Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Grzempa

Protokolant: Kamila Skorupska

po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2016 r. w Słupsku

sprawy z powództwa Zarządu Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w S.

przeciwko K. Ł. (1)

o zapłatę

1. oddala powództwo,

2. zasądza od pozwanego Zarządu Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w S. na rzecz powoda K. Ł. (1) kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu

Sygn. akt 232/15

UZASADNIENIE

Powód Zarząd Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w S. , wystąpił z pozwem przeciwko pozwanemu K. Ł. (1) o zapłatę kwoty 6 500 zł oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu podniesiono, iż pozwany był zatrudniony u powoda na podstawie umowy o pracę. Do jego obowiązków należało zarybianie wód oraz sprzedaż ryb. W dniach 21.07.2012 r., 23.07.2012 r. i 27.07.2012 r. pozwany dokonał sprzedaży pstrąga tęczowego swojemu ojcu – łącznie trzy tony. W dniu 23.08.2012 r. wpłacił za 2 800 kg, natomiast nie wpłacił 2 100 zł za brakujące 200 kg. W dniu 01.06.2013 r. pozwany pobrał 400 kg ryb na kwotę 4 400 zł i nie wykazał nigdzie tej sprzedaży.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, Sąd Rejonowy w Słupsku wydanym w dniu 1 września 2015 r. w nakazał pozwanemu, aby zapłacił powodowi kwotę 6 500 zł w terminie dwóch tygodni albo wniósł w tymże terminie sprzeciw.

Pozwany K. Ł. (1) zaskarżył powyższy nakaz zapłaty w całości, wnosząc w terminie sprzeciw. Zdaniem pozwanego, powód nie wykazał aby pozwany uczestniczył w sprzedaży czy wydaniu ryb należących do powoda, nie wykazał aby stwierdzono braki w masie ryb, narybku, itp. Nadto do dał, że na żadnym z dokumentów nie widnieje nazwisko pozwanego ani jego podpis. Pozwany podniósł zarzut przedawnienia z art. 554 k.c.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. Ł. (1) był zatrudniony w Zarządzie Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w S. na podstawie umowy o pracę od dnia 24.06.2011 r. do 17.02.2015 r., na stanowisku ichtiologa - Kierownika OZ D..

Do jego obowiązków należało między innymi: bezpośrednie planowanie, rozpoznanie i analiza potrzeb Ośrodka (...), współpraca z dyrektorem biura, podejmowanie bieżących decyzji, organizacja zakupu potrzebnego materiału zarybieniowego od innych producentów, właściwa gospodarka i zabezpieczenie majątku przekazanego do dyspozycji.

dowód: świadectwo pracy (k. 43), aneks do umowy o pracę (k. 10), zakres czynności pracownika (k. 41)

W Ośrodku (...) w D. w tym samym czasie był zatrudniony A. M., na stanowisku brygadzisty. Do jego obowiązków należało między innymi pilnowanie ośrodka, sprzedaż ryb, wystawianie druków WZ (trzy o tym samym numerze) przy wydaniu ryb. Jedną WZ otrzymywał kupujący, dwie WZ A. M. przekazywał do biura. Na podstawie wystawionej WZ kupujący dokonywał płatności w kasie biura. W dokumencie WZ A. M. wpisywał dane kupującego, ilość wydanych ryb. W 2013 r. dokonywał zapisków w prywatnym kalendarzu dotyczących transakcji. Notatki były sporządzane na własne potrzeby, nie były prowadzone rzetelnie. Wpisywał w nich ilość ryb, nr WZ a także nazwisko kupującego, bądź kierowcy. A. M. nie przywiązywał dużej wagi do tych zapisków.

dowód: zeznania świadka A. M. (k. 52-54)

W dniach 21.07.2012 r., 23.07.2012 r. i 27.07.2012 r. A. M. wydał łącznie 3 tony pstrąga J. Ł. (1) i K. Ł. (2), ojcu i bratu K. Ł. (1). A. M. – brygadzista, wystawił trzy WZ. Za dokonany zakup zapłacił w ich imieniu K. Ł. (1). Zapłaty dokonał w kasie. Uiścił zapłatę za 2 800 kg ryb. Kasa wystawiła druk KP na kwotę 29 400 zł.

bezsporne oraz dowód: zeznania świadka E. L. (k. 52), zeznania świadka M. S. (k. 50-51v), dokumenty WZ i kp (k. 13-15)

Nadzór nad działalnością OZ w D. należał do obowiązków Dyrektora biura A. D..

dowód: zeznania świadka A. D. (k. 49-50)

W 2013 r. wydano WZ o nr 274. W kalendarzu A. M. zapisał pod tym nr WZ nazwisko Ł. oraz ilość 400 kg. Nie ustalono komu wydano ryby na tę WZ, czy wydano ryby. K. Ł. (1) w późniejszym czasie przekazał M. S. – księgowej dwa czyste druki WZ o nr 274. Podczas rozmowy M. S. i A. M. padało nazwisko S. jako osoba, która pobrała ryby. Na skutek przeprowadzonej inwentaryzacji nie ustalono, że brakuje kwoty równowartości 400 kg ryb.

dowód: zeznania świadka M. S. (k. 50-51v), zeznania świadka A. M. (k. 52-54), zeznania świadka A. D. (k. 49-50).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie było zasadne i jako takie nie podlegało uwzględnieniu.

W niniejszej sprawie powód dochodził kwoty 6 500 zł od pozwanego, który był jego pracownikiem.

Odpowiedzialność materialna pracowników została uregulowana w dziale piątym kodeksu pracy.

