Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III A Uz 7/12

POSTANOWIENIE

20 stycznia 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Kazimierz Josiak /spr./

Sędziowie: SA Barbara Pauter

SA Barbara Staśkiewicz

po rozpoznaniu 20 stycznia 2012 r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych oddziałowi w O.

o odsetki

na skutek zażalenia wnioskodawczyni

na postanowienie Sądu Okręgowego w Opolu

z 16 listopada 2011 r., sygn. akt V U 1156/10

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 16 listopada 2011 r., po przeprowadzeniu rozprawy, Sąd Okręgowy w Opolu oddalił wniosek M. K. o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji oraz odrzucił jej apelację na podstawie art. 370 kpc. Sąd wskazał w uzasadnieniu, że uchybienie pełnomocnika wnioskodawczyni terminowi do wniesienia apelacji nie nastąpiło bez jego winy. Pełnomocnik będący radcą prawnym - T. R. - przebywał na urlopie. Przesyłkę sądową zawierającą orzeczenie wraz z uzasadnieniem odebrała w mieszkaniu, gdzie radca prawny prowadzi kancelarię, jego matka S. G.. S. G. nie przekazała przesyłki radcy prawnej A. J., która, zgodnie z twierdzeniem pełnomocnika, miała go zastępować podczas urlopu. W tej sytuacji Sąd uznał, że pełnomocnik nie dochował należytej staranności i nie zapewnił sobie prawidłowej organizacji pracy w trakcie przebywania na urlopie. Sąd wskazał, że zgodnie z twierdzeniem pełnomocnika, S. G. miała upoważnienie do odbioru pism przychodzących do kancelarii.

Postanowienie, w części odrzucającej apelacji, zaskarżył, w imieniu wnioskodawczyni, jej pełnomocnik, wnosząc o jego uchylenie. Wskazał, że wyjeżdżając na urlop, należycie zabezpieczył pracę kancelarii, udzielając umocowania do zastępowania go radcy prawnej A. J.. Zastępująca go radca prawna odbierała korespondencję. W dniu doręczenia przesyłki zawierającej wyrok z uzasadnieniem pocztę odebrała jednak jego matka S. G., która była obecna w kancelarii, po wyjściu A. J.. Matka pełnomocnika nie przekazała pisma A. J. zastępującej go podczas urlopu. Pełnomocnik T. R. wskazał ponadto, że jego matka nie jest pracownikiem kancelarii, w związku z czym nie powinna otrzymać wysyłanej na adres kancelarii poczty. W konsekwencji pełnomocnik wnioskodawczyni stanął na stanowisku, że nie można mu przypisać winy w opóźnieniu ze złożeniem apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie pełnomocnika wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie. Przepis art. 168 § 1 kpc stanowi, że sąd może uwzględnić wniosek strony o przywrócenie uchybionego terminu do dokonania czynności procesowej jedynie wtedy, gdy ustalone zostanie, że uchybienie to nastąpiło bez winy strony, która to przesłanka winna być uprawdopodobniona. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że stroną według art. 168 § 1 kpc jest także pełnomocnik procesowy, a jego zawinione zaniedbania obciążają stronę, choćby ta nie zawiniła zwłoki, a - z kolei - jej pełnomocnika obciążają zaniechania osób, którymi się posługuje w wykonywaniu swoich obowiązków - tak SN w postanowieniach z: 3 lipca 2008 r., IV CZ 38/08 ( LEX nr 794012); 27 października 2009 r., II UZ 35/09 ( LEX nr 564801); 24 września 2004 r., I CZ 123/04 ( LEX nr 589946); 15 marca 2000 r., II CKN 554/00 ( LEX nr 51986); 12 marca 1999 r., I PKN 76/99 ( OSNP.2000/11/431); 5 lutego 1999 r., III CKN 1052/98 ( LEX nr 602640).

Rzeczą pełnomocnika jest takie zorganizowanie sobie zastępstwa w trakcie urlopu, aby w czasie jego nieobecności, obsługa prawna kancelarii funkcjonowała w sposób niezakłócony. Pełnomocnik T. R. wskazał, że upoważnił do zastępowania go podczas nieobecności w kancelarii w związku z urlopem radcę prawną A. J., choć nie ustanowił jej swym substytutem (brak pełnomocnictwa substytucyjnego). W związku z powyższym nawet w przypadku odebrania przez nią przesyłki sądowej zawierającej wyrok wraz z uzasadnieniem i tak nie mogłaby wnieść apelacji jako osoba nieupoważniona.

Lecz najważniejszym argumentem przemawiającym za zawinionym uchybieniem terminowi przez pełnomocnika jest fakt, że Sąd I instancji dokonał prawidłowego doręczenia pisma w trybie art. 138 § 1 kpc. Radca prawny T. R. prowadzi kancelarię w tym samym lokalu, w którym zamieszkuje wraz matką S. G.. Abstrahując nawet, że pełnomocnik zaprzeczył, jakoby jego matka była upoważniona do odbioru korespondencji przychodzącej na adres kancelarii, choć wcześniej na rozprawie z 16 listopada 2011 r. przyznał ten fakt, stwierdzić należy, że ustanowienie pełnomocnika procesowego nie stoi na przeszkodzie doręczeniu mu pisma w sposób zastępczy przewidziany w art. 138 kpc, jeśli doręczający nie zastanie pełnomocnika w miejscu pracy - tak SN w postanowieniach z: 13 grudnia 2006 r., II CZ 108/06 ( LEX nr 488995); 15 września 2004 r., III CZ 64/04 ( OSNC.2005/7-8/142). Prawidłowo zatem zostało dokonane doręczenie zastępcze w trybie art. 138 § 1 kpc matce pełnomocnika. Nie ma bowiem przeszkód, by pełnomocnikom prowadzącym kancelarię we własnym mieszkaniu doręczać korespondencję procesową na ręce któregoś z dorosłych domowników pełnomocnika, w sytuacji jego nieobecności w pracy. Należy wobec powyższego przyjąć, że wyrok z uzasadnieniem został skutecznie doręczony pełnomocnikowi (doręczenie zastępcze) i od dnia następnego po dniu odbioru, tj. od 2 września 2011 r. biegł już dwutygodniowy termin do wniesienia apelacji. Zgodnie z poglądem, że zaniedbania pracowników kancelarii oraz osób, którymi posługuje się pełnomocnik, obciążają jego samego, a zatem nie uwalniają one strony od winy w niezachowaniu terminu, słusznie stwierdził Sąd Okręgowy, że uchybienie terminowi do wniesienia apelacji było przez pełnomocnika zawinione. Na marginesie Sąd Apelacyjny zwraca uwagę, że pełnomocnik nie wskazał nawet, z jakich przyczyn jego matka nie przekazała przesyłki sądowej zastępcy A. J., co ewentualnie miałoby wpływ na ocenę braku zawinienia, jeśli wystąpiłyby szczególne okoliczności uniemożliwiające przekazanie pisma adresatowi przez domownika podejmującego się doręczenia pisma.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc oddalił zażalenie w przedmiocie odrzucenia apelacji, jako bezzasadne.

K.S.

III AUz 7/12

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE