Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący Sędzia SR Andrzej Wojtaszko

protokolant Katarzyna Chmiel

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu w dniu 26 listopada 2015 roku sprawy przeciwko:

A. O. synowi K. i L. z domu Ł., urodzonemu w dniu (...) w K.

podejrzanemu o to, że :

w okresie od 03 maja 2014 roku do 03 lipca 2014 roku, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, we W. podczas zorganizowanych koncertów bez wymaganego uprawnienia publicznie wykorzystywał utwory muzyczne i słowno-muzyczne w postaci wykonań utworów o tytułach „Y. are My H.", (...), „Y. A. not A.". „No F. No N. No N.'', „ China in H. E.", (...), „G.'s C.", (...), (...), (...), (...) ..Robota", (...), (...) wykonywanych przez zespół (...), utworów o tytułach: (...), (...), (...), (...), (...) wykonywanych przez wykonnawcę F. N., utworów o tytułach: „Oj tam, oj tam". „ (...) w bok", (...), „Kumpel poznał mnie", (...), „Ciężko bez Ciebie", „Jak dobrze, że jesteś obok mnie", (...), „Wole O.'"' wykonywanych przez zespól P. P. oraz utworów o tytułach: „Czemu jesteś taka dziewczyno", (...), (...), (...), (...), „Tylko ona jedna", „mamusie", „Tańcz miła tańcz", „Ona tańczy dla mnie", (...), „D. z Klubu (...)" wykonywanych przez zespól S., utworów o tytułach: (...), „Pociąg do G.", „Lato w K.", „Moja wolność", „Wiesz czego chcę" wykonywanych przez zespół (...)" oraz utworów o tytułach: (...), „Kocham się w Tobie" wykonywanych przez zespół (...), czym działał na szkodę autorów utworów muzycznych i slowno-muzycznych reprezentowanych przez Stowarzyszenie (...) w S.,

tj. o czy z art. 116 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych w zw. z art. 12 k.k.

I.  ustalając, że podejrzany A. O. dopuścił się popełnienia zarzucanego czynu kwalifikowanego jako występek z art. 116 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych /Dz.U. 00.80.904 z póz. zm./ w zw. z art. 12 k.k. oraz uznając, że wina i społeczna szkodliwość czynów nie są znaczne, na mocy 341§ 5 k.p.k. w zw. z art. 342§ 1 k.p.k. w zw. z art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. warunkowo umarza postępowanie karne wobec podejrzanego na okres próby w wymiarze roku czasu;

II.  na podstawie art. 343§2 k.p.k., art. 67 § 3 k.k., art. 39 pkt 7 k.k. i art. 43a§1 k.k. orzeka wobec podejrzanego świadczenie pieniężne w wysokości 4000 (słownie: cztery tysiące) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

III.  na podstawie art. 342§2 k.p.k., art. 67§3 k.k. zobowiązuje podejrzanego A. O. do naprawienia częśći szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę w okresie 10 (słownie: dziesięciu) miesięcy czasu od uprawomocnienia się wyroku na rzecz Stowarzyszenia (...) w S. kwoty 2900 (słownie: dwa tysiące dzewięcset) złotych;

IV.  na podstawie art. 626 §1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Z 1983r. nr 49, poz. 223 z późń. zm.) zasądza od podejrzanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 510,47 (słownie: pięćset dzesięć i 47/100) złotych tytułem wydatków postępowania oraz opłatę w wysokości 60 (słownie: sześćdziesiąt) złotych;

Sygn. akt II K 1040/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. O. i I. O. pozostają małżeństwem. W 2011 roku I. O. zarejestrowała działalność gospodarczą pod firmą PPHU (...) I. O., której przedmiotem było min. prowadzenie wesołych miasteczek i parków rozrywki oraz pozostała działalność rozrywkowo rekreacyjna. Prowadzenie założonej działalności gospodarczej I. O. na podstawie udzielonych pełnomocnictw przekazała A. O..

