Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku XIV Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Edyta Sokołowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Dariusz Kuczyński

przy udziale Prokuratora: Zenona Modrzejewskiego

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2015 i 10 listopada 2015 roku sprawy

A. L.

syna H. i Z. z d. (...)

urodzonego (...) T.

oskarżonego o to, że:

w dniu 22 września 2014r w U., w kanale portowym prowadził w ruchu wodnym pojazd mechaniczny w postaci jachtu - (...) R. znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,44 mg/l I badanie 0,44 mg/l II badanie alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego A. L. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa z art. 178a§1 kk w brzmieniu obowiązującym sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20 marca 2015r o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustawy ( Dz.U z dnia 17 kwietnia 2015r) w zw. z art. 4 § 1 i za to na podstawie art. 178a § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk w brzmieniu obowiązującym sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20 marca 2015r o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustawy ( Dz.U z dnia 17 kwietnia 2015r) w zw. z art. 4 § 1 skazuje go na karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

2.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20 marca 2015r o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustawy ( Dz.U z dnia 17 kwietnia 2015r) w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu wodnym na okres roku;

3.  na podstawie art. 43 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20 marca 2015r o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustawy ( Dz.U z dnia 17 kwietnia 2015r) w zw. z art. 4 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do zwrotu dokumentu uprawniającego do żeglowania tj. patentu numer (...) do (...) O. Związku (...) w K.;

4.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w tym wymierza mu opłatę w wysokości 100 (sto) złotych.

Sygn. akt XIV K 21515

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 22 września 2014r. A. L. był kapitanem jachtu (...) R., na który wypłynął wraz ze swoim ojcem H. L. oraz kolegą P. K..W trakcie rejsu A. L. spożywał alkohol. Mężczyźni kierowali się w kierunku B. (...), jednak z uwagi na niekorzystne warunki pogodowe postanowili, że skierują się najkrótszą drogą ku portowi w U.. W trakcie powrotu wpłynęli w strefę nr 6 zamkniętą dla żeglugi i rybołówstwa morskiego, z uwagi na trwające ćwiczenia sił zbrojnych z użyciem uzbrojenia. W związku z powyższym otrzymali wezwanie od funkcjonariuszy Straży Granicznej, aby wpłynęli do kanału portowego w U. i zacumowali jacht przy punkcie kontrolnym znajdującym się naprzeciwko placówki Straży Granicznej. Następnie wszyscy mężczyźni opuścili jacht. Do funkcjonariuszy podszedł A. L.. Pozostali członkowie załogi stanęli nieopodal. Funkcjonariusze Straży Granicznej stojący w odległości około 0,5 metra od niego, wyczuli od A. L. silną woń alkoholu. Z powodu braku wszystkich niezbędnych dokumentów A. L. wrócił na jacht, aby je przynieść i okazać do kontroli. Po krótkiej chwili A. L. wrócił z dokumentami. Wówczas funkcjonariusze Straży Granicznej poprosili A. L. aby udał się z nimi do budynku placówki Straży Granicznej. Tam A. L. został przebadany urządzeniem elektronicznym na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie przeprowadzone u A. L. analizatorem wydechu A. 6020 wykazało, że był on w stanie nietrzeźwości. Przeprowadzone badanie wykazało następujące wyniki: I pomiar przeprowadzony o godzinie 19.43 – z wynikiem 0,44 mg/l, II pomiar z godziny 20.01. – z wynikiem 0,44 mg/l.

Po przebadaniu na zawartość alkoholu również pozostałych członków załogi ( wynik 0,0) Jacht (...) R. przekazano H. L., który zabezpieczył jednostkę we własnym zakresie.

Oskarżony A. L. nie był dotychczas karany sądownie.

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

- częściowo wyjaśnień oskarżonego A. L. (k. 28-29, 83);

- zeznań świadków: K. D. (k. 37v, 84-85), T. W. (k. 23, 34v, 85-87), P. B. (k. 118-119);

- częściowo zeznań świadków: P. K. (k. 87-89), H. L. (89-90) oraz pozostałych zaliczonych w poczet materiału dowodowego dokumentów w szczególności: protokołu z dnia 22 września 2014 roku z przebiegu badania trzeźwości urządzeniem elektronicznym oskarżonego A. L. oraz świadectwa wzorcowania (k. 2-3), opinii biegłego lek. med. L. G. (k. 48-50), karty karnej oskarżonego A. L. (k. 70) oraz pism Straży Granicznej z dnia 24 września 2015r. (k. 102-114).

