Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Mławie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Tomasz Mync
Protokolant:	Małgorzata Szczepańska

Prokurator: Marcin Bagiński, Krzysztof Molenda

po rozpoznaniu w dniu 20 października i 05 listopada 2015 roku sprawy:

1.  P. W. (1) s. C. i H. z domu B. ur. (...) w Ż.

2.  P. R. (1) s. K. i J. z domu M. ur. (...) w Ż.

oskarżonych o to, że:

I.  w nocy z 02/03 kwietnia 2015r. w Ż. przy ul. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim podważeniu zamka patentowego w drzwiach wejściowych weszli do wnętrza piwnicy oznaczonej nr (...)w bloku mieszkalnym, a następnie zabrali w celu przywłaszczenia drewnianą dębową beczkę o poj. 50 l z zawartością wina, 1 kg ciasta sernikowego, cztery litry oleju roślinnego, wiertarkę ręczną oraz przetwory konfiturowe o łącznej wartości strat 1556 zł na szkodę A. K. (1),

tj. o przestępstwo z art. 279§1 k.k.

II.  w nocy z 02/03 kwietnia 2015r. w Ż. przy ul. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim zerwaniu kłódki zabezpieczającej w drzwiach wejściowych weszli do wnętrza piwnicy oznaczonej nr (...)w bloku mieszkalnym, a następnie zabrali w celu przywłaszczenia zestaw wkrętaków o wartości 50 zł na szkodę J. S. (1) zam. Ż.,

tj. o przestępstwo z art. 279§1 k.k.

III.  w nocy z 02/03 kwietnia 2015r. w Ż. przy ul. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z góry powziętym zamiarem kradzieży usiłowali dokonać włamania do wnętrza piwnicy oznaczonej nr (...)w bloku mieszkalnym, stanowiącą własność J. R., lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na brak możliwości pokonania kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe prowadzące do tego pomieszczenia,

tj. o przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k.

IV.  w nocy z 02/03 kwietnia 2015 r. w Ż. na ul. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu weszli do otwartego pomieszczenia piwnicy budynku mieszkalnego, a następnie zabrali w celu przywłaszczenia wędkę marki (...) wraz z kołowrotkiem marki (...) oraz siekierę marki (...) o łącznej wartości 1350 zł na szkodę W. K. zam. Ż.,

tj. o przestępstwo z art. 278§1 k.k.

a nadto P. R. (1) o to, że:

V.  w okresie od 29 grudnia 2014 r. do 02 lutego 2015 r. w Ż. woj. (...) dokonał włamania do zaparkowanego na parkingu przy ul. (...) samochodu dostawczego V. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że poprzez zerwanie kłódki zabezpieczającej drzwi dostał się do jego wnętrza, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia myjkę ciśnieniową marki K. o wartości 3500 zł na szkodę D. O. zam. Ż.,

tj. o przestępstwo z art. 279§1 k.k.

VI.  w okresie od 30 czerwca 2014 r. do 25 sierpnia 2014 r. w Ż. na ul. (...), woj. (...) dokonał włamania do budynku Spółdzielni (...) w ten sposób, że poprzez zbicie szyby w oknie dostał się do wnętrza budynku, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia 14 żeliwnych pokryw bezpieczników i żelazko b.d.b o łącznej wartości 200 zł na szkodę członków Spółdzielni (...) i likwidatora A. K. (2) zam. M.,

tj. o przestępstwo z art. 279§1 k.k.

ORZEKA

I.  oskarżonych P. W. (1) i P. R. (1) uznaje za winnych popełnienia czynu zarzucanego im w pkt I wstępnej części wyroku wypełniającego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. i za to skazuje ich, a na podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierza każdemu z nich karę po 1 (jednym) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonych P. W. (1) i P. R. (1) uznaje za winnych popełnienia czynu zarzucanego im w pkt II wstępnej części wyroku wypełniającego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. i za to skazuje ich, a na podstawie art. 279§ 1 k.k wymierza każdemu z nich karę po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności;

III.  oskarżonych P. W. (1) i P. R. (1) uznaje za winnych popełnienia czynu zarzucanego im w pkt III wstępnej części wyroku wypełniającego dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i za to skazuje ich, a na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. wymierza każdemu z nich karę po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności;

IV.  oskarżonych P. W. (1) i P. R. (1) uznaje za winnych popełnienia czynu zarzucanego im w pkt IV wstępnej części wyroku wypełniającego dyspozycję art. 278 § 1 k.k. i za to skazuje ich, a na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza każdemu z nich karę po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności;

V.  oskarżonego P. R. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt V wstępnej części wyroku, wypełniającego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. i za to skazuje go, a na podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  oskarżonego P. R. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt VI wstępnej części wyroku, wypełniającego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. i za to skazuje go, a na podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 85 k.k. art. 85a k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone wobec oskarżonego P. W. (1) w punktach I, II, III , IV kary łączy i wymierza oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

VIII.  na podstawie art. 85 k.k. art. 85a k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone wobec oskarżonego P. R. (1) w punktach I, II, III , IV, V kary łączy i wymierza oskarżonemu karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IX.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonych P. W. (1) i P. R. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę solidarnie na rzecz:

- A. K. (1) kwoty 1.556,00 (jeden tysiąc pięćset pięćdziesiąt sześć 00/100) złotych;

- J. S. (1) kwoty 50,00 (pięćdziesiąt 00/100) złotych;

X.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. R. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz:

- D. O. kwoty 3.500,00 (trzy tysiące pięćset 00/100) złotych;

- członków Spółdzielni (...) i likwidatora A. K. (2) kwoty 200,00 (dwieście) złotych;

XI.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. C. W. kwotę 504,00 (pięćset cztery 00/100) złote powiększone o 23 % VAT od tej kwoty tytułem kosztów obrony udzielonej oskarżonemu P. R. (1) z urzędu;

XII.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonych P. W. (1) i P. R. (1) kwoty po 400,00(czterysta) złotych tytułem opłat od orzeczonych kar oraz kwotę po 731,30 (siedemset trzydzieści jeden 30/100) złotych tytułem zwrotu wydatków.

Sygn. akt II K 426/15

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1 a k.p.k. ograniczono uzasadnienie co do oskarżonego P. R. (1)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pomiędzy 29 a 30 grudnia 2014 roku M. O. zaparkował samochód dostawczy marki V. (...) o nr rej. (...) w Ż. na parkingu ulicy (...). Oskarżony P. R. (1) dzień przed Sylwestrem 2014 roku chodził po Ż. gdy nagle na ulicy (...) zauważył stojący na parkingu samochód dostawczy V. (...) o nr rej. (...). Z boku tego samochodu w skrzyni były drzwi zamknięte na kłódkę. Oskarżony od razu pomyślał, że skoro wisi kłódka to w samochodzie musi być coś cennego. P. R. (1) miał przy sobie klucz od gazu więc zaczął nim uderzać w kłódkę, na skutek czego zerwał ją. Po otworzeniu drzwi zobaczył, iż w samochodzie znajduje się myjka ciśnieniowa (żółty K.), który wyciągnął i zaczął ciągnąć w stronę od ulicy (...) do osiedli i tam go schował. Następnie udał się na miasto w celu szukania kupca na skradziony karcher. Niestety nie udało mu się nikomu sprzedać skradzionej rzeczy, wobec czego udał się do domu. Następnego dnia przyszedł w miejsce gdzie schował karcher jednak okazało się, iż już go tam nie ma.

W dniu 2 stycznia 2015 roku M. O. udał się samochodem V. (...) o nr rej. (...) do K., gdzie będąc na kurniku wraz z matką D. O. stwierdził brak karchera oraz fakt, iż kłódka zabezpieczającej drzwi samochodu była zerwana. K. był własnością D. O. a jego wartość to 3500 zł.

Dowód:
- wyjaśnienia oskarżonego P. R. (1) k. 103;

- częściowe zeznania M. O. k. 92 v;

- częściowe zeznania D. O. k. 75 i 372;

- częściowe zeznania M. O. k. 92v;

- dokumentacja fotograficzna k. 84-85;

- protokół oględzin k. 81-82.

W lato 2014 roku, w okresie od 30 czerwca 2014 roku do 25 sierpnia 2014 roku oskarżony P. R. (1) dokonał włamania do budynku Spółdzielni (...) w Ż. na ul. (...). Oskarżony wszedł do tego budynku z lewej strony wybijając szybę w oknie. Ze środka wziął żelazko leżące na podłodze i 14 metalowych żeliwnych pokryw, które były przyczepione do bezpieczników na ścianie w jednym z pomieszczeń. Skradzione rzeczy oskarżony sprzedał w punkcie skupu złomu w Ż..

W dniu 28 sierpnia 2015 roku koło budynku spółdzielni przechodził J. S. (2), który zauważył, iż drzwi są otwarte i o powyższym powiadomił swoją żonę D. S.. Następnie D. S. wraz z J. S. (3) weszła od powyższego budynku to okazało się, że wybita jest szyba w oknie, a z pomieszczeń zginęło łącznie 14 żeliwnych pokryw od bezpieczników i żelazko o łącznej wartości 200 zł na szkodę członków Spółdzielni (...) oraz likwidatora A. K. (2).

Dowód:
- wyjaśnienia oskarżonego P. R. (1) k. 135;
- zeznania D. S. k. 111;
- protokół oględzin k. 116-117;

- dokumentacja fotograficzna k. 122-128.

W dniu 2 kwietnia 2015 roku P. W. (1) wraz z oskarżonym P. R. (1) chodzili po Ż. i spożywali alkohol w postaci wina i piwa. Gdy zapadła noc obaj udali się na ulicę (...) L.W. i oskarżony wpadł na pomysł aby ukraść coś z domu, pod którym znajduje się sklep komputerowy. Oskarżony P. R. (1) wszedł do domu przez drzwi wejściowe które nie były zamknięte na klucz, a następnie udał się do piwnicy z której zabierał wszystko co wpadło mu w ręce. P. W. (1) stał w tym czasie na czatach. Po wyjściu z budynku P. R. (1) zorientował się, że ukradł wędkę marki N. (...) wraz z kołowrotkiem marki S. oraz siekierę marki F.. P. R. (1) zaniósł wędkę wraz z kołowrotkiem do swojego domu, natomiast siekierę dał P. W. (1). Wędka wraz z kołowrotkiem oraz siekiera stanowiły własność W. K. i przestawiały łączną wartość 1350 zł. Powyższe przedmioty znalazły się i zostały zwrócone pokrzywdzonemu.

