Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 listopada 2015 roku

Powód Bank (...) w W. w pozwie wniesionym w dniu 13 września 2013 roku do Sądu Rejonowego w Lublinie w elektronicznym postępowaniu upominawczym domagał się zapłaty od pozwanego M. U. (1) kwoty 5.478,76 złotych z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od 30 lipca 2013 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania wskazał, iż pozwany zawarł z (...) Bank S.A. w dniu 27 lipca 2007r. kredytu który nie został spłacony. Wskazał, że na kwotę dochodzoną pozwem składa się niespłacony kapitał kredytu (4731,40 zł), umowne odsetki kapitałowe (492,38 zł) odsetki za zwłokę naliczane za okres od dnia 30 lipca 2013r. do dnia 12 września 2013r.(129,98 zł) oraz opłaty (125 zł).

Postanowieniem z 8 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę zgodnie z właściwością tut. Sądowi (k.3).

3 grudnia 2014r. Sad Rejonowy w Nowym Sączu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, którym uwzględnił powództwo w całości (k.58).

W ustawowym terminie zarzuty od nakazu zapłaty wniósł pozwany M. U. (2). Wywodził iż dokonał częściowej spłaty zadłużenia oraz że zawarł z bankiem ugodę na mocy której miały zostać anulowane odsetki karne (k.61)

Pozwany w piśmie procesowym z dnia 8 czerwca 2015r. (k. 81) sprecyzował żądanie w ten sposób, że cofnął je częściowo domagając się zasądzenia kwoty 2.346,40 zł tytułem zaległego kapitału wraz z dalszymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, od 8 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 1570, 60 zł tytułem skapitalizowanych odsetek oraz zaprzeczył aby strony zawarły ugodę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 lipca 2007 roku pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym powoda (...) Bank S.A. umowę o kartę kredytową. Pozwany nie uiścił należności na rzecz strony powodowej z tytułu zadłużenia karty kredytowej na kwotę 4.731,40 zł złotych.

W dniu 12 września 2013 roku powód wystawił wyciąg z ksiąg bankowych w którym wskazał że na zadłużenie pozwanego składa się:

- kapitał w kwocie 4731,40 zł ,

- odsetki umowne w kwocie 492,38 zł za okres do dnia 12 grudnia 2012r. do dnia 29 lipca 2013r. ,

- odsetki karne w kwocie 129,98 zł za okres od dnia 30 lipca 2013r. do dnia 12 września 2013r.,

- opłaty w kwocie 125 zł

Dowód : bezsporne, wyciąg k. 29 , umowa kredytu k. 30-33

Pozwany w toku postępowania zapłacił powodowi na poczet roszczenia dochodzonego pozwem kwotę 2.510 zł do dnia 8 czerwca 2015 zł, a następnie w dniu 13 października 2015 r. kwotę 130 zł .

Dowód : okoliczności przyznane i nie zaprzeczone przez powoda kserokopia przelewu k. 142

Pozwany prowadził wielokrotnie rozmowy telefoniczne z pracownikami powoda mające na celu ustalenie sposoby spłaty zadłużenia. W czasie tych rozmów zawarcie ugody uzależniano od zadeklarowania przez pozwanego dobrowolnej spłaty zadłużenia w stałych ratach oraz wywiązania się ze złożonej obietnicy. Z uwagi na to, że pozwany nie spłacał zadłużenia do zawarcia żadnej ugody nie doszło.

Dowód : nagrania rozmów telefonicznych k.138

Pozwany prowadzi działalność gospodarczą, która nie przynosi dochodów. Jest obciążony alimentami w kwocie po 700 zł miesięcznie, pozostaje na utrzymaniu rodziny nie ma żadnego majątku .

Dowód : zeznania pozwanego 00:09:56 k. 134

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na dokumentach przedstawionych przez stronę powodową. Żadne dokumenty dołączone do pozwu nie były przez pozwanego kwestionowane.

