Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Agata Regulska

Sędziowie SSO Aleksander Ostrowski (spr.)

SSO Joanna Żelazny

Protokolant Justyna Gdula

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Leszka Karpiny

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2015 r.

sprawy:

1. J. A. (1) , syna Z. i M.

urodzonego (...) we W.

2. M. J. , syna M. i A.

urodzonego (...) w Z.

3. A. R. syna H. i A.

urodzonego (...) w T.

oskarżonych o przestępstwo z art. 155 kk.

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora, oskarżonego J. A. (1) i jego obrońcę oraz oskarżonego M. J.

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Krzyków

z dnia 25 maja 2015 r. sygn. akt VII K 550/10

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego J. A. (1) w ten sposób, że:

a)  obniża orzeczoną wobec tego oskarżonego karę pozbawienia wolności do 1 (jednego) roku;

b)  uchyla orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności;

c)  uchyla orzeczenie o wymierzeniu temu oskarżonemu kary grzywny;

II.  w pozostałej części tenże wyrok wobec oskarżonych J. A. (1), M. J. i A. R. utrzymuje w mocy;

III.  zasądza solidarnie od oskarżonych J. A. (1) oraz M. J. na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. K. (1) kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zasądza od oskarżonych J. A. (1) oraz M. J. na rzecz Skarbu Państwa po 1/3 kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym wymierza im opłaty:

- oskarżonemu J. A. (1) w kwocie 300 zł za obie instancje;

- oskarżonemu M. J. w kwocie 430 zł za II instancję,

obciążając jednocześnie kosztami sądowymi za II instancję w odniesieniu do oskarżonego A. R. – Skarb Państwa;

V.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego A. R. kwotę 420 zł tytułem zwrotu kosztów obrony w postępowaniu odwoławczym.

S ygn.akt IV Ka 944/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 25 maja 2015r. sygn.akt VII K 550/10 uznano oskarżonego J. A. (1) za winnego tego,że w dniu 14 lipca 2007r. w M. województwa (...),będąc Kierownikiem (...) w Ośrodku (...) O. S.,nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wyznaczenia instruktora odpowiedzialnego za szkolenie ucznia skoczka J. K. i nie sprawował właściwego nadzoru nad przebiegiem tego szkolenia,dopuścił do odbycia skoku spadochronowego przez J. K. bez wyposażenia spadochronu zapasowego w urządzenie (...),nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku skontrolowania listy załadowczej oraz dopuścił do oddania skoku spadochronowego przez ucznia skoczka J. K. z zapiętym niezgodnie z instrukcją pokrowcem spadochronu głównego na dwa systemy otwarcia,co spowodowało zablokowanie samoczynnego otwarcia się spadochronu głównego w wyniku czego nieumyślnie spowodował śmierć J. K.

tj.winnym czynu z art.155 kk i za to na mocy tego przepisu wymierzono mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,przy czym na podstawie art.69§1 i 2 kk i art.70§1 pkt.1 kk wykonanie tej kary warunkowo zawieszono ustalając okres próby na 5 lat.

Jednocześnie na mocy art. 71§1 kk i art.33§1 kk wymierzono oskarżonemu karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych,przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 70 zł.

Nadto,na podstawie art.41§1 kk orzeczono wobec oskarżonego J. A. (1) zakaz wykonywania zawodu instruktora spadochronowego na okres lat 3,zaś na mocy art.50 kk orzeczono o podaniu wyroku do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie treści jego odpisu na stronie internetowej Związku (...) w zakładce aktualności na okres 3 miesięcy.

Orzeczono o dowodach rzeczowych do niniejszej sprawy a także zasądzono od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. K. (1) kwotę 5.552 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,zwalniając oskarżonego J. A. (1) od kosztów sądowych należnych Skarbowi Państwa.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez oskarżonego J. A. (1) oraz jego obrońcę a także Prokuratora.