Dowód: zeznania świadka I. O. k. 394; częściowo wyjaśnienia podejrzanego A. O. k. 199-200, 211-215, 382-383, 396-397; zaświadczenie o wpisie do (...); k. 24-25; zaświadczenie REGON k. 26; decyzja NIP k. 27.

W ramach przedmiotowej działalności gospodarczej A. O. na terenie obiektu o nazwie (...) we W. organizował imprezy masowe, w tym koncerty z udziałem artystów wykonawców.

W 2013 roku Stowarzyszenie (...) z siedzibą w W., na skutek złożonego wniosku, zawarło z I. O. w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, umowę licencyjną na publiczne odtwarzanie utworów o nr (...) oraz umowę licencyjną na publiczne wykonywanie utworów o nr (...). W dniu 16 kwietnia 2014 roku Stowarzyszenie (...) z siedzibą w W., wobec nie wywiązywania się przez drugą stronę z umowy i nie regulowania należności z niej wynikających, rozwiązało umowę licencyjną na publiczne wykonywanie utworów o nr (...) ze skutkiem natychmiastowym. Dokument stanowiący o rozwiązaniu przedmiotowej umowy został doręczony do przedsiębiorstwa (...) w dniu 25 kwietnia 2014 roku. W toku dalszej korespondencji stron, Stowarzyszenie (...) z siedzibą w W. wzywało do dokonania rozliczeń i zapłaty zaległych należności, otrzymując zwrotne zapewnienia o chęci spłaty zobowiązań i wyjaśnienia dotyczące powstania zaległości, mających mieć źródło w kłopotach finansowych przedsiębiorstwa.

W dniu 3 maja 2014 roku na terenie obiektu o nazwie (...) we W., A. O., pomimo braku posiadania wymaganej licencji, zorganizował koncert, w trakcie którego odbywały się występy zespołów (...) i (...) oraz F. N.. Koszt wstępu na teren obiektu wynosił 25 (normalny bilet)/15 (ulgowy bilet) złotych, przy czym cena obejmowała całkowity pobyt w obiekcie, z wykorzystaniem także innych atrakcji, nie dotyczyła tylko uczestnictwa w koncertach. Zespół (...) wykonał w tym dniu utwory o tytułach „Y. are My H.", (...), „Y. A. not A.". „No F. No N. No N.'', „ China in H. E.", (...), „G.'s C.", (...), (...), (...), (...). Robota", (...), (...) za co otrzymał honorarium w wysokości 9.000,00 złotych. F. N. w takcie swojego koncertu wykonał natomiast utwory o tytułach: (...), (...), (...), (...), (...) za co otrzymał wynagrodzenie w kwocie 9.000,00 złotych. Zespół (...) wykonał zaś w toku imprezy utwory o tytułach: „Oj tam, oj tam". „ (...) w bok", (...), „Kumpel poznał mnie", (...), „Ciężko bez Ciebie", „Jak dobrze, że jesteś obok mnie", (...), „Wole O.'", za co otrzymał honorarium w wysokości 3.500,00 złotych. Wszystkie wymienione utwory znajdowały się pod ochroną Stowarzyszenia (...) z siedzibą w W..

W dniu 3 lipca 2014 roku na terenie obiektu o nazwie (...) we W., A. O., ponownie pomimo braku posiadania wymaganej licencji, zorganizował koncert, w trakcie którego odbywały się występy zespołów (...), (...) oraz (...). Koszt wstępu na teren obiektu wynosił 25 (normalny bilet)/15 (ulgowy bilet) złotych, przy czym cena obejmowała całkowity pobyt w obiekcie, z wykorzystaniem także innych atrakcji, nie dotyczyła tylko uczestnictwa w koncertach. W trakcie koncertu zespół (...) wykonał utwory o tytułach „Czemu jesteś taka dziewczyno", (...), (...), (...), (...), „Tylko ona jedna", (...), „Tańcz miła tańcz", „Ona tańczy dla mnie", (...), „Dziewczyna z Klubu (...)", za co otrzymał wygrodzenie w wysokości 500,00 złotych. Zespół (...)" wykonał zaś w tym dniu utwory o tytułach (...), „Pociąg do G.", „Lato w K.", „Moja wolność", „Wiesz czego chcę", za co otrzymał honorarium w kwocie 4.500,00 złotych. Zespół (...) wykonał natomiast utwory (...) i „Kocham się w Tobie", za co uzyskał wynagrodzenie w wysokości 2.500,00 złotych. Wszystkie wymienione utwory znajdowały się pod ochroną Stowarzyszenia (...) z siedzibą w W.. Na wydarzeniu zjawił się przedstawiciel Stowarzyszenia (...) z siedzibą w W., w celu przeprowadzenia protokołowanej kontroli, który następnie sporządził protokół oraz nagranie imprezy.