Sąd dał wiarę pozwanemu, że w dniu 13 października 2015r. dokonał kolejnej wpłaty na kwotę 130 zł albowiem zostało to potwierdzone dokumencie przelewu (k. 141). Powód nie wypowiedział się w tej kwestii, w szczególności nie zaprzeczył by taką wpłatę otrzymał , pomimo zakreślenia przez sąd terminu do przedstawienia swojego stanowiska (k. 146).

Ustalając przebieg rozmów pozwanego z pracownikami powoda sąd posłużył się nagraniami rozmów jakie przedłożył do akt powód.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego co do jego sytuacji rodzinnej i majątkowej gdyż w tym zakresie były one wiarygodne.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo jest zasadne z uwagi na przedstawione przez stronę powodową dokumenty wykazujące istnienie wymagalnej wierzytelności oraz złożone przez pozwanego oświadczenie o uznaniu roszczenia w zakresie w jakim powód domagał się zapłaty kapitału .

Za uzasadnione sąd uznał roszczenie w zakresie kapitału do kwoty 2.216,40 zł, albowiem powód ograniczył roszczenie do kwoty 2.346,40 zł, zaś wykazane zostało, iż pozwany przed pierwszą rozprawą dokonał wpłaty na kwotę 130 zł (2.346,40 zł -130 zł ).

Mając to na uwadze sąd zasądził kwotę 2.216,40 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 14 października 2015r. do dnia 17 listopada 2015r. na podstawie art. 481 k.c. w związku z §7 pkt 6 umowy z dnia 27 lipca 2007r.

Za uzasadnione sąd uznał żądanie zapłaty skapitalizowanych odsetek w wysokości 1. 570,60 zł. W treści pisma z dnia 8 czerwca 2015r. powód nie wskazał w jaki sposób obliczył te odsetki oraz jakie wartości się na tą kwotę składają. Nie mniej jednak bezspornym jest, że powód miał prawo domagać się zapłaty od pozwanego odsetek za zwłokę zgodnie z §7 pkt 6 umowy z dnia 27 lipca 2007r. od daty wypowiedzenia umowy tj. od dnia 30 lipca 2013r. Kwota jakiej dochodził powód obejmowała zapłatę odsetek kapitałowych w kwocie 492, 38 zł oraz w pozostałym zakresie nie przekraczała kwoty jakiej mógł dochodzić z tytułu zapłaty odsetek umownych za zwłokę obliczanych zgodnie z §7 pkt 6 umowy z dnia 27 lipca 2007r. od kwoty zaległego kapitału pomniejszanej każdorazowo o wpłaty dokonywane przez pozwanego począwszy od 30 lipca 2013 r. do dnia 13 października 2015r .

Mając to na uwadze sąd uchylił nakaz zapłaty i orzekła jak w pkt I sentencji wyroku.

Zasadny w ocenie Sądu okazał się także wniosek pozwanego o rozłożenie należności na raty. Zgodnie z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Rozkładając na raty zasądzoną kwotę Sąd miał na względzie fakt, iż pozwany prowadzi działalność gospodarczą, która przynosi nieregularnie dochody oraz ma na utrzymaniu małoletnie dziecko. Nie ma też żadnego majątku. Rozłożenie na raty umożliwi pozwanemu wywiązanie się ze zobowiązania, a stronie powodowej pozwoli na stosunkowo szybkie uzyskanie należnej kwoty bez konieczności wszczynania postępowania egzekucyjnego. Sąd rozważył zatem interesy obu stron postępowania.

Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w pkt II sentencji wyroku na podstawie powołanych przepisów.

Z uwagi na częściowo ograniczenie żądania oraz dokonaną przez pozwanego wpłatę na kwotę 130 zł sąd umorzył postępowanie w tym zakresie na podstawie art. 355 k.p.c o czym orzeczono jak w pkt III wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono jak w pkt IV mając na uwadze zasadę odpowiedzialności za wynik procesu (art 98 k.p.c.). Pozwanego należało uznać za stronę przegrywającą proces i zobowiązaną do zwrotu powodowi kwoty 600 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego, 69 zł tytułem zwrotu opłaty oraz 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

ZARZĄDZENIE

1/ (...)

2/ (...)

3/ (...)