Oskarżony A. L. słuchany w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu 22 września 2014r. kierując jednostką w postaci jachtu żaglowego (...) R., na wezwanie Straży Granicznej wpłyną do kanału portu w U.. Gdy zszedł na ląd, funkcjonariusze poinformowali go o tym, że naruszył zakaz żeglugi i poprosili o okazanie dokumentów, których przy sobie nie posiadał. Wówczas wraz z całą załogą wrócił na jacht, gdzie spożył około 100 miligramów czystej wódki, około 40 procent, traktując to jako dobry zwyczaj, albowiem po zacumowaniu w porcie wypijany jest kieliszek wódki za szczęśliwe wpłynięcie do portu. Następnie został przebadany przez funkcjonariuszy Straży Granicznej urządzeniem elektronicznym na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, które wykazało stan nietrzeźwości. Oskarżony podał, że przed zacumowaniem jachtu nie spożywał alkoholu. Wskazał, że czas który minął od momentu spożycia kieliszka wódki na jachcie, do momentu poddania się badaniu mógł wynieść około 10 minut.

A. L. słuchany w postępowaniu sądowym na rozprawie głównej nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Podtrzymał w całości odczytane mu wyjaśnienia. Odpowiadając na pytania podał, iż zacumował jacht przy nabrzeżu portu w U., które oddzielone było dwu metrowym pasem barierek. Następnie funkcjonariusze Straży Granicznej poinformowali go, że naruszył strefę zakazu żeglugi. Poprosili aby okazał dokumenty, których jednak nie posiadał ich przy sobie. Wrócił więc na jacht, aby przynieść dokumenty swoje i załogi. Jego ojciec i kolega pozostali na jachcie. Alkohol który wówczas spożył znajdował się na stoliku w kambuzie. Był on nalany do szklanki. Oskarżony nie widział, kto go nalał do szklanki. Nie był również w stanie ocenić ile było nalane, jednakże mogło to być mniej jak 50 ml. Jego ojciec podsunął mu alkohol do ust i namówił do wypicia. Oskarżony będąc w nerwach nie pomyślał, że może to skutkować podejrzeniem go o prowadzenie w stanie nietrzeźwości. Gdy wrócił do funkcjonariuszy z dokumentami wraz z całą załogą zostali przebadani alkomatem. Oskarżony podał, iż znaleźli się w okolicach U. z powodów złych warunków pogodowych. Pogoda zmieniła się nagle i zostało wysłane ostrzeżenie przed sztormem, wobec czego postanowił skrócić drogę do portu w U., naruszając zakaz żeglugi w obszarze w którym trwały ćwiczenia sił zbrojnych.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozostawił wątpliwości, iż oskarżony A. L. dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu.

Przechodząc do analizy wersji zdarzenia podanej przez oskarżonego wskazania wymaga, iż w ocenie Sądu odpowiada ona prawdzie jedynie w części. Jako wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia w zakresie w którym oskarżony wskazał, iż w dniu 22 września 2014r. był kapitanem jachtu (...) R., w trakcie rejsu na który wypłynął wraz ze swoim ojcem H. L. oraz kolegą P. K.. W ocenie Sądu wiarygodne również pozostają wyjaśnienia oskarżonego odnośnie naruszenia przez niego zakazu żeglugi w strefie 6, z uwagi na trwające ćwiczenia sił zbrojnych z użyciem uzbrojenia, co skutkowało zatrzymaniem jednostki (...) R. przez Straż Graniczną, a następnie dokonaniem sprawdzenia urządzeniem elektronicznym oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Wskazane w powyższym zakresie wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków: K. D., T. W., P. K., H. L., P. B. oraz pism Straży Granicznej z dnia 24 września 2015r., które w sposób jednoznaczny wskazują, że oskarżony był w dniu 22 września 2014r. kapitanem jachtu (...) R. oraz, że do kontroli jednostki doszło na skutek wpłynięcia w strefę 6, zamkniętą dla żeglugi i rybołówstwa.

Sąd analizując następnie dalsze wyjaśnienia oskarżonego, nie dał wiary im wiary w zakresie w jakim oskarżony wskazał, że do spożycia przez niego niewielkiej ilości alkoholu w postaci około jednego kieliszka czystej wódki, doszło w momencie, w którym po pierwszej rozmowie z funkcjonariuszami Straży Granicznej miał powrócić na jacht, aby przynieść pozostawione tam dokumenty.

