Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2015 roku

Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śl. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:SSR Daniel Masełko

Protokolant:Joanna Kopacz

przy udziale Prokuratora Macieja Kroczaka z Prokuratury Rejonowej w Ząbkowicach Śl.

po rozpoznaniu w dniu 16.12.2014 r., 03.02.2015 r., 09.06.2015 r., 21.07.2015 r., 22.09.2015 r.

sprawy

1.  R. W. (1)

s. M. i J. z domu S.

ur. (...) w B.

2.  B. S. (1)

c. K. i E. z domu Sitko

urodzonej (...) w Z. Śl.

3.  N. L. (1)

c. J. i A. z domu S.

ur. (...) w D.

oskarżonych o to, że:

I. W dniu 16 grudnia 2013 roku w miejscowości B. woj. (...) przez otwarte okno w pomieszczeniu kuchennym dostali się do wnętrza mieszkania D. L. (1) skąd zabrali celu przywłaszczenia piłę spalinową marki P. H., odtwarzacz DVD P. (...), odtwarzacz DVD P. (...) 2006, ładowarkę do kamery (...) nr (...) firmy (...), kamerę marki P. marki m. (...), ładowarkę (...) seria (...), kanister z paliwem o poj. 5 l, kartę pojazdu na samochód M. (...) na nazwisko A. K. KP (...), aparat fotograficzny marki SKINA z futerałem, telefon komórkowy S. (...) z futerałem, tuner satelitarny O. (...) seria (...), kartę telewizji satelitarnej 020- (...)- (...), laptop marki A. seria (...) z uszkodzoną obudową pilota telewizyjnego koloru szarego, plecak Campus koloru zielonego, ładowarkę S/N- (...) o ogólnej wartości 3000 złotych na szkodę D. L. (1), przy czym R. W. (1) czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 6 lutego 2008 roku sygn. akt II K 313/06 między innymi za przestępstwo z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 15 grudnia 2005 roku do 16 grudnia 2005 roku, od 24 kwietnia 2008 roku do 4 lutego 2010 roku i od 13 czerwca 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

wobec B. S. (1) i N. L. (1)

i o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

wobec R. W. (1)

nadto R. W. (1) o to, że:

w tym samym miejscu i czasie jak w pkt I, usiłował dokonać włamania i kradzieży sejfu wmontowanego w ścianę, poprzez próbę otwarcia zamka, a następnie jego wymontowania, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niemożność pokonania zabezpieczenia sejfu oraz braku narzędzi umożliwiających jego wymontowanie, czym działał na szkodę D. L. (1), przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 6 lutego 2008 roku sygn. akt II K 313/06 między innymi za przestępstwo z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę łączną 2 lat i 4 miesięczny pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 15 grudnia 2005 roku do 16 grudnia 2005 roku, od 24 kwietnia 2008 roku do 4 lutego 2010 roku i od 13 czerwca 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

******************

I.  uznaje oskarżoną B. S. (1) za winną tego, że: w dniu 16 grudnia 2013 roku w miejscowości B. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z N. L. (1) i R. W. (1) przez otwarte okno w pomieszczeniu kuchennym dostali się do wnętrza mieszkania D. L. (1) skąd zabrali celu przywłaszczenia piłę spalinową marki P. H., odtwarzacz DVD P. (...), odtwarzacz DVD P. (...) 2006, ładowarkę do kamery (...) nr (...) firmy (...), kamerę marki P. marki m. (...), ładowarkę (...) seria (...), kanister z paliwem o poj. 5 l, kartę pojazdu na samochód M. (...) na nazwisko A. K. KP (...), aparat fotograficzny marki SKINA z futerałem, telefon komórkowy S. (...) z futerałem, tuner satelitarny O. (...) seria (...), kartę telewizji satelitarnej 020- (...)- (...), laptop marki A. seria (...) z uszkodzoną obudową pilota telewizyjnego koloru szarego, plecak Campus koloru zielonego, ładowarkę S/N- (...), buty sportowe o łącznej szacunkowej wartości 3200 złotych na szkodę D. L. (1), to jest popełnienia występku z art. 278 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, za który na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

II.  na podstawie art. 69§1 i §2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo oskarżonej B. S. (1) zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat;

III.  uznaje oskarżoną N. L. (1) za winną tego, że: w dniu 16 grudnia 2013 roku w miejscowości B. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. S. (1) i R. W. (1) przez otwarte okno w pomieszczeniu kuchennym dostali się do wnętrza mieszkania D. L. (1) skąd zabrali celu przywłaszczenia piłę spalinową marki P. H., odtwarzacz DVD P. (...), odtwarzacz DVD P. (...) 2006, ładowarkę do kamery (...) nr (...) firmy (...), kamerę marki P. marki m. (...), ładowarkę (...) seria (...), kanister z paliwem o poj. 5 l, kartę pojazdu na samochód M. (...) na nazwisko A. K. KP (...), aparat fotograficzny marki SKINA z futerałem, telefon komórkowy S. (...) z futerałem, tuner satelitarny O. (...) seria (...), kartę telewizji satelitarnej 020- (...)- (...), laptop marki A. seria (...) z uszkodzoną obudową pilota telewizyjnego koloru szarego, plecak Campus koloru zielonego, ładowarkę S/N- (...), buty sportowe o łącznej szacunkowej wartości 3200 złotych na szkodę D. L. (1), to jest popełnienia występku z art. 278 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, za który na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności

IV.  na podstawie art. 69§1 i §2 kk i art. 70 § 2 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo oskarżonej N. L. (1) zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat;

V.  Na podstawie art. 73§2 kk oddaje oskarżoną N. L. (1) w okresie próby pod dozór kuratora sądowego

VI.  Oskarżonego R. W. (1) uznaje za winnego, tego, że: w dniu 16 grudnia 2013 roku w miejscowości B. woj. (...), z góry powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przez otwarte okno w pomieszczeniu kuchennym dostał się razem z N. L. (1) i B. S. (1) do wnętrza mieszkania D. L. (1) skąd zabrali celu przywłaszczenia piłę spalinową marki P. H., odtwarzacz DVD P. (...), odtwarzacz DVD P. (...) 2006, ładowarkę do kamery (...) nr (...) firmy (...), kamerę marki P. marki m. (...), ładowarkę (...) seria (...), kanister z paliwem o poj. 5 l, kartę pojazdu na samochód M. (...) na nazwisko A. K. KP (...), aparat fotograficzny marki SKINA z futerałem, telefon komórkowy S. (...) z futerałem, tuner satelitarny O. (...) seria (...), kartę telewizji satelitarnej 020- (...)- (...), laptop marki A. seria (...) z uszkodzoną obudową pilota telewizyjnego koloru szarego, plecak Campus koloru zielonego, ładowarkę S/N- (...), buty sportowe o łącznej szacunkowej wartości 3200 złotych oraz następnie sam usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do sejfu wmontowanego w ścianę, poprzez próbę otwarcia zamka, a następnie jego wymontowania, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niemożność pokonania zabezpieczeń sejfu, czym działał na szkodę D. L. (1), przy czym R. W. (1) czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 6 lutego 2008 roku sygn. akt II K 313/06 między innymi za przestępstwo z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, którym wymierzono karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 15 grudnia 2005 roku do 16 grudnia 2005 roku, od 24 kwietnia 2008 roku do 4 lutego 2010 roku i od 13 czerwca 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku, to jest popełnienia występku z art. 278 § 1 kk i art. 276 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279§ 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie art. 14§1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 64 §1 kk wymierza karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

VII.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata E. P. z Kancelarii Adwokackiej w Z. Śl. kwotę 1 343,16 (jeden tysiąc trzysta czterdzieści trzy 16/100) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej N. L. (1) z urzędu

VIII.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata B. Z. z Kancelarii Adwokackiej w Z. Śl. kwotę 1 343,16 (jeden tysiąc trzysta czterdzieści trzy 16/100) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu R. W. (1) z urzędu

IX.  Zwalnia oskarżonych B. S. (1), N. L. (1) i R. W. (1) od ponoszenia kosztów sądowych zaliczając wydatki poniesione w sprawie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 183/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. L. (1) i R. W. (1) przez kilka miesięcy zamieszkiwali razem w domu pokrzywdzonego w B.. Nie pobierał on od oskarżonego żadnych opłat. D. L. i R. W. razem jeździli pracować, za co pokrzywdzony rozliczał się z oskarżonym.

Dowód:

- zeznania D. L. (1), k. 20-21, 91-92, 371,484

- częściowe wyjaśnienia R. W. (1), k. 33-34,38,105-108,352-353.

W dniu 15 grudnia 2013 roku w godzinach wieczornych D. L. (1) przyjechał po B. S. (1) i razem pojechali do P.. Tam przebywał R. W. (1) u swojej przyjaciółki N. L. (1). Następnie wszyscy udali się do B., gdzie zostali na noc.

W dniu 16 grudnia 2014 roku, D. L. (1) i R. W. (1) wrócili z pracy około godziny 19.00. do domu gdzie były N. L. i B. S.

Około godz. 19.40 przyjechała po D. P. celem doprowadzenia go do Zakładu Karnego. Wtedy oskarżeni zabrali swoje rzeczy z mieszkania. Zamknięto dom. W kuchni zostało jednak uchylone okno. Następnie klucze zostały zwrócone pokrzywdzonemu w obecności P.. Oskarżeni udali się pieszo w stronę P..

