Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

P. K. był skazany:

I. wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w W. z dnia 20 czerwca 2011 roku w sprawie IV K (...) za czyn z art. 224 § 2 kk popełniony w dniu 10 maja 2011 roku na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie;

II. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Ż. w W. z dnia 17 lutego 2012 roku w sprawie III K (...) za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk popełniony w dniu 20 października 2011 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby i kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka, postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2013 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

III. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Ż. w W. z dnia 24 maja 2012 roku w sprawie III K (...) za czyny z art. 291 § 1 kk i art. 157 § 2 kk popełnione w dniu 7 maja 2011 roku, na kary odpowiednio 1 roku pozbawienia wolności i 4 miesięcy pozbawienia wolności, z wymierzeniem kary łącznej 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2013 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

IV. wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego dla Warszawy Ż. w W. z dnia 6 sierpnia 2012 roku w sprawie IV K (...) za czyn z art. 157 § 2 kk popełniony w dniu 19 maja 2012 roku na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin miesięcznie;

V. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Ż. w W. z dnia 7 lutego 2013 roku w sprawie IV K (...) za czyn z art. 178a § 1 kk popełniony w dniu 5 września 2012 roku na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby, postanowieniem z dna 9 marca 2015 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

VI. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Ż. w W. z dnia 16 maja 2013 roku w sprawie III K (...) za czyn z art. 178a § 1 kk popełniony w nocy z 4/5 września 2012 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, postanowieniem z dnia 20 października 2014 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

VII. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Ż. w W. z dnia 8 lipca 2014 roku w sprawie III K (...) za czyny z art. 158 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 282 kk popełnione w dniu 12 października 2013 roku oraz czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 3 listopada 2013 roku, na kary odpowiednio 1 roku pozbawienia wolności, 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 3 miesięcy pozbawienia wolności, z wymierzeniem kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

VIII. wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 6 lutego 2015 roku w sprawie II K (...) za czyn z art. 270 § 1 kk i in. popełniony w dniu 29 stycznia 2013 roku i 13 lutego 2013 roku na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

Wyrokiem łącznym z dnia 25 marca 2015 roku w sprawie III K (...) Sąd Rejonowy dla Warszawy Ż. w W. połączył kary orzeczone w sprawach IV K (...) i III K (...) oraz w sprawach IV K (...) i III K (...).

W dniu 24 lipca 2015 roku P. K. wniósł o wydanie jednego wyroku łącznego z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji i połączenie wszystkich prawomocnych wyroków. Co do zasady stanowisko skazanego podtrzymał na rozprawie obrońca wnosząc o wydanie wyroku łącznego z zastosowaniem zasady całkowitej absorpcji.

Już po wydaniu wyroku łącznego do sądu wpłynęła karta karna skazanego z której wynika, że wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2015 roku w sprawie III K (...) został skazany przez Sąd Rejonowy dla Warszawy P. w W. na karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka.

Sąd zważył co następuje:

Z uwagi na fakt, że P. K. został w każdej ze spraw skazany prawomocnie przed 1 lipca 2015 roku ( kara orzeczona wyrokiem SR dla Warszawy P. z dnia 19 sierpnia 2015 roku sygn. akt III K (...) nie była przedmiotem rozważań sądu ) w sprawie niniejszej w zakresie zasad wymiaru kary łącznej sąd zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wyrokował w oparciu o treść przepisu art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku.

Zgodnie z art. 85 kk sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełni dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.

Pierwszy nieprawomocny wyrok wobec P. K. zapadł w sprawie IV K (...) w dniu 20 czerwca 2011 roku. Tym samym rozważając możliwość wymierzenia kary łącznej sąd brał pod uwagę czyny popełnione przez skazanego przed tą datą i warunki do objęcia karą łączną spełnia kara orzeczona w sprawie III K (...). Kara ta została bowiem wymierzona za przestępstwa popełnione przez skazanego przed 20 czerwca 2011 roku ( 7 maja 2011 roku ). Z uwagi na fakt, że w kwestii wymierzenia kary łącznej obejmującej fakt skazania w sprawie IV K (...) i III K (...) wypowiedział się już Sąd Rejonowy dla Warszawy Ż. w W. w sprawie III K (...), a obecnie nie zachodzą żadne nowe okoliczności które nakazywałyby ponowne procedowanie w tym przedmiocie, postępowanie niniejsze podlegało w tym zakresie umorzeniu wobec powagi rzeczy osądzonej.

Następnie w dniu 17 lutego 2012 roku przeciwko skazanemu zapadł wyrok w sprawie III K (...). Przed 17 lutego 2012 roku P. K. nie popełnił żadnego przestępstwa za które został następnie skazany ( z wyłączeniem czynu osądzonego w sprawie III K (...), ale objętego już węzłem kary łącznej ) w związku z czym postępowanie w przedmiocie objęcia węzłem kary łącznej kary orzeczonej w sprawie III K (...) podlegało umorzeniu wobec braku ku temu przesłanek formalnych.

