Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie ujawnionych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 kwietnia 2015 roku około godziny 7.40 M. N. wyjechał samochodem maki V. o numerach rejestracyjnych: (...) z D. (gdzie studiuje i pracuje) do rodzinnego miasta Ł.. Pod wieczór, po drodze zajechał do W. celem zrobienia przerwy w podróży i spotkania się z koleżanką. Poszedł z nią do pubu i tam pił piwo. Po około dwóch godzinach, zdecydował się jechać dalej. Rozstając się z koleżanką (z którą nie udała mu się rozmowa), wziął jeszcze od niej łyk piwa.

W nocy, już 1 maja 2015 roku o godzinie 1.35 M. N. jechał ulicą (...) w W.. Gdy wyprzedzał policyjny radiowóz, uwagę siedzących w nim funkcjonariuszy sierż. szt. J. W. i st. post. A. C., wzbudził jego ospały wygląd. Stąd na ul. (...) zatrzymali oni w/w kierującego do kontroli drogowej. Wówczas wyczuli od niego woń alkoholu.

Po poddaniu kierującego badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przy użyciu urządzenia A. (...) pierwsze badanie wykonane o godzinie 01:41 wykazało 0,49 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Podczas drugiego badania, które miało miejsce o godzinie 02:00 wydychane przez oskarżonego powietrze zawierało 0,48 mg/l alkoholu.

Po stwierdzeniu przez funkcjonariuszy, że M. N. znajduje się w stanie nietrzeźwości został on zatrzymany i przewieziony do Komendy Rejonowej Policji (...). Poddano go tam ponownemu badaniu stanu trzeźwości, przy użyciu urządzenia Alcometr (...), które wykazało wynik, w pierwszym badaniu dokonanym o godzinie 02:11 - 0,45 mg/l, a w drugim badaniu o godzinie 02:16 - 0, 44 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Funkcjonariusze zatrzymali M. N. prawo jazdy kat (...) nr (...) wydane przez Prezydenta Miasta Ł., a jego pojazd przekazali pod opiekę znajomemu P. K..

Stan faktyczny opisany powyżej Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego M. N. (k.19, k. 50-51), zeznań świadka J. W. (k.10v-11), notatki urzędowej (k.1), protokołów z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniami elektrycznym wraz ze świadectwem wzorcowania (k. 2 - 4v), protokołu zatrzymania M. N. (k.6, 6v) i oświadczenia P. K. (k. 9).

Oskarżony M. N. , przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego w dniu 01 maja 2015 roku (k.19) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz wyjaśnił, że od godziny 07:40 dnia 30 kwietnia 2015r. jechał z D. do domu. Przerwę w podróży zrobił w W., w której spotkał się z koleżanką i wypił jedno piwo 0,5 litra. Po około 2 godzinach postanowił jechać dalej, na chwilę przed odjazdem wypił jeszcze łyk piwa od koleżanki. Ruszył, a po 7 minutach został zatrzymany do kontroli drogowej. Dodał, że przez całą drogę niewiele jadł i jego organizm był zmęczony.

Na rozprawie głównej w dniu 6 sierpnia 2015 roku oskarżony M. N. (k.50-51) ponownie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Potwierdził zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym. Wyraził skruchę i wyjaśnił, iż jechał 16 godzin samochodem z D. i nie za dobrze się odżywiał. Alkohol pił 1,5 godziny przed wejściem do samochodu w postaci jednego piwa, a 15 minut przed odjazdem wypił jeden łyk piwa od koleżanki. Dodał, że nie zna W. i że nie do końca udała mu się rozmowa z koleżanką. Stąd zdenerwował się. Jego samochód stał przy Rondzie (...), gdy on sam był w pubie, gdzie wypił piwo. Na ulicy (...) został skontrolowany przez Policję dlatego, że jego samochód przypominał policjantom skradzione auto. W stanie nietrzeźwości jechał o godzinie 1:30, gdy było zerowe natężenie ruchu. Podkreślił, że prawo jazdy jest mu niezbędne do pracy i ukończenia studiów w D..

Sąd zważył, co następuje.

