Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Popielińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Adrianna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2013 r. w Gdańsku

sprawy T. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury w związku z pracą w warunkach szczególnych

na skutek odwołania T. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 14 lutego 2013 r. nr (...)

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje wnioskodawcy T. B. prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od dnia 01 lipca 2012r.;

II.  nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania zaskarżonej decyzji.

/ Na oryginale właściwy podpis. /

Sygnatura akt VII U 724/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 lutego 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu T. B. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, przewidzianych przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153 poz. 1227 ze zm.).

Organ rentowy wskazał, że do stażu pracy w szczególnych warunkach przyjęto okres zatrudnienia w Zespole Szkół (...)na stanowisku nauczyciela zawodu tj. od 01-09-1995 r. do 31-08-1997 r. , od 01-09-1998 r. do 31-12-1998 r. oraz w Stoczni (...) od 01.08.1968 r. do 09.08.1969 r. ( z wyłączeniem okresu urlopu bezpłatnego od 17.07.1968 r. do 31.07.1968 r. wykazanego na świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 30.01.2012 r.).

Nie uznano okresu zatrudnienia od 01-04-1992 r. do 24-06-1992 r. , od 01-09-1992 r. do 31-08-1995 r. oraz od 01-09-1997 r. do 31-08-1998 r. (Zespół Szkół Rolniczych), ponieważ w ww. okresie T. B. był zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy. Nadto pozwany wskazał, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach [...] (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zmianami) okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Nie jest więc pracą w szczególnych warunkach praca, w której tylko część zmiany roboczej, pracownik wykonuje pracę w szczególnych warunkach.

Dalej organ rentowy wskazał, że nie uznano okresu zatrudnienia od 13.08.1969 r. do 01.08.1973 r. ( (...)) jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach z uwagi, iż przedłożone świadectwo wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia z dnia 02.09.1988 r. nie spełnia wymogów formalnych - brak pełnej podstawy prawnej dotyczącej zajmowanego stanowiska (tj. wykaz, dział, poz., pkt) według przepisów resortowych oraz przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów.

Ponadto, organ rentowy wskazał, iż z przedłożonych dokumentów osobowych wynika, że w ww. okresie T. B. wykonywał prace na stanowisku "spawacz-ślusarz". Zdaniem pozwanego nie jest więc pracą w szczególnych warunkach praca, w której tylko część zmiany roboczej, pracownik wykonuje pracę w szczególnych warunkach.

Nie uznano okresu zatrudnienia od 13-08-1973 r. do 31-08-1981 r. (Kombinat Państwowych (...), Zakład (...)) oraz od 01-09-1981 do 03-11-1986 ((...)Zakład (...) w K.) jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach. Według organu rentowego brak dowodu, na podstawie którego można by stwierdzić, że praca wykonywana w w/w okresie była pracą wykonywaną w szczególnych warunkach. Przedłożone świadectwa nie spełniają wymogów formalnych. Brak pełnej podstawy prawnej dotyczącej stanowiska (tj. wykaz, dział, poz., pkt) według przepisów resortowych oraz przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów.

Organ rentowy wskazał również, że przyjął za udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe na dzień 01-01-1999r. 31 lat 10 miesięcy 24 dni oraz okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 3 lat, 4 miesięcy i 9 dni.

Wniosek o przyznanie emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach (będący podstawą wydania zaskarżonej decyzji) T. B. zawarł w apelacji z dnia 02.07.2012r. od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 29 maja 2012r. sygn. akt VII 765/12, który to wniosek Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 08.01.2013r. sygn. III Aua 1262/12 przekazał Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. do rozpoznania.

(vide : wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 08.01.2013r. sygn., III Aua 1262/12 k. 85 akt sprawy Sądu Okręgowego w Gdańsku VII U 765/12).

