Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 04 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Lubinie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Marek Tęcza

Protokolant sekr. sądowy Justyna Łazińska

po rozpoznaniu na rozprawie 04 listopada 2015 roku w L.

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. R. kwotę 2.800, zł (dwa tysiące osiemset złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od 20 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty,

II.  powództwo w pozostałym zakresie oddala,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 175,18 zł (sto siedemdziesiąt pięć złotych i osiemnaście groszy) tytułem stosunkowego rozdzielenia kosztów.

sygn. akt: I C 1253/15

UZASADNIENIE

Powód M. R. wystąpił z powództwem przeciwko (...) S.A. w W. domagając się zasądzenia kwoty 2.000, zł tytułem odszkodowania za utracone zdrowie oraz 2.000, zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami liczonymi od 29 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty. Wniósł również o zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu swojego żądania wskazał, że 28 listopada 2013 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego doznał obrażenia w postaci skręcenia kręgosłupa szyjnego. Od strony pozwanej z tego tytułu otrzymał kwotę 1.000, zł zadośćuczynienia oraz 13,85 zł tytułem utraconych zarobków. Powód nie zgadzając się z tak niską kwotą wniósł odwołanie, które pozostało jednak bezskuteczne. Jego daniem wysokość przyznanego zadośćuczynienia jest nieadekwatna do rozmiaru krzywd przez niego doznanych, podniósł ponadto, że jest inwalidą i odczuwanie przez niego skutków wypadku jest większe niż osoby w pełni sprawnej.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, a ponadto zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu przyznała, że łączyła ją ze sprawcą zdarzenia obowiązkowa umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, że przyjęła zgłoszenie szkody, przeprowadziła postępowanie likwidacyjne i wypłaciła powodowi kwoty wskazane w pozwie. W ocenie strony pozwanej przyznana kwota wypełniła ciążący na niej obowiązek odszkodowawczy względem powoda, który nie przebywał w szpitalu, nie była konieczna jego rehabilitacja, ani pomoc osoby drugiej, wobec tego dalsze jego roszczenia są bezpodstawne. Ponadto strona pozwana wskazała, że powód nie wyjaśnił wystarczająco o jaki rodzaj odszkodowania za utracone zdrowie wnosi, bowiem nie przedłożył dokumentacji na uzasadnienie swojego roszczenia.

W piśmie procesowym z 24 sierpnia 2015 roku powód oświadczył, że wnosi o zasądzenie kwoty 5.000, zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami od dnia 20 kwietnia 2014 roku oraz kosztów postępowania według nom przypisanych w tym zastępstwa radcy prawnego w wysokości 617, zł. Uzasadniając zmianę żądania wskazał, że omyłkowo podał termin od którego nalicza odsetki jako 29 grudnia 2013 roku, podczas gdy prawidłowy termin to 20 kwietnia 2014 roku. Ponadto oświadczył, że domaga się zasądzenia kwoty 5.000, zł bowiem od takiego żądania uiścił opłatę sądową w wysokości 250, zł.

Na rozprawie pełnomocnik powoda podtrzymał żądanie odnośnie kwoty 5.000, zł a ponadto został zobowiązany do uiszczenia w terminie 7 dni zaliczki na koszty opinii biegłego pod rygorem pominięcia tego wniosku dowodowego. W odpowiedzi na rozszerzenie powództwa strona pozwana wniosła ponownie o oddalenie powództwa w całości i podniosła, że przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia wzięła pod uwagę wszystkie niezbędne okoliczności, jest ono adekwatne do cierpień powoda, a ponadto przedstawia ekonomicznie odczuwalną wartość.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 listopada 2013 roku M. R. jadąc swoim samochodem S. (...) uległ wypadkowi, którego sprawcą był kierujący innym pojazdem, posiadający ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. w W..

dowód: okoliczności bezsporne.

W tym samym dniu M. R. udzielono pomocy na doraźnej izbie przyjęć (...) sp. z o.o. w L., gdzie stwierdzono u niego skręcenia kręgosłupa szyjnego i zalecono mu kontrolę u lekarza ortopedy oraz noszenie kołnierza ortopedycznego. Po wizycie u ortopedy oraz u lekarza pierwszego kontaktu u M. R. stwierdzono, w związku ze skręceniem kręgosłupa szyjnego, niezdolność do pracy do 13 stycznia 2014 roku.

dowód: karta informacyjna nr (...) z 28 listopada 2013 roku k. 5, historia zdrowia i choroby powoda k. 6-12, przesłuchanie powoda e-protokół z 04 listopada 2015 roku 00:01:46 – 00:08:24 k. 51-52.

