Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 31 marca 2015 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt XVIII C 3309/14 z powództwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przeciwko M. B. o zapłatę zasądził od pozwanego M. B. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 1 643,51 zł z ustawowymi odsetkami od 26 listopada 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 637 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł pozwany, zaskarżając przedmiotowy wyrok w całości i wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu, a także o obciążenie powoda kosztami sądowymi według norm przepisanych oraz zwrotem kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Apelujący zarzucił skarżonemu rozstrzygnięciu naruszenie przepisu postępowania poprzez zaniechanie wyjaśnienia wszystkich okoliczności zgodnie z prawdą oraz wadliwość podstawy faktycznej poprzez wydanie wyroku bez rozważenia w sposób bezstronny i wszechstronny twierdzeń przedstawionych przez pozwanego. W uzasadnieniu powoływał się na to, że choć był nieobecny na rozprawie w dniu 31 marca 2015 r., na której jego stawiennictwo nie było obowiązkowe, to jednak złożył do akt sprawy przed jej zakończeniem w pierwszej instancji korespondencję z firmą (...), z której wynika, że spłacił w całości zadłużenie wobec powoda.

W piśmie procesowym z dnia 14 lipca 2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym – k. 90) apelujący podtrzymał dotychczasowe stanowisko co do tego, że spłacił całe zadłużenie - o którym mowa w harmonogramie z 4 lutego 2014 r.- przed rozprawą, o czym strona powodowa nie poinformowała Sądu. Dodatkowo podniósł, że powód z góry w tym harmonogramie uwzględnił też koszty sądowe z nakazu zapłaty NC-e (...), który to nakaz po skutecznym wniesieniu przez pozwanego sprzeciwu zgodnie z postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2014 r. Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie stracił moc w całości i sprawa została przekazana do Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, wobec czego apelujący nie powinien ponosić kosztów procesu w tej sprawie, w tym 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Ponadto podniósł, że nigdy nie otrzymał nakazu zapłaty o sygn. akt XVIII C 3309/14 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności.

W konkluzji skarżący wnosił o uwzględnienie apelacji w całości, obciążenie powoda kosztami sądowymi (w tym zastępstwa procesowego), a także zwrotu kosztów sądowych dotyczących sprawy NC-e (...), które powód uwzględnił w harmonogramie spłat i które apelujący spłacił w całości, mimo iż nakaz zapłaty utracił moc w całości.

Sąd Okręgowy dodatkowo ustalił, co następuje:

Po wpłaceniu w dniu 14.01.2014 r. przez pozwanego na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. 100 zł, powód na koncie abonenckim pozwanego o nr. 1. (...) zarejestrował zadłużenie w łącznej kwocie 3 390,16 zł (w tym nieuregulowane odsetki i koszty sądowe), na którą złożyły się w związku z nie wywiązywaniem się przez pozwanego z terminowych opłat tytułem świadczenia usług telekomunikacyjnej w wysokości 942,18 zł i tytułem kosztów sądowych w wysokości 210 zł zasądzonych prawomocnym nakazem zapłaty o sygn. akt Nc-e 2589251/13, a ponadto kwota 1643,51 zł tytułem niespłaconych kolejnych rat zgodnie z umową ratalnej sprzedaży laptopa i 630 zł tytułem kosztów sądowych w nieprawomocnie zakończonej sprawie o sygn. akt Nc-e 2590777/14. Na skutek prośby pozwanego o rozłożenie zadłużenia na raty, powód pismem z dnia 4 lutego 2014 r. poinformował M. B. o tym, że pozytywnie rozpoznał jego prośbę i w związku z tym opracował harmonogram ratalnego spłacania całego długu, tj. kwoty 3 390,16 zł łącznego zadłużenia tytułem świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz tytułem ratalnego zakupu sprzętu telekomunikacyjnego, w następujący sposób:

1.  pierwsza rata w wysokości 382,16 zł płatna do dnia 28.02.2014 r.