Dowód:
- wyjaśnienia oskarżonego P. R. (1) k. 53, 162;

- wyjaśnienia oskarżonego P. W. (1) k. 59;

- zeznania świadka W. K. k. 368;

- pokwitowanie k. 173;

- protokół zatrzymania rzeczy k. 146-148.

Obaj oskarżeni postanowili dalej dokonywać kradzieży z włamaniem do czego miała im służyć m.in. ukradziona wcześniej siekiera. P. W. (1) powiedział, że w jednej z piwnicy jego bloku mieszczącego się na ul. (...) w Ż. znajduje się wino i że mogą się do niej włamać. Następnie mężczyźni udali się do tego bloku, mieli ze sobą również uprzednio ukradzioną siekierę. Gdy już byli na miejscu to P. W. (1) zaczął uderzać siekierą o kłódki zabezpieczające wejście do poszczególnych pomieszczeń. P. W. (1) nie udało się rozerwać jednej z kłódek zabezpieczających wejście do piwnicy, z uwagi na stan upojenia. Następnie udało mu się uszkodzić kłódkę do piwnicy nr (...), skąd zabrali drobne przedmioty tj. zestaw wkrętaków. Po uszkodzeniu zamka patentowego w kolejnych drzwiach do piwnicy nr (...), mężczyźni weszli do pomieszczenia i zobaczyli, że w środku znajduje się drewniana beczka z kranikiem. Na miejscu zaczęli pić z niej wino w ten sposób, ze wlewali je do słoika. Z piwnicy tej zabrali jeszcze artykuły spożywcze w postaci m.in. oleju roślinnego, a następnie wyszli z bloku tocząc skradzioną beczkę. Oskarżeni w nocy z 02/03 kwietnia br. włamali się do piwnicy nr (...)i (...), oraz usiłowali włamać się do piwnicy nr (...)jednak zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na fakt, iż zabezpieczająca drzwi piwnicy zamek nie dał się wyłamać przy pomocy siekiery którą dysponowali.

Dowód:
- wyjaśnienia oskarżonego P. R. (1) k. 53-54.

- wyjaśnienia oskarżonego P. W. (1) k. 59.

Około godz. 00.30 trzaśnięcie drzwiami na klace schodowej wybudziło ze snu E. K., którą następnie obudziła męża. Przez okno mieszkania wychodzące na chodnik przed blokiem E. K. wraz z mężem zobaczyła dwóch mężczyzn, którzy toczyli poprzez kopnięcia przed sobą drewnianą beczkę i udali się w kierunku kościoła.

Dowód:
-zeznania E. K. k. 20-21.

P. R. (1) i P. W. (1) po wyjściu z bloku spotkali M. N. (1) z którym pili wino z posiadanej przez nich beczki. M. N. (1) widział również, iż mężczyźni posiadają słowik z grzybami i z buraczkami, a na jego pytanie skąd to mają, odpowiedzieli że dostali.

Dowód:
- zeznania M. N. (1) k. 245;

- wyjaśnienia oskarżonego P. R. k. 54.

Dnia 3 kwietnia 2015 roku w godzinach rannych A. K. (1) udał się do swojej piwnicy oznaczonej nr (...)w bloku przy ul. (...) w Ż. i zauważył, iż drzwi od jego piwnicy są otwarte i uszkodzone. Na drzwiach widział również ślady po siekierze. A. K. (1) ustalił, iż z jego piwnicy zginęły drewniana dębowa beczka o poj. 50 l. z zawartością wina, 1 kg ciasta sernikowego, cztery litry oleju roślinnego, wiertarka ręczna oraz przetwory konfiturowego łącznej wartości 1556 zł. A. K. (1) odzyskał beczkę i 3 litry oleju.

A. K. (1) o włamaniu do piwnic powiadomił telefonicznie J. R. tj. właścicielkę piwnicy o nr (...). J. R. zauważyła, iż kłódka na drzwiach jej piwnicy jest uszkodzona, oraz, że przy zamku również są uszkodzone drzwi, jednak sprawy nie udało się dostać do środka.

Córka A. K. (1) powiadomiła żonę J. S. (1) o tym, iż było włamanie do piwnicy. Żona J. S. (4) udała się do piwnicy celem sprawdzenie co się stało i co zostało skradzione i stwierdziła, że kłódka zabezpieczająca wejście do ich piwnicy o nr (...)jest zerwana i że wszystko jest powyrzucane z szafek. Następnie posprzątała piwnicę. Gdy do domu wrócił J. S. (1) dokładnie sprawdził rzeczy w piwnicy i stwierdził, iż brakuje zestawu wkrętaków o wartości 50 zł.

