Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2015 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim,

Wydział V w składzie:

Przewodniczący: SSO Mariola Mastalerz

Sędziowie: SSO Magdalena Marczyńska

SSR del. Marzena Foltyn-Banaszczyk (spr.)

Protokolant: st.sekr.sądowy Marcelina Machera

po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku J. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o zasiłek chorobowy

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w T.

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 sierpnia 2014r. sygn. IV U 285/13

oddala apelację.

Sygn. akt V Ua 40/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 lipca 2013 roku w sprawie (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy J. R. prawa do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy z powodu choroby od dnia 7 marca 2013 roku do dnia 17 lipca 2013 roku.

Decyzją z dnia 25 lipca 2013 roku w sprawie (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy J. R. prawa do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy z powodu choroby od dnia 18 lipca 2013 roku do dnia 6 sierpnia 2013 roku.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że wnioskodawca w dniu 16 stycznia 2013 roku wykorzystał 182 dniowy okres pobierania zasiłku chorobowego, co skutkuje brakiem prawa do zasiłku chorobowego za powyższe okresy.

W dniu 16 września 2013 roku wnioskodawca J. R. wniósł odwołanie od powyższych decyzji podnosząc, iż do dnia 26 stycznia 2013 roku przyczyną jego niezdolności do pracy było schorzenie kręgosłupa, a w dniu 6 lutego 2013 roku podczas pracy doznał urazy prawej strony twarzy, podczas następnych badań okazało się, że doznał neuralgii nerwu trójdzielnego.

Organ rentowy pismem z dnia 4 października 2013 roku wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, iż zaskarżone decyzje są poprawne.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2014 roku w sprawie o sygn. akt IV U 285/13, sprostowanym postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2014 rokuoraz sprostowanym postanowieniem z dnia 24 września 2014 roku, Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim zmienił zaskarżone decyzje i przyznał wnioskodawcy J. R. prawo do zasiłku chorobowego od dnia 7 marca 2013 roku do dnia 6 sierpnia 2013 roku.

Podstawę powyższego wyroku stanowiły następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu Rejonowego:

Wnioskodawca J. R. był niezdolnym do pracy do dnia 26 stycznia 2013 roku. W dniu 26 stycznia 2013 roku ubezpieczony wyczerpał 182 dniowy okres zasiłkowy.

W dniu 6 lutego 2013 roku wnioskodawca stał się ponownie niezdolnym do pracy. Niezdolność trwała do dnia 6 sierpnia 2013 roku.

Przyczyną niezdolności ubezpieczonego do pracy do dnia 26 stycznia 2013 roku była dyskopatia L3 – L4 i L4 – L5 z zespołem bólowym. Natomiast od dnia 6 lutego 2013 roku wnioskodawca był niezdolny do pracy z uwagi na neuralgię nerwu trójdzielnego.

Stan faktyczny przedmiotowej sprawy Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o dowody w postaci dokumentów zawartych w aktach sprawy oraz opinii biegłej z zakresu neurologii B. M..

Sąd I instancji podniósł, że w niniejszej sprawie wydana była także opinia przez biegłą A. P., która początkowo potwierdziła stanowisko wnioskodawcy, a w opinii uzupełniającej po rozpoznaniu zarzutów ZUS zmieniła stanowisko i uznała za prawidłowe wnioski organu rentowego.

Sąd Rejonowy wskazał, że opinia biegłej A. P. spotkała się z szerokimi i szczegółowymi zarzutami wnioskodawcy. Konieczność ich rozpoznania spowodowała wydanie opinii przez biegłą B. M.. Biegła po zapoznaniu się ze stanowiskami stron, zgromadzoną dokumentacją medyczną wskazała na zasadność twierdzeń ubezpieczonego, szczegółowo uzasadniając przyjęte wnioski.

Sąd I instancji podniósł, że z wnioskami biegłej zgodził się wnioskodawca, natomiast Zakład Ubezpieczeń Społecznych zgłosił zastrzeżenia będące powtórzeniem argumentacji zawartej w zastrzeżeniach do opinii głównej A. P., a więc znane już biegłej i uwzględnione przy wydawaniu opinii.

Dlatego też zdaniem Sądu I instancji zastrzeżenia organu rentowego należało uznać za polemikę z opinią biegłej, a samą opinię za wystarczającą do dokonania ustaleń w niniejszej sprawie, a tym samym wniosek ZUS o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej za podlegający oddaleniu.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał odwołanie za zasadne.