2.  kolejne raty w wysokości:

– 376,00 zł płatna do 28.03.2014 r.;

– 376,00 zł płatna do 28.04.2014 r.;

– 376,00 zł płatna do 28.05.2014 r.;

– 376,00 zł płatna do 28.06.2014 r.;

– 376,00 zł płatna do 28.07.2014 r.;

– 376,00 zł płatna do 28.08.2014 r.;

– 376,00 zł płatna do 28.09.2014 r.;

– 376,00 zł płatna do 28.10.2014 r.

Pozwany spłacił na rzecz powoda, zgodnie z w/w harmonogramem z dnia 4 lutego 2014r., całą sumę 3 390,16 zł w dniu 9.03.2015 r. (łącznie z odsetkami i kosztami sądowymi) / dowody: pismo pozwanego sporządzone 30.12.2013 r.– k. 30, pismo z 4.02.2014 r. powoda – k. 31, pismo pozwanego sporządzone 22.01.2015 r. – k. 51, pismo powoda z 13.02.2015 r. – k. 52, dowody wpłaty – k. 66-71, pismo pozwanego sporządzone 10.12.2014 r. – k. 83, pismo powoda sporządzone 13.01.2015 r. – k. 85/.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja skutkuje zmianą zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy - z wyjątkiem błędnie ustalonej i ocenionej na dzień wydania zaskarżonego wyroku kwestii uregulowania przez pozwanego wobec powoda zadłużenia na koncie abonenckim o nr 1. (...) - podziela pozostałe ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji, uznając za zbędne powielanie ich w treści uzasadnienia.

Słusznie apelujący podnosił, że Sąd Rejonowy nie rozważył wszechstronnie całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, do czego był zobowiązany regułami zawartymi w art. 233 § 1 k.p.c. Zarzut ten okazał się słuszny, albowiem umknęło uwadze Sądu, że z materiału dowodowego, w tym z pisma procesowego powoda z 7.07.2014 r. /k. 14/, wynikało, iż powód pismem z dnia 4 lutego 2014r. przychylił się nie tylko do pisemnej prośby pozwanego z 30.12.2013 r. o rozłożenie na raty długu orzeczonego prawomocnym nakazem zapłaty o sygn. akt Nc-e 2589251/13, ale rozłożył całe zadłużenie jakie zostało zarejestrowane na koncie abonenckim pozwanego o nr 1. (...) w łącznej kwocie 3390,16 zł (w tym nieuregulowane odsetki i koszty sądowe). Na wymienioną kwotę złożyło się zadłużenie zarówno tytułem zaległych opłat za świadczenie usługi telekomunikacyjnej w wysokości 942,18 zł i tytułem kosztów sądowych w wysokości 210 zł zasądzonych prawomocnym nakazem zapłaty o sygn. akt Nc-e 2589251/13, jak i zadłużenie tytułem niespłaconych rat wynikających z umowy ratalnej sprzedaży laptopa czyli dochodzonej w niniejszym postępowaniu kwoty 1643,51 zł, a nadto 630 zł tytułem kosztów sądowych, jakie zostały zasądzone w uchylonym - na skutek złożonego przez M. B. sprzeciwu - nakazie zapłaty w sprawie o sygn. akt Nc –e (...), która w konsekwencji zawisła przed Sądem Rejonowym za sygn. XVIII 3309/14 i w której tenże Sąd wydał zaskarżone orzeczenie. Na wyżej przytoczone okoliczności powoływał się i powód we wskazanym wyżej piśmie procesowym z 7.07.2014 r., i pozwany w sprzeciwie i w kolejnym piśmie procesowym z 26 marca 2015 r. złożonym w trakcie postępowania pierwszoinstancyjnego, do którego załączył korespondencję prowadzoną przez niego ze stroną powodową. W szczególności z zestawienia pisma pozwanego z 22.01.2015 r. /k. 51/ i z odpowiedzi na to pismo powoda z 13.02.2015 r. /k. 52/ wynika, że pozwanemu na dzień sporządzenia przez T-M. wskazanego pisma, do spłacenia pozostało 100 zł z całej kwoty 3 390,16 zł, o jakiej była mowa w harmonogramie spłaty ratalnej z dnia 4.02.2014 r., czyli całego zarejestrowanego na jego koncie abonenckim zadłużenia.