W świetle okoliczności sprawy i zebranych dowodów bezspornym było, że dnia 1 maja 2015 r. o godzinie 1.35 oskarżony prowadził pojazd ulicą (...) w W.. Tam został zatrzymany przez patrol policji, tj. sierż. szt. J. W. i st. post. A. C., do kontroli w wyniku, której stwierdzono u niego zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu według pierwszego badania (z godz. 01.41) 0.49 mg/l, i drugiego (z godz. 2.00): 0,48 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym. Kolejne badania przeprowadzone na Komendzie Rejonowej Policji (...) wykazały: pierwszy wynik (z godz. 2.11) 0,45 mg/l, a drugi wynik (z godz. 2.16) 0,44 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Walor wiarygodności należało przyznać tu wyjaśnieniom samego oskarżonego M. N., który w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem (k. 19, 50, 51) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Stanowisko oskarżonego znajduje potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, który ściśle oddaje przebieg zajścia od momentu zatrzymania oskarżonego prowadzącego auto przez patrol policji.

Znamienne w tej mierze są zeznania świadka J. W. (funkcjonariusza, który zatrzymał pojazd oskarżonego do kontroli drogowej na k. 10v-11) i potwierdzająca te zeznania notatka urzędowa (k.1), z których jasno wynikają data, godzina oraz miejsce zdarzenia, jak również podjęte wobec oskarżonego czynności takie jak: przeprowadzenie badania A. (...), zatrzymanie mu prawa jazdy i przekazanie jego samochodu pod opiekę P. K.

Innymi bezspornymi dowodami są protokóły użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego (k. 2, 2v, 4, 4v), które potwierdziły stan nietrzeźwości oskarżonego w czterech badaniach.

Opisane powyżej dowody pozostają w ścisłej korelacji, wykluczając tym samym wszelkie wątpliwości w sprawie. Wina oskarżonego i okoliczności popełnienia zarzucanego mu występku nie mogą, więc budzić żadnych wątpliwości.

Oskarżony M. N. swoim zachowaniem wypełnił znamiona strony przedmiotowej i podmiotowej przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Prowadził on pojazd marki V. w ruchu lądowym (ul (...) w W.), który jest niewątpliwie pojazdem mechanicznym, bowiem jest napędzany silnikiem. Stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu przekraczało u oskarżonego prawie dwukrotnie 0,25 mg/dm3, dlatego zgodnie z art. 115 § 16 k.k. znajdował się on w stanie nietrzeźwości.

Oskarżony mając świadomość swego stanu nietrzeźwości zdecydował się z rozmysłem na prowadzenie auta, tym samym zrealizował bezpośredni zamiar popełnienia występku z art. 178a § 1 kk. Jak stwierdził nie do końca udała mu się rozmowa z koleżanką, zdenerwował się i chciał jak najszybciej znaleźć się w domu. Stąd przyjął, że naruszy prawo i szybko wróci do domu autem. Jego winy nie umniejszają wspomniane przez niego okoliczności: zdenerwowanie, jazda nocą, gdy na drogach jest mniejsze natężenie ruchu, czy zatrzymanie jego auta do kontroli przez funkcjonariuszy z innej przyczyny, niż jazda z nadmierną prędkością.

Oskarżony zbyt pochopnie podjął decyzję o kontynuacji jazdy autem, czyniąc to tylko po to aby jak najszybciej znaleźć się w domu. Nie wystąpiły w jego sytuacji zatem żadne szczególne, wyjątkowe powody, które usprawiedliwiłby takie jego zachowanie. Wybrał on najprostsze rozwiązane, a tym samym najbardziej niebezpieczne. Nie wykazał się rozsądkiem i inicjatywą w przestrzeganiu porządku prawnego. Zignorował powszechnie znaną okoliczność, wskazującą na to, że zmęczenie długą jadą i spożyty alkoholu znacznie osłabiają koncentrację kierowcy na drodze i znacznie spowalnia reakcje psychomotoryczne.

Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Możliwe było, więc postawienie mu zarzutu niezgodnego z prawem zachowania. Dlatego jego czyn był zawiniony i stanowił przestępstwo.

Wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności była adekwatna do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Uwzględniła cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, jak również potrzebę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Okolicznością obciążającą był tu znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, godzącego w dobra prawne takie jak, bezpieczeństwo w ruchu drogowym oraz życie i zdrowie innych uczestników ruchu.