Jak wynika z protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym z dnia 22 września 2014r., wobec oskarżonego A. L. dokonano dwukrotnie pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu uzyskując wyniki: pierwszy pomiar przeprowadzony o godzinie 19.43 - 0,44 mg/l, drugi pomiar przeprowadzony o godzinie 20.01 – 0,44 mg/l. Wobec powyższego wyjaśnienia oskarżonego w ocenie Sądu jedynie obraną przez niego linią obrony i nieudolną próbą uniknięcia odpowiedzialności za popełniony czyn.

Sąd zważył, iż wyjaśnienia oskarżonego dotyczące spożycia przez niego alkoholu w momencie powrotu przez niego na jacht, pozostają w rażącej sprzeczności z zeznaniami złożonymi przez funkcjonariuszy Straży Granicznej – K. D. i T. W..

Wymienieni wyżej świadkowie wskazali zgodnie, że w momencie gdy na ich polecenie kapitan jachtu zacumował w kanale portowym i doszło do ich pierwszego bezpośredniego kontaktu z oskarżonym wyczuli, że oskarżony znajduje się pod wyraźnym wpływem alkoholu. Jak wynika z zeznań funkcjonariusza K. D., oskarżony wraz z resztą członków załogi następnie opuścili jacht. Obaj funkcjonariusze Straży Granicznej stali wówczas na nabrzeżu portu, widzieli więc dokładnie zachowanie oskarżonego i reszty mężczyzn. W trakcie rozmowy funkcjonariuszy Straży Granicznej od oskarżonego oddzielała zaledwie barierka, także nie sposób było nie wyczuć, że oskarżony jest nietrzeźwy. Ponadto funkcjonariusze stali wówczas w odległości jedynie około 0,5 metra od oskarżonego.

Następnie, jak wynika z zeznań świadka K. D. gdyby od oskarżonego nie była wyczuwalna woń alkoholu, nie zostałby on przebadany urządzeniem pomiarowym, albowiem nie było procedury aby funkcjonariusze Straży Granicznej badali wszystkie osoby, gdy nie istnieją ku temu wyraźne powody.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż obaj f-sze Straży Granicznej twierdzili, iż obserwowali oskarżonego , gdy wracał po dokumenty na jacht. Obaj zgodnie zeznali, iż jego nieobecność trwała bardzo krótko, od kilkunastu do kilkudziesięciu sekund. Wskazać przy tym należy, iż świadek K. D. twierdził, iż w tym czasie mógł stracić oskarżonego z pola widzenia najwyżej na kilka sekund, zaś świadek T. W. wskazywał, że widział jak zachowywał się oskarżony w momencie powrotu na jacht po zapomniane dokumenty. Kabina jachtu w której przebywał oskarżony w trakcie powrotu po dokumenty była dobrze oświetlona i świadek dokładnie widział moment poszukiwania przez oskarżonego dokumentów. Świadek nie stwierdził, aby oskarżony w trakcie poszukiwania dokumentów spożywał jakikolwiek alkohol. Funkcjonariusz K. D. wskazał również, że gdyby oskarżony był w momencie przeprowadzenia kontroli trzeźwy, to po sprawdzeniu dokumentów nakazaliby mu zacumować w miejscu wyznaczonym przez bosmana portu, do czego jednak nie doszło, a jednostkę przekazano H. L..

Powyższe zeznania korespondują z zeznaniami funkcjonariusza Straży Granicznej P. B.. Świadek zeznał, że oskarżony A. L. został przyprowadzony do placówki Straży Granicznej przez funkcjonariusza T. W. z uwagi na to, iż była wyczuwalna od niego woń alkoholu. Następnie świadek potwierdził, że oskarżony został przebadany w placówce Straży Granicznej pomiarowym urządzeniem elektronicznym. Z uwagi na upływ czasu, nie był w stanie podać dokładnego wyniku ilości alkoholu w wydychanym powietrzu w trakcie badania oskarżonego, jednak jak zeznał urządzenie wówczas „ na pewno coś wykazało”.

Sąd nie znalazł podstaw do odmowy waloru wiarygodności przytoczonym powyżej zeznaniom świadków. Zeznania te są logiczne, rzeczowe oraz wzajemnie spójne i konsekwentne. Świadkowie nie znali oskarżonego osobiście, nie mieli więc żadnego interesu w tym by go obciążać fałszywie swoimi zeznaniami.