Sąd Rejonowy powołał się na art. 6 ust. 1 i art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. z dnia 22 kwietnia 2010 roku Dz. U. nr 77, poz. 512) z których treści wynika, że ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, przysługuje zasiłek chorobowy przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.

Sąd I instancji podniósł, że do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy. Sąd Rejonowy wskazał, że do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (art. 9 ust 1 i 2 wyżej wymienionej ustawy).

Sąd Rejonowy wskazał, że z ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego wynikało, że niezdolność do pracy wnioskodawcy w okresie do dnia 26 stycznia 2013 roku była skutkiem dolegliwości ze strony kręgosłupa, a w okresie od dnia 6 lutego do dnia 6 sierpnia 2014 roku przyczyną niezdolności do pracy ubezpieczonego były dolegliwości ze strony nerwu trójdzielnego, a więc w ocenie Sądu I instancji przyczyna niezdolności do pracy wnioskodawcy była odmienna. Tym samym zdaniem Sądu Rejonowego należało uznać, iż w przedmiotowej sprawie rozpoczął się u ubezpieczonego nowy okres zasiłkowy.

W świetle powyższego Sąd I instancji uznał odwołanie wnioskodawcy za zasadne, a tym samym zaskarżone decyzje za podlegające zmianie. Dlatego też Sąd Rejonowy przyznał wnioskodawcy prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 7 marca 2013 roku do dnia 6 sierpnia 2013 roku.

Apelację od powyższego orzeczenia wniósł Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaskarżając go w całości, jednocześnie zarzucając rażące naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 8 i art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa poprzez błędne przyznanie wnioskodawcy prawa do zasiłku chorobowego w okresie od dnia 7 marca 2013 roku do dnia 6 sierpnia 2014 roku, podczas gdy wnioskodawca nie ma prawa do zasiłku chorobowego w tym okresie, gdyż jest on dłuższy od 182 dniowego ustawowego okresu zasiłkowego, a ponadto niezdolność do pracy ubezpieczonego po dniu 6 marca 2013 roku była spowodowana tym samym schorzeniem.

Organ rentowy wniósł o zmianę wyroku poprzez oddalenie odwołania.

W odpowiedzi na apelację J. R. wniósł o jej oddalenie.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 3 listopada 2015 roku wnioskodawca wniósł o oddalenie apelacji.

Sąd Okręgowy ustalił dodatkowo, co następuje:

Wnioskodawca choruje na neuralgię nerwu trójdzielnego po stronie prawej. Ma też okresowo nasilające się dolegliwości kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych, a ostatnio skarży się też na okresowe bóle kręgosłupa szyjnego. Są to schorzenia przewlekłe przebiegające z okresami zaostrzeń dolegliwości i z okresami remisji.

Schorzenia te nie mają ze sobą nic wspólnego.

Oba schorzenia mogą w okresie nasilenia się dolegliwości powodować okresową niezdolność do pracy, zaś w okresach wyciszania się dolegliwości takiej niezdolności nie powodują.

W okresie od 29 lipca 2012 roku do dnia 26 stycznia 2013 roku przyczyną niezdolności do pracy wnioskodawcy był zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo- krzyżowego.

W okresie do 6 lutego 2013 roku do dnia 6 sierpnia 2013 roku przyczyna niezdolności do pracy była zmienne, jednak głównie była to neuralgia nerwu V prawego, poza okresem od 7 marca 2013 roku do 8 maja 2013 roku, w tym okresie przyczyną orzekanej niezdolności był zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego lub oba schorzenia równocześnie.

W okresie od 6 lutego 2013 roku przyczyną niezdolności do pracy była głównie neuralgia nerwu V. Zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego w tym okresie był w okresie remisji i nie powodował niezdolności do pracy, z wyjątkiem okresu od 7 marca 2013 roku do 8 maja 2013 roku. W tym okresie w dokumentacji odnotowano nasilenie dolegliwości bólowych kręgosłupa i były one w tym okresie główną przyczyną niezdolności do pracy albo przyczyną równorzędną z neuralgią n V.

(dowód: opinia biegłej B. S. k. 119-121v)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako nieuzasadniona podlega oddaleniu.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż w apelacji organ rentowy podnosił zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego w postaci art. 8 i 9 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tj. Dz. U. Nr 77 z 2010 roku, poz. 512), natomiast nie zgłaszał zarzutów naruszenia przepisów prawa procesowego, choć z treści apelacji wynikało, iż kwestionuje ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny w zakresie przyczyn niezdolności do pracy wnioskodawcy w okresie od dnia 7 marca 2013 roku do dnia 6 sierpnia 2013 roku.

