Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Staszkiewicz

Protokolant:      Arkadiusz Orzechowski

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2013 r. w Jeleniej Górze

sprawy z odwołania E. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

na skutek odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 21 lutego 2011r. znak (...) (...)

w przedmiocie jednorazowego odszkodowania

I.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.z dnia 21 lutego 2011r. znak (...) (...)w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni E. S. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 06 lipca 2010r. w kwocie odpowiadającej 25% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,

II.  koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni E. S., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 21.02.2011 r., na podstawie której strona pozwana odmówiła jej prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 06.07.2010 r. W uzasadnieniu wnioskodawczyni wskazała, że zdaniem organu rentowego zdarzenie z dnia 06.07.2010 r. nie spełnia przesłanek art. 3 ust. 3 pkt. 8 ustawy wypadkowej, gdyż wypadek miał miejsce w drodze do pracy. Wnioskodawczyni nie zgodziła się z tym stanowiskiem. Wskazała, że w dniu 06.07.2010 r. uległa wypadkowi samochodowemu, podczas którego doznała uszkodzenia odcinka szyjnego kręgosłupa, stłuczenia klatki piersiowej i uszkodzenia słuchu. W tym czasie prowadziła działalność gospodarczą w spółce cywilnej w zakresie obrotu nieruchomościami. Do wypadku doszło w trakcie wykonywania przez nią czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przed wypadkiem spotkała się z klientką w celu podpisania umowy pośrednictwa na sprzedaż nieruchomości. Nie jest przy tym miarodajna treść karty wypadku, ponieważ dokument ten został sporządzony przez pracownika organu rentowego, który nie pozwolił wnioskodawczyni na swobodną wypowiedź.

Strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania. Podniosła, że w dniu zdarzenia wnioskodawczyni była umówiona na godz. 09.00. na spotkanie ze swoją wspólniczką oraz G. S. w jej biurze we W. w celu podpisania umowy. Wnioskodawczyni wyjechała ze swojego miejsca zamieszkania około godz. 06.30., a około godz. 07.20. uległa wypadkowi, wskutek którego doznała urazu. Z powyższego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni w momencie zaistnienia wypadku komunikacyjnego była w drodze z domu do pracy, a zatem zdarzenie to nie spełnia przesłanek z art. 3 ust. 3 pkt. 8 ustawy wypadkowej.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze w wyroku wydanym w dniu 03.09.2012 r. zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 21.02.2011 r. w ten sposób, że przyznał wnioskodawczyni prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 06.07.2010 r. w kwocie odpowiadającej 25% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 22.02.2013 r. uchylił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 03.09.2012 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu – Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Jeleniej Górze, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej. W uzasadnieniu sąd odwoławczy stwierdził, że Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy oraz nie przeprowadził prawidłowego i pełnego postępowania dowodowego. Sąd odwoławczy nakazał przy ponownym rozpoznaniu sprawy wnikliwe i szczegółowe przesłuchanie wnioskodawczyni na okoliczności związane ze zdarzeniem z dnia 06.07.2010 r. oraz rozważenie przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka A. W., w szczególności w odniesieniu do prawdopodobieństwa następstw czasowych faktów przytoczonych w odwołaniu, a następnie przeprowadzenie postępowania celem właściwego rozstrzygnięcia istoty sprawy, które będzie miało charakter prejudycjalny dla oceny zasadności żądania wnioskodawczyni w zakresie wysokości odszkodowania w związku z doznanym uszczerbkiem na zdrowiu spowodowanym wypadkiem komunikacyjnym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bezspornym jest, że w lipcu 2010 r. E. S. prowadziła działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

W dniu 06.07.2010 r. przed godz. 07.00. E. S. wyjechała samochodem z miejsca zamieszkania w N. i udała się do miejscowości K. oddalonej o 16 km. Była tam umówiona z A. W. w celu podpisania umowy pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Po podpisaniu umowy i odbiorze dokumentów w domu A. W., E. S. wyruszyła w drogę do W., gdzie o godz. 09.00. miała uczestniczyć w spotkaniu w biurze rachunkowym. W drodze do W., około godz. 07.30. E. S. uległa wypadkowi drogowemu.