Sąd Okręgowy zważył też, że ze złożonych wraz z apelacją dokumentów w postaci dowodów wpłaty na konto powoda, jak i z pisma powoda z dnia 14.05.2015 r. /k. 89/ wynika, że apelujący spłacił przed wydaniem zakwestionowanego wyroku, bo w dniu 9.03.2015 r. /k. 71/ zgodnie z harmonogramem z dnia 4 lutego 2014 r. cały przypisany mu przez powoda dług, czyli również kwotę 100 zł, o której mowa w korespondencji stron zalegającej w aktach za kartą 51 i 52, tzn. spłacił zarówno dług dotyczący usług telekomunikacyjnych, co do którego został wydany prawomocny nakaz zapłaty w sprawie Nc-e (...), jak i dług, którego dotyczy roszczenie w niniejszej sprawie, czyli 1643,51 zł tytułem ratalnego kupna sprzętu telekomunikacyjnego (o czym powód nie zawiadomił Sądu I instancji), a nadto nawet koszty sądowe, jakie zostały zasądzone w uchylonym w efekcie wniesionego przez pozwanego sprzeciwu nakazie zapłaty o sygn. Nc-e 2590777/14, który w całości utracił moc. W tym stanie rzeczy powództwo musi zostać oddalone w całości.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo w całości oddalił.

Co się zaś tyczy żądania skarżącego wyrażonego na etapie postępowania w drugiej instancji w piśmie procesowym z dnia 14.07.2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym – k. 90), ażeby Sąd Okręgowy zasądził na rzecz pozwanego od powoda kwotę 630 zł, którą apelujący uiścił zgodnie z harmonogramem z 4 lutego 2014 r., a która wynikała z uchylonego w całości nakazu zapłaty o sygn. Nc-e 2590777/14, w którym zasądzono ją od pozwanego tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz strony przeciwnej, roszczenie to było w niniejszej sprawie niedopuszczalne z dwóch powodów. Przede wszystkim należy podkreślić, że sprawa niniejsza, w której strona powodowa domagała się zapłaty niezapłaconej części ceny na podstawie zawartej z pozwanym umowy sprzedaży ratalnej laptopa, rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym zgodnie z art. 505 ¹ pkt 1 k.p.c. Zgodnie zaś z art. 505 ⁴ §2 k.p.c. powództwo wzajemne oraz zarzut potrącenia są dopuszczalne, jeżeli roszczenia nadają się do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym. Przepis ten ogranicza dopuszczalność występowania z powództwem wzajemnym i zgłaszania zarzutu potrącenia, zastrzegając, że jest to możliwe tylko wtedy, gdy roszczenie główne i roszczenie, z którego wynika z powództwa wzajemnego oraz zarzut potrącenia nadają się – w myśl art. 505 ¹ k.p.c. – do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym. Jeżeli więc zgłoszone roszczenie nie nadaje się do rozpoznania w trybie uproszczonym, wtedy Sąd rozpoznaje powództwo główne, pomijając kwestie poruszone przez stronę przeciwną. W niniejszej sprawie skarżący powoływał się na to, że zapłacił powodowi także kwotę 630,00 zł, dla której podstawą był uchylony w całości nakaz zapłaty i w związku z tym żąda, by Sąd II instancji zasądził teraz na jego rzecz od powoda w/w koszty. Nie ulega wątpliwości, że roszczenie to nie może być rozpoznawane w postępowaniu uproszczonym, albowiem mamy tu do czynienia ze świadczeniem nienależnym z art. 410 § 2 k.c., tzn. takim, którego podstawa prawna odpadła, a nadto przedmiotowe żądanie skarżącego nie może być przedmiotem rozpoznania na etapie postępowania drugoinstancyjnego z uwagi na treść art. 204 § 1 i 2 k.p.c. Wskazać jedynie należy, że powyższe nie pozbawia pozwanego możliwości realizowania swoich roszczeń w innym postępowaniu, tym bardziej, że nie ma takiej przeszkody w sytuacji, gdy Sąd II instancji z powodów formalnych w ogóle zgłoszonego żądania nie zbadał.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 98 §1 k.p.c. zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 30 zł tytułem zwrotu opłaty od apelacji w postępowaniu uproszczonym.