Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 29 listopada 2011r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu III Wydział Karny

Przewodniczący: SSO Wiesław Rodziewicz

Protokolant: Patrycja Korż

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2011r.

na posiedzeniu sprawy A. Z.

oskarżonej o przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. i art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k.
w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

na podstawie art. 35 § 1 k.p.k.

postanowił

uznać się niewłaściwym i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia Fabrycznej XII Wydział Karny, jako miejscowo i rzeczowo właściwemu

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2011r. do tut. Sądu wpłynął akt oskarżenia przeciwko A. Z. oskarżonej o to, że w okresie od 01 stycznia 1992r. do 31 marca 1994r. we W., działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą,
w warunkach przestępstwa ciągłego, będąc zatrudniona w Wojewódzkim Szpitalu (...) im. 40-lecia we W. w charakterze magazyniera, zagarnęła produkty żywnościowe w postaci mleka w proszku, mielonki, sera, jajek i innych produktów o łącznej wartości 63.467 PLN (634.674,71 st. zł) stanowiące mienie znacznej wartości a następnie w celu ukrycia zagarnięcia przerabiała dokumenty
w postaci zleceń wydania z magazynu artykułów żywnościowych w ten sposób, że dopisywała na nich fikcyjne dane zwiększające ilość i wartości rzeczywiście wydanych z magazynu towarów czym działała na szkodę Wojewódzkiego Szpitala (...) im. 40-lecia we W., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. i art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 35 § 1 k.p.k. Sąd bada swoją właściwość, a w razie stwierdzenia swej niewłaściwości przekazuje sprawę innemu sądowi lub innemu organowi.

Stosownie do art. 25 k.p.k. Sąd Okręgowy orzeka w pierwszej instancji m.in.
w sprawach o zbrodnie określone w Kodeksie karnym i w ustawach szczególnych oraz o występki, które z mocy przepisu szczególnego należą do właściwości Sądu Okręgowego. Do tej kategorii występków ustawodawca zaliczył występek kradzieży w sytuacji, gdy przestępstwo zostało popełnione w stosunku do mienia znacznej wartości. Taką też kwalifikację prawną przyjął oskarżyciel publiczny zarzucając oskarżonej w kumulatywnej kwalifikacji popełnienie m.in. czynów z art. 278 § 1 k.k.
i art. 294 § 1 k.k.

Podzielić należy stanowisko zaprezentowane przez Sąd Apelacyjny
w Krakowie z dnia 05 marca 2008r., sygn. akt II AKz 100/08, zgodnie z którym Sąd nie jest związany przyjętym przez oskarżyciela opisem zarzuconego czynu, może więc dokonywać oceny prawidłowości opisu czynu oraz jego kwalifikacji prawnej,
a w konsekwencji tego przekazać sprawę innemu sądowi jako właściwemu (art. 35 § 1 k.p.k.) także przed rozprawą (art. 339 § 1 pkt 3 k.p.k.). Decyzja taka powinna być jednak ograniczona do sytuacji jednoznacznej, zatem nie powinno się jej podejmować, gdy wywodzi się ją z badania i oceny dowodów, przynależnych do badania na rozprawie. Sąd nie może przed rozprawą dokonywać merytorycznej oceny dowodów, poza sytuacją oczywistą. Nie może przesądzać kwestii podlegających rozstrzygnięciu przy wyrokowaniu ( KZS 2008/4/52, Prok.i Pr.-wkł. 2008/10/34).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, iż
z analizy treści aktu oskarżenia wynika jednoznacznie, iż dotyczy on przestępstwa kradzieży mienia w kwocie 63.467 PLN, który to czyn należało zakwalifikować z art. 278 § 1 k.k., bez wzbogacania kwalifikacji o art. 294 § 1 k.k. Albowiem zgodnie z art. 115 § 5 k.k. mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200 000 złotych. Wartość mienia, którego zaboru dokonać miała oskarżona jest niższa od tej kwoty, a zatem mienie to nie stanowiło mienia o znacznej wartości w rozumieniu art. 115 k.k. oraz art. 294 § 1 k.k.

Mając przy tym na uwadze, iż czyn zarzucony oskarżonej został popełniony w okresie od 1 stycznia 1992r. do 31 marca 1994r. oraz fakt, iż oskarżyciel w akcie oskarżenia przyjął kwalifikację według nowego stanu prawnego (a nie stanu prawnego obowiązującego w chwili popełnienia czynu), Sąd doszedł do przekonania, iż ten stan prawny uznał on za korzystniejszy dla oskarżonej (art. 4 k.k.). Pomijając fakt korzystniejszej sankcji grożącej za poszczególne przestępstwa pozostające w zbiegu, taki wniosek może wypływać również z tego, iż w chwili obecnej czyn ten nie może być kwalifikowany z art. 294 § 1 k.k., podczas gdy w poprzednio obowiązującym stanie prawnym, z uwagi na brak definicji legalnej pojęcia mienia znacznej wartości okoliczność ta wymagałaby zweryfikowania w m.in. odniesieniu do średniego poziomu cen i wynagrodzeń w czasie popełnienia przestępstwa.

Z tych też względów Sąd uznał, iż z opisu czynu zarzuconego A. Z. w sposób jednoznaczny wynika, iż wartość szkody wyniosła 63.467 zł, co nie stanowi mienia znacznej wartości. Implikowało to uznanie kwalifikacji przyjętej przez Prokuratora w zakresie przypisania art. 294 § 1 k.k. za błędną.

Jednocześnie z uwagi na fakt, iż akt oskarżenia w niniejszej sprawie zawiera wniosek o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy złożony w trybie art. 335 § 1 k.p.k. Sąd Okręgowy nie był władny do poprawy błędnej kwalifikacji przyjętej w akcie oskarżenia. Wniosek złożony w art. 335 k.p.k. opiera się bowiem na kompromisie pomiędzy oskarżycielem i oskarżonym zarówno co do kwalifikacji prawnej, jak i wymiaru kar i środków karnych. Wniosek taki wiąże Sąd, który może jednak uzależnić jego uwzględnienie od poczynienia zmian m.in. w zakresie przyjętej kwalifikacji prawnej. Dokonać tego może jednak jedynie Sąd właściwy do rozpoznania sprawy, a tym nie jest w niniejszym postępowaniu Sąd Okręgowy we Wrocławiu.

Z uwagi na powyższe, przy kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonej z art. 278 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. właściwym do rozpoznania sprawy jest zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 24 § 1 k.p.k. i art. 31 § 1 k.p.k. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Fabrycznej.

Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w sentencji postanowienia.