Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Anetta Krawczyk

Protokolant: Andżelika Burdukiewicz

po rozpoznaniu dnia 15.09.2015 r.

sprawy karnej T. Ł.

s. R. i J. z d. M.

ur. (...) w L.

Oskarżonego o to, że:

W dniu 03 lutego 2015 roku w O. w powiecie (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,49 mg/l i 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) w ruchu lądowym kierował samochodem osobowym m-ki A. (...) o nr rej. (...) przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 27 października 2011 roku, sygn. akt II K 1186/11 za przestępstwo kierowania samochodem osobowym w stanie nietrzeźwości,

tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.

1.  Oskarżonego T. Ł. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat,

3.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt II K 351/15

UZASADNIENIE

Oskarżony T. Ł. jest 24-letnim mieszkańcem L., kawalerem, nieposiadającym nikogo na utrzymaniu, utrzymującym się z prac dorywczych.

W dniu 3 lutego 2015 r. około godziny 19.45 w O. poruszał się po drodze publicznej samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...). Pełniący służbę w patrolu zmotoryzowanym funkcjonariusze Policji minęli się z kierującym T. Ł.. Posiadając informację, że ww. nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami, zawrócili, jednakże kierujący zajechał na najbliższą posesję i oddalił się od samochodu. Funkcjonariusze Policji odjechali i zatrzymali radiowóz z zamiarem kontroli ruchu pojazdów. Słysząc uruchamiany silnik, ruszyli w kierunku posesji, na której stał samochód oskarżonego. Kierujący pojazdem T. Ł. skręcił w kierunku miejscowości U.. Funkcjonariusze poruszali się za samochodem prowadzonym przez oskarżonego. Po włączeniu w radiowozie sygnałów świetlnych i dźwiękowych, kierujący A. (...) oskarżony zjechał na pobocze lewej strony drogi i tam zatrzymał pojazd. Funkcjonariusz Policji zatrzymał radiowóz, blokując oskarżonemu ewentualną możliwość ucieczki. Przed wyjazdem na drogę prowadzącą do miejscowości U., w dniu 3 lutego 2015 r., oskarżony spożył alkohol. Badanie przy użyciu urządzenia do badania stanu trzeźwości wykazało u oskarżonego 0,49 i 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Po upływie kilku godzin od zdarzenia oskarżony został ponownie zatrzymany przez patrol Policji, a badanie zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu wykazało, że popełnił wykroczenie z art. 87 § 1 k.w.

(dowód: protokół z przebiegu badania alkosensorem – k.2, częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. Ł. – k.9-10, zeznania świadków: Ł. P. – k.15, K. K. (2) – k.17, częściowo T. S. –k.18v)

Oskarżony T. Ł. był skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 27 października 2011 r. w sprawie sygn. akt II K 1186/11 za czyn z art. 178a § 1 k.k. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 26 kwietnia 2012 r. w sprawie sygn. akt IIK 89/12 za czyn z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

(dowód: informacja z Krajowego Rejestru Karnego - k. 12-13, odpis wyroku - k.22)

Oskarżony T. Ł., przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym, nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że do O. przyjechał trzeźwy i dopiero na przystanku, siedząc z kolegami w samochodzie, wypił jedno piwo. Wyjaśnił ponadto, że nie wie, dlaczego poddał się badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, mimo że, jak utrzymywał, nie jechał samochodem. Przyznał, że nie posiada uprawnień do kierowania samochodem oraz, że po kilku godzinach został ponownie zatrzymany do kontroli drogowej i poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, którego stężenie wskazywało na popełnienie przez niego wykroczenia. Z uwagi na nieusprawiedliwione niestawiennictwo oskarżonego na rozprawę, postępowanie w niniejszej sprawie przeprowadzono bez jego udziału.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego T. Ł., nieprzyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu nie zasługują na wiarę. W przekonaniu Sądu stanowią one przyjętą przez niego linię obrony. Pozostają bowiem w sprzeczności z wzajemnie się uzupełniającymi zeznaniami świadków Ł. P. i K. K. (2), że jechali za poruszającym się samochodem marki A. (...), a następnie zatrzymanym do kontroli, oskarżonym T. Ł.. Zdaniem Sądu oskarżony, widząc mijający go radiowóz, zajeżdżając na posesję, uniknął kontroli, a następnie, będąc przekonanym, że policjanci oddalili się, zdecydował się wyjechać na drogę. Nielogiczne jest i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, aby oskarżony, widząc chwilę wcześniej patrol Policji, zdecydował się siedząc za kierownicą, na poboczu drogi spożywać alkohol. Wyjaśnienia oskarżonego, że wypił piwo przed przyjazdem policjantów, są ponadto sprzeczne z dowodem w postaci protokołu użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego, sporządzonego około godz. 20.10, w którym oskarżony potwierdził własnoręcznym podpisem spożycie piwa około godziny 17.00. Sąd dał wiarę logicznym i wzajemnie się uzupełniającym zeznaniom świadków Ł. P. i K. K. (2). Znajdują one również potwierdzenie w protokole użycia alkosensora, w którym oskarżony potwierdził własnoręcznym podpisem spożycie kilka godzin wcześniej alkoholu. Podkreślenia również wymaga, że oskarżony nie podnosił, aby ww. świadkowie bezpodstawnie go pomawiali. Przyznał jednocześnie, że poddał się badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka T. S., że idąc wraz z ojcem w kierunku L. wsiedli do stojącego samochodu, w którym za kierownicą siedział oskarżony T. Ł., a następnie po upływie około 2 minut nadjechał radiowóz. Pozostają one bowiem w sprzeczności z zeznaniami świadków Ł. P. i K. K. (2), że zatrzymali poruszającego się samochodem marki A. (...) oskarżonego T. Ł.. Zdaniem Sądu ww. świadek, znajomy oskarżonego, nie chciał go obciążać swoimi zeznaniami. Podkreślić przy tym należy, że świadek T. S. zeznał, że nie pamięta, aby oskarżony, siedząc za kierownicą coś pił.