Nadto zaznaczyć w tym miejscu należy, iż zeznania w/w świadków częściowo znajdują potwierdzenie z zeznaniach H. L. oraz P. K., którzy przyznali, że oskarżony w momencie, gdy po raz pierwszy zszedł z jachtu by porozmawiać z f-szami Straży Granicznej, znajdował się w bardzo bliskiej od nich odległości. ( około 0,5 metra).

W następnej kolejności Sąd dokonał analizy dokumentu w postaci opinii biegłego lek. med. L. G. na okoliczność zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu jaką posiadał oskarżony w momencie kiedy prowadził jacht po kanale portowym w U.. Biegły w przedstawionej opinii stwierdził, że oskarżony w momencie przeprowadzenia kontroli przez funkcjonariuszy Straży Granicznej znajdował się znajdował się w okresie pomiędzy zakończeniem fazy wchłaniania alkoholu etylowego, a rozpoczęciem fazy eliminacji alkoholu z organizmu. Wyliczył, iż około godziny 19.35 oskarżony znajdował się krótko przed zakończeniem fazy wchłaniania alkoholu, w związku z tym w jego organizmie musiało znajdować się wówczas nie mniej niż 88% spożytego alkoholu, co odpowiada 0,73 ‰. W ocenie biegłego nie może być również mowy o zaleganiu alkoholu w jamie ustnej, gdyż to zjawisko występuje bezpośrednio po spożyciu alkoholu i charakteryzuje się gwałtownym spadkiem od wartości bardzo wysokich, do bardzo niskich w przedziale około 10 minut. W przypadku oskarżonego alkohol pozostawał na niezmienionym poziomie przez około 18 minut.

Opinia biegłego jawi się jako jasna, pełna, a przy tym niesprzeczna w swej treści.

Z opinii tej wynika, iż biegły przeanalizował bardzo dokładne treść wyjaśnień oskarżonego , zwłaszcza w części dotyczącej ilości i czasu spożytego alkoholu, złożonych w toku postępowania przygotowawczego ( a które zostały podtrzymane w toku rozprawy). W sposób rzeczowy i wręcz matematyczny wyjaśnił, dlaczego wyjaśnienia te nie mogą zostać uznane za wiarygodne. Sąd w pełni podziela argumentację i wnioski zawarte w opinii przez biegłego , zwłaszcza , że są logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym.

Wobec czego opinia ta uznana została za pełnowartościowy materiał dowodowy służący do ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd odmówił waloru wiarygodności zeznaniom świadków P. K. i H. L. w zakresie w jakim potwierdzili oni wersję oskarżonego, odnośnie spożycia przez niego niewielkiej ilości alkoholu w momencie powrotu na jacht celem doniesienia dokumentów. Wskazać w tym miejscu trzeba, że zeznania te są ze sobą wewnętrznie sprzeczne chociażby z uwagi na fakt, że z treści wyjaśnień oskarżonego wynika, że miałby on spożyć alkohol w postaci czystej wódki. Natomiast świadek P. K. zeznał, że po powrocie na jacht oskarżony za jego namową oraz swojego ojca spożył kieliszek alkoholu w postaci whisky. Nadto na niespójność zeznań powyższych świadków wskazuje również fakt, że jak zeznał świadek H. L. nie było go oraz P. K. na jachcie w momencie gdy oskarżony spożywał w kabinie jachtu alkohol. Natomiast świadek P. K. podał, że w trakcie poszukiwania dokumentów przez oskarżonego, wszyscy trzej mężczyźni spędzili na jachcie chwilę czasu. Wówczas P. K. polał oskarżonemu kieliszek alkoholu i namówił go na jego spożycie, aby ten dodał sobie „animuszu”w trakcie rozmowy z funkcjonariuszami Straży Granicznej. W tym miejscu należy przytoczyć całkowicie rozbieżną treść wyjaśnień oskarżonego który podał, że kieliszek alkoholu wypił w ramach toastu za bezpieczne wejście do portu. W ocenie Sądu powyższe zeznania są więc w tym zakresie całkowicie niewiarygodne i obliczone jedynie na potwierdzenie wersji zdarzenia przyjętej przez oskarżonego, aby uwiarygodnić przyjętą przezeń linię obrony.

Ponadto w tym miejscu należy wskazać trzeba, że z zasad doświadczenia życiowego wynika, iż żaden racjonalnie myślący człowiek o przeciętnej nawet inteligencji w trakcie kontroli dokonywanej przez funkcjonariuszy publicznych, co do zasady, nie będzie spożywał alkoholu, niezależnie od tego, czy miałoby to zniwelować skutki powstałego na skutek kontroli stresu czy też stanowić zwyczaj. Podkreślić należy, iż oskarżony jest osobą wykształconą , a zatem tym bardziej nie sposób uznać za prawdopodobne, aby w ten sposób ryzykował utratą uprawnień i innymi konsekwencjami prawnymi.

