Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II C 305/12

WYROK w części zaoczny

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2013 r.

Sąd Rejonowy dla W. M. w W. II Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Robert Masznicz

Protokolant: Monika Makowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2013 r. w W. sprawy

z powództwa spółki po firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko pozwanym R. R. oraz J. S.

o zapłatę 1.517 zł 08 gr

I.  zasądza od obojga pozwanych solidarnie na rzecz powodowej spółki kwotę 1.517 (tysiąc pięćset siedemnaście) złotych 08 groszy wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 27 października 2011r. do dnia 25 czerwca 2013 r. w kwocie 327 (trzysta dwadzieścia siedem) złotych 98 groszy, wyrokując zaocznie w stosunku do pozwanego J. S.,

II.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powodowej spółki dalsze odsetki ustawowe od kwoty 1.517 (tysiąc pięćset siedemnaście) złotych 08 groszy od dnia 25 czerwca 2013r. do dnia zapłaty,

III.  nadaje wyrokowi w pkt I i II w stosunku do J. S. rygor natychmiastowej wykonalności,

IV.  całą sumę zasądzoną od pozwanej R. R., to jest kwotę 1.845 (tysiąc osiemset czterdzieści pięć) złotych 06 groszy, rozkłada na 10 (dziesięć) rat miesięcznych, z których pierwsza w kwocie 184 (sto osiemdziesiąt cztery) złotych 56 groszy będzie płatna w terminie do dnia 31 lipca 2013 r. a kolejne raty w równej wysokości po 184 (sto osiemdziesiąt cztery) złotych 50 groszy będą płatne do dnia ostatniego każdego kolejnego miesiąca wraz odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wymagalności każdej z rat na wypadek uchybienia terminowi płatności,

V.  oddala powództwo w tej części, w której obejmowało żądanie zasądzenia jednorazowo całej dochodzonej sumy od pozwanej R. R.,

VI.  zasądza od obojga pozwanych solidarnie na rzecz powodowej spółki zwrot kosztów procesu w sumie 30 (trzydzieści) złotych.

Sygn. akt II C 305/12

Uzasadnienie wyroku z dnia 25 czerwca 2013 r.

Pozwem z dnia 27 października 2011 r. (data prezentaty) powód pod firmą (...)sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła o solidarne zasądzenie od pozwanych R. R. i J. S. kwoty 1.517,08 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanych kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzi należności z tytułu umowy pozwanych z osobą trzecią (S. (...) sp. z o.o sp. k.), która to wierzytelność została nabyta przez powoda i w chwili wnoszenia pozwu wynosiła kwotę 1517,08 zł, w tym należność główna w wysokości 1321,32 zł oraz skapitalizowane odsetki ustawowe w kwocie 195,76 zł.

Pozwana w odpowiedzi na pozew (k. 70) uznała dług zobowiązując się do dobrowolnej zapłaty należności dochodzonej pozwem, jednocześnie wniosła o rozłożenie należności na raty z uwagi na jej trudną sytuację materialną.

Pozwany, któremu doręczono wezwanie wraz z odpisem pozwu i załączników (k. 69) nie złożył wyjaśnień i nie wnioskował o prowadzenie sprawy pod jego nieobecność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 31 grudnia 2009 r. pozwani R. R. i J. S. prowadzący wówczas wspólnie działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod firmą (...).C. zawarli ze spółką pod firmą (...) sp. z o.o sp. k. z siedzibą w W. umowę interwencji we wskazanym w umowie obiekcie (dokument - k. 17). Ponadto w dniu 31 grudnia 2009 r. strony zawarły umowę na sprzedaż i montaż systemu sygnalizacji włamania i napadu z użyczeniem nadajnika (dokument - k. 15). Pozwani zobowiązali się z tego tytułu do jednorazowego wynagrodzenia za sprzedaż i montaż systemu sygnalizacji włamania i napadu oraz do okresowo płatnego wynagrodzenia za monitorowanie sygnałów alarmowych i podejmowanie interwencji, zgodnie z wystawionymi fakturami. W okresie od dnia 29 stycznia 2010 r. do dnia 31 maja 2010 r. za wykonane usługi wystawiono pozwanym faktury VAT na sumę 2.520,32 zł (okoliczności bezsporne).

Pozwani dokonali częściowej spłaty należności na kwotę 700 zł (okoliczność bezsporna). W związku z brakiem dalszych wpłat pozwani byli nieskutecznie wezwani do zapłaty (dokument - k. 13).

W dniu 1 lipca 2010 r. przedsiębiorca pod firmą (...) sp. z o.o sp. k. z siedzibą w W. przelał na rzecz powoda wierzytelności względem pozwanych z opisanego tytułu (okoliczność bezsporna). Nabywszy te wierzytelności, powód zawiadomił o tym pozwanych (dokument - k. 10). Po tym dniu pozwani dokonali kolejnej wpłaty na kwotę 499 zł, co pomniejszyło należność do kwoty 1321,32 zł (okoliczność bezposna).

