Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2015r.

Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSO Sławomir Kaczor (spr.)

Sędziowie SO Magdalena Kurczewska – Śmiech

SO Ewa Bogusz – Patyra

Protokolant st. sekretarz sądowy Małgorzata Kowala

przy udziale Prokuratora Marty Baranowskiej

po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2015r.

sprawy S. M.

oskarżonego z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim

z dnia 1 sierpnia 2014r. sygn. akt II K 187/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok, a na podstawie art. 435 kpk również wyrok odnośnie A. M. w ten sposób, że:

1.  z opisu czynu przypisanego oskarżonym eliminuje sfomułowania: od słowa „usuwając” do słowa „wejściowe” oraz od słowa „włamania” do słowa „następnie” a nadto „i kłódki”;

2.  łączną wartość skradzionego mienia określa na kwotę 660 złotych;

3.  czyn przypisany każdemu z oskarżonych kwalifikuje z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk;

4.  orzeczone wobec oskarżonych kary pozbawienia wolności obniża do 6 (sześciu) miesięcy, zaś za podstawę ich wymiaru przyjmuje art. 278 § 1 kk;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego S. M. od kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze, ustalając, iż wchodzące w ich skład wydatki ponosi Skarb Państwa.

XI Ka 1259/14 U Z A S A D N I E N I E

S. M. i A. M. oskarżeni zostali o to, że w dniu 28 grudnia 2013 roku w M., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do budynku mieszczącego się przy ul. (...), a następnie zaboru z jego wnętrza czterech zaworów oraz dwóch pomp cyrkulacyjnych pochodzących z instalacji centralnego ogrzewania, mienia o łącznej wartości 690 złotych na szkodę A. C., przy czym zarzucanego czynu dopuścili się:

- S. M. w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w rozmiarze ponad jednego roku orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia 28 stycznia 2010 roku w sprawie o sygn. II K 2021/09 za umyślne przestępstwa podobne, popełnione w warunkach art. 64 § 2 k.k.,

to jest o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

- A. M. w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w rozmiarze ponad 6 miesięcy orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia 10 października 2006 roku, w sprawie o sygn. II K 129/06 za umyślne przestępstwo podobne,

to jest o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim wyrokiem z dnia 1 sierpnia 2014 roku uznał oskarżonych za winnych tego, że w dniu 28 grudnia 2013 roku w M., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usuwając kłódkę zabezpieczającą drzwi wejściowe, dokonali włamania do kotłowni w budynku mieszczącym się przy ul. (...), a następnie zaboru w celu przywłaszczenia dwóch zaworów, dwóch pomp cyrkulacyjnych wraz z zaworami pochodzących z instalacji centralnego ogrzewania i kłódki to jest mienia o łącznej wartości 690 zł na szkodę A. C., przy czym zarzucanego czynu dopuścili się:

- S. M. ponownie w ciągu 8 miesięcy i 15 dni po odbyciu w okresie od 12 kwietnia 2007 roku do 29 stycznia 2008 roku, od 29 stycznia 2008 roku do 2 lipca 2008 roku, od 23 listopada 2008 roku do 23 stycznia 2009 roku oraz od 4 marca 2009 roku do 13 kwietnia 2013 roku kary pozbawienia wolności w wymiarze 5 lat, 3 miesięcy i 29 dni orzeczonej prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia 28 stycznia 2010 roku w sprawie II K 2021/09 za umyślne przestępstwa podobne z art. 280 § 1 k.k. i art. 281 k.k. w warunkach art. 64 § 2 k.k., to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 k.k.w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. skazał go na karę jednego roku i czterech miesięcy pozbawienia wolności;

- A. M. w ciągu 2 lat, 5 miesięcy i 28 dni po odbyciu w okresie od 1 lipca 2009 roku do 1 lipca 2011 roku kary pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat orzeczonej prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia 10 października 2006 roku w sprawie o sygn. akt II K 129/06 za umyślne przestępstwo podobne z art. 280 § 1 k.k. to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. skazał go na karę jednego roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzekł wobec obu oskarżonych grzywnę po 60 stawek dziennych określając na podstawie art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych; na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci siekiery z drewnianym trzonkiem, dwóch łomów, metalowego młota i klucza hydraulicznego ujętych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/7/14 pod pozycjami 1, 2, 3, 4, 5 na karcie 57-57v akt sprawy; zasądził od każdego z oskarżonych po 140 złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania, zaś od opłaty zwolnił.