Dowód:
- zeznania A. K. (1) k.366-367, 3 i 3v, 238;

- pokwitowanie k. 10;
- zeznania J. R. k. 65v;

- zeznania J. S. (1) k. 367 i 43;

- protokół oględzin k. 7-9;

- dokumentacja fotograficzna k. 15-19.

Rano około godziny 8.00 P. R. (1) wstał i wyszedł z domu. Do jego pokoju zajrzała wówczas jego matka J. R., która zauważyła, iż znajduje się w nim wędka wraz z kołowrotkiem, które nie stanowią własności jej syna.

Dowód:
-zeznania J. R. k. 35v.

Oskarżony P. R. (1) ma 28 lat i posiada wykształcenie gimnazjalne, nie ma wyuczonego zawodu i jest bezrobotny. Jest kawalerem. Był uprzednio karany sądownie. Był również wielokrotnie karany za wykroczenia z art. 119 §1 kw. Oskarżony nie posada żadnego majątku. Oskarżony P. R. (1) nie cierpi na chorobę psychiczną, ani organiczne zaburzenia osobowości, nie jest też upośledzony umysłowo. W okresach incriminowanych nie występowały u niego zaburzenia psychotyczne czy też jakościowe zaburzenia świadomości. W chwili popełnia zarzuconych czynów u oskarżonego zdolność do rozpoznawania znaczenia czynów oraz zdolności do pokierowania postępowaniem nie była zaburzona w rozumieniu art. 31 § 1 czy art. 31 § 2 k.k.

Dowód:
- dane osobopoznawcze k.179 ;
- karta karna k. 167 ;
- odpisy wyroków k. 328, 330,331,333,334, 335,336,339,341,343,344;
- opinia psychiatryczna k. 267-271;
- dane majątkowe k. 213.

Oskarżony przyznał się do popełnienia wszystkich zarzuconych mu czynów. Oskarżony wyjaśnił, iż w dniu 2 marca 2015 roku do godzin popołudniowych chodził z P. W. (1) po mieście i że wspólnie spożywali alkohol. Kiedy było ciemno to udali się do bloku przy ul. (...), ponieważ P. W. (1) mieszka w tym bloku i twierdził, że w jednej z piwnic znajduje się beczka z winem i że trzeba dokonać tam włamania. Gdy byli już w tym bloku to P. W. (1) za pomocą siekiery próbował dostać się do piwnic. Jedna kłódka nie chciała puścić i dlatego nie udało im się włamać do jeden z piwnic. Gdy P. W. (1) zerwał kłódkę z jednych drzwi to ze środka zabrał drobne rzeczy tj. śrubokręty, zaś po pokonaniu kolejny drzwi i po tym jak weszli do niej to zobaczyli, że w środku jest drewniana beczka z winem. Oskarżony wyjaśnił, iż P. W. (1) wziął też inne spożywcze rzeczy i następnie poszli w bloki znajdujące się przy ulicy (...) i toczyli beczkę. Oskarżony wyjaśnił też, iż spotkali M. N. (1), któremu dali się napić wina. W kolejnych wyjaśnieniach oskarżony wskazał, iż w nocy 30 grudnia 2014 roku szukał pomysłu jak zarobić jakieś pieniądze i zaczął chodzić po mieście, gdy nagle zauważył biały dostawczy samochód, którego drzwi były zamknięte na kłódkę. Postanowił włamać się do tego samochodu i za pomocą klucza od gazu zerwał kłódkę i zabrał z wnętrza samochodu myjkę ciśnieniową K., którą bezskutecznie próbował sprzedać. Oskarżony wyjaśnił też, iż latem 2014 roku włamał się do budynku Spółdzielni (...) w Ż., skąd zabrał stare żelazko i stare metalowe pokrywy, które następnie sprzedał w skupie złomu. Natomiast w dniu 2 marca 2015 roku, gdy szedł po mieście z P. W. (1) ulicą (...) to postanowił ukraść coś z domu gdzie jest sklep komputerowy. On wszedł do środka, zaś W. stał na czatach. Z tego domu brał do popadnie, a gdy wyszedł to zobaczył , że ukradł skierkę oraz wędkę z kołowrotkiem. Siekierę dał W., zaś wędkę i kołowrotek zaniósł do domu. Oskarżony wyjaśnił również, iż jest uzależniony od pewnych substancji i że dwa lata temu leczył się odwykowo.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Zgromadzone w niniejszej sprawie dowody poddane swobodnej ocenie zgodnie z treścią art. 7 k.p.k. pozwalają na przyjęcie iż, oskarżony P. R. (1) dopuścił się popełnienia zarzuconych mu czynów. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i złożył obszerne wyjaśnienia, które w całości należy uznać za wiarygodne i niebudzące wątpliwości.