W chwili zamknięcia rozprawy pozwana była osobą bezrobotna bez prawa do zasiłku (dokument urzędowy – k. 74), w złym stanie zdrowia, wymagającym leczenia specjalistycznego (dokumenty – k. 75 i n.) oraz sprawowała opiekę nad niepełnosprawnym ojcem (dokument – k. 77 i n.).

Opisany stan faktyczny został ustalony zgodnie z art. 244 i 245 Kodeksu postępowania cywilnego (K.p.c.) na podstawie dokumentów załączonych do pism procesowych oraz wg oświadczeń stron w części w jakiej były zgodne lub niesprzeczne, odpowiednio do art. 229 i 230 K.p.c.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo podlega uwzględnieniu w całości, przy czym usprawiedliwione jest rozłożenie świadczenia pozwanej na raty, a w stosunku do pozwanego wyrokowanie zaoczne.

Między stronami nie było sporu co do zaistnienia długu. Odpowiednia suma należała się przedsiębiorcy (S. (...) sp. z o.o sp. k. z siedzibą w W.), z którym pozwani zawarli odpowiednie umowy, tj. z tytułu sprzedaży oraz świadczenia usług odpowiednio do art. 535 i n. oraz art. 735 w zw. z art. 750 Kodeksu cywilnego (K.c.). Zgodnie z art. 509 i n. K.c. ów przedsiębiorca miał prawo przelać własne wierzytelności z tego tytułu na powoda bez zgody pozwanych.

Z dokumentów i oświadczeń stron wynika, że pozwani prowadzili działalność w formie spółki w rozumieniu art. 860 § 1 K.c. (tzw. spółka cywilna). Zgodnie z art. 864 K.c. za zobowiązania spółki wspólnicy odpowiadają solidarnie. Z istoty solidarności, objaśnionej w art. 366 i n. K.c., wynika, że każdy ze wspólników jest względem wierzyciela zobowiązany ten sposób, że wierzyciel może żądać w całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalania pozostałych, przy czym dłużnicy pozostają zobowiązani solidarnie aż do momentu zupełnego zaspokojenia wierzyciela. To wierzyciel decyduje o tym, kto ma zobowiązanie spełnić i w jakiej części, a każdy z dłużników jest odpowiedzialny za cały dług. Dopiero spełnienie świadczenia przez jednego z dłużników zwalnia drugiego, przy czym jeżeli jeden z dłużników spełnił świadczenie w całości lub w większej części, może domagać się następnie odpowiedniego rozliczenia ze współdłużnikiem odpowiednio do zasad podziału zysku i strat spółki. Nieuzasadnione było zatem oczekiwanie pozwanej, że to Sąd wyrokiem podzieli dług na dwie części i obciąży pozwaną obowiązkiem spłaty jedynie połowy długu.

Zgodnie z przepisem art. 320 K.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Pozwana udokumentowała trudną własną sytuację majątkową, zdrowotną i rodzinną, w zw. z czym Sąd uznał za usprawiedliwione rozłożenie zasądzonej od pozwanej kwoty na 10 rat. Powód nie oponował wnioskowi pozwanej w tym przedmiocie, a Sąd ocenił, że zastosowanie art. 320 K.p.c. nie stanowi zagrożenia dla interesu majątkowego powoda, który w żaden sposób nie został ograniczony w możliwości natychmiastowego zaspokojenia wierzytelności z majątku współpozwanego..

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego (zasada prawna) z dnia 22 września 1970 r. (sygn. III PZP 11/70), ,,rozkładając z mocy art. 320 k.p.c. zasądzone świadczenie pieniężne na raty, sąd nie może – na podstawie tego przepisu – odmówić przyznania wierzycielowi żądanych odsetek za okres do dnia wydania wyroku zasądzającego świadczenie; rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma jednak ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat”. Mając na uwadze przywołaną zasadę, Sąd doliczył do kwoty 1.517,08 zł odsetki ustawowe od tej sumy liczone od daty wniesienia pozwu i skapitalizowane na dzień wydania wyroku. Tak wyliczoną sumę (1.845,06 zł) Sąd podzielił na 10 rat, płatnych na koniec każdego miesiąca począwszy od lipca 2013 r. aż do kwietnia 2014 r., ustalając wysokość pierwszej na kwotę 184,56 zł, a kolejnych na kwoty po 184,50 zł. Rozłożenie na raty stanowi jednoczesne nieuwzględnienie powództwa w zakresie, w jakim powód żądał zasądzenia jednorazowej zapłaty należności.

W stosunku do pozwanego Sąd wyrokował zaocznie, zgodnie z art. 339 i 340 K.p.c., które stanowią, że sąd wydaje wyrok zaoczny, jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności i nie składał w sprawie wyjaśnień. Z tej przyczyny na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 K.p.c. w stosunku do pozwanego Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 K.p.c. mając na uwadze uiszczone przez powoda koszty opłaty od pozwu w kwocie 30 zł.