Sąd Okręgowy po dokonaniu dodatkowych ustaleń faktycznych w oparciu o opinię biegłego neurologa B. S. podzielił w całości dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne, które znajdują oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym oraz rozważania prawne wskazujące na bezzasadność apelacji skarżącego.

Zgłoszone w apelacji zarzuty nie zasługują na uwzględnienie.

Zasiłek chorobowy zgodnie z art. 8 ww. ustawy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.

Do okresu zasiłkowego - w myśl art. 9 ust 1 ww. ustawy -wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. (art. 9 ustęp 2 ustawy).

W wyroku z dnia 6 listopada 2008 roku (II UK 86/09) Sąd Najwyższy wyjaśnił jak należy rozumieć pojęcie „ta sama choroba", użyte w art. 9 ust. 1 i 2 ww. ustawy. Sąd Najwyższy podniósł, że pojęcia „ta sama choroba” nie należy odnosić wyłącznie do tych samych numerów statystycznych, zgodnych z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych (...)10, gdyż nie chodzi o identyczne objawy odpowiadające numerom statystycznym, lecz o opis stanu klinicznego konkretnego układu lub narządu, który - choć daje różne objawy, podpadające pod różne numery statystyczne - wciąż stanowi tę samą chorobę, skoro dotyczy tego samego narządu lub układu. Jednocześnie zgodnie z treścią uchwały Sądu Najwyższego z dnia z dnia 2 września 2009 roku, (II UZP 7/09; OSNP 2010/7-8/93) ustanie „poprzedniej niezdolności do pracy" w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy, oznacza ustanie niezdolności do pracy, w znaczeniu medycznym, a nie końca okresu wypłacania zasiłku. W razie zatem każdej niezdolności do pracy powstaje prawo do nowego okresu zasiłkowego, którego długość określa art. 9 ust. 2 ustawy. O tym, czy będzie to pierwszy dzień okresu zasiłkowego, czy kolejny decyduje rodzaj choroby, a w razie tej samej choroby długość przerwy między obiema niezdolnościami. Z przepisu art. 9 ust. 2 ustawy zasiłkowej wynika także, iż do okresu zasiłkowego należy doliczyć cały okres niezdolności do pracy wywołanej tą samą chorobą ( chodzi o niezdolność w rozumieniu medycznym), pomimo że zasiłek był wypłacony jedynie za część tego okresu.

Z powyższego wynika zatem, iż do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy bez względu na rodzaj choroby będącej ich podstawą oraz okresy zrównane z okresami niezdolności do pracy. Reguła powyższa ma jednak zastosowanie tylko w przypadkach, gdy pomiędzy poszczególnymi okresami niezdolności do pracy nie ma ani jednego dnia przerwy, w którym ubezpieczony był zdolny do pracy, gdyż wtedy inna choroba powoduje rozpoczęcie nowego okresu zasiłkowego. W przypadku występowania przerw pomiędzy poszczególnymi okresami niezdolności do pracy do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowane tylko tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

W będącej przedmiotem osądu sprawie Sąd Rejonowy ustalił, że wnioskodawca do dnia 26 stycznia 2013 roku wykorzystał 182 dniowy okres zasiłkowy. Następnie od dnia 6 lutego 2013 roku do dnia 6 sierpnia 2013 roku wnioskodawca ponownie nie przerwanie przebywał na zwolnieniach lekarskich.

Niespornie przyczyną niezdolności do pracy wnioskodawcy do dnia 26 stycznia 201 roku był zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Spór dotyczył ustalenia jaka choroba stanowiła przyczynę niezdolności do pracy wnioskodawcy od dnia 6 lutego 2013 roku.

Jak wyżej wskazano za Sądem Najwyższym w wyroku z dnia 6 listopada 2008 roku (II UK 86/09) pojęcia „ta sama choroba” nie należy odnosić wyłącznie do samych numerów statystycznych. Okoliczność zatem, iż w poszczególnych okresach w dokumentacji medycznej wnioskodawcy wskazano inne/naprzemienne numery statystyczne choroby stanowiącej przyczynę niezdolności, nie przesądzało o przyczynie niezdolności do pracy w tych okresach.