Wobec powzięcia informacji o urządzaniu przez A. O. dalszych koncertów bez posiadania wymaganej licencji, Stowarzyszenie (...) z siedzibą w W. ponownie nawiązało kontakt z mężczyzną i strony podjęły się polubownego załatwienia sprawy. W wyniku negocjacji A. O. przekazał Stowarzyszenie (...) z siedzibą w W. dokumenty niezbędne do prawidłowego rozliczenia stron. Nie doszło jednak do zwarcia ugody ani spłacenia powstałego zadłużenia.

Wynagrodzenie należne Stowarzyszeniu (...) z siedzibą w W. za licencję dla A. O. w przypadku wymienionych wykonań utworów muzycznych i słowno-muzycznych łącznie wynosiłoby 2.900,00 zł, co wyliczono w oparciu o honoraria uzyskane przez artystów wykonawców, przy zastosowaniu przelicznika w wysokości 10%, zgodnie z obowiązująca tabelą stawek wynagrodzeń autorskich.

Dowód: zeznania świadka P. B. k. 83-84, 385-389; częściowo wyjaśnienia podejrzanego A. O. k. 199-200, 211-215, 382-383, 396-397; statut Stowarzyszenia (...) k. 10-15; KRS Stowarzyszenia (...) k. 16-19; decyzje Ministra Kultury i Sztuki k. 20-21; wniosek o zawarcie umowy licencyjnej k. 23; umowa licencyjna (...) k. 28-29; umowa licencyjna (...) k. 30-31; rozwiązanie umowy licencyjnej wraz z (...) k. 32-33; wezwania do zapłaty wraz z (...) k. 34-35; pismo z dnia 19.03.2014 r.; korespondencja email k. 38,41, 44; projekt ugody k. 39; dokumentacja R. E. k. 42-43, 45-49; rozliczenie imprez k. 50-52, 388-389; protokół z 3.07.2014r.wraz z fakturą k. 52-53; umowy przedstawicielstwa k. 62-82, 91-96; umowy zbiorowego zarządzania 98-101, 112-164, 400-420; protokół przeszukania k.221-227, kserokopia dokumentacji księgowej k. 228-300; kserokopie dokumentacji imprez masowych k. 303-362; protokół zatrzymania rzeczy k. 390-391; płyta CD k.395.

W toku postępowania przygotowawczego podejrzany A. O. został poddany badaniu sądowo-psychiatrycznemu przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów.

W złożonej opinii sądowo psychiatrycznej biegli stwierdzili, że podejrzany nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. Na podstawie wywiadu wskazano, iż badany korzysta z ambulatoryjnych porad psychiatrycznych z uwagi na zgłaszane skargi o charakterze depresyjno-lękowych, przy czym zdaniem biegłych stwierdzone odchylenia w stanie psychicznym nie mają wpływu na ocenę jego poczytalności. Opiniowany zna podstawowe zasady etyczno-moralne oraz zasady współżycia w społeczeństwie i rozumie je prawidłowo. Sprawność funkcji intelektualnych A. O. pozwala mu przewidzieć konsekwencje zachowań będących przedmiotem aktualnej sprawy karnej. W ocenie biegłych brak również podstaw do przyjęcia, aby w inkryminowanym czasie podejrzany znajdował się w stanie ostrych zaburzeń psychotycznych czy jakościowych zaburzeń świadomości, które miały by wpływ na ocenę jego poczytalności w niniejszej sprawie. Zdaniem biegłych w odniesieniu do zarzucanego czynu, o ile go popełnił, A. O. nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Biegli wskazali, że podejrzany może uczestniczyć w czynnościach procesowych i jest w stanie prowadzić obronę w sposób samodzielny i rozsądny.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k. 457-459.

Przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego A. O. nie przyznał się do zarzucanego czynu i odmówił składania wyjaśnień.

A. O. przesłuchany ponownie w charakterze podejrzanego nie przyznał się do zarzucanego czynu i złożył wyjaśnienia. Wyjaśnił, iż we W. miało miejsce kilkanaście koncertów, których był organizatorem. Do jego obowiązków należało załatwianie formalności związane z organizacją imprez masowych, w postaci składania dokumentów do Sanepidu, Policji w P. i W., urzędu miasta, straży pożarnej, pogotowia i ochrony (...) z R.. Wskazał, iż nie miał zezwolenia na rozpowszechnianie cudzych utworów muzycznych i słowno-muzycznych, gdyż nie wiedział, że musiał je mieć. Ponadto miał problemy z ogarnięciem wszystkich pozostałych dokumentów, co zajęło mu kilkanaście miesięcy. Według podejrzanego, nie zajmuje się on tym zawodowo i nie miał świadomości co do obowiązku posiadania zezwolenia. Wyjaśnił, iż obecnie wie istnieją opłaty dla (...)u i domagałby się pokwitowań od występujących zespołów – zwłaszcza zespołu (...) – i wtedy mógłby to odliczyć od podatku dochodowego i VAT. Występujące zespoły nie mówiły mu o czymś takim. W czasie koncertów odtwarzana była jedynie muzyka na żywo, nie było odtwarzanej elektronicznie. Według niego nie dotarło do niego jakiekolwiek wezwanie do stawiennictwa w sprawie, nie ma możliwości, aby wziął awizo i nie odebrał przesyłki. Wskazał, iż niedostarczanie korespondencji mogło wynikać ze złej organizacji (...), bo był taki moment, ze były cztery punkty odbioru. W dniu poprzedzającym przesłuchanie zostało mu okazane postanowienie z dnia 7.11.2014 roku o przeszukaniu i żądaniu wydania rzeczy, ale odmówił jego podpisania z uwagi na swój stan zdrowia -źle się wtedy czuł i prosił o wezwanie pomocy lekarskiej - a nie ze złej woli czy niechęci do współpracy z organami ścigania. Podniósł, iż chce być obecny w toku przeszukania, gdyż boi się, że funkcjonariusze będą działać na jego niekorzyść. W dalszej części swoich wyjaśnień podejrzany odniósł się do okoliczności związanych okazaniem mu postanowienia o przeszukaniu i żądaniu wydania rzeczy oraz z jego zatrzymaniem.

Przesłuchany po raz kolejny w toku postępowania przygotowawczego A. O. podtrzymał złożone uprzednio wyjaśnienia oraz wskazał, iż działalność gospodarczą (...) prowadzi on. Przedmiotowa działalność została zarejestrowana na jego żonę, ponieważ pełnił on zasadnicza służbę wojskową, ale to on w rzeczywistości odpowiada za prowadzenie działalności, zarówno merytorycznie jak i finansowo, na podstawie udzielnych mu pełnomocnictw.

Przesłuchany ponownie A. O. przyznał się do zarzucanego czynu i wyjaśnił, iż prowadzone postępowanie i związany z nim stres są dla niego wystarczająca karą. Wskazał, iż będzie podejmował próby polubownego załatwienia sprawy. Odmówił opisywania okoliczności dotyczących koncertów i związanych z nimi spraw, jako wydarzeń, które odcisnęły na nim piętno. A. O. wniósł o warunkowe umorzenie postępowania karnego.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 199-200, 211-215, 382-383, 396-397, 459-461.