Zeznania świadka J. S., że nie pamięta żadnych okoliczności zdarzenia, z wyjątkiem spożywania wraz z synem alkoholu oraz legitymowania przez policjanta, nie wniosły żadnych istotnych okoliczności do sprawy. Dowodów z dokumentów zgromadzonych w sprawie w postaci protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości alkosensorem, danych o karalności oraz odpisu wyroku nie sposób kwestionować. Analiza materiału dowodowego pozwoliła na przyjęcie, iż dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony T. Ł. bowiem w dniu 3 lutego 2015 r. w O. w powiecie (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,49 mg/l i 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) w ruchu lądowym kierował samochodem osobowym m-ki A. (...) o nr rej. (...), przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 27 października 2011 r. sygn. akt II K 1186/11 za przestępstwo kierowania samochodem osobowym w stanie nietrzeźwości. Czyn oskarżonego wypełnił znamiona występku z art. 178 a § 4 k.k. W stosunku do zarzucanego oskarżonemu T. Ł. czynu jako okoliczność obciążającą Sąd uznał wcześniejszą jego karalność oraz znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, polegający na naruszeniu dobra, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji. Kierowanie pojazdem mechanicznym po spożyciu alkoholu, w sytuacji, gdy zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wynosiła 0,49 mg/l oraz 0,37 mg/l rażąco naruszało reguły ostrożności w ruchu drogowym oraz zagrażało wystąpieniem bardzo poważnej szkody. Szczególnie podkreślić należy, że oskarżony jechał w stanie nietrzeźwości wieczorem, co mogło skutkować ujemnymi następstwami w postaci np. wypadku drogowego. Oskarżony T. Ł. miał świadomość, że jest w stanie nietrzeźwości. Będąc wcześniej karany za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości zdawał sobie sprawę z wpływu alkoholu na organizm człowieka, a w szczególności na zdolność postrzegania i reakcji prowadzącego pojazd. Mimo to, w stanie nietrzeźwości, zdecydował się poruszać pojazdem mechanicznym po drodze publicznej. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał brak ujemnych następstw zarzucanego oskarżonemu T. Ł. przestępstwa. Za czyn z art. 178a § 4 k.k. przewidziana jest kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Przepis art. 69 § 4 k.k. stanowi, że wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178 a § 4 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Fakt, iż oskarżony T. Ł. był skazany za jazdę w stanie nietrzeźwości niemal 4 lata wcześniej, wpłynął na wymierzenie kary w minimalnej wysokości przewidzianej przez ustawę za czyn z art. 178a § 4 k.k., uznając, iż karą najbardziej adekwatną do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu, będzie kara 3 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczona kara, w przekonaniu Sądu, spełni wobec oskarżonego cele prewencyjne i represyjne, przekonując go, iż złamanie prawa nie jest bezkarne. Uświadomi mu naganność jego postępowania, nieuchronność i surowość sankcji karnych w przypadku popełnienia przestępstwa, a także nieopłacalność tego typu zachowania w przyszłości. Zdaniem Sądu wymierzona kara wywoła odpowiedni oddźwięk społeczny i przekona wszystkich uczestników ruchu o konieczności bezwzględnego podporządkowania się przepisom dotyczącym ruchu drogowego. Analizując wszystkie okoliczności sprawy, Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie nie zachodzą wobec oskarżonego T. Ł. te szczególne okoliczności, które pozwalają na wyjątkowe zastosowanie środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Oskarżony T. Ł. jest bowiem, zdaniem Sądu, sprawcą niepoprawnym. Naruszając podstawowe zasady bezpieczeństwa w komunikacji, okazał wyjątkowe lekceważenie dla wyroku sądowego, naruszając tym autorytet wymiaru sprawiedliwości. Postawa oskarżonego nie pozwala na uznanie, iż mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni kolejnego występku przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Uznał zatem Sąd, że w niniejszej sprawie, z uwagi na brak pozytywnej prognozy kryminologicznej oraz szczególnej okoliczności, pozwalającej na zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności za czyn z art. 178 a § 4 k.k., tylko kara o charakterze bezwzględnym, tj. bez warunkowego zawieszenia jej wykonania będzie mogła wpłynąć na oskarżonego T. Ł. i wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego, osiągając tym samym cele zapobiegawcze i wychowawcze. Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd w przedmiotowej sprawie zobligowany był do orzeczenia wobec oskarżonego T. Ł. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Sąd uznał, że konieczne jest wyeliminowanie oskarżonego z uczestnictwa w ruchu drogowym na okres czterech lat. Orzeczony zakaz zmusi go do przestrzegania prawa. W dniu 18 maja 2015 r. weszły w życie zmiany Kodeksu karnego, obligujące sąd m.in. - w przypadku popełnienia czynu z art. 178a § 4 k.k. - do orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów dożywotnio. Z uwagi na popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu w dniu 3 lutego 2015 r., a zatem przed wejściem w życie ww. zmian, Sąd na podstawie art. 4 § 1 k.k. zastosował w niniejszej sprawie ustawę obowiązującą poprzednio, jako względniejszą dla sprawcy. Mając na względzie fakt, że oskarżony T. Ł. utrzymuje się z prac dorywczych, Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.