowa w art. 184-186 k.p.c. (tak uchw. SN z dnia 28 czerwca 2006 r., III CZP 42/06, OSNC 2007, nr 4, poz. 54). Reasumując należy wskazać, że roszczenie powoda nie uległo przedawnieniu i może być przez niego skutecznie dochodzone.

W związku z powyższym pozwany zobowiązany jest do zapłaty kwoty 58.84,19 zł dochodzonej przez powoda wraz z odsetkami od dnia 15 października 2010 roku. Zgodnie bowiem z art. 481 § 1 i 2 k.c., jeżeli dłużnik opóźnił się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek w wysokości ustawowej za czas opóźnienia (od dnia wymagalności do dnia zapłaty), chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Odsetki stanowią zatem dla dłużnika swoistą ustawową „sankcję cywilną” za sam fakt niespełnienia świadczenia pieniężnego w terminie, chociażby nastąpiło to z przyczyn niezależnych od dłużnika ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 12 stycznia 2005 r., sygn. akt I ACa 869/04, opubl. LEX nr 147133).

Sąd orzekł na podstawie art. 627 i następne kc i art. . 481 § 1 i 2 k.c

Ponieważ powód po wniesieniu powództwa na skutek treści sprzeciwu pozwanego, cofnął pozew w zakresie kwoty 22.500 zł Sąd umorzył w tym zakresie postępowanie na podstawie art. 355 kpc uznając jednocześnie, że powód w tym zakresie przegrał sprawę, ponieważ pozwany uiścił zapłatę w zakresie tej kwoty przed wytoczenie powództwa.

O kosztach procesu Sąd orzekł stosownie do art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 kpc. stosunkowo rozdzielając koszty postępowania pomiędzy strony uznając, ze powód wygrał postępowanie w 72%. W niniejszej sprawie strony poniosły koszty reprezentowania w wysokości 3. 617 zł każda z nich. Zatem całość kosztów postępowania w tym zakresie wynosi 7234 zł. Z czego pozwany powinien pokryć kwotę 5.208,48 zł. Pozwany z tej kwoty poniósł już koszty w wysokości 3.617 zł a zatem tytułem zwrotu powodowi kosztów zastępstwa procesowego zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.591,48 zł.

W niniejszej sprawie powód był zwolniony z kosztów sądowych w tym z opłaty od pozwu w wysokości 4.030,00 zł. Ponieważ powód wygrał sprawę w 72 %, to należało pozwanego w takim stopniu obciążyć opłatą od pozwu i dlatego w punkcie 4 wyroku Sąd nakazał pobrać od pozwanego kwotę 2.901,60 zł stanowiącą 72% opłaty od pozwu. W związku z wygraną powoda w zakresie kwoty 58.084,19 zł 72 % Sąd nakazał pobrać nieuciszoną część opłaty od pozwu od której powód był zwolniony z zasądzanego na jego rzecz świadczenia na podstawie art.113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

SSO Barbara Przybyła