Dowód: zeznania świadka A. W. k. 119v,

zeznania wnioskodawczyni E. S. k. 120-120v i 16-16v;

U E. S. pod względem neurologicznym występuje stan po urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego, stłuczeniu głowy i klatki piersiowej. Występuje również objawowy zespół korzeniowy i torbiel łuku kręgu (...). W wyniku zdarzenia z dnia 06.07.2010 r., pod względem neurologicznym, doznała ona długotrwałego uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5%.

Dowód: opinia biegłego neurologa k. 22-23;

Pod względem laryngologicznym u E. S. występuje obustronny niedosłuch typu odbiorczego. W wyniku zdarzenia z dnia 06.07.2010 r. doznała ona stałego uszczerbek na zdrowiu w wysokości 20%.

Dowód: opinia biegłego laryngologa k. 68-69.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz.1673) ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Przy czym na mocy ust. 2 w/w artykułu za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy. W myśl ust. 3 tego artykułu za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie.

Definicja wypadku przy pracy została zawarta w przepisach art. 3 powołanej powyżej ustawy. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 3 pkt. 8 tej ustawy, za wypadek przy pracy uważa się również nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych.

W niniejszej sprawie bezspornym jest fakt, iż E. S. prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i z tego tytułu w lipcu 2010 r. podlegała ubezpieczeniu wypadkowemu.

Natomiast kwestią sporną było ustalenie, czy zdarzenie, do jakiego doszło w dniu 06.07.2010 r. z udziałem wnioskodawczyni, mogło zostać zakwalifikowane jako wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu wskazanego przepisu.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie, przy ponownym jej rozpoznaniu, nie podzielił stanowiska strony pozwanej, iż w momencie zaistnienia wypadku komunikacyjnego wnioskodawczyni była w drodze z domu do pracy, a zatem zdarzenie to nie spełnia przesłanek z art. 3 ust. 3 pkt. 8 ustawy wypadkowej. W oparciu o zeznania świadka A. W. oraz wnioskodawczyni Sąd ustalił bowiem, że przed zaistnieniem wypadku komunikacyjnego w dniu 06.07.2010 r. wnioskodawczyni była juz w trakcie wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z zeznań tych osób wynika w sposób jednoznaczny i spójny, że w dniu 06.07.2010 r. przed godz. 07.00. E. S. wyjechała samochodem z miejsca zamieszkania w N. i udała się do miejscowości K. oddalonej o 16 km. Była tam umówiona z A. W. w celu podpisania umowy pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. W domu A. W. doszło do podpisania umowy i odbioru dokumentów, po czym wnioskodawczyni wyruszyła w drogę do W., gdzie o godz. 09.00. miała uczestniczyć w spotkaniu w biurze rachunkowym. W drodze do W., około godz. 07.30. E. S. uległa wypadkowi drogowemu. Sąd nie znalazł podstaw, aby podważyć wiarygodność zeznań świadka A. W.. W ocenie Sądu, świadek nie miała żadnego interesu w składaniu zeznań korzystnych dla wnioskodawczyni. Zeznania świadka w pełni korespondowały ze stanowiskiem prezentowanym w niniejszym postępowaniu przez wnioskodawczynię. Sąd podzielił przy tym stanowisko poprzedniego składu orzekającego, iż specyfika pracy wnioskodawczyni wiązała się z przemieszczaniem się przez nią samochodem pomiędzy kolejnymi miejscami spotkań i ten czas również należało wliczyć do czasu wykonywania przez nią działalności gospodarczej.

W świetle wiarygodnych zeznań świadka A. W. Sąd uznał przy tym za przekonywujące zeznania wnioskodawczyni w tej części, w której stwierdziła ona, iż podczas sporządzania karty wypadku odpowiadała ona na pytania pracownika ZUS i nie miała swobody wypowiedzi.