T. B. wywiódł odwołanie od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Ponadto podniósł, iż nie zaliczył do pracy w szczególnych warunkach następujących okresów :



od 01.04.1992 r. do 24.06.1992 r., od 01.09.1992 r. do 31.08.1995r., od 01.09.1997r. do 31.08.1998r. z tytułu zatrudnienia w Zespole Szkół Rolniczych w Ł. z uwagi na zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy.



od 13.08.1969 r. do 11.08.1973 r. z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) „ F. „na podstawie dwóch świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Pozwany wskazał, iż w pierwszym świadectwie pracy zakład pracy wskazał, iż wnioskodawca wykonywał pracę w szczególnych warunkach wymienione w wykazie C na stanowisku spawacza – ślusarza. Organ rentowy podniósł, iż wykaz C z dniem 07.06.1996 r. został uchylony rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21.05.1996r.

Odnosząc się do drugiego świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach wskazał, iż zakład pracy nie powołał podstawy prawnej (tj. wykazu, działu pozycji, pkt) z przepisów resortowych oraz nie powołał przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r.



od 13.08.1973 r. do 31.08.1981 r. z tytułu zatrudnienia w Kombinacie Państwowych (...)w T.



od 01.09.1981 r. do 03.11.1986 r. z tytułu zatrudnienia w (...)Zakład (...) w K. z uwagi na brak dowodów, z którego można by był stwierdzić, iż wnioskodawca wykonywał pracę w szczególnych warunkach. Pozwany wskazał, iż przedłożone świadectwo pracy nie spełnia wymogów formalnych z uwagi na brak powołania podstawy prawnej tj. wykazu, działu, pozycji i pkt.

Pismem procesowym z dnia 06 maja 2013 r. wnioskodawca wniósł o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków w tym S. C., A. Ł. i A. B..

( pismo z dnia 06.05.2013r. k.16 akt)

Na rozprawie w dniu 12 czerwca 2013 r. wnioskodawca wniósł o zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w Kombinacie Państwowych (...)w T. oraz okresu zatrudnienia w (...)Zakład(...)w K..

( protokół z dnia 12.06.2013 r. k. 39 akt)

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

T. B. urodził się 18 sierpnia 1950 r., zawód wyuczony i wykonywany spawacz.

W dniu 22 listopada 2011r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o emeryturę.

Decyzją z dnia 01 lutego 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu T. B. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, przewidzianych przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153 poz. 1227 ze zm.) tj. mnie legitymowani się wymaganym okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy w uzasadnieniu decyzji stwierdził, iż ubezpieczony nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, udowodnił na dzień 01 stycznia 1999r. staż ubezpieczeniowy w wymiarze 31 lat 10 miesięcy 24 dni oraz okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 3 lat, 4 miesięcy i 9 dni. Wiek 60 lat ukończył w dniu 18 sierpnia 2010r.

Na skutek odwołania ubezpieczonego Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 29 maja 2012 r. oddalił odwołanie w sprawie z uwagi na pozostawanie ubezpieczonego w stosunku pracy zarówno na datę wniosku jak i na datę wyrokowania , co przesądzało o braku konieczności analizy okresów pracy w warunkach szczególnych z uwagi na konieczność kumulatywnego spełnienia przez ubezpieczonego wszystkich wymaganych ustawowo przesłanek do przyznania prawa do emerytury w trybie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Na skutek wniesionej apelacji przez ubezpieczonego Sąd Apelacyjny – III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wyrokiem z dnia 8 stycznia 2013 r. oddalił apelację (pkt I sentencji wyroku), a wniosek ubezpieczonego o ustalenie prawa do emerytury zawarty w apelacji z dnia 2 lipca 2012r. przekazał do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. ( pkt II sentencji wyroku).

W okresie od 13 sierpnia 1973 r. do 31 sierpnia 1981 r. wnioskodawca był zatrudniony w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład (...)(poprzednia nazwa Zakład (...)). Zakład zajmował się wykonywaniem napraw i remontów sprzętu i maszyn rolniczych. T. B. wykonywał prace spawacza, w zakładzie było dwóch spawaczy. Wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku spawacza, przy czym w miesiącu grudzień i styczeń pracował w wymiarze 8 godzin a w pozostałe miesiące z uwagi na spiętrzenie prac pracował również w nadgodzinach.

