Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2015 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Trafisz

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2015 roku w Lublinie

sprawy Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 24 czerwca 2015 roku znak:(...)

odwołanie oddala.

Sygn. akt VII U 1394/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 czerwca 2015 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w L., przeliczył emeryturę Z. K. i od tego dnia przyznał ubezpieczonemu emeryturę z tytułu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, ustalając wysokość tego świadczenia w następujący sposób:

- podstawę obliczenia emerytury ustalono poprzez zsumowanie kwoty

składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem

waloryzacji (131 489,14 zł) z kwotą zwaloryzowanego kapitału początkowego

(577 830, 29 zł),

- tak otrzymaną podstawę obliczenia emerytury pomniejszono o kwoty emerytur dotychczas wypłaconych ubezpieczonemu (we wcześniejszym wieku emerytalnym), tj. o łączną kwotę 162 462,90 zł;

- pomniejszoną w ten sposób podstawę obliczenia emerytury podzielono przez średnie dalsze trwanie życia osób w wieku równym wiekowi przejścia przez ubezpieczonego na emeryturę, tj. 212,10 miesięcy.

Za pomocą przedstawionego algorytmu organ rentowy ustalił wysokość emerytury przysługującej Z. K. w kwocie 2 578,30 zł.

ZUS nie podjął wypłaty tak ustalonego świadczenia z uwagi na to, że jego wysokość jest niższa od emerytury dotychczas pobieranej przez ubezpieczonego i dlatego wypłacane jest mu świadczenie w dotychczasowej wysokości (decyzja,

t. IV, k. 10).

Odwołaniem, wniesionym dnia 23.07.2015 r. Z. K. domagał się zmiany powyższej decyzji przez ustalenie mu prawa do emerytury bez pomniejszenia świadczenia o wypłacone już emerytury wcześniejsze (k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, stojąc na stanowisku, że przy wydawaniu zaskarżonej decyzji zostały prawidłowo zastosowane właściwe przepisy (k. 3 a.s.).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Z. K., ur. (...), pobierał wcześniejszą emeryturę od dnia(...) r. (decyzja, t. III, k. 37 a.e.).

Ubezpieczony ukończył 65 lat i 8 miesięcy w dniu(...) r.

Dnia 3.06.2015 r. skarżący złożył wniosek o emeryturę, wnosząc o przyjęcie, na podstawie przedłożonych dokumentów, najkorzystniejszego wariantu ustalenia podstawy wymiaru świadczenia (wniosek, t. IV k. 1-2 a.e.).

ZUS potwierdził okres ubezpieczenia wnioskodawcy oraz kwoty podstaw wymiaru jego składek za okres po wystawieniu poprzedniego potwierdzenia, dokonał waloryzacji kapitału początkowego Z. K. (t. IV, k. 10 a.e.), a także zsumował kwoty dotychczas pobranego przez niego świadczenia (t. IV, k. 9 a.e.).

W takim stanie sprawy została wydana zaskarżona decyzja.

Równocześnie decyzją z 24 czerwca 2015 r. dokonał przeliczenia emerytury zgodnie z art. 53, 26 i 183 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (k. 12 t. IV a.e.). Wnioskodawca nie kwestionował ustaleń faktycznych organu rentowego, dotyczących jego stażu emerytalnego, kwot składek zewidencjonowanych na jego koncie, czy też wysokości kapitału początkowego.

Przedmiotem zarzutów sformułowanych w odwołaniu i okolicznością sporną

w niniejszej sprawie był natomiast sposób zastosowania przez organ rentowy przepisów emerytalnych, a konkretnie normy nakazującej pomniejszenie podstawy przedmiotowego świadczenia o kwoty emerytur dotychczas wypłaconych ubezpieczonemu.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ust. l i l b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227

ze zm.) mężczyźnie urodzonemu do dnia 31.12.1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku co najmniej 65 lat.

Z. K. osiągnął wiek emerytalny w dniu(...) r. , przez co

spełnił jedyną przesłankę do nabycia przedmiotowego świadczenia.

Wysokość świadczenia o jakim mowa, ustala się na podstawie art. 25 powołanej ustawy.

W myśl ust. l tego artykułu podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego.

Z kolei ust. lb powołanego artykułu nakazuje tak otrzymaną podstawę pomniejszyć o sumę kwot emerytur pobranych na podstawie przepisów art. 26b, 46, 50, 50a, 50e, 184 ustawy emerytalnej lub art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, z późn. zm.) w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Ostatnio wskazany przepis został dodany do ustawy emerytalnej z dniem 01.01.2013 r., na mocy ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r., poz. 637 - dalej - „ustawa nowelizująca").

Do dnia złożenia przedmiotowego wniosku o emeryturę wnioskodawca pobierał emeryturę na podstawie art. 184 ustawy emerytalnej - jako osoba urodzonemu po dniu 31.12.1948 r., której świadczenie emerytalne przyznano przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego.

Kwoty ostatnio wskazanego świadczenia, pobrane przez ubezpieczonego podlegały odjęciu od postawy emerytury ustalonej mu w zaskarżonej decyzji.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że będące przedmiotem sporu prawo, z którego korzysta ubezpieczony nie doznało uszczerbku. W zaskarżonej decyzji nie podjęto wypłaty nowo ustalonej emerytury, albowiem jej wysokość jest niższa od kwoty świadczenia, jakie skarżący pobierał dotychczas. Wobec tego emerytura Z. K. jest wypłacana w dotychczasowej wysokości.

Jakkolwiek więc emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym traktuje się jako kontynuację, tj. jedno świadczenie z emeryturą wcześniejszą, to w przedmiotowej sprawie obydwa świadczenia zostały potraktowane odrębnie, ale uznane za pozostające w zbiegu.

Wobec powyższego zastosowano przepis art. 95 ust. l ustawy emerytalnej, zgodnie z którym w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w ustawie wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez zainteresowanego.

W niniejszej sprawie zarzuty skarżącego przedstawione w odwołaniu nie znalazły potwierdzenia w ocenie sądu, nie było więc podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i odwołanie podlegało oddaleniu.

Mając powyższe na względzie, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § l k.p.c., orzeczono, jak w wyroku.