W niniejszej sprawie, Sąd Rejonowy w oparciu o opinię biegłej specjalisty z zakresu neurologii B. M. ustalił, iż wnioskodawca J. R. w okresie do dnia 26 stycznia 2013 roku był niezdolny do pracy z powodu dyskopatii L3-L4 i L4-L% z zespołem bólowym, natomiast stwierdzona niezdolność do pracy w okresie od 6 lutego 2013 roku spowodowana była neuralgią nerwu trójdzielnego. W obu analizowanych okresach niezdolność wnioskodawcy do pracy spowodowana była zatem różnymi chorobami. W dniu 6 lutego 2013 roku rozpoczął się nowy okres zasiłkowy w przypadku wnioskodawcy. Wnioski takie wynikały również z opinii podstawowej biegłej neurologa A. P.. Powyższe ustalenia i wnioski potwierdziła opinia biegłej neurolog B. S. wydanej w toku postępowania apelacyjnego. Biegła w sposób jasny i wnikliwy dokonała omówienia i analizy dokumentacji medycznej z leczenia wnioskodawcy z obu okresów zasiłkowych. Z opinii tej jednoznacznie wynikało zatem, iż w okresie od dnia 6 lutego 2013 roku przyczyną niezdolności do pracy wnioskodawcy było całkowicie inne schorzenie niż w okresie do dnia 26 stycznia 2013 roku. W okresie bowiem do dnia 26 stycznia 2013 roku, co nie było sporne w sprawie, przyczynę tę stanowiła choroba pod postacią zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowo- krzyżowego. Wówczas bowiem nastąpiło nasilenie dolegliwości bólowych w przebiegu zmian zwyrodnieniowo - dyskopatycznych. Natomiast od dnia 6 lutego 2013 roku nastąpiło nasilenie innych dolegliwości u wnioskodawcy i przyczyną niezdolności do pracy stała się neuralgia nerwu trójdzielnego.

Biegła szczegółowo podała istotne cechy obu schorzeń, jednoznacznie stwierdzając, iż schorzenia te nie mają ze sobą nic wspólnego. Są to przy tym schorzenia przewlekłe przebiegające z okresami zaostrzeń dolegliwości i okresami remisji. Z tych względów z uwagi na okresowe nasilenie dolegliwości danego schorzenia, właściwie to schorzenie może stanowić przyczynę niezdolności do pracy wnioskodawcy.

Z opinii biegłej B. S. wynikało, iż dokumentacja medyczna i opis dolegliwości bólowych wnioskodawcy w spornym okresie wskazuje na zaostrzenie w okresie od dnia 6 lutego 2013 roku do dnia 6 marca 2013 roku wyłącznie dolegliwości w przebiegu neuralgii nerwu V. Wyłącznie zatem to schorzenie stanowiło przyczynę niezdolności do pracy wnioskodawcy od dnia 6 lutego 2013 roku. Przyczyny takiej nie stanowił w tym okresie zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo- krzyżowego. W okresie tym bowiem nastąpiło wyciszenie się tej dolegliwości, nie stwierdzono w dokumentacji skarg na bóle tego odcinka kręgosłupa i nie odnotowano objawów korzeniowych. Od dnia 6 lutego 2013 roku do dnia 6 marca 2013 roku zatem zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo- krzyżowego nie stanowił przyczyny niezdolności do pracy wnioskodawcy. Opinia biegłej B. S. potwierdziła wnioski opinii biegłej B. M. i opinii podstawowej biegłej A. P.. Jak słusznie zatem przyjął Sąd Rejonowy od dnia 6 lutego 2013 roku rozpoczął się nowy okres zasiłkowy wnioskodawcy. Otworzenie nowego okresu zasiłkowego z dniem 6 lutego 2013 roku skutkuje nabyciem przez wnioskodawcę prawa do zasiłku chorobowego za okres kolejnych nieprzerwanych niezdolności do pracy, a mianowicie: od dnia 6 lutego 2013 roku do dnia 6 marca 2013 roku, od dnia 7 marca 2012 roku do dnia 10 kwietnia 2013 roku, od dnia 11 kwietnia 2013 roku do dnia 8 maja 2013 roku i od dnia 9 maja 2013 roku do dnia 6 sierpnia 2013 roku, tak jak to prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy.