Wnioskodawca posiada uprawnienia spawacza, przy czym uprawnienia spawacza kat. RS 1 1C – w zakresie spawania łukowego, spawania ręcznego elektrodą otuloną wnioskodawca posiada od 20 grudnia 1985r.

W okresie od 1 września 1981 r. do 20 czerwca 1988r. był zatrudniony w Kombinacie Państwowych (...)w P. Zakład (...) w K.. Zmiana zakładów pracy odbyła się na zasadzie porozumienia między zakładami pracy. Będąc zatrudniony w Zakładzie (...) w K. wnioskodawca nadal wykonywał prace spawacza - spawanie elektryczne, pracował na warsztatach gdzie było zatrudnionych trzech mechaników i dwóch spawaczy, przy czym był też okres kiedy wnioskodawca był jedynym spawaczem w zakładzie .

Wnioskodawca T. B. od 01 lipca 2012 r. do końca lutego 2013 r. nie pozostawał w zatrudnieniu, ponownie nawiązał stosunek pracy z dniem 01 marca 2013r.

A. Ł. był zatrudniony w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład (...) w K., na stanowisku traktorzysty, w zakładzie pracował 30 lat.

A. B. był zatrudniony w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład (...) w K. przez 17 lat do 1999r., na stanowisku traktorzysty a następnie brygadzisty.

S. C. był zatrudniony w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład (...) T. w okresie od listopada 1974r. do nadal, na stanowisku mechanika.

Dowód:



akta osobowe za okres zatrudnienia w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład (...) w K. w tym zaświadczenie z dnia 22.12.1985 r. , umowa o pracę z dnia 01.09.1981r., świadectwo pracy z dnia 15.02.1988r.,



akta emerytalne w tym świadectwo pracy z dnia 03.09.1981 r. k. 15, świadectwo pracy z dnia 12.08.1988 k. 17 świadectwo k. 40, świadectwo k. 41, informacja z dnia 05.09.1988r. k. 8,



akta sprawy VII U 765/12 w tym wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 29 maja 2012r. wraz z uzasadnieniem – k. 61-66, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku 08 stycznia 2013r. wraz z uzasadnieniem sygn. III Aua 1262/12– k. .90-97,



akta sprawy w tym zeznania świadka A. Ł. k. 40 akt wraz nagraniem na płycie CD k. 42, zeznania świadka A. B. k. 40 wraz z nagraniem na płycie CD k. 42, zeznania świadka S. C. k. 40 wraz nagraniem ma płycie CD k. 42 akt, zeznania wnioskodawcy k. 41 wraz z nagraniem na płycie CD k. 42

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach niniejszej sprawy, aktach osobowych wnioskodawcy za okres zatrudnienia w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład (...) w K. oraz w aktach rentowych pozwanego organu, których prawdziwość i rzetelność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do podważenia jej wiarygodności z urzędu. Sąd również wziął pod uwagę postępowanie w sprawie VII U 765/12 tut. sadu ze szczególnym uwzględnieniem treści i uzasadnienia wyroków obu instancji zapadłych we wskazanej sprawie.

Podstawę ustaleń stanu faktycznego stanowiły także zeznania świadków A. Ł., A. B. i S. C., którzy są dla wnioskodawcy osobami obcymi i nie są bezpośrednio zainteresowani wynikiem postępowania, ale jednocześnie byli zatrudnieni w spornych okresach czasu w tych samych zakładach.

Biorąc pod uwagę powyższe w ocenie Sądu zasługują one na walor wiarygodności, tym bardziej, że ich zeznania razem z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym zeznaniami wnioskodawcy tworzą zwartą i logiczną całość.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych odwołanie skarżącego T. B. jest zasadne i z tego tytułu zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania była kwestia ustalenia prawa ubezpieczonego do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Wyniki przeprowadzonego przez Sąd postępowania dowodowego wykazały, że wnioskodawca legitymuje się wymaganym 15–letnim stażem pracy w szczególnych warunkach, co sprawia, iż stanowisko organu emerytalnego odmawiające wnioskodawcy prawa do wcześniejszej emerytury, nie jest słuszne.

Ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po 1948 r. zostały uregulowane w treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2009, Nr 153 poz. 1227 ze zm.), zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, tj. spełniają łącznie następujące warunki:

1)legitymują się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż: 65 lat - dla mężczyzn, 60 dla kobiet,

2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej: 25 lat dla mężczyzn, 20 dla kobiet,

3 ) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;

Wskazać należy, iż art. 184 ust 2, zmieniony został przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. ( Dz.U.2012.637) z dniem 1 stycznia 2013r., co skutkuje tym iż od 1 stycznia 2013r. aby uzyskać uprawnienia do emerytury w warunkach szczególnych nie ma konieczności spełniania przesłanki rozwiązania stosunku pracy.

Podkreślenia wymaga jednak , że w niniejszej sprawie nowelizacja art. 184 ustawy, co do zasady nie ma wpływu na wnioskowane świadczenia z uwagi na datę wniosku o świadczenie w kontekście dyspozycji art. 129 cyt. wyżej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz wobec faktu, że wnioskodawca od 01 lipca 2012r. do końca lutego 2013 r. nie pozostawał w zatrudnieniu, co skutkuje uznaniem, iż w dniu złożenia ponownego wniosku o przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach tj. na datę 02 lipca 2012 r. spełniał przesłankę rozwiązania stosunku pracy, natomiast na dzień wyrokowania wprawdzie pozostaje w zatrudnieniu, jednakże z dniem 01 stycznia 2013 r. do przyznania prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach nie ma wymogu rozwiązania stosunku pracy.

Zauważyć należy, iż dla uzyskania uprawnień do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym wymagane jest osiągnięcie wskazanego w przepisach wykonawczych wieku, a także przepracowanie określonej ilości lat w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Aktem wykonawczym, do którego odsyła ustawa, jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W wykazie A – prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego – stanowiącym załącznik do rozporządzenia, w dziale XIV (prace różne) pod pozycją 12 wskazano prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym , atomowowodorowym.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z przepisem § 2 ust 1 i 2 powołanego wyżej rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (§ 2 ust. 2).

Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z utartą praktyką i orzecznictwem w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogą być ustalane także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi.

Bezspornym jest, iż ubezpieczony w dniu 18 sierpnia 2010 r. osiągnął 60 rok życia, na dzień złożenia wniosku udokumentował okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze powyżej 25 lat, nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego. Przedmiotem sporu pozostawało jedynie ustalenie, czy za zatrudnienie w szczególnych warunkach na stanowisku spawacza może zostać uznany okres zatrudnienia wnioskodawcy od 13 sierpnia 1973 r. do 31 sierpnia 1981 r. w Kombinacie Państwowych(...)w P.Zakład (...) T. (poprzednia nazwa Zakład (...)) oraz okres od 01 września 1981 r. do 20 czerwca 1988r. w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład(...)w K..

W ocenie Sądu Okręgowego, fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach w spornych okresach znajduje potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym ( tj. świadectwo pracy z dnia 03.09.1981 r. k. 15 akt emerytalnych, świadectwo pracy z dnia 12.08.1988 r. k. 17 akt emerytalnych, świadectwo k. 40, 41 akt emerytalnych). Niewątpliwie został on potwierdzony i uszczegółowiony zeznaniami świadków A. Ł., A. B., S. C. – współpracowników ubezpieczonego ze spornych okresów zatrudnienia. którzy zgodnie wskazali, iż wnioskodawca przez cały sporny okres zatrudnienia zarówno w jednym jak i w drugim zakładzie pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował wyłącznie właśnie jako spawacz. Niewątpliwie fakt posiadania przez wnioskodawcę uprawnień spawacza a także podnoszenie kwalifikacji w trakcie zatrudnienia również potwierdza wykonywanie pracy na stanowisku spawacza. Nie uszło także uwadze Sądu, iż wnioskodawca przeszedł do pracy w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład (...) w K. na zasadzie porozumienia pomiędzy zakładami pracy i dalej tak jak w poprzednim zakładzie wykonywał prace spawacza.