Następnie w dniu 6 sierpnia 2012 roku ( sąd pominął wyrok w sprawie III K (...) z dnia 24 maja 2012 roku objęty już wyrokiem łącznym ) przeciwko skazanemu zapadł wyrok w sprawie IV K (...). Przed 6 sierpnia 2012 roku P. K. nie popełnił żadnego przestępstwa za które został następnie skazany w związku z czym postępowanie w przedmiocie objęcia węzłem kary łącznej kary orzeczonej w sprawie IV (...) podlegało umorzeniu wobec braku ku temu przesłanek formalnych.

Kolejnym chronologicznie wyrokiem jaki zapadł przeciwko skazanemu był wyrok z dnia 7 lutego 2013 roku w sprawie IV K (...). Przed 7 lutego 2013 roku P. K. dopuścił się czynu osądzonego następnie w sprawie III K (...) i w sprawie niniejszej istniała możliwość ukształtowania kary łącznej obejmującej fakt skazania w sprawie IV K (...) i III K (...). Niemniej z uwagi na fakt, że w kwestii wymierzenia kary łącznej obejmującej fakt skazania w sprawie IV K (...) i III K (...) wypowiedział się już Sąd Rejonowy dla Warszawy Ż. w W. w sprawie III K (...), a obecnie nie zachodzą żadne nowe okoliczności które nakazywałyby ponowne procedowanie w tym przedmiocie, postępowanie niniejsze podlegało w tym zakresie umorzeniu wobec powagi rzeczy osądzonej.

Następnie w dniu 8 lipca 2014 roku ( sąd pominął wyrok w sprawie III K (...) z dnia 16 maja 2013 roku objęty już wyrokiem łącznym ) przeciwko skazanemu zapadł wyrok w sprawie III K (...). Z uwagi na fakt, że kolejnego czynu osądzonego w sprawie II K (...) P. K. dopuścił się przed 8 lipca 2014 roku, tj. przed wydaniem wyroku w sprawie III K (...), i w obu tych sprawach została wymierzona kara pozbawienia wolności, zrodziła się konieczność orzeczenia kary łącznej w ramach wyroku łącznego. Zostały bowiem spełnione obie przesłanki warunkujące konieczność wymierzenia kary łącznej, a mianowicie popełnienie kilku czynów przed wydaniem pierwszego, choćby nieprawomocnego wyroku i orzeczenie kary tego samego rodzaju i podlegającej łączeniu.

Zgodnie z regułami określonymi w art. 86 § 1 kk sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy.

W sprawie III K (...) sąd orzekł wobec skazanego kary jednostkowe w wymiarze odpowiednio 1 roku pozbawienia wolności, 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 3 miesięcy pozbawienia wolności (kara łączna 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności), a w sprawie II K (...) karę 5 miesięcy pozbawienia wolności).

Tym samym w ramach kary łącznej obejmującej w/wym wyroki najniższą wymierzoną karą łączną mogła być kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności jako najniższa kara jednostkowa orzeczona w sprawie III K (...), a najwyższą karą łączną kara 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, gdyż sąd wydając wyrok łączny nie jest związany wymiarem kary łącznej orzeczonej w wyroku podlegającym łączeniu ( wyrok SA w Katowicach z dnia 31 lipca 2008 roku w sprawie sygn. II AKa (...) ) i orzeka w granicach sumy wszystkich kar jednostkowych co może również doprowadzić do pogorszenia sytuacji skazanego i orzeczenia w efekcie wyżej kary łącznej aniżeli wynikałoby to z odrębnego wykonania poszczególnych kar ( wyrok SN z dnia 15 października 2008 roku w sprawie IV KK (...)).

Podzielając jednak równocześnie pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2008 roku ( IV KK 45 / 08 ), że z natury wyroku łącznego wynika, że orzeczona nim kara łączna nie może wywoływać dla skazanego skutków mniej korzystnych niż te, jakie wynikają dlań z wykonania poszczególnych kar orzeczonych w jednostkowych wyrokach sąd nie rozważał możliwości wymierzenia kary łącznej surowszej niż 1 rok i 11 miesięcy pozbawienia wolności, którą to granicę wyznaczyły kara łączna 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie III K (...) oraz kara 5 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie II K (...).

Sąd wydając wyrok łączny i ustalając wymiar kary w tym wyroku badał przede wszystkim związek podmiotowo – przedmiotowy pomiędzy przestępstwami będącymi przedmiotem osądu w poszczególnych wyrokach podlegających połączeniu. Jako kryterium pomocnicze przy ustalaniu kary łącznej w wyroku łącznym sąd traktuje warunki „osobiste” skazanego.

