Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 366/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lipca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Krzysztof Gąsior

Sędziowie SO Ireneusz Grodek (spr.)

del. SR A. W.

Protokolant Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim J. O.

po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2013 roku

sprawy R. Ł.

oskarżonego z art.270§ 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 19 kwietnia 2013 roku sygn. akt II K 136/13

na podstawie art.437§1 kpk, art.438 pkt 1 kpk, art.624§1 kpk

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że z podstawy prawnej orzeczonej w punkcie 2 kary łącznej grzywny eliminuje przepis art.86§2 kk;

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części;

zwalnia oskarżonego od zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV ka 366 / 13

UZASADNIENIE

R. Ł. oskarżony został o popełnienie trzech czynów, z których każdy prokurator w akcie oskarżenia zakwalifikował z art. 270 § 1 kk.

Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2013 r. w sprawie II K 136 / 13 Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb.:

1.  uznał oskarżonego za winnego wszystkich trzech zarzuconych mu czynów i za każdy z nich na podstawie art. 270 § 1 kk wymierzył mu kary grzywny po 30 stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwoty po 20 złotych;

2.  na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 i 2 kk grzywny orzeczone w punkcie 1. połączył i wymierzył karę łączną grzywny w ilości 60 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

3.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 140 złotych tytułem zwrotu wydatków oraz wymierzył mu 120 złotych tytułem opłaty.

Powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego zaskarżył prokurator, podnosząc zarzut obrazy przepisu prawa materialnego, tj. art. 86 § 2 kk, poprzez bezzasadne przywołanie tej normy w podstawie prawnej wymierzonej wobec oskarżonego kary łącznej grzywny, podczas, gdy wskazany przepis ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy połączeniu podlegają kary grzywny orzeczone w dwóch lub więcej wyrokach, a zatem, gdy dochodzi do orzekania kary łącznej grzywny w wyroku łącznym. W konkluzji prokurator wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z podstawy prawnej orzeczenia o karze łącznej grzywny przepisu art. 86 § 2 kk, zaś w pozostałej części o utrzymanie wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna. Art. 86 § 2 kk rzeczywiście ma zastosowanie jedynie w przypadku wydawania wyroku łącznego. Z założenia bowiem, sąd wydając wyrok skazujący co do wielu przestępstw, wraz z zawartym w nim orzeczeniu o karze łącznej, powinien tak ukształtować kary grzywny, aby nie zachodziła konieczność ponownego określania wysokości stawek dziennych. Ustalenie w jednym wyroku różnych wysokości stawek dziennych grzywny byłoby niezrozumiałe i naruszało przepis art. 33 § 3 kk, skoro jest ona wartościowana według kryterium sytuacji majątkowej sprawcy istniejącej w tej samej chwili ( por. komentarz do art. 86 kk w: Kodeks karny. Część ogólna. Tom II. Komentarz do art. 32–116, red. dr Michał Królikowski, prof. dr hab. Robert Zabłocki, rok wydania: 2011, wydawnictwo: C.H.Beck, Wydanie: 2 oraz przywołane tam orzecznictwo ). Analogiczny pogląd zaprezentował także Sąd Najwyższy ( por. wyrok z dnia 12 lipca 2012 r., V KK 210 / 12, opubl. L. ), podnosząc, iż „ przepis art. 86 § 2 kk ma zastosowanie tylko w wypadku orzekania kary łącznej grzywny w wyroku łącznym, a więc wówczas, gdy wysokość stawek, w wydawanych w różnym czasie polegających łączeniu wyrokach, ustalona była z uwzględnieniem stanu majątkowego sprawcy w chwili orzekania. Konieczność ustalenia nowej stawki nie dotyczy wypadku, gdy następuje jednoczesna ocena okoliczności warunkujących wysokość stawki dziennej - w wypadku realnego zbiegu przestępstw, tj. w sytuacji,; gdy ten sam sąd w jednym postępowaniu orzeka kary grzywny za poszczególne przestępstwa, a następnie orzeka karę łączną grzywny, zasada racjonalności orzekania nakazuje przyjęcie jednolitej stawki dziennej, według kryteriów określonych w art. 33 § 3 kk ”.

Skoro więc Sąd Rejonowy wadliwie zastosował przepis prawa materialnego ( art. 86 § 2 kk ) pomimo, iż w układzie istniejących w sprawie okoliczności nie było to dopuszczalne, zawarty w apelacji zarzut uznać należy za prawidłowo skonstruowany i skuteczny.

Oskarżonego zwolniono od zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym uznając, że przemawiają za tym względy słuszności ( wada zaskarżonego wyroku wynikała wyłącznie z błędu Sądu I instancji ).

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13