Podejrzany A. O. ma 42 lata. Jest żonaty, ma dwoje dzieci. Rodzina pozostaje na jego utrzymaniu. Z zawodu jest elektronikiem. Był żołnierzem zawodowym. Obecnie uzyskuje rentę w wysokości 1900 zł netto miesięcznie. Posiada kilka nieruchomości w powiecie (...).

Dowód: protokoły przesłuchania podejrzanego k. 199-200, 211-215, 382-383, 396-397.

Podejrzany A. O. nie był dotychczas karany sądownie.

Dowód: karta karna k. 449, .

Sąd zważył, co następuje:

W rzeczonej sprawie w ocenie Sądu, wobec treści art. 339 § 1 pkt 2 k.p.k., zaszły przesłanki do wydania wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne na posiedzeniu, bez konieczności przeprowadzenia rozprawy.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się przede wszystkim na zgromadzonych w sprawie dokumentach, zeznaniach świadków oraz na treści opinii sądowo-psychiatrycznej, a w części także wyjaśnieniach podejrzanego.

Za podstawę ustaleń faktycznych w sprawie przyjął Sąd, zeznania złożone przez świadka P. B., będącego inspektorem (...) Stowarzyszenia (...) z siedzibą w W.. Relacja przedstawiona przez świadka była spójna, logiczna i szczegółowa. Świadek w sposób dokładny, stosowny do posiadanej przez niego wiedzy, przedstawił okoliczności związane z popełnieniem czynu zabronionego stanowiącego przedmiot niniejszej sprawy. Co istotne świadek ten był też bezpośrednim uczestnikiem koncertu odbywającego się w dniu 3 lipca 2014 roku. Nadto treść jego zeznań znalazła pełne odzwierciedlenie w przedstawionych przez niego dokumentach, a także dokumentacji zabezpieczonej w przedsiębiorstwie (...), nie była również podważana przez strony. Tym samym w ocenie Sądu zasługiwały one na przyznanie im w całości waloru wiarygodności.

Sąd nie znalazł również podstaw do kwestionowania zeznań I. O., żony oskarżonego, na którą zarejestrowana została prowadzona działalność gospodarcza. Świadek jednoznacznie wskazała, iż co do zasady nie zajmowała się prowadzeniem działalności, a wszystkie sprawy z tym związane powierzyła mężowi. Twierdzenia świadka znalazły wyraźne potwierdzenie w wyjaśnieniach złożonych przez podejrzanego, a także w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym, w tym zeznaniach świadka P. B., z których wynikało, iż rozmowy i negocjacje prowadzone były z A. O..

Sąd dał także w części wiarę wyjaśnieniom podejrzanego A. O.. Przede wszystkim jednak zastrzeżenia Sądu budziło początkowe nieprzyznanie się przez niego do winy oraz podnoszone przez niego twierdzenia o braku wiedzy w przedmiocie obowiązku posiadania licencji, nie zajmowania się zawodowym organizowaniem koncertów, problemami z „ogarnięciem” wszystkich formalności oraz nie otrzymywania pokwitowań od wykonawców, albowiem stoły one w rażącej sprzeczności z pozostałym zgromadzony materiałem dowodowym oraz poczynionymi w oparciu o niego ustaleniami stanu faktycznego, a nadto późniejszymi wyjaśnieniami oskarżonego. Stanowisku podejrzanego jakoby nie zajmował się on zawodowo organizacją imprez masowych, w tym koncertów, przeczyły zeznania jego żony - która wskazała, iż to on odpowiadała za prowadzenie zarejestrowanej przez nią działalności, a co następnie podejrzany także sam potwierdził - w powiązaniu z dokumentami uzyskanymi od pokrzywdzonego, a także zabezpieczoną w toku sprawy dokumentacją księgową przedsiębiorstwa PPHU (...) I. O. oraz dokumentami związanymi z organizacją imprez masowych przez wskazany podmiot. W ocenie Sądu za nie podlegające na prawdzie, należało uznać także wyjaśnienia oskarżonego co do braku wiedzy o konieczności uzyskania licencji na wykonywanie utworów, w sytuacji w której, nie tylko zajmował się on profesjonalnym prowadzeniem imprez połączonych z występami muzycznymi, ale też w okresie poprzedzającym zdarzenia będące przedmiotem sprawy, uzyskana została na rzecz PPHU (...) I. O. taka licencja umowna, w oparciu o którą dochodziło do organizacji licznych koncertów, a następnie z uwagi zaś na nie regulowanie wynikających z niej należności, została ona rozwiązana, na co wskazują zgromadzone dokumenty a także zeznania świadka P. B.. Wobec powyższego, Sąd uznał, iż na wiarę zasługują wyjaśnienia oskarżonego jedynie w zakresie w jakim są zgodne z ustalonym stanem faktycznym, w tym co do kwestii późniejszego przyznania się oskarżonego do winy. Jednocześnie w ocenie Sądu zasadnym było potraktowanie złożonych przez podejrzanego początkowo wyjaśnień jedynie jako przyjętej linii obrony, zmierzającej do uniknięcie poniesienia odpowiedzialności karnej lub choćby jej umniejszenia.