Z pozwu nie wynikało z jakiej podstawy prawnej powód dochodzi roszczenia od pozwanego. W kodeksie pracy odrębnie uregulowano kwestię odpowiedzialności odszkodowawczej pracownika, w zależności od tego czy szkoda wynikła z powierzenia mienia pracownikowi z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się, bądź na skutek niewykonania obowiązków pracowniczych bez takiego powierzenia.

Z pozwu oraz dokumentów złożonych do sprawy nie wynikało aby pozwany pracownik był odpowiedzialny za mienie powierzone, aby zawierał w tym zakresie umowę z pracodawcą.

Zatem jego odpowiedzialność za ewentualną szkodę powinna być rozpatrywana w oparciu o przepisy art. 114 kp i następne.

W myśl tych przepisów, pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda. Co istotne, to pracodawca jest obowiązany wykazać okoliczności uzasadniające odpowiedzialność pracownika oraz wysokość powstałej szkody.

W niniejszej sprawie powód dochodził zapłaty od pozwanego kwoty 2 100 zł z tytułu sprzedaży ryb w lipcu 2012 r. oraz kwoty 4 400 zł stanowiącej równowartość 400 kg ryb na skutek wystawionej WZ nr 274 w dniu 01.06.2013 r.

Z postepowania dowodowego wynika, że w lipcu 2012 r. A. M., który zajmował się sprzedażą ryb wydał je ojcu i bratu pozwanego – J. Ł. (2) i K. Ł. (3). W ich imieniu zapłaty w kasie dokonał pozwany K. Ł. (1), który nie uiścił całej kwoty. Bezspornym było to, że zapłata nie została dokonana na kwotę 2 100 zł.

Okoliczności te nie pozwalają na przyjęcie, iż przez dokonanie zapłaty powstała odpowiedzialność pozwanego skoro nie był on stroną umowy sprzedaży. Z zeznań świadków jednoznacznie wynikało, iż pracodawca nie traktował pozwanego jako strony umowy. Z ponagleniem zapłaty pracownicy zwracali się telefonicznie bezpośrednio do osób dokonujących transakcji. Na dokumentach WZ nie widnieje nazwisko pozwanego. Zatem osoba, która nabyła określony towar mogłaby być ewentualnie odpowiedzialna za niewykonanie zobowiązania.

Powód nie wykazał aby pozwany ponosił winę za nieuiszczenie brakującej kwoty przez brata czy też ojca.

W zakresie roszczenia zapłaty kwoty 4 400 zł powód nie wykazał żadnego elementu warunkującego powstanie odpowiedzialności odszkodowawczej. Nie wykazał winy pozwanego, związku przyczynowego pomiędzy jego działaniem bądź zaniechaniem, na skutek którego miała powstać szkoda, powód nie wykazał aby powstała jakakolwiek szkoda.

Z zeznań świadka A. M. wynikało, iż zapiski prowadzi w kalendarzu w sposób całkowicie dowolny. Nie potwierdził aby wydał WZ o nr 274 komukolwiek, nie pamiętał aby wydał ilość 400 kg ryb. Nie pamiętał czego dotyczył wspomniany zapis w kalendarzu. M. S., księgowa, nie wskazała aby po przeprowadzonej inwentaryzacji brakowało kwoty stanowiącej równowartość 400 kg ryb. Z żadnego dokumentu nie wynika aby stwierdzono na skutek przeliczenia, iż w OZ D. na koniec 2013 r. brakowało 400 kg ryb.

Powód nie dostarczył żadnego dowodu wskazującego, iż K. Ł. (1) zobowiązany jest do zapłaty 4 400 zł z tego tytułu. Wskazać należy, iż M. S. zeznała, iż w rozmowie z A. M. padło nazwisko S..

Sąd ustalając stan faktyczny oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy dotyczących zatrudnienia pozwanego a także na zeznaniach świadków E. L., A. M., M. S.. Zeznania te zasadniczo były spójne i pozwoliły poczynić ustalenia w sprawie. Zeznania świadka A. D. Sąd uznał za wiarygodne w części korelującej z zeznaniami pozostałych świadków. Sąd nie uznał za wiarygodne tych zeznań w zakresie, w którym twierdził, iż pozwany zakupił ryby i zobowiązany jest do zapłaty za tę sprzedaż. Jego zeznania w tej części nie są konsekwentne. Świadek wskazywał bowiem, że ryby kupował K. Ł. (1), następnie, że jego rodzina. Potwierdził także, że księgowa dzwoniła do brata pozwanego ponaglając o zapłatę.

Powód powoływał się również na notatkę służbową, którą złożył do akt sprawy. Zdaniem Sądu, notatka ta nie wnosi niczego istotnego do sprawy. Nie wynika aby w niej pozwany zobowiązał się do zapłaty, nadto jej nie podpisał.

Zgodnie z art. 6 k.c., obowiązek dowodowy spoczywa na stronie, która z danego faktu wywodzi skutki prawne. Stosownie do art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powód w niniejszym postępowaniu nie wykazał, aby pozwany zobowiązany był do zapłaty na ego rzecz kwoty dochodzonej pozwem.

Pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń w oparciu o art. 554 kc. Wskazać należy, iż zarzut ten jest chybiony albowiem terminy przedawnienia zostały uregulowane odrębnie dla spraw ze stosunku pracy, tj. w art. 291 kp a zarzut taki nie został podniesiony. Sąd zatem nie był uprawniony do badania upływu terminów wskazanych w art. 291 kp.

W związku z powyższym, Sąd oddalił powództwo jako niezasadne, o czym orzeczono w punkcie 1 sentencji wyroku.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd, rozstrzygnął opierając się na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wynikającej z treści art. 98 § 1 k.p.c., zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Wysokość kwoty Sąd ustalił na podstawie § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 4 Rozp. Ministra Spraw. z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (DZ.U. 2002r., Nr 163, poz. 1349).