Oskarżony J. A. (1) w osobistej apelacji zarzucił:

Obrazę przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia i błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za treść orzeczenia mogących mieć wpływ na treść orzeczenia, a polegających na:

1. wyciągnięciu z wyjaśnień oskarżonego wniosków z nich nie wynikających i dowolnej ocenie zeznań świadka S. S., że oskarżony nie wskazał instruktorów odpowiedzialnych za poszczególnych uczniów-skoczków ani ustnie ani pisemnie, podczas gdy z wyjaśnień oskarżonego, z umowy pożyczki i z Karty (...) (...) oraz z listy załadowczej wynika, że oskarżony J. A. (1) przydzielił S. S. do wszystkich uczniów-skoczków;

2.  dowolnej ocenie zeznań świadka S. S. i częściowym wyjaśnień oskarżonego M. J., że oskarżony J. A. (1) wywierał naciski na instruktorów mimo, że z wyjaśnień oskarżonego J. A. (1) wynika, że nacisków takich nie było;

3.  dowolnej ocenie dowodu z opinii biegłego spadochroniarstwa, zeznań świadka M. A., M. B., A. J., J. B., że powszechną praktyką stosowaną we wszystkich strefach spadochronowych jest przydzielenie uczniom- skoczkom spadochronów wyposażonych w automat (...), nawet przy założeniu obowiązującej karencji obowiązku używania automatów (...) do 31 grudnia 2009 r., mimo, że świadkom tych chodziło wyłącznie o skoki nie „na linę";

4.  dowolnej ocenie i wyciągnięcie faktów z nich nie wynikających zeznań świadków W. S., K. K., S. G., S. S., że oskarżony J. A. (1) nie dopełnił obowiązku imiennego wskazania instruktora nadzorującego podczas gdy z wyjaśnień oskarżonego, z umowy pożyczki, Karty (...) (...) i własnoręcznego wpisu na listę załadowczą wynika, że oskarżony J. A. (1) przydzielił S. S. do wszystkich uczniów-skoczków, a świadkowie S. i G. zeznali, że nie pamiętają czy oskarżony J. A. (1) informował ich o wyznaczeniu instruktora, a ponadto świadek G. w dniu 21.09.2011 zeznał, że S. S. przedstawiał mu się jako instruktor;

5.  sprzeczność w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegającą na uznaniu na stronie 10 uzasadnienia wyroku, że testy wiedzy przygotowywał oskarżony J. A. (1), mimo, że m.in. z zeznań świadka S. S. wynika, że to ten świadek przygotował testy wiedzy i Sąd potwierdził tą okoliczność na stronie 2 uzasadnienia wyroku;

6.  dowolnej ocenie zeznań świadka S. S. i M. A. oraz wyjaśnień M. J., że J. A. (1) naciskał na S. S., a następnie na oskarżonego M. J. aby ci złożyli podpisy pod nazwiskiem J. K. na liście załadowczej oraz na wypełnienie Karty (...) (...) wszystkich uczniów-skoczków, mimo, że wyjaśnienia oskarżonego J. A. (1) zaprzeczają tym okolicznością;

7.  wyciągnięciu faktów nie wynikających z instrukcji szkolenia, instrukcji operacyjnej i raportu końcowego (...), że urządzenie do automatycznego otwarcia spadochronu (...) jest obowiązkowe w skokach uczniów-skoczków, mimo, że rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25.04.2005 r. w sprawie wyłączenia zastosowania niektórych przepisów ustawy – Prawo lotnicze do niektórych statków powietrznych oraz określenie warunków i wymagań dotyczących używania tych statków, w załączniku nr 4 S. w ustępie 11.2 pkt 2) wyłącza do dnia 31 grudnia 2009 r. obowiązek, przy skokach ucznia-skoczka na linę desantową, stosowania automatu (...) oraz Instrukcja Operacyjna również taki obowiązek wyłącza;

8. dowolnym uznaniu i wyciągnięciu wniosków niewynikających z raportu końcowego (...), zeznań świadka M. B., listy układań spadochronów, zeznań świadka A. K. (2), opinii biegłego z zakresu spadochroniarstwa, że na strefie w M. w dniach 13-14 lipca 2007 r. były trzy zestawy spadochronowe z systemem (...), mimo, że oskarżony J. A. (1) wyjaśnił, że były dwa takie spadochrony;

9. wydaniu zaskarżonego wyroku nie o całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, tj. z pominięciem: zeznań świadka J. A. (2), która to potwierdziła wyjaśnienia oskarżonego,

10.  odczytanie zeznań pozostałych świadków w oparciu o art. 333 par. 2 k.p.k. w sytuacji nie spełnienia przesłanek z tego przepisu i nie wyjaśnienie o jakich świadków chodzi i jakie przesłanki zostały spełnione;

11.  wydaniu zaskarżonego wyroku nie o całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, tj. po przekazaniu Instrukcji (k 370-480) do innego postępowania;

12.  naruszeniu art. 413 §1 pkt 2) k.p.k. przez nie zamieszczenie w wyroku daty i miejsca rozpoznania sprawy;