Za prawidłowo sporządzoną Sąd uznał opinię sądowo-psychiatryczną, która została oparta na aktualnej wiedzy w tej dziedzinie i prawidłowych spostrzeżeniach, a przy tym w toku postępowania nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Wnioski opinii biegłych zostały należycie umotywowane, zawierają zgodne z wiedzą fachową i precyzyjne konkluzje, a ich treść nie budzi zastrzeżeń.

Sąd w pełni dał wiarę także dowodom w postaci dokumentów, które zostały w przedmiotowej sprawie zgromadzone. Ich treść odzwierciedla obiektywny stan rzeczy i nie była kwestionowana przez strony w czasie postępowania, nie budziła również jakichkolwiek wątpliwości Sądu.

Zdaniem Sądu, w świetle powyższych dowodów, nie budzi wątpliwości, iż A. O. zachowaniem swym wypełnił znamiona czynu zabronionego z art. 116 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach. Niewątpliwe jest, iż w okresie od 03 maja 2014 roku do 03 lipca 2014 roku, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, bez wymaganego uprawnienia publicznie wykorzystywał utwory muzyczne i słowno-muzyczne znajdujące się pod ochroną Stowarzyszenia (...) z siedziba w W. czym działał na szkodę autorów utworów muzycznych i słowno-muzycznych reprezentowanych przez to stowarzyszenie. Oskarżony działał przy tym w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w warunkach czynu ciągłego z art. 12 k.k. Skoro bowiem oskarżony zajmując się zawodowo organizacją tego typu występów, co związane jest z ich wcześniejszym planowaniem i przygotowywaniem, nie zaprzestał organizacji imprez o takim charakterze z chwilą utraty licencji, i nie podjął w tym kierunku jakichkolwiek kroków, jak też nie podjął kroków zmierzających do ponownego uzyskania licencji (co wymagało spłaty dokonania rozliczenia i spłaty należności, czego nie uczynił) należało uznać, iż działał on z przyjętym z góry założeniem, iż będzie dalej prowadził swoją działalność pomimo nie posiadania wymaganej licencji. Jednocześnie odległość czasowa pomiędzy poszczególnymi zdarzeniami, pozostawała stosunkowo krótka, i jej rozmiar odpowiadał warunkom przewidzianym we wskazanym powyżej przepisie. Dla bytu ww. przestępstwa nie ma znaczenia wartość szkody, w opisie czynu nie wskazuje się takowych wartości. Wszystkie typy czynów zabronionych przewidziane w art. 116 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych należą bowiem do kategorii przestępstw formalnych (bezskutkowych). Dokonanie takiego czynu karalnego następuje w momencie ukończenia samej czynności sprawczej. Nie jest zatem konieczne wykazanie, że w efekcie dopuszczenia się spenalizowanego czynu powstał jakikolwiek uszczerbek w sferze interesów majątkowych podmiotów będących uprawnionymi z tytułu praw autorskich i praw pokrewnych.

W odniesieniu do twierdzeń podnoszonych przez pełnomocnika pokrzywdzonego w piśmie z dnia 24 listopada 2015 roku (nota bene złożonego na dzień przed wyznaczonym terminem posiedzenia w sprawie, a które faktycznie wpłynęło w dniu posiedzenia, pomimo doręczenia zawiadomienia już w dniu 4 września 2015 roku) co do nie objęcia opisem czynu, wbrew złożonemu zawiadomieniu o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, okresu od 5 lipca 2014 roku do 13 lipca 2014 roku, należy zauważyć, iż w złożonym przez Prokuratora wniosku jednoznacznie został określony czas popełnienia przestępstwa oraz wskazano utwory muzyczne podlegające ochronie, a mające podlegać rozpowszechnianiu, i granicami takiego zdarzenia historycznego wyznaczonymi w zarzucie Sąd jest związany.

Przechodząc do meritum, wskazać również należy, iż zdaniem Sądu A. O. przypisać można winę w popełnieniu zarzucanego czynu. Podejrzany jest osobą zdolną ze względu na wiek do ponoszenia odpowiedzialności karnej, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarczył podstaw do przyjęcia, iż w chwili czynów podejrzany był niepoczytalny. Nie znajdował się w stanie ograniczającym zdolności do rozpoznawania znaczenia czynu, miał obiektywną możliwość zachowania się w sposób zgodny z obowiązującym porządkiem prawnym, czego jednak nie uczynił.

Sąd uznał, iż w sprawie zachodzą przesłanki do zastosowania wobec podejrzanego warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Zgodnie z art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Zgodnie natomiast z art. 66 § 2 k.k. warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zostały spełnione przesłanki wymagane przez art. 66 k.k., co dało podstawę do warunkowego umorzenia postępowania. Przede wszystkim przestępstwo z art. 116 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych zagrożone jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2, natomiast przestępstwo określone w z art. 116 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3. Tak więc spełniona została przesłanka z art. 66 § 2 k.k.

Przechodząc zaś do analizy ogólnych przesłanek zastosowania warunkowego umorzenia postępowania ustanowionych w art. 66 § 1 k.k., należy zauważyć, iż podejrzany przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów a poczynione przez Sąd ustalenia doprowadziły do przekonania, iż okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości.

O stopniu społecznej szkodliwości czynu decydują okoliczności określone w art. 115 § 2 k.k. W ocenie Sądu zarówno społeczna szkodliwość czynu jak i wina podejrzanego nie były znaczne. Wprawdzie motywacją działania podejrzanego był chęć uzyskania korzyści majątkowej, jednakże należało mieć na względzie, iż prowadzona działalność gospodarcza, w ramach której organizowane były przedmiotowe występy, stanowiła jedno z głównych źródeł utrzymania rodziny podejrzanego, nadto utrata posiadanej uprzednio licencji, i wynikająca z tego niemożliwość uzyskania kolejnej, związana była trudnościami finansowymi, które przechodziło przedsiębiorstwo. Zważyć również należało, iż przedmiotowe imprezy charakteryzują się, jak wskazywano koniecznością podjęcia uprzednich planów i przygotowań, często z długim wyprzedzeniem, co też ma wpływ na oceną możliwości i łatwości ich ewentualnego odwołania, w szczególności w krótkim okresie czasu. Co istotne, należności wobec Stowarzyszenia (...) z siedzibą w W. nie były kwestionowane, a z podmiotem tym podejmowane były próby ugodowego załatwienia sporu, w tym zarówno przed jak i po dokonaniu czynu zabronionego. Nadto podejrzany sam przekazał przedstawicielom Stowarzyszenia (...) z siedzibą w W. wszelkie dokumenty konieczne do ustalenia należnego im wynagrodzenia, w tym też za występy zawierające się w zakresie postawionego zarzutu, i to jeszcze przed wszczęciem postępowania karnego. Jednocześnie nie można uznać aby rzeczywista szkoda poniesiona przez pokrzywdzonego była wysoka.