W świetle tych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął, że schorzenia, które były podstawą niezdolności do pracy wnioskodawcy do dnia 26 stycznia 2013 roku oraz od dnia 6 lutego 2013 roku, nie były wywołane tą samą chorobą w rozumieniu art. 9 ustawy zasiłkowej. Świadczą o tym nie tylko różne symbole jednostek chorobowych będących podstawą niezdolności do pracy wnioskodawcy w tych okresach, ale przede wszystkim to, że schorzenia te dotyczą całkowicie odmiennego narządu i układu, co wynika z wiarygodnych i logicznych opinii biegłych z zakresu neurologii B. M. i B. S..

Schorzenie neurologiczne z postaci zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowo- krzyżowego, jak wynika z dokumentacji medycznej oraz opinii biegłej B. (...)było współprzyczyną niezdolności do pracy wnioskodawcy, ale dopiero od dnia 7 marca 2013 roku do dnia 8 maja 2013 roku. Powyższe nie wpływa jednak na prawidłowość wniosków końcowych ww. opinii, co do odzyskania przez wnioskodawcę zdolności do pracy po 6 lutego 2013 roku z powodu zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowo - krzyżowego, co ma priorytetowe znaczenie w sprawie. Oznaczało to jednocześnie, iż okresy niezdolności do pracy od dnia 7 marca 2013 roku do dnia 8 maja 2013 roku również nie były spowodowane tą samą chorobą co do dnia 26 stycznia 2013 roku. Z opinii biegłej B. S. wynikało bowiem, że od dnia 7 marca 2013 roku przyczyną niezdolności do pracy wnioskodawcy był zarówno zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego, jak i neuralgia nerwu V prawego. Zarówno zwolnienie lekarskie wskazuje na obie przyczyny niezdolności do pracy wnioskodawcy, jak i opisy dolegliwości szczegółowo i wnikliwie opisane przez biegłą, wskazują na występowanie nasilenia dolegliwości obu schorzeń w tym okresie. Niezdolność do pracy zatem od dnia 6 lutego 2013 roku, jak wnika ze zwolnienia lekarskiego, dokumentacji medycznej oraz opinii ww. biegłych, było spowodowane wyłącznie przyczyną dolegliwości z powodu neuralgii nerwu trójdzielnego, które to schorzenie nie pozostaje w związku z zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowo- krzyżowego.

Wnioskodawca wykazał zatem przedłożonymi w sprawie dokumentami oraz opiniami biegłych z zakresu neurologii, iż przyczynami jej niezdolności do pracy do 26 stycznia 2013 roku i od 6 lutego 2012 roku były różne choroby.

Natomiast organ rentowy, pomimo spoczywającego na nim ciężaru dowodu, nie przeprowadził dowodu przeciwnego. Organ rentowy przy tym nie zgłaszał do opinii sporządzonej w postępowaniu apelacyjnym żadnych uwag czy zastrzeżeń. Oznaczało to, że nie kwestionuje wniosków tej opinii i zgadza się z ich uzasadnieniem. Opinie biegłych z zakresu neurologii B. S. i B. M. były jasne i pełne. Spełniają również kryteria fachowych i rzetelnych. Biegli zapoznali się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, a następnie z zapisów w przedstawionej im dokumentacji i badań wyprowadzili logiczne wnioski.

Stanowisko organu rentowego co do dalszej niezdolności do pracy wnioskodawcy z powodu zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowo- krzyżowego po 26 stycznia 2013 roku, nie mogą prowadzić do podważenia prawidłowo wystawionych zwolnień lekarskich. Kierując się opinią w/w biegłych, Sąd nie podzielił stanowiska ZUS, iż niezdolność wnioskodawcy J. R. po dniu 6 lutego 2013 roku spowodowana była tą samą chorobą.

Skoro zatem wnioskodawca odzyskał zdolność do pracy z przyczyny zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowo - krzyżowego w dniu 27 stycznia 2013 roku, a kolejna niezdolność do pracy, która wystąpiła w dniu 6 lutego 2013 roku była spowodowana innym niż poprzednio schorzeniem, tj. neuralgią nerwu V, czyli inną chorobą w rozumieniu art. 9 ustawy zasiłkowej, co jednoznacznie wynikało z opinii ww. biegłych neurologów, nie podlega ona zaliczeniu do poprzedniego okresu zasiłkowego, otwierając tym samym nowy okres zasiłkowy z art. 8 ustawy.

Otworzenie nowego okresu zasiłkowego z dniem 6 lutego 2013 roku skutkowało nabyciem przez wnioskodawcę prawa do zasiłku chorobowego za okres kolejnych nieprzerwanych niezdolności do pracy, tak jak to prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 385 k.p.c., orzekł jak w sentencji.