13.  naruszenie art. 424 §1 pkt 1) k.p.k. przez nie wyjaśnienie w uzasadnieniu wyroku dlaczego Sąd nie uznał dowodów przeciwnych, co do okoliczności wyznaczenia instruktora przez oskarżonego J. A. (1);

14.  dowolnej ocenie opinii biegłego A. P., mimo, że z ustnych wyjaśnień biegłego z dni 27.10.2014 r., 17.11.2014 r., wynika, że biegły swoje wnioski opiera na swoich wspomnieniach i doświadczeniu, a nie na ocenie sytuacji panującej w ośrodku w M., ponadto, że opiera swoje wnioski o zeznania świadka W. S. z których nie wynika treść opinii biegłego,

15.  dowolnej ocenie, że zapis w Instrukcji Operacyjnej o dopuszczeniu do szkolenia pilotów do licencji, a nie skoczków spadochronowych stanowi symbol chaosu i braku należytego podejścia do obowiązków ciążących na ścisłej kadrze ośrodka (...) mimo, że była to jedynie omyłka pisarska;

16.  dowolnej ocenie i wyciągnięcie faktów niewynikających z zeznań świadków S. G. i W. S., że J. A. (1) nie wskazał instruktora prowadzącego szkolenie, mimo, że świadkowi Ci zeznali, że nie pamiętają tej okoliczności (zeznania W. S. z 11.01.2012 r. i S. G. z 21.09.2011 r.) oraz S. G. zeznał, że szkoliło go nawet dwóch instruktorów;

17. pominięcie okoliczności wynikających z Karty (...) (...) J. K., w której znajduje się adnotacja o wyznaczeniu S. S. na instruktora nadzorującego i uznanie na stronie 24 uzasadnienia wyroku, że J. A. (1) nie wypełnił obowiązku z pkt. 3.1.5. Instrukcji (...): przydzielenie szkolonemu określonego instruktora prowadzącego i odnotowanie tego w Indywidualnym Planie (...) mimo, że z Karty tej wynika i z wyjaśnień oskarżonego, że obowiązek ten został spełniony;

18. dowolnym uznaniu, że znaczna część dokumentacji szkoleniowej została wytworzona po zdarzeniu i nie wyjaśnienie o jaką dokumentację chodzi (str. 24 uzasadnienia);

19.  dowolnym uznaniu, że na liście załadowczej nie jest wystarczające wpisanie samego imienia i nazwiska ucznia-skoczka, mimo, że przepisy ww. rozporządzenia i Instrukcje stanowią wprost, że podpis nie jest wymagany w przypadku, gdy nadzór wynika z innych dokumentów, a takim była chociażby Indywidualna Kata (...), w której był stwierdzony nadzór instruktorki sprawowany przez S. S., ponadto oskarżony J. A. (1) był obecny na pokładzie samolotu w związku z czym widział, że obecny jest S. S., którego oskarżony wyznaczył na instruktora nadzorującego, w obecności swoich 3 uczniów skoczków i sprawował nad nimi nadzór;

20.  błędnym uznaniu, że niedopuszczalne jest poprawianie i przepisywanie listy załadowczej, mimo, że żaden przepis tego nie zabrania jeżeli było dokonane przed wylotem;

21.  błędnym ustaleniu, że S. S. nie został wyznaczony na instruktora nadzorującego, mimo, że m.in. wpisał on własnoręcznie wszystkich uczniów-skoczków na listę załadowczą i został odnotowany w Karatach (...) (...);

22.  dowolnej ocenie listy załadowczej, że jedynie J. B. prawidłowo dopełnił obowiązku wpisu ucznia-skoczka na listę załadowczą, nie uwzględniając okoliczności, że jego uczeń-skoczek nie był uczestnikiem szkolenia w M., a więc nadzór nie wynikał z innych dokumentów, dlatego też podpis był wymagany;

23.  wyciągnięcie z materiału dowodowego okoliczności z niego nie wynikających, że J. K. wypełnił test w sposób, który eliminował możliwość wykonania przez niego skoku;