Sąd miał również na uwadze fakt, iż w stosunku do podejrzanego możliwym jest stworzenie pozytywnej prognozy kryminologicznej. Zarówno właściwości jaki i warunki osobiste podejrzanego a także jego dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, iż pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego a w szczególności nie popełni przestępstwa. Sąd miał na uwadze, iż A. O. posiada ustabilizowaną sytuację życiową. Nadto nie był on uprzednio karany sądownie. Tym samym zachowania będące przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie miały jedynie charakter incydentalny w dotychczasowym życiu oskarżonego, tym samym warunkowe umorzenie postępowania na roczny okres próby będzie wystarczające, dla zweryfikowania przyszłej postawy oskarżonego. Do takiego samego wniosku doszedł w sprawie Prokurator składając wniosek o warunkowe umorzenie postępowania.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż w obowiązującej regulacji prawnej brak jest ustawowego wymogu, uzależniającego uwzględnienie wniosku o warunkowe umorzenie postępowania od zgody czy też braku sprzeciwu pokrzywdzonego lub oskarżyciela posiłkowego.

Na podstawie art. 343 § 2 k.p.k., art. 67 § 3 k.k., art. 39 pkt 7 k.k. i art. 43a § 1 k.k. Sąd uznał, iż zasadnym jest zobowiązanie podejrzanego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 4000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Zobowiązując oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego Sąd wziął pod uwagę jego możliwości majątkowe oraz zarobkowe, a przy jego wymiarze kierował się głównie koniecznością uczynienia zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także jego aspektem wychowawczo-dyscyplinującym względem podejrzanego.

Na uwadze mieć również należy, iż Sąd w żaden sposób nie jest związany wnioskiem prokuratora w przedmiocie zastosowania warunkowego umorzenia postępowania w szczególności wnioskowanym przez niego okresem próby ani obowiązkami nakładanymi na podejrzanego. Z tej przyczyny, orzekając odnośnie obowiązku naprawienia szkody, wobec wniosku złożonego przez pokrzywdzonego, Sąd uznał za zasadne zasądzić od oskarżonego kwotę 2.900,00 ze wskazaniem, iż stanowi ona jedynie częściowe naprawienie szkody, taka bowiem wysokość była wskazywana i została udowodniona w postępowaniu przygotowawczym – na taką wysokość szkody wskazywano w postepowaniu przygotowawczym vide k. 5 . Z treści przepisu art. 79 ust 1 pkt 3 litera b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przy uwzględnieniu wyroku TK z 23 czerwca 2015 roku SK 32/ 14, wynika bowiem, iż w przypadku naruszenia majątkowych praw autorskich przysługuje prawo do żądania dwukrotności ustalonego wynagrodzenia, jednakże roszczenie to nie stanowi dochodzenia szkody wyrządzonej czynem zabronionym w rozumienia przepisów kodeksu karnego. W tym przypadku Sąd uznał jednak za wystarczające zobowiązanie podejrzanego do zapłaty samej sumy należnego wynagrodzenia, które w tym wypadku wynosiło 2.900,00 zł. W pozostałym zakresie pokrzywdzonemu, wbrew wyrażanym przez niego twierdzeniom, przysługuje prawo do wystąpienia na drogę postępowania cywilnego. Zgodnie bowiem z art. 415 § 2 jeżeli orzeczony obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę albo nawiązka orzeczona na rzecz pokrzywdzonego nie pokrywają całej szkody lub nie stanowią pełnego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, pokrzywdzony może dochodzić dodatkowych roszczeń w postępowaniu cywilnym, w którym to postępowaniu obowiązany będzie wykazać rzeczywistą wysokość tej szkody albowiem niewystarczające jest wskazanie w piśmie tej wysokości bez jej udowodnienia.

O koszach postępowania Sąd orzekł na podstawie przepisów wskazanych w wyroku uznając, iż sytuacja osobista i majątkowa oskarżonego pozwala mu na uiszczenie kosztów w całości. Tym samym Sad zasądził od podejrzanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 510,47 złotych tytułem wydatków postępowania oraz opłatę w wysokości 60,00 złotych.