Podkreślenia wymaga, iż zakłady pracy, w których pracował wnioskodawca były firmami świadczącymi usługi dla rolnictwa w tym wykonujące remonty i naprawę sprzętu i maszyn rolniczych. Natomiast przeprowadzone w sprawie postepowanie oparte na zeznaniach świadków w sposób nie budzących żadnych wątpliwości interpretacyjnych wykazało, iż wnioskodawca zajmował się wyłącznie spawaniem maszyn i urządzeń rolniczych.

Sąd Okręgowy nie podziela zarzutów pozwanego (k. 5 akt ) skierowanych pod adresem dokumentacji przedłożonej przez wnioskodawcę dotyczącej okresu zatrudnienia w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład (...) T. oraz okresu zatrudnienia w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład (...) w K. oraz twierdzeń, że wnioskodawca nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach, bowiem Sąd – zgodnie z cytowanym już utrwalonym poglądem Sądu Najwyższego – może ustalać okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia/świadectwa z zakładu pracy, a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi. W przedmiotowym postępowaniu zaś stanowisko ubezpieczonego – w zakresie, opisanym powyżej, w jakim Sąd uznał je za udowodnione – potwierdzone zostało zeznaniami samego ubezpieczonego, zbieżnymi i zgodnymi w tym zakresie z zeznaniami powołanych przez niego świadków (współpracowników ze sporne okresy zatrudnienia).

Powyższe skutkuje uznaniem, iż wnioskodawca legitymuje się wymaganym stażem pracy w szczególnych warunkach wobec doliczenia do zaliczonego przez pozwanego okresu w wymiarze 3 lat, 4 miesięcy i 9 dni spornych okresów pracy w Kombinacie Państwowych (...) w P.Zakład (...) T.oraz okresu zatrudnienia w Kombinacie Państwowych (...)w P.Zakład (...)w K..

W tym miejscu zwrócić także należy uwagę na to, iż zgodnie z brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy, w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nie ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

Należy podkreślić, że zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 września 2007 r. OTK-A 2007/8/97 powyższy przepis należy rozumieć w ten sposób, że za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uznaje się dzień wpływu prawomocnego orzeczenia tylko w sytuacji, gdy za nie ustalenie tych okoliczności nie ponosi odpowiedzialności organ rentowy.

Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie okoliczności, na podstawie których Sąd uznał odwołanie ubezpieczonego za zasadne zostały, ostatecznie wyjaśnione w drodze uzupełnienia materiału dowodowego o dowody z akta osobowych i zeznania świadków, wyjaśniające zakres obowiązków i charakter pracy ubezpieczonego, co uzasadnia zastosowanie dyspozycji art. 118 ust. 1a ustawy poprzez wnioskowanie a contrario.

W ocenie Sądu, wobec udowodnienia wykonywania stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych, ubezpieczony T. B. spełnił wszystkie przesłanki dla nabycia emerytury w obniżonym wieku, ponieważ osiągnął 60 rok życia, na dzień złożenia wniosku udokumentował okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze powyżej 25 lat, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego a także spełnił przesłankę udokumentowania stażu co najmniej 15 lat pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

W konkluzji z wyżej przytoczonych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami, zmienił zaskarżoną decyzję organu ubezpieczeniowego z dnia 14 lutego 2013r. i przyznał ubezpieczonemu T. B. prawo do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach od dnia 01 lipca 2012r. , mając na uwadze, że wniosek o świadczenie wnioskodawca złożył w dniu 02 lipca 2012 r. oraz dyspozycję art. 129 ust. 1 cyt. ustawy emerytalnej, zgodnie z którym świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstawania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca , w którym zgłoszono wniosek.

Działając zaś na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy, w punkcie II wyroku Sąd wnioskując a contrario, nie stwierdził odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nie ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, mając na uwadze fakt, iż dopiero wyniki niniejszego postępowania dowodowego pozwoliły na poczynienie wiążących ustaleń, co do charakteru zatrudnienia ubezpieczonego, mającego wpływ na jej prawo do wnioskowanego świadczenia.

SSO Monika Popielińska