24.  dowolnej ocenie Raportu Końcowego (...), że wyłączenie czasowe nakazu skoków przez uczniów-skoczków z zestawami wyposażonymi w (...) nie miało dotyczyć zestawów, na których możliwe było zamontowanie takich automatów, gdy prowadzący szkolenie takimi automatami dysponowali. Zapis wyłączający ów zakaz został wprowadzony w celu zabezpieczenia ekonomiczno-prawnego interesu podmiotów, które zostały „zaskoczone" wprowadzeniem nakazu stosowania (...) na spadochronach zapasowych, mimo, że ww. rozporządzenie nie zawierało takich stwierdzeń, a wprost wyłączało obowiązek stosowania (...), a ponad to wyjaśnienia (...) w tej kwestii nie mogą mieć żadnego znaczenia, gdyż (...) nie stanowiło i nie stanowi prawa, a po drugie zostało wydane 3 lata po zdarzeniu;

25.  dowolnej ocenie Raportu Końcowego (...), że jeżeli Ośrodek Szkolenia planował korzystanie z karencji od zakazu stosowania automatu (...), to powinien to jednoznacznie zaznaczyć w każdym punkcie dokumentów operacyjnych, mimo, że taki obowiązek nie wynika z żadnego przepisu prawa;

26.  dowolnej ocenie i wyciągnięcie faktów niewynikających z zeznań świadków W. S. i S. G., że z ich zeznań niezbicie wynika, że na żadnym etapie szkolenia z ust J. A. (1) nie padło wskazanie, który z instruktorów prowadzących szkolenie będzie odpowiadał za którego ucznia-skoczka, mimo, że z zeznań tych świadków wynika jedynie, że okoliczności tej nie pamiętają;

27.  pominięcie materiału dowodowego w postaci umowy pożyczki z 25.02.2007 r. pomiędzy S. S., a (...) sp. z o.o. (k. 585), z której wynika (paragraf 7), że S. S. będzie świadczył usługi prowadzenia szkolenia spadochronowego dla (...) sp. z o.o.;

28.  dowolnej ocenie zeznań A. S., S. S., A. J., że znaczna część dokumentacji szkoleniowej została wytworzona już po zdarzeniu i nie wyjaśnienie o jaką dokumentacje chodzi;

29.  dowolnej ocenie dokumentacji O. S. i uznanie, że wynika z niej jednoznacznie, że skoki uczniów-skoczków wykonywane być powinny na zestawach spadochronowych zawierających automat (...), mimo, że chociażby pkt 2.8.5.3. 7) Instrukcji Operacyjnej zawiera wyłączenie w tym zakresie, a więc możliwość stosowania karencji z załącznika nr 4 ww. rozporządzenia;

30.  nie zastosowanie kontratypu ryzyka sportowego, mimo, że sport skoków spadochronowy jest sportem ekstremalnym podwyższonego ryzyka. Powyższe naruszenia doprowadziły do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mających wpływ na treść orzeczenia, a polegających na:

31. na uznaniu, że oskarżony J. A. (1) nie wyznaczył imienne instruktora nadzorującego J. K., uznaniu, że oskarżony dopuścił się braku należytego nadzoru nad procesem szkolenia, nieskontrolowania nieprawidłowo wypełnionej listy załadowczej, dopuszczenia ucznia-skoczka na zestawie spadochronowym złożonym na podwójny system otwarcia i nie wyposażonym w automat (...). Na str. 42 uzasadnienia wyroku sąd stwierdza, że zezwolenie uczniowi - skoczkowi na oddanie skoku ze spadochronem bez (...), dodatkowo ułożonym w sposób nieprawidłowy w podwójny system otwarcia stanowi niedopełnienie obowiązków ciążących na M. J. jako instruktorze nadzorującym. Dlaczego więc sąd przypisuje za to winę oskarżonemu J. A. (1).

31. tym, że pomiędzy działaniem oskarżonego J. A. (1) zachodzi relewantna przyczynowość skutku nieumyślnego spowodowania śmierci, gdyż sąd wskazał, że właściwe przeszkolenie pokrzywdzonego z procedur związanych z nieotwarciem się spadochronu głównego, wyeliminowanie uchwytu jako zbędnego i niebezpiecznego, wyposażenie zestawu spadochronowego w automat (...) niewątpliwie zapobiegłyby wystąpieniu skutku, jednak za działanie te odpowiedzialny jest instruktor nadzorujący, a nie oskarżony J. A. (1).