P. R. (1) wskazał, iż gdy chodził po Ż. to na ulicy (...) zauważył biały dostawczy samochód, który go zainteresował, ponieważ drzwi były zamknięte na kłódkę i pomyślał, że w środku może być coś cennego. Następnie zerwał kłódkę i ze środka wziął żółty karcher. Właścicielem przedmiotowego karchera była D. O., a jego brak w samochodzie dostrzegła wraz z synem M. O.. Zeznania M. O. i D. O. potwierdzają miejsce gdzie znajdował się samochód marki V. (...) o nr rej. (...), jak był zabezpieczony i co się w nim znajdowało. Sąd jednak zdecydował się uznać je za wiarygodne tylko w tej części, bowiem pomiędzy ich zeznaniami istnieje pewna rozbieżność. D. O. wskazała, iż jej syn po przyjeździe do kurnika i po stwierdzeniu braku karchera wrócił się do miejsca gdzie stał samochód i tam znalazł kłódkę, natomiast M. O. zeznał iż kłódka od samochodu wisiała popsuta w drzwiach. Rozbieżność ta nie jest jednak istotna dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie, bowiem sam oskarżony wskazał, iż zerwał kłódki używając do tego klucza od gazu, przez co dokładnie opisał jak dostał się do środka samochodu oraz gdzie to zdarzenie miało miejsce.

Jeśli chodzi o zarzut kradzieży z włamaniem do budynku Spółdzielni (...) to również w tej kwestii wyjaśnienia oskarżonego nie budzą wątpliwości. Oskarżony wskazał jak dostał się do środka budynku i co z niego zabrał. Powyższe potwierdzają zeznania D. S., która wraz z mężem weszła do środka budynku i zauważyła wybite okno oraz stwierdziła brak przedmiotów takich jak żelazko i żeliwne pokrywy bezpieczników.

Oskarżony w dokładny sposób opisał metodę działania w zakresie czynów, które popełnił w nocy z 02/03 kwietnia 2015 roku, wyjaśniając iż tego dnia spożywał znaczne ilości alkoholu. Wyjaśnił, iż sam wpadł na pomysł kradzieży jakiejś rzeczy z domu mieszczącego się przy ul. (...) oraz że zabrał stamtąd wędkę, oraz kołowrotek i siekierę. Sposób w jaki P. R. (1) dostał się do wnętrze domu przy ul (...) potwierdzają zeznania pokrzywdzonego W. K., tzn. oskarżony wszedł przed drzwi wejściowe do otwartego pomieszczenia w piwnicy. Wyjaśnienia oskarżonego i zeznania pokrzywdzonego W. K. są również zgodne co do przedmiotów, które zginęły pokrzywdzonemu tej nocy. Ponadto matka oskarżonego J. R. wskazała, iż rano w pokoju jej syna znajdowała się wędka i kołowrotek, które nie stanowią jego własności. Wobec powyższego należy również uznać za wiarygodne i niebudzące wątpliwości zeznania świadków W. K. oraz J. R.. Następnie oskarżony wskazał, iż P. W. (2) wpadł na pomocy włamania się do piwnicy w swoim bloku, ponieważ w jednej z nich znajduje się wino. P. R. (1) nie sprzeciwił się temu pomysłowi, więc razem udali się do bloku mieszczącego się w Ż. przy ul. (...). Następnie P. W. (2) zaczął uderzać w drzwi poszczególnych pomieszczeń piwniczych siekierą. Co prawda do jednej nie udało im się włamać ponieważ nie została zniszczona kłódka zabezpieczająca drzwi, co uniemożliwiło im wejście do środka, jednak skutecznie za pomocą siekiery została zniszczona jedna kłódka i jeden zamek patentowy i tym samym włamali się do dwóch piwnic. Z jednej zabrali zestaw wkrętaków, a z drugiej drewnianą beczkę o poj. 50 l z zawartością wina, 1 kg ciasta, cztery litry oleju roślinnego, wiertarkę oraz przetwory konfiturowe. P. R. (1) w swoich wyjaśnieniach dokładnie opisał sposób ich działania. Zeznania osób pokrzywdzonych tj. A. K. (1) i J. S. (5) potwierdzają jakie rzeczy zginęły z ich piwnic, a ponadto A. K. (1) wskazał, iż na drzwiach widział ślady po siekierze. Ich zeznania nie budzą wątpliwości Sądu, a ponadto potwierdzają również wyjaśnienia oskarżonego, który wskazał, iż z jednej piwnicy zabrali jakieś śrubki, a z drugiej beczkę z winem. Na walor wiarygodności zasługują również i zeznania J. R., właścicielki piwnicy nr (...)do której nie udało się włamać oskarżonemu, z uwagi na to, iż nie została zniszczona kłódka. Oskarżony również wskazał, że nie udało im się włamać do jednej z piwnic, a więc jego wyjaśnienia korespondują z zeznaniami świadka J. R., co stanowi kolejny argument za tym, aby przyznać im walor wiarygodności.

Osobą która widziała wychodzącego z bloku oskarżonego była E. K., która wskazała, iż obudziło ją trzaskanie drzwi. Z okna swojego mieszkania E. K. widziała jak dwóch mężczyzn wychodzi z bloku i toczy przed sobą drewnianą beczkę. Co prawda E. K. nie widziała twarzy tych mężczyzn, jednak jej zeznania są spójne z wyjaśnieniami oskarżonego, który wskazał, iż wychodząc z bloku toczyli przed sobą beczkę. Zeznania E. K. nie budzą żadnych wątpliwości, potwierdzają one, iż w nocy z 2 na 3 kwietnia 2015 roku dwóch mężczyzn było w bloku w którym mieszka. Kolejną osobą która spotkała oskarżonego po wyjściu z bloku z drewnianą beczką był M. N. (1). M. N. (1) zeznał, iż wspólnie z oskarżonym P. R. (1) i P. W. (1) pił wino z beczki i że mieli oni ze sobą jeszcze dwa słoiki przetworów. M. N. (1) zapytał się ich skąd to mają, na co odpowiedzieli, że dostali. Zeznania M. N. (1) są logiczne i można również uznać je za wiarygodne.

Z powyższym materiałem dowodowym korespondują wyjaśnienia P. W. który podał zbornie z wyjaśnieniami P. R.. Co prawda jak wskazał sam oskarżony w chwili gdy obaj dokonywali włamań do piwnic w bloku przy ul. (...) był on już w stanie znacznego upojenia alkoholowego, co utrudniało mu nawet dokonywanie kolejnych włamań, jednak w zakresie w jakim podał on okoliczności faktyczne które pamięta są one zborne z wyjaśnieniami P. R. oraz korespondują z zeznaniami przesłuchanych świadków zwłaszcza pokrzywdzonych i M. N.. Tym samym wyjaśnieniom tym należało przyznać walor wiarygodności.

Nic istotnego do sprawy nie wnosząc zeznania świadka M. M. (2) ( k. 209-210), P. M. ( k. 226-227), K. R. ( k. 233-234), Z. B. (k. 242-243), H. R. ( k. 247-248),oraz A. K. (2) ( k.368) i K. J. ( k. 240-241) ponieważ nie posiadają oni żadnej wiedzy na temat zdarzeń będących przedmiotem niniejszego postępowania. M. M. (2) wskazał, iż zna P. R. (1) i że nikt nie oferował mu do kupienia myjki ciśnieniowej marki K.. P. M. nie posiada żadnej wiedzy na temat kradzieży z włamaniem do samochodu na ulicy (...) oraz zeznał, iż P. R. (1) nie oferował mu do kupienia żadnej myjki ciśnieniowej marki K.. K. R. wskazał, iż nigdy nie był w budynku Spółdzielni (...) w Ż. i że nic stamtąd nie ukradł. Z. B. wskazał, iż nie utrzymuje z P. R. (1) żadnych kontaktów oraz że P. R. (1) nie oferował mu do kupienia żadnej myjki ciśnieniowej. H. R. zeznał, iż zna P. R. (1), ale nie jest on jego kolegą i że nigdy nie był w budynku spółdzielni Inwalidów w Ż.. A. K. (2) wskazał, iż jest likwidatorem Spółdzielni (...) ale nie wie nic na temat włamania do jej budynku. K. J. zeznał ł, iż pracuje w skupie złomu, ale nie jest w stanie zweryfikować dokumentacji złomu na okoliczność zakupu przedmiotów metalowych, ponieważ właściciel skupu się zmienił.

Sąd przyznał również walor wiarygodności dokumentom uwzględnionym przy ustalaniu stanu faktycznego ( tj. protokoły oględzin, pokwitowania, dokumentacje fotograficzne, dane majątkowe, dane osobopoznawcze, opinię psychiatryczną, wyroki) gdyż zostały sporządzone przez instytucje w ramach ich działalność, a ponadto strony postępowania nie ich kwestionowały

Reasumując na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał, oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 279 §1 k.k., z art. 278 § 1 k.k. i z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

Oskarżony P. R. (1) jest winny dokonania zarzuconych mu czynów, albowiem nie dochował wierności normie prawnej, mimo że miał taką możliwość. Działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim (art. 9 § 1 k.k.). P. R. (1) widząc stojący samochód, którego drzwi zabezpiecza klamka postanowił się do niego włamać, a następnie zabrał z niego karcher i jak twierdził szukał na niego kupca. Oskarżony wszedł również do budynku spółdzielni inwalidów w Ż. uprzednio wybijając szybę, a następnie zabrał stamtąd rzeczy nadające się na sprzedaż na złom. Oskarżony wszedł również do domu na ul. (...), skąd ukradł kilka rzeczy. Siekierę dał P. W. (4), natomiast pozostałe rzeczy schował u siebie w domu, prawdopodobnie zaś chciał je później sprzedać. Jeśli zaś chodzi o włamania do piwnic to również nie zaprotestował, by tego nie robić, tylko sam wchodził też do pomieszczeń w poszukiwaniu rzeczy nadających się do zabrania, a przede wszystkim w poszukiwaniu alkoholu.

Nie zachodzą okoliczności wyłączające winę, gdyż oskarżony był poczytalny w chwili dokonywania zarzuconych mu czynów. Co prawda oskarżony wskazał, iż jest uzależniony i że leczył się odwykowo w szpitalu psychiatrycznym, jednak z opinii biegłych psychiatrów wynika, iż w okresach incriminowanych nie występowały u niego zaburzenia psychotyczne oraz jakościowe zaburzenia świadomości, a nadto w chwili popełnienia czynów zabronionych zdolności do rozpoznania znaczenia czynów i do pokierowania postępowaniem nie była zaburzona.