Nagannie o oskarżonym świadczył fakt, że prowadził on pojazd w stanie zmęczenia i nietrzeźwości (I. 0,49 mg/l, II. 0,48 mg/l), który wzbudził w nim senność i osłabił jego zdolności postrzegania i koncentracji, przez co stworzył on potencjalne, znaczne zagrożenie na drodze.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął wcześniejszy brak karalności oskarżonego (k. 48), incydentalny charakter jego przestępczego zachowania oraz jego krytyczny stosunek do własnego zachowania. Poza tym oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia. Studiuje w Dani i pracuje.

Z uwagi na wejście w życie w dniu 1 lipca 2015r. ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20 marca 2015r.) i wytyczne w tej mierze art. 4 § 1 k.k. orzeczono o karze według stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 lipca 2015 roku, gdyż był on względniejszy dla oskarżonego.

Sąd wymierzył oskarżonemu M. N. karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Mając na uwadze wytyczne z art. 53 k.k., w tym okoliczność, iż w/w kara powinna spełniać cele wychowawcze i zapobiegawcze w stosunku do oskarżonego.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1.07.2015r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Sąd zawiesił warunkowo wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby dwóch lat z uwagi na uzasadnione przypuszczenie, że oskarżony pomimo niewykonywania kary będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni w przyszłości przestępstwa. Na takie przekonanie Sądu wskazują postawa oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Oskarżony posiada krytyczny stosunek do popełnionego występku, wcześniej nie wchodził w konflikt z prawem, łączy naukę z pracą, co winno dawać gwarancję jego większego respektu do norm i porządku prawnego. Kara pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na dwuletni okres próby powinna oddziaływać mobilizująco na oskarżonego i przyczynić się do umacniania w nim prawidłowych postaw.

Z uwagi na to, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji i w czasie popełnienia tego czynu znajdował się w stanie nietrzeźwości, Sąd stosując przepis art. 42 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 18.05.2015r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Przy ustalaniu wymiaru tego środka karnego Sąd miał na uwadze to, by represja z nim związana spełniła w stosunku do oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze – w takim stopniu, aby oskarżony potraktował skazanie w przedmiotowej sprawie jako przyszłościową edukację i aby wyrobił w sobie barierę przed prowadzeniem pojazdu po spożyciu alkoholu.

Oskarżony dowiódł, że jest kierowcą mało przezornym i mało odpowiedzialnym. Z uwagi na swoje emocje (stan zdenerwowania), lekkomyślnie i świadomie po spożyciu alkoholu, wsiadł do samochodu i odjechał, nie zastanawiając się głębiej nad konsekwencjami swojego zachowania. Stąd niezbędne jest jego okresowe, dwuletnie wykluczenie spośród użytkowników dróg.

W realiach niniejszej sprawy wystarczającym będzie dwuletni okres zastosowania tego środka karnego w szczególności biorąc pod uwagę, iż jest to pierwsze skazanie oskarżonego za przestępstwo tego rodzaju oraz zważywszy na fakt, że oskarżony wykazał skruchę.

Warto dodać, iż na mocy art. 42 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 18.05.2015r. w zw. z art. 4 § 1 k.k., orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w niższym wymiarze, niż obowiązujący na gruncie znowelizowanych przepisów, zgodnie z którymi zakaz ten orzeka się na okres nie krótszy niż 3 lata. W ten sposób ustawodawca wykazał potrzebę surowszego traktowana często spotykanych na polskich drogach nietrzeźwych kierowców, bagatelizujących zagrożenie jakie w ten sposób stwarzają.

Na mocy art. 63 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1.07.2015r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zaliczono na poczet orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 1 maja 2015 r. do dnia wydania wyroku w sprawie w dniu 6 sierpnia 2015r.

Na podstawie art. 49 § 2 k.k. w brzmieniu obwiązującym przed 18.05. 2015 roku w zw. z art. 4 § 1 k.k., Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 1.200 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W/w kwota jest adekwatna do możliwości płatniczych oskarżonego, a także spełnia ona swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec niego.

W zakresie kosztów postępowania Sąd, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., mając na uwadze sytuację osobistą i majątkową oskarżonego, zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych, przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa. Miał przy tym na uwadze nieduże dochody oskarżonego z pracy dorywczej (około 1000 zł miesięcznie) i fakt jego wydatków na życie i naukę w obcym państwie. Poza tym obciążeniem dla oskarżonego będzie konieczność uiszczenia w/w świadczenia pieniężnego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji.