Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie w XI Wydziale Karnym-Odwoławczym

w składzie: Przewodniczący: SSO Arkadiusz Śmiech – spr.

Sędziowie: SO Elżbieta Kowalska

SO Ewa Bogusz - Patyra

Protokolant: Katarzyna Zabielska

przy udziale Prokuratora Krzysztofa Rubika

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2013 roku

sprawy G. M.

oskarżonej z art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych oraz rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. Nr 208 poz. 1539) w zb. z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tj. Dz. U. z 2002 r. nr 147, poz. 1231 z późn. zm.) w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk;

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej

z dnia 29 stycznia 2013 r. sygn. akt VII K 1623/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1)  na podstawie art. 44 ust. 1 cytowanej ustawy o wyrobie napojów spirytusowych wymierza oskarżonej karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

2)  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie kary pozbawienia wolności tytułem próby na okres dwóch lat;

3)  za podstawę prawną orzeczonej grzywny przyjmuje art. 33 § 2 k.k.;

4)  przyjmuje, iż zwolnienie od opłaty dotyczy obu instancji;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalania oskarżoną od wydatków postępowania odwoławczego, którymi obciąża Skarb Państwa.

XI Ka 365/ 13

UZASADNIENIE

G. M. oskarżona została o to, że w okresie od 1 do 16 października 2012 roku w C., pow. (...), woj. (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w krótkich odstępach czasu, w ten sam sposób, przy wykorzystaniu tej samej sposobności w miejscu swojego zamieszkania bez wymaganego wpisu do rejestru wyrabiała napoje spirytusowe w postaci rozrobionego spirytusu w ilości nie mniejszej niż 1,25 litra o stężeniu 30%, a następnie bez wymaganego zezwolenia sprzedała taki alkohol M. M. w ilości 0,75 litra za kwotę 9 złotych;

tj. o przestępstwo z art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych oraz rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. Nr 208 poz. 1539) w zb. z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. nr 147, poz. 1231 z późn. zm.) w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k.;

Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej wyrokiem z dnia 29 stycznia 2013 r. oskarżoną G. M. uznał za winną dokonania zarzuconego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych oraz rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. Nr 208 poz. 1539) i art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. nr 147, poz. 1231 z późn. zm.) w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 44 ust. 1 ustawy o wyrobie napojów spirytusowych oraz rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał ją na karę grzywny w wymiarze 30 (trzydzieści) stawek dziennych, ustalając na podstawie art. 33 § 3 k.k. wartość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych; na podstawie art. 45 ustawy o wyrobie napojów spirytusowych oraz rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych orzekł przepadek przedmiotów wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/137/12 pod poz. 1-3 (k.27), przechowywanych w magazynie Komisariatu Policji w T.; zwolnił oskarżoną od kosztów sądowych zaś wydatkami obciążył Skarb Państwa.

Od wyroku tego apelację złożył prokurator. Zaskarżając rozstrzygnięcie w całości na niekorzyść oskarżonej zarzucił wyrokowi obrazę przepisów prawa karnego procesowego a mianowicie art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k., mającą wpływ na treść orzeczenia a mianowicie wydaniu wyroku w sposób niezgodny z warunkami uzgodnionymi pomiędzy oskarżoną a prokuratorem, poprzez nie orzeczenie, uzgodnionej z oskarżoną, obok kary grzywny i środka karnego przepadku rzeczy, także kary 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby dwóch lat.

Podnosząc powyższy zarzut wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie wobec oskarżonej na podstawie art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 roku o wyrobie napojów spirytusowych oraz rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. Nr 208 poz. 1539) w zw. z art. 11 § 3 k.k. także kary 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat; zmianę podstawy prawnej wymierzonej kary grzywny obok kary pozbawienia wolności z art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 roku o wyrobie napojów spirytusowych oraz rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. Nr 208 poz. 1539) na art. 33 § 2 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i § 3 k.k.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje;

Apelacja jest zasadna i stąd zasługuje na uwzględnienie. Podniesione w środku odwoławczym uchybienie jakiego dopuścił się Sąd pierwszej instancji jest oczywiste, dlatego uwzględnienie apelacji nie wymaga szerszej argumentacji.

Wydając wyrok na posiedzeniu, w trybie art. 335 k.p.k., sąd może uwzględnić wniosek w całości, albo jeśli uzna, że nie zachodzą podstawy do jego uwzględnienia, skierować sprawę na rozprawę. Dopuszczalna jest również modyfikacja wniosku prokuratora ale tylko i wyłącznie za zgodą stron obecnych na posiedzeniu. Orzekając w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy, bez modyfikacji stanowiska stron, które nie były obecne na posiedzeniu (vide protokół posiedzenia k. 42 akt) orzekł inną karę niż uzgodniona między stronami

Sąd pierwszej instancji na posiedzeniu w przedmiocie wniosku prokuratora o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, bez uprzedniej modyfikacji stanowiska stron, orzekając karę lub środek karny inne od proponowanych przez oskarżyciela rażąco narusza art. 335 § 1 k.p.k. i art. 343 § 7 k.p.k. (por. wyrok SN z dnia 25 marca 2009 r. sygn. akt III KK 33/09 LEX nr 491165).

Jak czytamy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy przez przeoczenie przy redagowaniu wyroku nie zawarł wszystkich kar wnioskowanych przez oskarżyciela, na które to wyraziła zgodę oskarżona (vide k. 54 akt). Oznacza to, że intencją Sądu pierwszej instancji było uwzględnienie wniosku prokuratora w całości, bez jakichkolwiek jego modyfikacji. Stąd zmiana zaskarżonego wyroku zgodnie z wnioskiem skarżącego.

Mając na uwadze zaprezentowaną motywację, nie dostrzegając uchybień wymienionych w art. 439 i art. 440 k.p.k., które należałoby uwzględnić z urzędu, Sąd odwoławczy na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

Rozstrzygnięcie o wydatkach za postępowanie odwoławcze na zasadzie słuszności oparto na art. 624 § 1 in fine k.p.k.