31.  przypisaniu niedbalstwa oskarżonemu, mimo, że na str. 30 uzasadnienia wyroku – sąd uznał, że szef układaczy nie poinformował instruktorów o możliwości jednoczesnego zapięcia spadochronów zarówno na linę jak i na uchwyt, co nie może skutkować przypisaniem oskarżonemu z tego powodu niedbalstwa,

32.  przypisaniu niedbalstwa oskarżonemu, mimo, że na str. 38-39 uzasadnienia Sąd jednoznacznie stwierdził, że relewantna przyczyną zgonu było przydzielenie pokrzywdzonemu niewłaściwego zestawu spadochronowego i nie zauważenie uchwytu wyzwalającego podczas procedury sprawdzenia, za co odpowiedzialność ponosi instruktor nadzorujący, a nie kierownik szkolenia.

33. błędnym nie zastosowaniu przepisów załącznika nr 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 kwietnia 2005 r. w sprawie wyłączenia zastosowania niektórych przepisów ustawy - Prawo lotnicze do niektórych rodzajów statków powietrznych oraz określenia warunków i wymagań dotyczących używania tych statków, tj.:

-

ust. 4.4.3. stanowiącego, że zamieszczenie na liście załadowczej podpisów, o których mowa w pkt 4.4.2. ppkt 1, nie jest konieczne, jeżeli fakt nadzoru nad uczniem skoczkiem wynika z innych dokumentów, a w szczególności związanych z wyszkoleniem, i uznanie, że oskarżony J. A. (1) nie skontrolował błędnie wypełnionej listy załadowczej mimo, że nadzór wynikał z Indywidualnej Karty (...) i podpis nie był wymagany,

-

ust. 6.4.4. w zw. z ust. 11.2. i uznanie, że oskarżony J. A. (1) bezprawnie dopuścił pokrzywdzonego do wykonania skoku bez automatu (...), mimo, że przepisy te wyłączały obowiązek stosowania tego automatu,

-

ust. 7.1.2. pkt 2 stanowiącego, że za ocenę gotowości do skoku, a w szczególności: użycie spadochronów posiadających dopuszczenie do skoków i ważne ułożenie, ważność dokumentacji osobistej skoczka, kompletność oraz gotowość do użycia spadochronów i wyposażenia, prawidłowość nałożenia spadochronu oraz wybór rodzaju wykonywanego skoku, odpowiedzialny jest w przypadku ucznia-skoczka - instruktor spadochronowy wykonujący nadzór nad uczniem;

-

ust. 7.2. stanowiącego, że za decyzję o wykonaniu oraz za poprawne wykonanie skoku odpowiedzialność ponosi sam uczeń-skoczek,

-

ust. 7.3. stanowiącego, że na listę załadowczą może zgłosić ucznia skoczka jedynie instruktor spadochronowy odpowiedzialny za ucznia skoczka,

Ust. 7.3.1. stanowiącego, że uczeń-skoczek nie ma prawa wykonać skoku, jeżeli na dany skok nie zapewnił sobie nadzoru instruktora spadochronowego,

34. ustaleniu, że oskarżony nie sprawował właściwego nadzoru nad przebiegiem szkolenia mimo, że zgodnie z wyjaśnieniami ustnymi biegłego z 27.10.2014 r. biegły stwierdził, że „Nadzór merytoryczny kierownika szkolenia nad prowadzeniem zajęć teoretycznych oznacza: wizytację prowadzonych zajęć, prawidłowo prowadzoną dokumentację, wypełnienie i podpisanie protokołów egzaminacyjnych i zwrócenie uwagi generalnie, i dla instruktorów i skoczków, na zasady bezpieczeństwa. Wizytacja powinna wyglądać w ten sposób, że kierownik szkolenia powinien pojawić się na zajęciach, szczególnie gdy omawiana jest technika skoków i zasady bezpieczeństwa oraz postępowanie w sytuacjach awaryjnych. Powinni się przysłuchiwać tym zajęciom i przedstawić uwagi prowadzącym w celu omówienia niedomówień. Wg mnie powinien on przebywać przynajmniej 1 godzinę czasu przy omawianiu ww. tematów. „ mimo, że zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego, takie właśnie czynności były realizowane, potwierdzają to wyjaśnienia M. J., że przychodziłem na salę wykładową niejednokrotnie, odbywałem z oskarżonym J. rozmowy, odbywałem rozmowy z S. S., co potwierdzają również zeznania tego świadka, w tym, że wyraziłem zgodę na przeprowadzenie testów przygotowanych przez S..

Stawiając powyższe zarzuty oskarżony J. A. (1) wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie go od zarzucanego czynu ,ewentualnie uchylenie tegoż wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżonego zarzucił rażącą niewspółmierność zastosowanego środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu instruktora spadochronowego na okres 3 lat przejawiającą się w nieuwzględnieniu przez Sąd I instancji faktu,iż od zdarzenia tj. od lipca 2007r. aż do kwietnia 2014r. oskarżony w praktyce nie wykonywał zawodu instruktora spadochronowego na skutek zawieszenia a następnie wygaśnięcia certyfikatu O. S. wynikających z decyzji Urzędu (...) co w konsekwencji już w dacie wyrokowania spowodowało skutki tożsame z realizacją długotrwałego środka karmnego,a tym samym jego obecne zastosowanie stanowić będzie de facto zastosowanie kary dodatkowej na okres wykraczający poza ramy ustawowe stanowiąc zbędnie nadmierną długotrwałą uciążliwość.

Mając na uwadze powyższy zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie orzeczonego środka karnego.

Prokurator zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności,polegający na wysnuciu z okoliczności dotyczących zachowania i osoby oskarżonego J. A. (1),ustalonych przez Sąd,mylnego wniosku,że jego postawa oraz pozytywna prognoza kryminologiczna,uzasadniają przypuszczenie,że pomimo niewykonania kary pozbawienia wolności będzie on przestrzegał porządku prawnego podczas gdy okoliczności te należycie ocenione prowadzą do wniosku przeciwnego,a w szczególności ilość istotnych zaniechań,których dopuścił się oskarżony świadczą o znacznym stopniu jego zawinienia o charakterze umyślnym,skutkującym w konsekwencji nieumyślnym spowodowaniem zgonu J. K..

Stawiając powyższy zarzut Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku wobec oskarżonego J. A. (1) poprzez uchylenie orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności ,przy jednoczesnym utrzymaniu wyroku w pozostałej części bez zmian.

Sąd Okręgowy zważył co następuje .

Apelacja Prokuratora zasługuje częściowo na uwzględnienie,natomiast brak jest w ocenie Sądu Odwoławczego podstaw do podzielenia argumentacji zawartej w apelacjach oskarżonego J. A. (1) i jego obrońcy.

Odnośnie apelacji oskarżonego J. A. (1):

Z treści wniesionego przez tego oskarżonego środka odwoławczego wynika,iż w pierwszej kolejności skarżący zarzucił Sądowi Orzekającemu przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów na rzecz dowolności w ustosunkowaniu się do zebranego w sprawie materiału dowodowego,w tym zeznań wymienionych w apelacji świadków,bezkrytyczne przyjęcie za trafną opinii biegłego z zakresu spadochroniarstwa jak i w konsekwencji przyjęcie z powodu naruszenia zasad procesu karnego zawinienia oskarżonego J. A. (1).

Konsekwencją powyższych uchybień miało być zdaniem w/w oskarżonego oparcie wyroku na błędach w ustaleniach faktycznych,w tym zasadniczego w postaci zarzutu,iż oskarżony J. A. (1) nie sprawował właściwego nadzoru nad przebiegiem szkolenia uczniów- skoczków spadochronowych.

Wszystkie powyższe zarzuty Sąd Okręgowy uznał za bezzasadne,zaś rozstrzygnięcie Sąd I instancji za prawidłowe i oparte o obiektywną analizę prawidłowo zebranego materiału dowodowego.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do podniesionego w apelacji zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy zasady swobodnej oceny dowodów, wskazać należy, iż jest on pozbawione podstaw. W tym miejscu przypomnieć wypada, iż „zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeśli tylko: - jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy; - stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego; - jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku” (zob. postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 28 kwietnia 2015 r. II KK 89/15, Legalis nr 1242114). Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przeprowadził szczegółową analizę wiarygodności zgromadzonego materiału dowodowego. Ocena ta została dokonana w oparciu o prawidłowe i zrozumiałe kryteria, na podstawie całokształtu dowodów przeprowadzonych w postępowaniu. Odnośnie zarzutu obrazy art. 7 k.p.k. zasadnie wskazuje się w judykaturze, że „formułująca go strona procesowa winna wykazać, że Sąd Orzekający nie respektował przy ocenie zebranych w sprawie dowodów wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zasady prawidłowego (logicznego) rozumowania. Nie wystarczy natomiast (…) samo przeciwstawienie dokonanej przez Sąd meriti ocenie poszczególnych dowodów własnej (subiektywnej) oceny owych dowodów i prosta negacja wyrażonego w tym przedmiocie przez tenże Sąd stanowiska” (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu – II Wydział Karny z dnia 20 września 2012 r. II AKa 202/12, Legalis nr 680009).

