Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2015 roku

Sąd Rejonowy w Raciborzu Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marzena Korzonek

Protokolant: st. sekr. sądowy Helena Chrubasik

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2015 roku w Raciborzu

na rozprawie

sprawy z powództwa: H. C.

przeciwko: (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda H. C. kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda H. C. kwotę 1.347,40 zł (jeden tysiąc trzysta czterdzieści siedem 40/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1005/14

UZASADNIENIE

Powód H. C. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. (dalej: (...) S.A.) na jego rzecz kwoty 5.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia; nadto wnosząc o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów opłaty od pełnomocnictwa.

Uzasadniając powództwo powód podał, że uczestniczył w wypadku komunikacyjnym, w wyniku którego doznał pęknięcia kręgu th11, urazu kręgosłupa szyjnego, urazu klatki piersiowej. Pomimo upływu ponad 2 lat od wypadku powód H. C. nadal odczuwa dolegliwości bólowe kręgosłupa nasilające się w trakcie wykonywania prac fizycznych, bóle i zawroty głowy, zakłócenia pamięci, zaburzenia koncentracji, problemy ze snem. Nadto odczuwa dyskomfort psychiczny oraz silny lęk przed jazdą samochodem.

Sprawca wypadku objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej w pozwanej spółce. Pozwana uznała swoją odpowiedzialność w sprawie. Decyzją z dnia 24 grudnia 2013 roku pozwana przyznała powodowi kwotę 2000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i kwotę 50 zł tytułem ryczałtu za koszty leczenia.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powoda kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego. Pozwana uznała swoją odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez ubezpieczonego, jednakże w jej ocenie kwota 2.000 zł wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego w pełni rekompensuje poniesioną przez powoda krzywdę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 września 2012 roku miał miejsce wypadek komunikacyjny, w wyniku którego obrażeń ciała doznał H. C.. W chwili zdarzenia pojazd sprawcy posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A.

Okoliczność bezsporna.

Po wypadku H. C. udał się do domu, w czym pomagał mu syn. Następnego dnia odczuwał bóle klatki piersiowej, nie mógł skręcać głowy. W Szpitalu (...) w R., po wykonaniu badań, stwierdzono uszkodzenia ciała w postaci: skręcenia kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, skręcenia kręgosłupa szyjnego. H. C. leczył się w poradni ortopedycznej, korzystał także z prywatnej rehabilitacji. Przez około miesiąc nosił gorset ortopedyczny. Stosował leki przeciwbólowe i maść (...). Kontrolne badanie RTG odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa wykazało olbrzymie zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego i lędźwiowego po przebytych dyskopatiach (bez związku z wypadkiem) oraz podejrzenie złamania kręgu (...). Kolejne badanie RTG w dniu 29 października 2013 roku wykluczyło złamanie. Leczenie i rehabilitację zakończono w dniu 3 grudnia 2013 roku.

H. C. po wypadku z dnia 19 września 2012 roku odczuwał lęk przed jazdą samochodem. Obecnie w dalszym ciągu odczuwa lęk przed podróżami samochodem, nie wyjeżdża w dłuższe trasy, pokonuje jedynie drobne odcinki. Przed wypadkiem uprawiał ogródek, obecnie może wykonywać jedynie drobne prace w ograniczonym zakresie (niemożność wykonywania skłonów). Leczy się neurologicznie. H. C. nadal odczuwa ból nogi i bóle w klatce piersiowej, odczuwa skurcze rąk, ma zaburzenia równowagi i koncentracji.

Dowód: dokumentacja medyczna k. 13-21, zeznania powoda H. C. k. 59, opinia biegłego sądowego ortopedy-traumatologa S. M. k. 77-81.

W następstwie obrażeń doznanych w wypadku w dniu 19 września 2012 roku H. C. w chwili obecnej cierpi na dyskretny, trwały powypadkowy uszczerbek na zdrowiu, w obrębie kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego (przewlekły, okresowy zespół bólowy, nieistotne ograniczenia ruchowe, utrwalone neurologicznie objawy ubytkowe bez ostrych objawów korzeniowych). Stały powypadkowy uszczerbek na zdrowiu H. C. oceniany zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. 2002, nr 234, poz. 1974 z późn. zm.) wynosi według pozycji 94 (urazowe zespoły korzonkowe - bólowe, ruchowe, czuciowe lub mieszane): w odcinku szyjnym po uwzględnieniu wcześniejszych schorzeń samoistnych 1%, a w odcinku lędźwiowo-krzyżowym po uwzględnieniu wcześniejszych schorzeń – 2%. Łącznie stały powypadkowy uszczerbek na zdrowiu H. C. wynosi 3%. Nie przewiduje się w przyszłości pogorszenia stanu zdrowia H. C. z powodu obrażeń powypadkowych.

Dowód: opinia biegłego sądowego ortopedy-traumatologa S. M. k. 77-81.

Pismem z dnia 19 września 2012 roku H. C. zgłosił szkodę (...) S.A. Pismem z dnia dnia 17 grudnia 2013 roku (...) S.A. poinformowała o braku dokumentacji niezbędnej do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela. Decyzją z dnia 24 grudnia 2013 roku (...) S.A przyznała mu kwotę 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i kwotę 50 zł tytułem ryczałtu za koszty leczenia.

Dowód: dokumentacja k. 22-26, pisma k. 4-6 akt szkodowych nr (...)

Stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie powołanych powyżej dowodów z dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały, pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii S. M., zeznań powoda H. C.. Część stanu faktycznego była bezsporna, tak zatem nie wymagała dowodu.

Opinię biegłego sądowego S. M. Sąd ocenił przez pryzmat zgodności z zasadami logiki, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków. W ocenie Sądu Rejonowego opinia powyższa jest logiczna, nie zawiera sprzeczności z zasadami wiedzy powszechnej, treść opinii wskazuje na wysoki merytoryczny poziom biegłego. Nie budzą również wątpliwości wyrażone w opinii wnioski, które są stanowcze i należycie uzasadnione.

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda H. C., albowiem zeznania te były szczere, spontaniczne i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w przeważającej części jest zasadne.

Zasada odpowiedzialności pozwanej nie była sporna. Pozwana przyjęła na siebie odpowiedzialność za skutki wypadku, któremu uległ powód, co jest bezsporne.

Instytucję zadośćuczynienia normuje przepis art. 445 k.c., zgodnie z którym zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej określanej również jako krzywda, która przejawia się w ujemnych doznaniach, cierpieniach fizycznych i psychicznych wywołanych uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia (art. 445 § 1 k.c.). Uszkodzenie ciała to naruszenie integralności cielesnej pozostawiające ślady zewnętrzne lub wewnętrzne, natomiast rozstrój zdrowia to inne postaci zakłócenia funkcjonowania organizmu. Tak więc przesłanką żądania zadośćuczynienia jest uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia.

Powód w rezultacie zdarzenia doznał uszkodzeń ciała szczegółowo opisanych w części ustalającej. Ponieważ celem zadośćuczynienia jest złagodzenie doznanych cierpień, Sąd przystępując do oceny zasadności takiego roszczenia analizował i zwrócił w szczególności uwagę na: rozmiar fizycznych i psychicznych cierpień powoda i ich ewentualnych następstw, czas ich trwania, dolegliwości bólowe, okres leczenia, ujemne skutki zdrowotne na przyszłość, zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu.

Trwały uszczerbek na zdrowiu powoda związany z wypadkiem wynosi 3%. Powód cierpi na dyskretny, trwały powypadkowy uszczerbek na zdrowiu, w obrębie kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego - przewlekły, okresowy zespół bólowy, nieistotne ograniczenia ruchowe, utrwalone neurologicznie objawy ubytkowe bez ostrych objawów korzeniowych.

Instytucja zadośćuczynienia służy zrekompensowaniu niewymiernych pojęć takich jak ból i poczucie krzywdy. Wszelkie dolegliwości fizyczne i psychiczne mają charakter subiektywny i tylko sam zainteresowany może je zrelacjonować. Podlegają one oczywiście weryfikacji z uwzględnieniem wiedzy medycznej i zasad doświadczenia życiowego. Sąd przy miarkowaniu kwoty zadośćuczynienia miał na względzie okoliczność, że powód odczuwa dolegliwości bólowe i jego leczenie nie zakończyło się pełnym wyzdrowieniem, nadal odczuwa bowiem ból nogi i bóle w klatce piersiowej, odczuwa skurcze rąk, ma zaburzenia równowagi i koncentracji. Ponadto powód doznaje ograniczeń życiowych co do poruszania się, ponieważ od czasu wypadku nie prowadzi on samochodu na dłuższych trasach, wtedy jeździ z nim syn. Niewątpliwie jest to ograniczenie dla powoda, ponieważ z powodu strachu sam porusza się samochodem jedynie w pobliżu miejscu zamieszkania, na krótkich odcinkach. Jednocześnie jak Sąd ustalił- powód musiał zrezygnować z intensywniejszych prac w ogrodzie, ponieważ nie może się schylać, co mogło stanowić ważną aktywność powoda na emeryturze.

Zasądzając zadośćuczynienie Sąd baczył, by świadczenie miało ekonomicznie odczuwalną wartość, było odpowiednie do wyrządzonej krzywdy, a jednocześnie mieściło się w rozsądnych granicach i odpowiadało aktualnym warunkom i stopie społeczeństwa. Biorąc pod uwagę powyższe jak również rozmiar i zakres wyrządzonej krzywdy Sąd uznał roszczenie powoda o zadośćuczynienie za zasadne do kwoty 5.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty.

Sąd oddalił powództwo w zakresie żądania przez powoda odsetek ustawowych od dnia 28 grudnia 2013 roku, albowiem zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny (vide: wyrok SN z dnia 18 listopada 2009 roku, sygn. akt II CSK 257/2009), który Sąd w pełni podziela, świadczenie powinno zostać spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia było możliwe (art. 817 § 2 k.c.) tj. od dnia 17 grudnia 2013 roku – pismo o braku dokumentacji niezbędnej do ustalenia odpowiedzialności pozwanej (k. 25).

O kosztach Sąd orzekł na zasadzie art. 100 zd. 2 k.p.c. zgodnie z którym, sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. W niniejszej sprawie powód w przeważającej części wygrał proces, albowiem Sąd oddalił powództwo tylko co do żądania odsetek ustawowych od dnia 28 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty, zasądzając je od dnia 1 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty. Tak zatem kosztami postępowania w kwocie 1.347,40 zł obciążono pozwaną. Na powyższe składają się: 250 zł tytułem opłaty od pozwu, 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 480,40 zł tytułem kosztów opinii biegłego.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.