Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 maja 2015 roku, Sąd Rejonowy w Skierniewicach oddalił powództwo wytoczone przez Raport 2 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K. przeciwko G. M. o zapłatę.

Od powyższego orzeczenia apelację wniosła strona powodowa zarzucając:

- rażące naruszenie art. 233§ 1 k.p.c. poprzez naruszenie przez Sąd obowiązku rozpoznania całego materiału dowodowego,

- rażące naruszenie art.233§1 k.p.c. w zw. z art.207§6 k.p.c. i art. 217§2 k.p.c. oraz w zw. z art. 248§1 k.p.c. poprzez nieuwzględnienie wniosków dowodowych zgłoszonych przez powoda,

- rażące naruszenie prawa materialnego t.j. art.509 k.c. w zw. z art. 65§2 k.c.

W konkluzji powyższych zarzutów powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa.

Skarżący wnosił ponadto o przeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentu t.j. z wyciągu z listy wierzytelności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własny ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny.

Już na wstępie należy wskazać, iż przedmiotowa sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym i z tego względu zgodnie z przepisem art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. (…) uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji i przyjmuje je za swoje, uznając za zbędne powielanie ich w treści niniejszego uzasadnienia.

Już na wstępie wskazać należy, iż zarzuty podniesione w apelacji sprowadzały się w istocie do wytknięcia Sądowi Rejonowemu dokonania niewłaściwej oceny zgromadzonego materiału dowodowego pod kątem wykazania przez powoda skuteczności nabycia wierzytelności w stosunku do pozwanego.

W ocenie Sądu Okręgowego z powyższym stanowiskiem skarżącego nie można się zgodzić. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił Sądowi rozpoznającemu apelację na konstatację, że dokonane przez Sąd Rejonowy rozstrzygnięcie, oparte na wnioskach wywiedzionych z przeprowadzonego dotychczas postępowania, było prawidłowe. Wbrew bowiem stanowisku apelującego Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, iż z okoliczności niniejszej sprawy, a zwłaszcza ustaleń poczynionych w zakresie odnoszącym się do wykazania legitymacji powoda do dochodzenia przedmiotowego roszczenia pozwalały na stwierdzenie, że w sprawie niniejszej powód takowej legitymacji nie posiada.

Zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie jest trafny. Wbrew twierdzeniom skarżącego dokonana przez Sąd Rejonowy ocena dowodów przeprowadzonych w sprawie została dokonana w sposób wszechstronny i rzetelny, zgodnie z kryteriami zakreślonymi w art. 233 § 1 k.p.c. Podkreślić bowiem należy, iż przeprowadzona przez Sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona tylko w przypadku, gdyby nie była oparta na odpowiadającemu zasadom logiki powiązaniu ujawnionych w postępowaniu dowodowym okoliczności w całość zgodną z doświadczeniem życiowym (por. wyrok Sądu Najwyższego z 27 września 2002 r., II CKN 817/00). Skarżący braku logiki w ocenie materiału dowodowego lub sprzeczności tej oceny z doświadczeniem życiowym zdaniem Sądu Okręgowego nie wykazał. Zauważyć bowiem trzeba, że strona skarżąca podnosząc powyższy zarzut nie wskazała, w jaki sposób Sąd I instancji zasadę swobodnej oceny dowodów naruszył, ograniczając się jedynie do zaprezentowania stanu faktycznego ustalonego na podstawie własnej oceny dowodów. Samo natomiast przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze /doniosłości/ poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu nie może stanowić o skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c.

W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, iż uwzględnienie powództwa o zapłatę wytoczonego przez następcę prawnego poprzedniego wierzyciela pozwanego nie było w niniejszej sprawie możliwe przede wszystkim z tego względu, iż powód nie zdołał wykazać przejścia uprawnień wynikających ze wskazanego przez niego tytułu egzekucyjnego.

W rozpoznawanej sprawie powód, jak słusznie stwierdził Sąd Rejonowy, nie przedłożył wraz z pozwem ani tez w toku postępowania załącznika do prawidłowo złożonej umowy sprzedaży wierzytelności z którego wynikało by że wierzytelność w stosunku do dłużnika G. M. przeszłaby na powoda. Dla wykazania przejścia powyższego uprawnienia nie było bowiem wystarczające samo złożenie wyciągu z listy dłużników lub tez powołanie się w na załączniki sporządzone na płycie CD.

Zważyć należy przecież, iż załączenie do pozwu dokumentu w postaci wyciągu z listy dłużników w którym figuruje nazwisko pozwanego nie spełnia wymogów dokumentu sporządzonego w formie pisemnej jako, że nie zawiera on podpisów stron umowy sprzedaży wierzytelności co powoduje, iż na tej podstawie nie można było wykazać skutecznie następstwa prawnego powoda w stosunku do poprzedniego wierzyciela pozwanego.

W nawiązaniu do początkowych rozważań, w widoczny sposób powód nie spełnił zatem wszystkich rygorów niezbędnych do wykazania swojego następstwa prawnego co powoduje, iż wbrew twierdzeniom zawartym w skardze apelacyjnej legitymacja powoda do występowania w charakterze powoda w niniejszym postępowaniu nie została skutecznie wykazana.

W ocenie Sądu Okręgowego wniosek zawarty w apelacji o przeprowadzenia uzupełniającego dowodu z wyciągu z listy wierzytelności zawierającej jednostkowe oznaczenie wierzytelności dochodzonej od pozwanego nie był dopuszczalny w świetle prawidłowej wykładni art. 381 k.p.c. niezależnie od tego , iż dokumenty te nie zostały do apelacji fizycznie dołączone co wynika jednoznacznie z braku wymienienia tych dokumentów w liście załączników zamieszczonej na karcie 8 apelacji. Taka sytuacja powoduje, iż nie mogły one być poddane ocenie Sądu rozpoznającego apelację.

Z tych tez względów , Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako pozbawioną podstaw zarówno prawnych jak i faktycznych i orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego w oparciu o art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 k.p.c.