W sprawie III K (...) P. K. dopuścił się przestępstwa pobicia, usiłowania wymuszenia rozbójniczego oraz czynu z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a w sprawie II K (...) występku przeciwko wiarygodności dokumentów. W takich okolicznościach, mając przy tym również na uwadze czas popełnienia poszczególnych czynów (gdzie czynów osądzonych w sprawie III K (...) P. K. dopuścił się w październiku i listopadzie 2013, a czynu w sprawie II K (...) w styczniu i lutym 2013 roku) należało uznać, iż w niniejszej sprawie związek podmiotowo – przedmiotowy między przestępstwami nie istnieje.

Co do sytuacji rodzinnej i osobistej skazanego, w tym jego młodego wieku, to nie ulega wątpliwości, iż konieczność pobytu w zakładzie karnym powoduje jej pogorszenie, ale wyłącznie odpowiedzialnym za taką sytuację jest sam skazany. Należy szczególnie podkreślić, że przestępstw osądzonych w sprawach III K (...) i II K (...) dopuścił się w okresie próby i mimo kilkukrotnych wcześniejszych skazań. Powyższe wskazuje, że podsądny nie wykorzystał szansy zmiany swojego postępowania jaką otrzymał w związku z warunkowym zawieszeniem wykonania uprzednich kar, gdzie przyjęcie przez sąd wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej okazało się być błędem, a zastosowane środki probacyjne nieskuteczne.

Określając wymiar kary łącznej sąd miał na uwadze orzeczone wyroki, dane dotyczące karalności skazanego (k.16-18), rodzaj i charakter czynów, za które został skazany, daty ich popełnienia, a także opinię o skazanym (k.30-31).

P. K. w swojej działalności przestępczej dopuszczał się czynów zabronionych o różnym charakterze. Były to występki przeciwko działalności instytucji państwowych, mieniu, życiu i zdrowiu, bezpieczeństwu w komunikacji, z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i wiarygodności dokumentów. W sprawach III K (...) i II K (...) były to przestępstwa przeciwko mieniu, życiu i zdrowiu, wiarygodności dokumentów i z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Biorąc pod uwagę liczbę i daty popełnionych przestępstw można uznać, że skazany czynów zabronionych dopuszczał się regularnie, gdzie wielokrotna karalność skazanego nakazuje pełną kumulację orzeczonych kar. Trudno bowiem budować pozytywną prognozę na przyszłość i uznać, że ponownie na drogę przestępstwa nie wstąpi, tym bardziej, że mimo uprzednich wyroków skazujących dopuszczał się kolejnych czynów zabronionych. W ocenie sądu tylko surowa kara uzmysłowi skazanemu, że przestępstwo nie popłaca, a ostatecznie trzeba będzie ponieść karę. Jak pokazuje zachowanie P. K. warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności nie spowodowało żadnej zmiany w jego postępowaniu. Można wręcz stwierdzić, że poprzednie wyroki nie ugruntowały w nim poszanowania dla obowiązującego systemu prawnego.

Mając na uwadze powyższe, stojąc z jednej strony na stanowisku, że kara łączna jest swego rodzaju podsumowaniem działalności przestępczej sprawcy, gdzie instytucja wyroku łącznego nie może być formą promocji dla kryminalnego zachowania, a z drugiej podzielając pogląd, że wyrok łączny nie może wywoływać dla skazanego skutków mniej korzystnych niż te, jakie wynikają dlań z wykonania poszczególnych kar orzeczonych w jednostkowych wyrokach sąd uznał, że w sprawie niniejszej brak było możliwości zastosowania zasady absorpcji co do kar podlegających łączeniu bądź też zastosowania zasady częściowej kumulacji w zakresie korzystniejszym dla skazanego, niż nastąpiło to w wyroku z dnia 17 grudnia 2015 roku.

Na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności sąd zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie III K (...).

Zgodnie z art. 576 § 1 kpk połączone wyroki w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym sąd pozostawił do odrębnego wykonania.

Z uwagi na fakt, że skazanego na gruncie niniejszego postępowania reprezentował wyznaczony obrońca z urzędu należało ustalić wysokość należnego obrońcy wynagrodzenia i orzec o jego przyznaniu uwzględniając stawiennictwo na rozprawie w dniu 17 grudnia 2015 roku.

Wobec trudnej sytuacji materialnej skazanego, który jest pozbawiony wolności i nie jest odpłatnie zatrudniony sąd uznał, że nie będzie on w stanie bez uszczerbku dla swojego utrzymania uiścić kosztów postępowania i obciążył nimi Skarb Państwa.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.