Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 5 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku Wydział XII Cywilny Sekcja d/s Egzekucyjnych

w składzie następującym :

Przewodniczący SSR Magdalena Hyla

po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2016 r. w Gdańsku

sprawy z wniosku wierzyciela (...) Bank (...) SA z siedzibą we W.

przeciwko dłużnikowi B. W.

ze skargi dłużnika na czynności komornika

postanawia :

I.  Uchylić pkt. 2, 3, 4 i 5 postanowienia Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) H. S., z dnia 21 sierpnia 2015 r., w sprawie Km (...),

II.  Oddalić skargę w pozostałym zakresie,

III.  Oddalić wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego,

IV.  W trybie przepisu art. 759 § 2 k.p.c. zobowiązać Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) H. S. do zobowiązania wierzyciela w sprawie Km (...)do uzupełnienia braków formalnych wniosku, poprzez złożenie czytelnego odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego oraz złożenie oryginału lub prawidłowo poświadczonego pełnomocnictwa udzielonego A. D.,

V.  Zasądzić od wierzyciela (...) Bank (...) SA z siedzibą we W. na rzecz dłużniczki B. W. kwotę 50 zł (pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

VI.  W pozostałym zakresie kosztami postępowania obciążyć dłużniczkę B. W..

SSR Magdalena Hyla

UZASADNIENIE

Dłużniczka B. W. wniosła skargę na czynności przy Sądzie Rejonowym (...) H. S.. Przedmiotem skargi było postanowienie komornika z dnia 21 sierpnia 2015 r. o przekazaniu sprawy Komornikowi przy Sądzie Rejonowym (...), w związku ze zbiegiem egzekucji oraz o ustaleniu kosztów dotychczasowego postępowania i obciążeniu dłużniczki tymi kosztami.

Dłużniczka domagała się uchylenia postanowienia w całości, zawieszenia postępowania i wydania komornikowi zarządzeń w trybie art. 759 § 2 k.p.c.

Dłużniczka zarzuciła komornikowi prowadzenie egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego, któremu klauzula wykonalności została nadana bezzasadnie. W odniesieniu do kosztów postępowania egzekucyjnego, ustalonych w zaskarżonym postanowieniu, dłużniczka podniosła, iż została nimi obciążona bezzasadnie, gdyż zostały one, jej zdaniem, naliczone w egzekucji nieprawidłowo wszczętej, a nadto, ustalone zostały przedwcześnie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) H. S. prowadzi, pod sygnaturą akt Km (...), postępowanie z wniosku wierzyciela (...) Bank SA we W. (obecnie działającego pod (...) Bank (...) SA z siedzibą we W.) przeciwko dłużniczce B. W.. W toku postępowania komornik pozyskał informację z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. o wystąpieniu zbiegu egzekucji z Komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym (...) M. B..

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2015 r. komornik uznał się niewłaściwym miejscowo (pkt. 1), ustalił wysokość poniesionych wydatków na kwotę 91,88 zł (pkt.2). W pkt. 3 postanowienia komornik orzekł o obciążeniu dłużnika dotychczasowymi kosztami postępowania, w pkt. 4 wezwał dłużnika do zapłaty należnych kosztów, w pkt. 5 komornik orzekł, iż „niezastosowanie się do wezwania postanowienia zgodnie z treścią art.770 1 k.p.c. spowoduje ściągnięcie należności w drodze egzekucji bez obowiązku zaopatrywania postanowienia w klauzulę wykonalności”. W pkt. 6 ustalił wysokość zadłużenia, w pkt. 7 komornik zarządził doręczenie odpisów postanowień stronom, w pkt. 8. zarządził przekazanie sprawy Komornikowi sądowemu przy Sądzie Rejonowym (...) M. B..

Zdaniem Sądu, skarga dłużniczki jest uzasadniona jedynie częściowo.

Kwestię kosztów postępowania egzekucyjnego reguluje, przede wszystkim, przepis art. 770 k.p.c., stanowiący ogólną zasadę odpowiedzialności dłużnika za koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Przepis ten stanowi, iż dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji; koszty ściąga się wraz z egzekwowanym roszczeniem. Koszt egzekucji ustala postanowieniem komornik, jeżeli przeprowadzenie egzekucji należy do niego.

Tymczasem, przepis art. 773 ¹ k.p.c., regulujący zasady rozstrzygania egzekucji sądowej, stanowi, w § 3, iż przekazując sprawę, komornik obowiązany jest rozliczyć koszty egzekucji. Ustawodawca rozróżnia zatem pojęcie „ustalania kosztów egzekucji” od pojęcia „rozliczenia kosztów egzekucji”. Tym samym pojęciem tj. „rozliczanie kosztów” ustawodawca posługuje się w przepisie art. 773 § 2 ² k.p.c. dotyczącym rozstrzygania zbiegów egzekucji sądowej i administracyjnej. Przepis ten precyzuje rozliczanie kosztów, wskazując, iż „komornik przed przekazaniem akt administracyjnemu organowi egzekucyjnemu rozliczy koszty egzekucji, zwróci wierzycielowi pozostałości niewykorzystanej zaliczki i odnotuje na tytule wykonawczym wysokość dotychczasowych kosztów egzekucyjnych oraz w jakim zakresie roszczenie wierzyciela zostało zaspokojone”. Ustanowiona w kodeksie postępowania cywilnego zasada „rozliczania kosztów egzekucji” w związku ze zbiegiem egzekucji, koresponduje z treścią przepisu art. 8 ust. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst. jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 790 ze zm.). Przepis ten stanowi bowiem, iż przekazując sprawę innemu komornikowi, komornik zwraca niewykorzystaną zaliczkę lub jej część pobraną na poczet wydatków.