Zdaniem Sądu Odwoławczego argumentacja przedstawiona w tym zakresie przez tego skarżącego stanowi jedynie nieskuteczną polemikę z ustaleniami Sądu I instancji.

I tak,Sąd Rejonowy w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zarówno w części dotyczącej ustaleń faktycznych jak i też w rozważaniach szczegółowo przedstawił w oparciu o jakie dowody ustalił zawinienie oskarżonego J. A. (1) w zakresie stawianego mu zarzutu,który to zarzut Sąd Okręgowy uznaje w tej sytuacji za oczywisty i nie budzący wątpliwości.

I tak, bezsporne jest,iż w dniu 14 lipca 2007 r. w M. doszło do wypadku,w wyniku której uczeń –skoczek J. K. został dopuszczony do odbycia skoku spadochronowego w nie zalecanym dla uczniów spadochronie (...) z zapiętym niezgodnie z instrukcją pokrowcem spadochronu głównego na dwa systemy otwarcia,co spowodowało zablokowanie samoczynnego otwarcia się spadochronu głównego,zaś spadochron zapasowy nie był wyposażony w system (...),w wyniku czego J. K. doznał wielonarządowych obrażeń ciała i poniósł śmierć na miejscu.

W ocenie Sądu Okręgowego,Sąd Rejonowy w sposób obiektywny i zgodny z zasadami z art.7 kpk oraz 5 §2 kpk wskazał wręcz taksatywnie jakich uchybień dopuścił się oskarżony J. A. (1) i jaki to miało wpływ na skutek w postaci śmierci J. K..

W tym miejscu należy podkreślić,iż nie jest rzeczą Sądu Odwoławczego powtarzanie całej argumentacji Sądu I instancji a jedynie sprawdzenie w oparciu o materiał dowodowy czy argumentacja ta jest logiczna i nie pozostaje w sprzeczności z dowodami a także zasadami doświadczenia życiowego ,czy też wewnętrznymi przepisami prawa regulującymi zarówno tok szkolenia skoczków spadochronowych jak i też ich wyposażenia techniczne zabezpieczające bezpieczne wykonanie skoku.

Analiza wywodów Sądu I instancji jednoznacznie przemawia za trafnością poglądu o zawinieniu oskarżonego J. A. (1) ,co najdobitniej wyrażono tak w opinii biegłego z zakresu spadochroniarstwa A. P. jak i też w Raporcie Końcowym Państwowej (...) ( vide uzasadnienie Sądu Rejonowego

k. 2279- 2287) .

Oba powyższe dowody jak i też dowód z zeznań występujących w sprawie świadków związanych z działalności spółki (...), Sąd Rejonowy wnikliwie przeanalizował i wykazał niewiarygodność linii obrony przyjętej przez oskarżonego J. A. (1),czego nie był w stanie podważyć także sam skarżący w toku postępowania odwoławczego.

Nie świadczy również o zasadności apelacji oskarżonego J. A. (1) wielość zarzutów podniesionych w jego osobistej apelacji,gdyż de facto sprowadzają się one do totalnej negacji każdego z dowodów przeprowadzonych w toku procesu i przedstawienia własnej,subiektywnej wersji wydarzeń,której nie sposób zaaprobować z punktu widzenia obiektywnego przebiegu wydarzeń i roli w nich oskarżonego A..

Reasumując,Sąd Okręgowy w pełni podzielił stanowisko Sądu I instancji w kwestii sprawstwa i winy oskarżonego J. A. (1) w związku z czym w tym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego J. A. (1):

Zdaniem Sądu Odwoławczego nie zasługuje również na uwzględnienie apelacja obrońcy oskarżonego J. A. (1) wnioskująca o uchylenie orzeczonego względem tego oskarżonego 3-letniego zakazu wykonywania zawodu instruktora spadochronowego.

W ślad za stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Rejonowy w pisemnym uzasadnieniu wyroku stwierdzić należy,iż oskarżony J. A. (1) w sposób rażący nadużył zaufania jakim obdarzyli go uczniowie – kursanci,wierząc iż oddając się pod opiekę m.inn.tego oskarżonego będą bezpieczni w trakcie zarówno szkolenia jak i też samego skoku.

Sąd Rejonowy władny był w tym miejscu stwierdzić,iż Raport Końcowy (...) oraz opinia biegłego A. P. są w istocie listą zaniedbań i uchybień jakich dopuścił się m.inn.oskarżony J. A. (1) oraz ,że wykazał on pogardę nie tylko wobec podstawowych prawideł sztuki instruktorskiej ale również wobec elementarnych zasad bezpieczeństwa .

