Pełny tekst orzeczenia

II Kop 34/15

POSTANOWIENIE

Dnia 27 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Płocku – II Wydział Karny w składzie

sędzia SO Dariusz Wysocki

protokolant st. sekr. sąd. Sylwia Kruszczyńska

po rozpoznaniu 27 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu bez udziału stron

sprawy z wniosku Sądu Rejonowego w Płocku

o wydanie europejskiego nakazu aresztowania G. R. z domu (...), urodzonej (...) w P. córki J. i S., w celu wykonania kary łącznej 10 miesięcy i 25 dni pozbawienia wolności, orzeczonej w wymiarze 2 lat wyrokiem Sądu Rejonowego w Płocku z 2 grudnia 2003 r., w sprawie oznaczonej (...), za przestępstwa z art. 286§1 i 270§1k.k., także w zw. z art. 18§3 k.k.

na podstawie art. 607 a k.p.k.

postanawia

nie uwzględnić wniosku.

UZASADNIENIE

G. R. odbywała powyższą karę w latach 2007 – 2008. Postanowieniem Sądu Okręgowego we Włocławku z 11 marca 2008 r., III Wz 88/08 została warunkowo przedterminowo zwolniona, z wyznaczeniem próby do 11 marca 2010 r. Zwalnianą zobowiązano do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej oraz realizowania pozostałej należności na rzecz pokrzywdzonego. Skazana pracę podjęła, ale ponieważ nie była to praca stała, wyjechała w tym celu do Wielkiej Brytanii i poinformowała kuratora, że pracuje przy sprzątaniu mieszkań (k. 34). W 2009 r. postanowieniem sadu odwołane zostało jej warunkowe zwolnienie, ponieważ nie przesyłała żadnych wpłat pieniężnych, do uiszczania których zobowiązała się przed kuratorem (k. 34v.).

Sad okręgowy zważył co następuje:

Nie zostały wywiedzione w przekonujący sposób racje przemawiające za wydaniem europejskiego nakazu aresztowania G. R.. Skazana odbyła większą część orzeczonej kary. Od tej chwili upłynęło 7 lat, a od wyroku skazującego przeszło 11 lat. Nie ma pewności, czy w międzyczasie skazana nie kontynuowała naprawiania szkody, do czego została zobowiązana, a jeżeli nawet nie, to z jakiego powodu. Do Wielkiej Brytanii wyjechała w 2008 r. w poszukiwaniu pracy, a więc także w intencji realizowania obowiązku nałożonego na nią postanowieniem o warunkowym przedterminowym zwolnieniu.

Sądy państw sygnatariuszy Decyzji Ramowej Rady Unii Europejskiej z 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między Państwami Członkowskimi (Dz. U. UE L.02.190.1, zm. Dz. U. UE. L. 2009.81.24) przyjmują, że jeżeli od uprawomocnienia się wyroku skazującego upłynęło wiele lat, a skazany ułożył sobie życie za granicą, co może świadczyć o jego efektywnej resocjalizacji, to przekazanie takiej osoby w celu wykonania reszty kary stanowiłoby reakcję niewspółmierną, niezgodną z postanowieniami art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych wolności (zob. orzeczenia sądów brytyjskich, np.: z 19 lutego 2014 r. w sprawie wykonania europejskiego nakazu aresztowania Sądu Okręgowego w Płocku II Kop 2/10; z 20 marca 2015 r. w sprawie wykonania europejskiego nakazu aresztowania Sądu Okręgowego w Płocku II Kop 9/14, a takze orzeczenie High Court z 21 lipca 2015 r. w sprawie wykonania europejskiego nakazu aresztowania Sądu Okręgowego w Płocku II Kop 3/15).

Biorąc pod uwagę wyżej wskazane fakty i okoliczności trudno byłoby sądowi okręgowemu wykazać, że wydanie obecnie europejskiego nakazu aresztowania G. R. stanowiłoby realizację celu, któremu instytucja ta ma w założeniu służyć.

ZARZĄDZENIE

Odpis postanowienia doręczyć Sądowi Rejonowemu w Płocku ze stwierdzeniem prawomocności.