W dniu 19 marca 2014 roku M. R. zgłosił szkodę (...) S.A. w W., który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, na podstawie decyzji z 21 maja 2014 roku wypłacił mu kwotę 1.000, zł tytułem zadośćuczynienia.

dowód: decyzja z 21 maja 2014 roku – w aktach szkody nr (...), przesłuchanie powoda e-protokół z 04 listopada 2015 roku 00:01:46 – 00:08:24 k. 51-52.

W dniu 05 września 2014 roku (...) do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P. uznał M. R. za osobę o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z powodu upośledzenia narządu ruchu, z tym że ustalono, że niepełnosprawność istnieje od 19 marca 2010 roku, a orzeczenie wydano na stałe.

dowód: postanowienie z 05 września 2014 roku k. 15.

Decyzją z 22 września 2014 roku (...) S.A. w W. przyznał M. R. dodatkową kwotę 13,85 zł tytułem odszkodowania za utracone zarobki.

dowód decyzja z 22 września 2014 roku k. 14, przesłuchanie powoda e-protokół z 04 listopada 2015 roku 00:01:46 – 00:08:24 k. 51-52.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jako uzasadnione co do zasady należało uwzględnić, oddalając je ponad kwotę 2.800, zł.

Na podstawie art. 34 ust 1 i 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz.U. z 2013 roku, poz. 392 ze zmianami) z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną szkodę, której następstwem jest między innymi uszkodzenie ciała, czy rozstrój zdrowia, zaś odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. W związku z tym odpowiedzialność strony pozwanej wynika z art. 822 § 4 kc, zgodnie z którym uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Natomiast zgodnie z art. 445 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma na celu złagodzić zarówno cierpienia fizyczne (ból, długotrwałość leczenia i inne dolegliwości) jak i psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z doznanymi cierpieniami fizycznymi pokrzywdzonego, ma zatem charakter kompensacyjny, a jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwaną wartość, z drugiej jednak strony nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy, lecz utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i stopie życiowej społeczeństwa (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 04 lutego 2008 roku w sprawie III KK 349/07, w wyroku z 11 kwietnia 2006 roku, w sprawie I CSK 159/05, w wyroku z 03 czerwca 2011 roku, w sprawie III CSK 279/10 oraz w wyroku z 28 września 2001 roku, w sprawie III CKN 427/00).

Ustalając stan faktyczny Sąd miał na uwadze, że okoliczności dotyczące zdarzenia powodującego szkodę, odpowiedzialności strony pozwanej, przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego i jego wyników były bezsporne. Należy wskazać, że oświadczenia stron w tym zakresie były zgodne, dlatego mogły stanowić podstawę ustaleń stanu faktycznego, bowiem stosownie do art. 229 kpc nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości, co do swej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Spornym był zakres skutków wypadku dla powoda oraz wysokość należnego mu w związku z tym zadośćuczynienia.

Odnośnie skutków wypadku, czyli urazów doznanych przez powoda i rodzaju dolegliwości Sąd dokonał ustaleń w oparciu o przedłożoną dokumentację medyczną i przesłuchanie powoda, które należało uznać za wiarygodne, spójne i w pełni skorelowane z pozostałymi dowodami. Sąd nie miał możliwości dokonania ustaleń czy powód doznał trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, bowiem wymaga to wiadomości specjalnych. Co prawda w pozwie oraz piśmie procesowym z 24 sierpnia 2015 roku został zgłoszony wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu ortopedii, to jednak mimo zobowiązania na rozprawie 26 sierpnia 2015 roku profesjonalnego pełnomocnika powoda do uiszczenia zaliczki na koszty opinii biegłego (w myśl przepisu art. 130 ⁴ kpc) powód nie wykonał zobowiązania i w konsekwencji Sąd postanowił o pominięciu wniosku dowodowego o przeprowadzenie tego dowodu (na podstawie art. 130 ⁴ § 5 kpc). Biorąc jednak pod uwagę przedłożoną dokumentację w postaci karty informacyjnej z 28 listopada 2013 roku i historii choroby z poradni ortopedycznej Sąd ustalił, że powód doznał w wyniku wypadku z 28 listopada 2013 roku skręcenia kręgosłupa szyjnego, co wprost wynika z karty informacyjnej nr (...) z 28 listopada 2013 roku (k. 5), a skutkiem było między innymi zalecenie noszenia kołnierza i ograniczenie bólowe ruchów. Powód opisał związane z tym dolegliwości i ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu, o czym świadczy również fakt, że był niezdolny do pracy do 13 stycznia 2014 roku (informacja w historii choroby k. 11)