Zeznania świadka A. K. nie miały znaczenia w niniejszej sprawie, albowiem z uwagi na upływ czasu świadek pełniący w dniu zdarzenia funkcję bosmana portu w U., nie rozpoznał osoby oskarżonego oraz nie był w stanie stwierdzić, czy w dniu 22 września 2014r., oskarżony był w stanie nietrzeźwości.

Odnosząc się do pozostałych dowodów zgromadzonych w przedmiotowej sprawie i zaliczonych w poczet materiału dowodowego stwierdzić należy, iż Sąd nie znalazł podstaw by odmówić im waloru wiarygodności, tym bardziej, że żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności.

W ocenie Sądu przytoczony i oceniony wyżej materiał dowodowy nie pozostawił wątpliwości, co do tego, że w dniu 22 września 2014 roku w U., w kanale portowym, A. L. prowadził pojazd mechaniczny w postaci jachtu – (...) R., znajdując się w stanie nietrzeźwości.

Wskazać należy, iż art. 178a § 1 k.k. penalizuje zachowanie sprawcy polegające na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Jest to przestępstwo formalne i polega ono na samym prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości. Może być popełnione w każdym miejscu w którym odbywa się ruch pojazdów mechanicznych. Zatem także w ruchu wodnym (jak choćby na wodach śródlądowych, w kanale portowym etc.).

Stan nietrzeźwości został przez ustawodawcę zdefiniowany w art. 115 § 16 k.k. i zgodnie z nim zachodzi on wtedy, gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tą wartość. Z przeprowadzonego w dniu 22 września 2014 roku badania pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu wynika, iż u oskarżonego A. L. stwierdzono: pomiar przeprowadzony o godzinie 19.43 – z wynikiem 0,44 mg/l, II pomiar z godziny 20.01. – z wynikiem 0,44 mg/l. W ocenie Sadu nie ulega zatem wątpliwości, iż oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, co w sposób niewątpliwy pokrywa się z wydaną przez biegłego opinią.

Stwierdzając zawinienie oskarżonego A. L. i ustalając, że prowadził on pojazd mechaniczny ( napędzany silnikiem) w postaci jachtu (...) R., w stanie nietrzeźwości w kanale portowym w U., stwarzając realne i znaczne zagrożenie bezpieczeństwa w komunikacji lądowej. Sąd uznał, iż popełniony czyn wyczerpuje wszelkie znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

W tym miejscu wskazać należy, iż skazując oskarżonego za przypisany mu czyn oraz wymierzając karę zasadniczą oraz środek karny, Sąd w całości stosował ustawę kodeks karny z dnia 6.06.1997r., jednak w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20.03.2015r. o zmianie ustawy Kodeks Karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. z 2015r poz. 541).

W ten sposób Sąd czynił zadość art. 4 § 1 k.k., zgodnie z którym jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Wyjaśnić zatem należy, iż od dnia 18.05.2015r (zgodnie z ustawą z dnia 20.03.2015r o zmianie ustawy Kodeks Karny oraz niektórych innych ustaw) zmieniły brzmienie przepisy art. 42 § 2 k.k oraz 49 § 2 k.k. W art. 42 § 2 k. k. w nowym brzmieniu zaostrzono wymiar środka karnego, określając minimalny 3 letni okres zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, natomiast w art. 49 § 2 k.k. (uchylonym od 1.07.2015r., a którego treść zredagowana została w art. 43a k.k.) nałożono na Sąd obowiązek (a nie tylko możliwość- jak dotychczas) orzeczenia świadczenia pieniężnego w razie skazania m.in. za występek z art. 178a § 1 kk. Zwiększono przy tym dolną granicą wysokości takiego świadczenia na kwotę 5 000 zł.