Wracając zatem do wynikającej z art. 770 k.p.c. zasady, podkreślić należy, iż ustalenie kosztów postępowania egzekucyjnego nastąpić może dopiero na końcu egzekucji, w orzeczeniu kończącym postępowanie. Dłużnik ponosić bowiem powinien jedynie koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. O tym, które z kosztów powstałych w toku postępowania egzekucyjnego, miały charakter niezbędnych do celowego prowadzenia egzekucji przesądzi dopiero wynik postępowania. Tymczasem, objęte skargą postanowienie, nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie, zatem celowość kosztów postępowania nie może być jeszcze przesądzona, a w konsekwencji, brak jest podstaw do orzekania o obowiązku zwrotu kosztów przez dłużnika na rzecz wierzyciela, czy też na rzecz komornika.

Unormowany w przepisie 773 § 2 ² k.p.c. obowiązek komornika rozliczenia dotychczasowej egzekucji, w tym strony, która koszty te pokryła, ewentualnie zakresu ich zaspokojenia.

Wadliwe było zatem orzeczenie komornika w tym zakresie, w jakim obciążył dłużniczkę obowiązkiem zwrotu kosztów (pkt. 3 , 4 i 5). O obowiązku tym będzie mógł orzec ten komornik, któremu sprawa zostanie przekazana, jako komornik kończący egzekucję i ustalający koszty postępowania, w oparciu o treść przepisu art. 770 k.p.c.

Pkt. 2 postanowienia komornika, w którym ustalona została wysokość wydatków na łączną kwotę 91,88 zł także podlega uchyleniu. Zawarta w tych kosztach kwota 66,17 zł za zlecenie poszukiwania majątku dłużnika, nie budzi wątpliwości sądu, jak bowiem wynika z karty rozliczeniowej, została ona zaliczkowana przez wierzyciela, w konsekwencji wniosku wierzyciela o poszukiwanie majątku dłużnika za wynagrodzeniem. W oparciu o dokumenty zawarte w aktach sprawy Km (...) nie da się jednak ustalić prawidłowości sposobu wyliczenia przez komornika drugiej części wydatków, tj. kwoty 25,71 zł, stanowiącej wydatki na koszty korespondencji. Wprawdzie, obowiązujące przepisy, nie nakładają na komornika obowiązku szczegółowego wymienienia w orzeczeniu ilości wysłanej korespondencji, ani też podania zastosowanej stawki za każde z doręczeń, jednakże w sytuacji, gdy rozstrzygnięcie w tym zakresie zostaje objęte skargą, zasadnym jest jednak sporządzenie przez komornika szczegółowego zestawienia pozwalającego zarówno stronie, jak i sądowi, na zweryfikowanie prawidłowości tych wyliczeń. Tymczasem, komornik, w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia sporządzonym w trybie art. 767 § 4 k.p.c., nie wskazał ilości dokonanych doręczeń, ani adresatów wysłanych przesyłek, ani nie wskazał operatora pocztowego, który doręczenia realizował, uniemożliwiając tym samym zweryfikowanie przyjętych stawek za wykonanie tych doręczeń. Z tych zatem względów, sąd, zaskarżone orzeczenie, także w tej części uznał za wadliwe.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd, na podstawie przepisu art. 767 k.p.c., art. 773 § 2 ² k.p.c. i art. 770 k.p.c. orzekł, jak w pkt. I postanowienia

Odstąpiono od uzasadnienia pkt. II i IV postanowienia, z uwagi na niezaskarżalność orzeczenia w tej części.

Sąd nie uwzględnił wniosku dłużniczki o zawieszenie postępowania egzekucyjnego. Przepis art. 821 § 1. k.p.c. stanowi , iż sąd może na wniosek zawiesić w całości lub części postępowanie egzekucyjne, jeżeli złożono skargę na czynności komornika lub zażalenie na postanowienie sądu. Przepis ten nie obliguje sądu do zawieszenia postępowania egzekucyjnego w każdym przypadku gdy wniesiona została skarga na czynność komornika lub zażalenie na postanowienie sądu. Sformułowanie „sąd może” obliguje jedynie sąd do zbadania czy w danej sprawie zarzuty skargi lub zażalenia są na tyle słuszne, iż uzasadniają konieczność ochrony naruszonych praw strony postępowania egzekucyjnego poprzez zawieszenie tego postępowania.

Wniosek o zawieszenie postępowania dłużniczka umotywowała wszczęciem przez komornika postępowania egzekucyjnego z naruszeniem prawa, wobec wadliwości bankowego tytułu egzekucyjnego. Okoliczności te nie mogą być brane ani przez komornika, ani przez sąd pod uwagę, na tym etapie postępowania. Przepis art. 804 k.p.c. stanowi bowiem , iż organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Okoliczność, która nie może podlegać badaniu przez organ egzekucyjny, nie może też stanowić przesłanki uzasadniającej zawieszenie postępowania. Na marginesie jedynie zaznaczyć można, iż wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie P 45/12, z dnia 14 kwietnia 2015 r., na który powołuje się dłużniczka, nie dotyczy tytułów wydanych przed datą tego orzeczenia, zaś postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, będącemu podstawą egzekucji w niniejszej sprawie wydane zostało 8 maja 2006 r.

Z powyższych przyczyn, sąd, w oparciu o treść art. 821 § 1 k.p.c. orzekł, jak w pkt. III postanowienia.

O kosztach sąd orzekł, na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. jak w pkt. V i VI, mając na względzie, iż skarga dłużniczki uwzględniona została w połowie. Z tych przyczyn obciążono wierzyciela obowiązkiem zwrotu na rzecz dłużniczki połowy kosztów postępowania.

SSR Magdalena Hyla

(...)

1)  (...)

2)  (...)

(...)

(...)

(...)

(...)

SSR Magdalena Hyla