Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Zawierciu w II – im Wydziale Karnym

w składzie: Przewodniczący SSR Jarosław Noszczyk

Protokolant Bożena Moryń

w obecności Zofii Zachariasz Prokuratora z Prokuratury Rejonowej w Zawierciu

po rozpoznaniu w dniu: 21.01. 2016 r.

sprawy G. P. , ur. (...) w Z., s. C. i G.

oskarżonego o to , że :

w dniu 6 sierpnia 2012r. w godzinach 1.20-1.30 w Z. woj. (...), na terenie parkingu osiedlowego przy ul. (...) dokonał zniszczenia samochodu osobowego m-ki M. (...) nr rej. (...), poprzez jego podpalenie, czym spowodował straty w wysokości 7.800 zł na szkodę R. K., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu sygn. akt IIK 205/03 z dnia 30.06.2003r., za przestępstwo podobne, na karę dwóch lat pozbawienia wolności, które odbywał w okresie od 21.05.2003r. do 30.06.2003r. oraz od 07.12.2007r. do 28.10.2009r.

to jest o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1.  Oskarżonego G. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym że uznaje, iż w chwili jego popełnienia zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem miał on ograniczone w stopniu znacznym, tj. czynu stanowiącego występek z art. 288§1kk w zw. z art. 64§1kk przy zast. art. 31§2kk i na podstawie art. 288§1kk w zw. z art. 37a kk i art. 34§1i §1a pkt 1kk w zw. z art. 35§1kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

2.  na podstawie art.63§1kk na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie w dniach 3, 4 i 5 listopada 2012 r. w ilości 3 (trzech) dni, przyjmując jeden dzień zatrzymania za równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności,

3.  na podstawie art.46§1kk zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego R. K. kwotę 6.000 (sześć tysięcy) złotych tytułem naprawienia szkody,

4.  na podstawie art.44§2kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego określonego w wykazie dowodów rzeczowych na k. 97 pod poz.1,

5.  na podstawie art.624§1kpk zwalnia oskarżonego z obowiązku poniesienia kosztów sądowych w niniejszej sprawie i obciąża nimi Skarb Państwa,

6.  na podstawie art.29 ust 1 Ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. P. kwotę 664,20 (sześćset sześćdziesiąt cztery 20/100) złotych tytułem udzielonej obrony z urzędu w postępowaniu przygotowawczym,

7.  na podstawie art.29 ust 1 Ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. kwotę 1.180,80 (jeden tysiąc sto osiemdziesiąt 80/100) złotych tytułem udzielonej obrony z urzędu w postępowaniu sądowym.

IIK 1289/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

R. K. był właścicielem samochodu osobowego marki M. (...), nr rej. (...). W nocy 6 sierpnia 2012 r. pojazd ten zaparkowany został na terenie parkingu osiedlowego przy ulicy (...) w Z., w pobliżu miejsca zamieszkania pokrzywdzonego. Około godziny 1.20 pojawił się tam oskarżony G. P.. Posiadał ze sobą kanister zawierający substancję palną, którą wylał na pojazd, a następnie podpalił, w wyniku czego samochód uległ praktycznie całkowitemu zniszczeniu. Płomień pożaru dostrzegła była żona oskarżonego E. P., która w tym czasie pozostawała w związku nieformalnym z pokrzywdzonym R. K.. Pokrzywdzony zawiadamiając o zdarzeniu Policję przedstawił swoje podejrzenia co do osoby sprawcy wskazując na oskarżonego G. P.. Jak ustalono w wyniku zdarzenia spaleniu uległy przednia część samochodu, tj. maska, błotnik, elementy silnika, obie lampy przednie, elementy z tworzywa sztucznego, opony kół przednich, elementy podszybia. Pożar spowodował ponadto nadpalenie pozostałej powłoki lakierniczej, spękanie przedniej szyby oraz spalenie dodatkowych elementów środkowej części dachu w postaci tzw. koguta taksówkowego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o materiał dowodowy, na który złożyły się: zeznania świadka R. K. (k. 6-8; 218-220), protokół oględzin pojazdu (k. 3-4), kserokopia fotografii z monitoringu (k. 14), wyjaśnienia oskarżonego G. P. (k. 50-51; 54-55), dokumentacja udzielona przez oskarżonego (k. 16-21).

Oskarżony G. P. ma 41 lat, wykształcenie podstawowe, nie ma wyuczonego zawodu. Utrzymywał się dotychczas z pracy na poza granicami kraju. Jest rozwiedziony, posiada na utrzymaniu dwoje dzieci. Był uprzednio karany, także za przestępstwo przeciwko mieniu. Opisanego powyżej czynu dopuścił się w warunkach recydywy z art. 64§1 kk będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu z dnia 30.06.2003 r. sygn. IIK 205/03, za przestępstwo podobne, na karę dwóch lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 21.05.2003 r. do 30.06.2003 r. oraz od 07.12.2007 r. do 28.10.2009 r. (dane o karalności k. 395; odpisy wyroków k. 70-73). Z uwagi na uzasadnione wątpliwości co do poczytalności oskarżonego w chwili czynu, zasięgnięto w tym zakresie opinii biegłych lekarzy psychiatrów. W toku przeprowadzonego badania oraz po dokonaniu wszechstronnej analizy zgromadzonego w sprawie materiału, biegli finalnie stwierdzili u oskarżonego zaburzenia schizotypowe, wywołujące niedostosowany i ograniczony afekt, niezwykłe, ekscentryczne i dziwaczne zachowanie, niezwykłe sądy wpływające na zachowanie niespójne z normami kulturowymi, puste, drobiazgowe, metaforyczne, nadmiernie wypracowane myślenie, przejawiające się dziwacznością wypowiedzi. W wydanej w dniu 10.12.2015r. opinii (k. 362-364) biegli orzekli, że w chwili popełnienia czynu, G. P. miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, w rozumieniu art. 31§2 kk.

Przesłuchany w charakterze podejrzanego G. P. (k. 50-51; 54-55) przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i złożył lakoniczne wyjaśnienia na okoliczność zrzutu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości zarówno co do okoliczności zdarzenia jak i osoby sprawcy. Podnieść bowiem należy, że oskarżony bezpośrednio po zdarzeniu w dniu 7 sierpnia 2012r. przesłał drogą elektroniczną do Prokuratury Rejonowej w Zawierciu informację o dokonaniu spalenia samochodu R. K., wskazując siebie jako sprawcę. Wraz z danymi z dokumentu tożsamości udzielił także kserokopię dowodu zakupu w dniu 5 sierpnia 2012r. na (...) w Z. ul. (...), kanistra o poj. 10 litrów i benzyny bezołowiowej 95 oraz kserokopie zdjęć płonącego samochodu, które wykonał podczas realizacji czynu. Z bliżej nieznanych Sądowi przyczyn oskarżony od samego początku chciał, aby organy ścigania pozyskały pełną wiedzę oraz dowody popełnienia przez niego przestępstwa. Tego rodzaju zachowania trudno uznać za racjonalne. Wydaje się jednak prawdopodobne, że były one zdeterminowane zaburzeniami psychicznymi stwierdzonymi u oskarżonego przez biegłych lekarzy psychiatrów. Na pewno obiektywnym dowodem w sprawie, potwierdzającym wiarygodność wyjaśnień złożonych przez oskarżonego jest fotografia z monitoringu, dokumentująca obecność oskarżonego na stacji BP w Z. w dniu 5 sierpnia 2012r.

W świetle powyższych okoliczności za wiarygodne Sąd uznał zeznania pokrzywdzonego R. K..

Zważywszy na treść opinii sądowo psychiatrycznej, stwierdzającej ograniczoną w stopniu znacznym poczytalność oskarżonego w chwili popełnienia zarzuconego mu czynu, Sąd w wyroku w odpowiednim zakresie zmienił opis czynu oraz przyjął kwalifikację prawną z art. 288§1 kk w zw. z art. 64§1 kk przy zastosowaniu art. 31§2 kk.

Za popełnienie przypisanego czynu, Sąd wymierzył oskarżonemu G. P. karę ograniczenia wolności w postaci obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze jednego roku i dwóch miesięcy, uznając iż orzeczenie kary pozbawienia wolności, w realiach niniejszej sprawy jawiłoby się dla oskarżonego zbyt surowe. O wyborze rodzaju kary zdecydowało przede wszystkim ujawnienie przez oskarżonego wszystkich istotnych aspektów popełnienia czynu zabronionego jak również działanie w warunkach ograniczonej poczytalności. Sąd miał jednocześnie na względzie dotychczasową karalność oskarżonego oraz działanie w warunkach recydywy określonej w art. 64§1 kk, dostrzegając przy tym, iż oskarżony ostatni raz został skazany w 2006 roku, a więc przez ostatnie 10 lat nie naruszał porządku prawnego. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu i spełni wymagane cele w zakresie zarówno indywidualnego jak i społecznego oddziaływania.

Zważywszy na wniosek złożony na podstawie art. 46§1kk, Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego R. K., kwotę 6.000 zł. tytułem naprawienia szkody oraz zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania, którymi obciążył Skarb Państwa. Na podstawie art. 63§1 kk orzekł w przedmiocie zaliczenia na poczet kary okresu pobawienia wolności oskarżonego w niniejszej sprawie oraz na podstawie art. 44§2 kk, w przedmiocie dowodu rzeczowego.