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu za pierwszy i za piąty z zarzuconych mu czynów kary po 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za drugi, trzeci, czwarty i szósty czyn Sąd wymierzył mu kary po 1 roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k., art. 85 a k.k. i art. 86 par 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu jest to kara sprawiedliwa i spełnia cele w zakresie prewencji indywidualnej oraz generalnej. Przez ten czas oskarżony będzie izolowany od społeczeństwa i będzie mógł odpowiednio przemyśleć swojego naganne zachowanie. Wymierzając łączną karę pozbawienia wolności sąd kierował się zasadą asperacji, która pozwala uniknąć konsekwencji w postaci kumulacji dolegliwości, wynikającej z orzeczonych kar jednostkowych, a tym samym naruszenia zasady racjonalności wymiaru kary i zasady humanitaryzmu stosowania kar i środków karnych. Sąd nie znalazł podstawy by przy wymiarze kary łącznej kierować się zasadą absorbcji, ponieważ w ocenie Sądu kara łączna w niższym wymiarze nie spełniłaby swoich celów wychowawczych, prewencyjnych ani resocjalizacyjnych. Kara łączna w niższym wymiarze byłaby nieadekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, okoliczności ich popełnienia, oraz nie pozwalałby na właściwe kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa.

Kształtując wymiar kary, Sąd kierował się dyrektywami z art. 53 § 1 i 2 k.k., w tym sposobem życia przed popełnieniem przestępstwa, właściwościami i warunkami osobistymi sprawcy, poziomem zawinienia sprawcy, stopniem społecznej szkodliwości jego czynu oraz motywację i sposób jego działania. Oskarżony jest 28 letnim mężczyzną, nigdzie nie pracuje i jest na utrzymaniu matki. Oskarżony jest młodym, zdrowym mężczyzną i mógłby podjąć jakąkolwiek pracę, ale przecież znaczniej łatwiej jest być na utrzymaniu matki i od czasu do czasu dokonać różnego typu czynów karalnych głównie kradzieży, aby mieć pieniądze. P. R. (1) w swoich wyjaśnieniach również wskazuje, iż w przeszłości był karany za kradzieże i zawsze dostawał kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Orzeczone kary nie spełniały wobec niego żadnych celów wychowawczych, ani zapobiegjących skoro dopuścił się kolejnych czynów zabronionych. Ponadto powyższa wielokrotna karalności za kradzieże świadczy o tym, iż oskarżony chce z działalności przestępczej się utrzymywać. Gdy tylko potrzebował gotówki na alkohol lub różnego typu substancje odurzające, bez wahania dokonywał kradzieży w celu sprzedaży uzyskanych dóbr, a przeznaczone pieniądze przeznaczał na zakup w/w substancji. W niniejszej sprawie bez zawahania wskazał, iż chciał sprzedać między innymi myjkę ciśnieniową, oraz że sprzedał rzeczy ukradzione z budynku spółdzielni (...). Motywacja oskarżonego zasługuje więc na potępienie, bowiem najwyraźniej oskarżony nie widzi nic złego w swoim zachowaniu i dla niego kradzież to ewidentnie forma zarobku. Uprzednia karalności jak i mnogość popełnionych wykroczeń z art. 119 § 1 k.w świadczy o tym, iż nie szanuje prawa i ma lekceważący stosunek do obowiązujących norm prawnych jak i zasad współżycia społecznego. Nie szanuje też mienia innych osób, lecz przeciwnie chce czynić z tego mienia użytek na własne potrzeby gdy tylko zajdzie konieczność (potrzeba) uzyskania gotówki. Przy czym zdobyte środki pieniężne nie przeznacza na minimum egzystencji w celu zakupu podstawowych produktów żywnościowych lecz na zakup alkoholu lub substancji psychotropowych. Można również wysnuć wniosek, iż kradzieże są sposobem na życie dla oskarżonego i że robi to dla zabicia nudy, skoro idąc drogą potrafi nagle podjąć decyzję, że włamie się gdzieś i coś ukradnie, tak jak w przypadku kradzieży z włamaniem do samochodu dostawczego. Sąd ocenił społeczną szkodliwość czynów oskarżonego jako wysoką. Oskarżony zaledwie w ciągu jednej nocy tj. z 2 na 3 kwietnia 2015 roku popełnił cztery czyny zabronione i nie widzi w swoim postępowaniu nic złego. Ponadto przed dokonaniem kradzieży nie powstrzymało go nawet to, iż piwnice jak i samochód były zamknięte,