Apelację od powyższego wyroku złożył oskarżony S. M. kwestionując trafność ustaleń faktycznych, zgodnie z którymi pokonał zabezpieczenie kotłowni w postaci drzwi zamkniętych na kłódkę oraz zarzucając pozbawienie go możliwości zadawania pytań pokrzywdzonemu. Wniósł o „uchylenie wyroku i ponowne rozpatrzenie sprawy”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Chociaż apelacja nie zasługuje na uwzględnienie w zakresie literalnie sformułowanego w niej wniosku, to jednak części zawartej w niej argumentacji nie sposób odmówić trafności.

Rację ma więc oskarżony kwestionując prawidłowość poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych, zgodnie z którymi wraz z bratem pokonał zabezpieczenie
w postaci kłódki umiejscowionej na drzwiach kotłowni. Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena zeznań A. C. ogranicza się bowiem do uznania za wiarygodne twierdzeń tego świadka o rozpoznaniu - jako należących do niego - przedmiotów ujawnionych w pojeździe, którym poruszali się oskarżeni. Poza zakresem tej oceny pozostały natomiast zeznania pokrzywdzonego, zgodnie z którymi ostatni raz przed dniem kradzieży był w budynku kotłowni miesiąc wcześniej i wtedy sprawdził zamknięcie pomieszczenia (k.11v). Zestawienie tych zeznań zarówno z faktem zaniechania dokonania oględzin miejsca kradzieży jak i z tym, że sam pokrzywdzony nie ujawnił kłódki w tym miejscu, a nadto że nie ujawniono jej także w posiadaniu oskarżonych, nie pozwala na wykluczenie tego, że pomieszczenie kotłowni w dacie kradzieży nie było zamknięte.

Powyższe przesądziło o zmianie zaskarżonego wyroku zarówno w zakresie ustaleń faktycznych jak i kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, który to czyn wyczerpuje dyspozycję art.278 § 1 k.k. w zw. z art.64 § 1 k.k. Oczywistą konsekwencją takiego rozstrzygnięcia była zmiana także w części dotyczącej kary. Jakkolwiek uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego jak i działanie w warunkach powrotu do przestępstwa nie pozwalają na sformułowanie wobec S. M. pozytywnej prognozy kryminologicznej, to jednak stosunkowo niewielka wartość skradzionego mienia oraz jego odzyskanie przez pokrzywdzonego stanowią kolejny argument za istotnym obniżeniem wymierzonej kary pozbawienia wolności.

Ponieważ te same okoliczności pozostają w całości aktualne wobec A. M., który nie wniósł apelacji, wyrok w tej części podlega analogicznej zmianie na podstawie art.435 k.p.k.

Co się zaś tyczy pozostałych zarzutów zawartych w apelacji to na wstępie stwierdzić należy, iż sam zabór przez A. M. i S. M. przedmiotów ujawnionych w pojeździe nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Przemawiają za tym zarówno rozpoznanie tych przedmiotów przez pokrzywdzonego jak i zachowanie zatrzymanych, którzy nie potrafili wytłumaczyć źródła pochodzenia pomp i zaworów, a wreszcie fakt postoju ich pojazdu krótko przez jego zatrzymaniem przez funkcjonariuszy policji
w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca kradzieży.

Jakkolwiek treść protokołu rozprawy z dnia 30 lipca 2014r., z powodu jego sprzeczności, nie pozwala na ustalenie który z oskarżonych był obecny na tym etapie postępowania jurysdykcyjnego (k.81-81v) to jednak okoliczność ta nie ma znaczenia skoro każdy z nich został prawidłowo poinformowany o tym terminie i nie usprawiedliwił przyczyny niestawiennictwa. Skoro zaś żadna z obecnych stron nie wnosiła o bezpośrednie przesłuchanie świadka A. C. (k.81) to decyzja o odczytaniu jego zeznań w trybie art.392 § 1 k.p.k. nie może zostać zakwestionowana.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art.437 § 2 k.p.k. i art.435 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym nastąpiło na podstawie art.624 § 1 k.p.k. w zw. z art.634 k.p.k.

Magdalena Kurczewska - Śmiech Sławomir Kaczor Ewa Bogusz - Patyra