Wobec powyższego Sąd uznał, że mimo braku stwierdzenia powstania u powoda trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, to rodzaj i intensywność zgłoszonych dolegliwości oraz długość i intensywność podjętego leczenia (ograniczenia w codziennej aktywności, noszenie kołnierza ortopedycznego, trzy wizyty u lekarza) miały istotny wpływ na jego codzienne funkcjonowanie i wiązały się z wieloma ograniczeniami, wyrzeczeniami i zmianami w codziennym funkcjonowaniu. Spowodowało to między innymi wyłączenie go z codziennego życia zawodowego i ograniczyło jego sprawność, co dla 31-letniego mężczyzny i tak już ograniczonego w związku z niepełnosprawnością narządu ruchu, stanowi znaczną dolegliwość. To wszystko uzasadnia stwierdzenie, że jego życie w okresie bezpośrednio po zdarzeniu uległo znacznej zmianie. Wobec powyższego Sąd uznał, że kwota 1.000, zł tytułem zadośćuczynienia wypłacona powodowi na etapie postępowania likwidacyjnego nie wyczerpuje jego roszczeń i jest nieadekwatna do stopnia doznanej przez niego krzywdy. Wysokość tego zadośćuczynienia należy porównać chociażby do kwoty przeciętnego wynagrodzenia, które według danych Głównego Urzędu Statystycznego w III kwartale 2015 roku wyniosło 3.895,33 zł (Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 10 listopada 2015 roku w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w trzecim kwartale 2015 roku M.P. z 2015 roku, poz. 1086). W ocenie sądu kwotą adekwatną do wysokości krzywdy doznanej przez powoda, przedstawiającą odczuwalną wartość ekonomiczną i utrzymaną w granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 04 lutego 2008 roku w sprawie III KK 349/07) będzie zadośćuczynienie w łącznej kwocie 3.800 zł, odpowiadające w przybliżeniu miesięcznemu przeciętnemu wynagrodzeniu, bo przez niewiele dłuższy okres czasu powód był niezdolny do pracy. Ponieważ strona pozwana w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego wypłaciła M. R. kwotę 1.000, zł tytułem zadośćuczynienia, żądanie powoda należało uznać za uzasadnione co do 2.800, zł i oddalić co do pozostałego żądania.

Odsetki ustawowe zostały zasądzone, na podstawie art. 481 § 1 i § 2 kc. Z odpowiedzi na pozew wynika, że powód zgłosił szkodę 19 marca 2014 roku, a powód wskazał na początek terminu naliczania odsetek jako 20 kwietnia 2014 roku, czyli po 30 dniu od zgłoszenia szkody. Wobec powyższego, w oparciu o przepisy art. 817 kc i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, należało stwierdzić, że od 20 kwietnia 2014 roku strona pozwana pozostaje w zwłoce ze spełnieniem świadczenia i od tego dnia zasądzono należne odsetki.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc, stanowiącego o zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu i art. 100 kpc dokonując ich stosunkowego rozdzielenia. Koszty postępowania zamknęły się w kwocie 1.467, zł na którą złożyły się wynagrodzenia pełnomocników stron po 600, zł opłaty skarbowej od złożenia pełnomocnictwa przez stronę pozwaną w kwocie 17, zł (powód nie wykazał poniesienia tej opłaty) oraz opłata sądowa od pozwu w wysokości 250, zł. Powództwo zostało uwzględnione w 56 % (zasądzono kwotę 2.800 zł z żądanych 5.000, zł), w związku z tym powód winien uzyskać zwrot kwoty 175,18 zł tytułem stosunkowego rozdzielenia kosztów postępowania.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.