Sąd uznał zatem, że zdarzenie z dnia 06.07.2010 r. spełniało przesłanki z art. 3 ust. 3 pkt. 8 ustawy wypadkowej.

Zważywszy na to, że ocena stanu zdrowia wnioskodawczyni wymagała wiadomości specjalnych, Sąd oparł swoje ustalenia w tym zakresie na opiniach biegłych lekarzy z zakresu neurologii i laryngologii, wydanych przed skierowaniem sprawy do ponownego rozpoznania. Na podstawie powyższych opinii Sąd przyjął, że u wnioskodawczyni w zakresie neurologicznym występuje stan po urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego, stłuczeniu głowy i klatki piersiowej. Występują u niej również objawowy zespół korzeniowy i torbiel łuku kręgu (...). W wyniku zdarzenia z dnia 06.07.2010 r. doznała ona długotrwałego uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5%. Z kolei pod względem laryngologicznym u E. S. występuje obustronny niedosłuch typu odbiorczego i z tego powodu, w wyniku zdarzenia z dnia 06.07.2010 r., doznała ona stałego uszczerbek na zdrowiu w wysokości 20%.

Należy w tym miejscu jeszcze raz podkreślić, że jeśli chodzi o dowód z opinii biegłego, to „dowód ten, jak podkreśla się w orzecznictwie, podlega ocenie sądu przy zastosowaniu art. 233 § 1, na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków (zob. uzasadnienie postanowienia SN z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 64; uzasadnienie wyroku SN z dnia 15 listopada 2002 r., V CKN 1354/00, LEX nr 77046). Por. także uzasadnienie wyroku SN z dnia 8 września 1964 r., II PR 457/64, OSNC 1965, nr 3, poz. 53; wyrok SN z dnia 12 listopada 1970 r., I PR 350/69, Biul. SN 1971, nr 1, poz. 9; wyrok SN z dnia 12 września 1973 r., II PR 220/73, LEX nr 14228; wyrok SN z dnia 17 maja 1974 r., I CR 100/74, LEX nr 7497; wyrok SN z dnia 3 czerwca 1974 r., II CR 273/74, LEX nr 7510; wyrok SN z dnia 22 stycznia 1976 r., I CR 917/75, LEX nr 7794; wyrok SN z dnia 3 listopada 1976 r., IV CR 481/76, OSNC 1977, nr 5–6, poz. 102; uzasadnienie wyroku SN z dnia 7 kwietnia 2005 r., II CK 572/04, LEX nr 151656. Jednakże zdaniem judykatury, sąd orzekający nie może nie podzielać merytorycznych poglądów biegłego czy zamiast nich przedstawiać własne (por. wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87, (...) 1988, nr 7, poz. 62; wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990 r., I PR 148/90, OSP 1991, z. 11–12, poz. 300)” (patrz: Tomasz Demendecki, Komentarz aktualizowany do art. 278 Kodeksu postępowania cywilnego, opublikowany w systemie LEX).

Zdaniem Sądu, opinie biegłych neurologa i laryngologa były zupełne, jasne oraz wystarczająco wyjaśniały zagadnienia wymagające wiadomości specjalnych, należało uznać je za dowody mogące stanowić podstawę do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Sąd nie dopatrzył się przesłanek podważających prawidłowość wydanych opinii. Żadna ze strony nie złożyła żadnych zastrzeżeń do opinii biegłych do czasu wyrokowania.

Powyższe okoliczności skutkowały orzeczeniem jak w wyroku (art. (art. 477 ¹⁴ § 2 kpc).

Biorąc pod uwagę, że sąd odwoławczy pozostawił sądowi I instancji rozstrzygnięcie o kosztach zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej, Sąd zniósł wzajemne koszty postępowania pomiędzy stronami. Obie strony były reprezentowane przez zawodowego pełnomocnika, w tym strona pozwana na etapie postępowania odwoławczego, które wygrała. Ostatecznie również wnioskodawczyni wygrała proces uzyskując zmianę zaskarżonej decyzji. Z tych względów Są zniósł koszty postępowania pomiędzy stronami.