Powyższe zobligowało Sąd do zastosowania wobec oskarżonego (zgodnie z cytowanym powyżej art. 4 § 1 kk) w całości ustawy korzystniejszej tj. obowiązującej w dacie popełnienia czynu, a tym samym przed dniem wejścia w życie powołanej powyżej ustawy zmieniającej kodeks karny. Z tego też powodu, Sąd uznał, iż przy każdym z przepisów prawa karnego materialnego powołanych w wyroku należy wskazać jaką ustawę zastosowano.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego A. L. za winnego tego, że w dniu 22 września 2014r w U., w kanale portowym prowadził pojazd mechaniczny w postaci jachtu (...) R. znajdując się w stanie nietrzeźwości, wynoszącym 0,44 mg/l I badanie i 0,44 mg/l II badanie alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. występku z art. 178a § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20.03.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U z 2015r poz. 541) w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20.03.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U z 2015r poz. 541) w zw. z art. 4 § 1 k.k. i skazał go na karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się art. 53 i następnymi kodeksu karnego. Zważyć należy, że oskarżony prowadząc pojazd mechaniczny w postaci jachtu (...) R., w U. w kanale portowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości naruszył istotną zasadę bezpieczeństwa w ruchu wodnym – zasadę trzeźwości. Kierowanie pojazdem mechanicznym w kanale portowym przez osobę znajdującą się w stanie nietrzeźwości stanowi umyślne naruszenie zasady bezpieczeństwa w ruchu wodnym. Stąd też orzeczona kara winna stanowić sprawiedliwą reakcją na takie zachowanie oraz kształtować w społeczeństwie przekonanie, że prowadzenie jakiegokolwiek pojazdu w stanie nietrzeźwości jest czynem nagannym. Zdaniem Sądu jako okoliczność łagodzącą wobec obu oskarżonego należy natomiast potraktować fakt, iż oskarżony nie był dotychczas karany, nadto prowadzi ustabilizowany tryb życia, wspomagając żonę w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, po szczegółowej analizie poziomu zawinienia i społecznej szkodliwości, ale również mając na uwadze względy natury prewencji zwłaszcza szczególnej, Sąd wymierzył oskarżonemu w oparciu o art. 178 a § 1 k.k. w przy zast. art. 33 §1 i § 3 k. k.. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20.03.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U z 2015r poz. 541) w zw. z art. 4 § 1 k.k. karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych. W ocenie Sądu kara tak ukształtowana biorąc pod uwagę sytuację majątkową oskarżonego nie jest karą surową, a sprawiedliwą, współmierną do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego.

Podkreślić należy, iż zdaniem Sądu taka kara odniesie wobec oskarżonego skutek wychowawczy i wyrobi w nim poczucie obowiązku przestrzegania porządku prawnego. Kara taka może ponadto wpłynąć na inne osoby w ten sposób, by powstrzymywały się one od popełniania przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

Nadto mając na względzie okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu oraz jego społeczną szkodliwość, Sąd orzekł na mocy art. 42 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20.03.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U z 2015r poz. 541) w zw. z art. 4 § 1 k.k. w stosunku do oskarżonego o środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu wodnym na okres roku.

Zdaniem Sądu taki okres zakazu jest współmierny do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu jakiego dopuścił się oskarżony, zwłaszcza biorąc pod uwagę zagrożenie, jakie stworzył oskarżony poruszając się w stanie nietrzeźwości pojazdem mechanicznym w postaci jachtu (...) R., po kanale portowym w U., a także stopień nietrzeźwości, w jakim znajdował się oskarżony w trakcie prowadzenia jachtu, przyjmując, iż był on znaczny. Sąd przy wymiarze środka karnego uwzględnił, iż zdarzenie miało miejsce w momencie gdy ruch w kanale portowym nie był znaczny, z uwagi na niesprzyjające warunki pogodowe. Jednak okoliczności tej nie należy przeceniać, mając na uwadze fakt, iż oskarżony swoim działaniem mógł sprawiać realne zagrożenie innym znajdującym się w kanale statkom. Niewątpliwie zastosowanie powyższego środka karnego stanowić będzie dla oskarżonego bezpośrednią dolegliwość w związku z popełnionym czynem zabronionym. Podkreślić również należy, iż środek karny winien również pełnić funkcję w zakresie prewencji generalnej, a więc odstraszającą oraz wychowawczą.

Wobec powyższego zgodnie z treścią art. 43 § 3k.k. w brzmieniu obowiązującym sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20 marca 2015r. i zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z dnia 17 kwietnia 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do zwrotu dokumentu uprawniającego do żeglowania, tj. patentu nr (...) do (...) O. Związku (...) w K..

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (jt:. Dz.U. 1983 nr 49 poz. 233 z póź. zm.) Sąd, zasądził od oskarżonego A. L. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w tym wymierzył opłatę w wysokości 100 (sto) złotych.