Co prawda oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów, co powinno stanowić okoliczność łagodzącą. Powyższe potwierdza stanowisko Sądu Apelacyjnego w Krakowie wyrażone w wyroku z dnia 24 czerwca 2009 r. II AKa 116/09 Sąd Apelacyjny ocenia przyznanie się sprawcy do popełnienia przestępstwa jako najpoważniejszą - po czynnym żalu i przebaczeniu ofiary - okoliczność łagodzącą wymiar kary. Przyznanie sprawia, że cele postępowania zostają osiągnięte jeszcze przed wydaniem wyroku, bo przyznając się, oskarżony sam siebie potępił i żałował swego czynu, co jest symptomem dążenia do poprawienia się, a to jest jeden z prewencyjnych celów postępowania (KZS 2009/7-8/56). Jednak na gruncie niniejszej sprawy oskarżony nie wykazał skruchy, ani nie żałował swoich czynów i nie można powiedzieć, że dąży do poprawy swojego zachowania, ponieważ nie wyraża się o nim krytycznie i dlatego też jego przyznanie się do winy nie może być traktowane w kontekście okoliczności łagodzących, a przynajmniej nie można mu przypisywać zbyt dużej rangi. Jak by tego było mało w ocenie Sądu oskarżony przyjął właśnie taką taktykę iż w sposób nieskrępowany dokonuje coraz to nowych czynów karalnych, następnie przyznając się do ich popełnienia wyraża w ten sposób skruchę licząc na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W ocenie Sądu takiemu zachowaniu oskarżonego należy ostatecznie postawić kres. W stosunku do oskarżonego można (a wręcz należy) postawić negatywną prognozę kryminologiczną, a nawet wysnuć wniosek, iż na wypadek pozostawiania na wolności będzie dopuszczał się kolejnych włamań i kradzieży. Zdaniem Sądu zachowanie oskarżonego cechuje się wysokim stopniem szkodliwość społecznej, częstotliwość popełniania czynów karalnych jest wręcz imponująca, a zarazem męcząca dla licznych pokrzywdzonych, z których część notorycznie spotyka się z przestępczą działalnością oskarżonego. Dlatego oskarżonego należy izolować od społeczeństwa, im ta izolacja będzie dłuższa tym lepiej dla lokalnej społeczności w tym czasie będzie ona bowiem wolna od przestępczych zachowań oskarżonego, który na resocjalizację w ocenie sądu już nie rokuje. Oczywiście sankcja karna musi być dostosowana do wagi czynów jakich się oskarżony dopuścił. Oskarżony jest pospolitym złodziejem można nawet rzec multizłodziejem, co bez wątpienia na jego korzyść nie przemawia. Dziesiątki razy dokonywał różnego typu czynów karalnych, zarówno przestępstw jak i wykroczeń. Dlatego wymierzonej mu kary w kontekście jego wielokrotnej już karalności za czyny przeciwko mieniu nie można uznać za surową. Wszak przestępstwo kradzieży z włamaniem zagrożone jest karą od roku do dziesięciu lat pozbawienia wolności, kradzież do pięciu lat pozbawienia wolności, za usiłowanie sąd może wymierzyć karę taką jak za sprawstwo (art. 14 § 1 k.k.). Sąd wymierzając oskarżonemu kare za każde z przestępstw jakie mu przypisał w istocie swoją politykę karna kształtował w granicach dolnej granicy ustawowego zagrożenia, mając w tym zakresie na uwadze wartość mienia będącego przedmiotem każdego z przestępstw oraz tego iż część czynów ukończono w fazie usiłowania, jednak tylko i wyłącznie z uwagi na to, iż oskarżony nie był w stanie przełamać zabezpieczenia. Tym samym również kara łączna nie może być uznana za surową, w/w okoliczność m.in. sposób życia oskarżonego, notoryczne popełnianie kolejnych czynów karalnych nie pozwoliła Sądowi przy wymierzaniu kary łącznej zastosować zasady absorpcji. Kara łączna trzech lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności będzie zatem karą słuszną i sprawiedliwą dla ogółu przestępstw jakich się dopuścił będących przedmiotem niniejszego postępowania.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego P. R. (1) wraz z P. W. (1) do naprawienia szkody poprzez zapłatę solidarnie na rzecz: A. K. (1) kwoty 1.556,00 (jeden tysiąc pięćset pięćdziesiąt sześć 00/100) złotych; oraz J. S. (1) kwoty 50,00 (pięćdziesiąt 00/100) złotych; a nadto zobowiązał P. R. (1) do naprawienie szkody na poprzez zapłatę na rzecz D. O. kwoty 3.500,00 złotych oraz na rzecz członków Spółdzielni (...) i likwidatora A. K. (2) kwoty 200,00 złotych. Pokrzywdzeni winni uzyskać rekompensatę na skutek popełnionych przez oskarżonego czynów zabronionych.

Sąd zasądził ze Skarbu Państwa na rzecz adw. C. W. na zasadzie § 1, § 2, § 14 ust. 2 pkt 3 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 420 złotych wraz z 23 % podatku od towarów i usług tytułem pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

O kosztach sądowych sąd orzekł zgodnie z art. 627 kpk, zaś wysokość opłaty ustalił na podstawie art. 2 ust 1 pkt 2 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( jedn. tekst : Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zmianami).

O kosztach sądowych sąd orzekł zgodnie z art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 kpk i obciążył oskarżonego kwotą 731,30 złotych stanowiącą połowę wydatków poniesionych w sprawie na które składają się: koszty poniesione w postepowaniu przygotowawczym tj. 1232,60 zł, należności świadków 210 zł oraz koszty korespondencji 20 zł ( 1462,60/2=731,30 zł). Wysokość opłaty ustalił na podstawie art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( jedn. tekst : Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zmianami).