W tej sytuacji nie ulega wątpliwości,iż dalsze wykonywanie tego zawodu przez oskarżonego stanowiłoby zagrożenie dla innych osób związanych z tym sportem.

Ze swej strony ,Sąd Okręgowy dodaje,iż zachowanie się oskarżonego bezpośrednio po wypadku J. K. również nie jest bez znaczenia dla kwestii tego zakazu,gdyż podważa ono posiadanie przez tego sprawcę dostatecznie ukształtowanej postawy moralnej ( vide ustalenia Sądu Rejonowego k.2269) wymaganej wobec kadry instruktorskiej.

Bez znaczenia dla orzeczonego zakazu wykonywania zawodu jest przy tym okoliczność niewykonywania przez oskarżonego J. A. (1) zawodu instruktora spadochronowego albowiem nie nastąpiło to na mocy orzeczenia Sądu lub innego uprawnionego do tego organu,a tym samym brak jest przesłanek do uznania,iż środek ten został wykonany.

Kierując się powyższym stanowiskiem,Sąd Okręgowy apelacji obrońcy nie uwzględnił.

Odnośnie apelacji Prokuratora:

Sąd Okręgowy uznał,iż apelacja Prokuratora zasługuje częściowo na uwzględnienie i w tym zakresie nie podzielił poglądu Sądu I instancji o wystąpieniu warunków do zastosowania względem oskarżonego J. A. (1) dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Sąd Rejonowy prawidłowo przytoczył wszystkie okoliczności obciążające tego oskarżonego ( vide k.2303) natomiast nadał nadmierne znaczenie okolicznościom łagodzącym.

W szczególności,nie podzielił Sąd Okręgowy stanowiska Sądu Rejonowego jakoby sam przewód sądowy dał mu pewność,iż oskarżony J. A. (1) zrozumiał wagę swoich błędów,gdyż przeczy temu całkowicie bezkrytyczny wniesiony środek odwoławczy i podniesione w nim zarzuty.Oskarżony ma prawo w procesie karnym korzystać ze swojego prawa do obrony,ale równocześnie nie można przy oczywistym negowaniu winy stwierdzać,iż proces resocjalizacji został pozytywnie zakończony.

Prawdą jest także ,iż oskarżony ten nie jest osobnikiem zdemoralizowanym,zaś czyn jakiego się dopuścił ma charakter nieumyślny ,a nadto ma on na utrzymaniu żonę i dzieci.

Nie są to jednak okoliczności stanowiące równowagę dla śmierci młodego człowieka i rażącego zaniedbania swoich obowiązków przez oskarżonego J. A. (1),mające wprawdzie charakter nieumyślny ,ale tak rażące,iż wymagające stosownej represji karnej,w tym wymierzenia kary izolacyjnej.

Wymaga bowiem takowego rozstrzygnięcia wzgląd na zasadę prewencji ogólnej,gdyż okoliczności w jakich doszło do przedmiotowego wypadku nakazują uświadomienie środowisku osób uprawiających spadochroniarstwo jak ważne jest ścisłe przestrzeganie wymogów bezpieczeństwa związanych z tym sportem,ale i też jakie konsekwencje,łącznie z bezwzględną karą pozbawienia wolności może nieść za sobą ich lekceważenie.

Orzeczona przez Sąd I instancji wobec oskarżonego J. A. (1) kara wolnościowa nie spełniałaby tej funkcji ,zaś sytuacja rodzinna sprawcy może mieć tu znaczenie li tylko przy ewentualnym rozpatrywaniu kwestii odroczenia kary,a nie całkowitej z niej rezygnacji.

Kierując się powyższymi rozważaniami Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i obniżając wymiar kary pozbawienia wolności do 1 roku jako współmierny do całokształtu okoliczności przedmiotowych oraz podmiotowych uchylił również zgodnie z wnioskiem Prokuratora orzeczenie o warunkowym jej zawieszeniu.

Jednocześnie uchylono także karę grzywny jako konsekwencję wymierzenia bezwzględnej kary pozbawienia wolności,z jednoczesnym utrzymaniem w mocy pozostałych orzeczeń dotyczących oskarżonego J. A. (1).

Z mocy art.636§1 kpk obciążono także oskarżonego J. A. (1) kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze,w tym opłatą za obie instancje ,a także zasądzono od tego oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. K. (1) kwotę 420 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem II instancji.