Dowód:

- zeznania D. L. (1), k. 20-21, 91-92, 371,484

- wyjaśnienia B. S. (1), k. 29-30, 36-37, 352-353, 371,

- wyjaśnienia N. L. (1), k. 55-56,353, 371,

- częściowe wyjaśnienia R. W. (1), k. 33-34,38,105-108,352-353.

W drodze R. W. (1) poinformował B. S. (1) i N. L. (1) o tym, że okno w kuchni jest otwarte. Cała trójka wróciła do domu pokrzywdzonego. R. W. pchnął okno. Do wnętrza wszedł oskarżony a potem kobiety. Mieli tam zostać, ponieważ na zewnątrz było zimno. Jednak R. W. (1) postanowił, że zabierą wartościowe rzeczy z mieszkania w celu sprzedania w lombardzie. B. S. (1) przystała na to. N. L. (1) początkowo nie chciała brać udział w kradzieży, ale po chwili także spakowała rzeczy. R. W. (1) ubrał sportowe buty pokrzywdzonego o wartości około 200 złotych. Oskarżeni pakowali rzeczy do reklamówek i plecaka. Były to: piła spalinowa marki P. H., odtwarzacz DVD P. (...), odtwarzacz DVD P. (...) 2006, ładowarka do kamery (...) nr (...) firmy (...), kamera marki P. marki m. (...), ładowarka (...) seria (...), kanister z paliwem o poj. 5 l, karta pojazdu na samochód M. (...) na nazwisko A. K. KP (...), aparat fotograficzny marki SKINA z futerałem, telefon komórkowy S. (...) z futerałem, tuner satelitarny O. (...) seria (...), karta telewizji satelitarnej 020- (...)- (...), laptop marki A. seria (...) z uszkodzoną obudową, pilot telewizyjny koloru szarego, plecak Campus koloru zielonego, ładowarka S/N- (...). Wartość szacunkowa zabranego mienia to 3200 złotych.

Ponadto R. W. (1) udał się do garderoby pokrzywdzonego, gdzie znajdował się sejf. Oskarżony próbował się do niego włamać. Przy pomocy śrubokrętu najpierw uszkodził klawiaturę od klucza elektronicznego, a następnie próbował wykuć nim ze ściany sejf. W końcu zrezygnował ponieważ nie mógł pokonać zabezpieczeń.

Następnie R. W., N. L., B. S. z zabranymi rzeczami wyszli z mieszkania oknem. Zostali jednak zauważeni przez dwóch chłopców, którzy zadzwonili na P.. Oskarżeni udali się ponownie na pieszo w kierunku P.. Gdy nadjechała P. zaczęli uciekać. Zostali jednak zatrzymani. R. W., N. L. i B. S. mieli przy sobie rzeczy zabrane z domu poszkodowanego. R. W. (1) był trzeźwy. B. S. (1) miała 0,22 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś N. L. (1) 0,09 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- protokół zatrzymania rzeczy, 8-16,

- protokół oględzin, k. 23-25,

- protokoły z przebiegu badania stanu trzeźwości, k. 2-4,

- materiał poglądowy, k. 70-73,

- wyjaśnienia B. S. (1), k. 29-30, 36-37, 352-353, 371,

- wyjaśnienia N. L. (1), k. 55-56,353, 371,

- częściowe wyjaśnienia R. W. (1), k. 33-34,38,105-108,352-353.

Oskarżony R. W. (1) nie jest chory psychicznie i brak jest danych na istnienie u niego psychozy. Badany funkcjonuje intelektualnie na pograniczu dolnej granicy normy, a górnej granicy upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, co pozwala mu znać i rozumieć normy społeczne. Nie występowały u niego inne zakłócenia czynności psychicznych mogących mieć wpływ na ocenę poczytalności, w tym atypowe lub patologiczne stany upić jak i zaburzenia psychotyczne z kręgu padaczki. Oskarżony posiada zespół uzależnienia od alkoholu i marihuany jak i zaburzenia osobowości o typie osobowości dyssocjalnej. T. criminis R. W. (1) nie miał zniesionej lub ograniczonej w stopniu znacznym zdolności do rozpoznawania znaczenia zarzucanych mu czynów i pokierowania swoim postępowaniem- nie zachodzą wobec niego warunki z art. 31 § 1 lub § 2 kk.

Dowód:

- opinia biegłych, k. 239-243, 422-426,

- historia choroby, k. 348-350.

R. W. (1) ma 27 lat. Jest kawalerem i ma troje dzieci. Posiada wykształcenie zawodowe- spawacz. Obecnie jest bezrobotny i pozbawiony wolności. Oskarżony leczył się psychiatrycznie. Ma stwierdzone (...) i padaczkę. Dotychczas był wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu. Między innymi Wyrokiem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 6 lutego 2008 roku sygn. akt II K 313/06 za przestępstwo z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności którym orzeczono karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 15 grudnia 2005 roku do 16 grudnia 2005 roku, od 24 kwietnia 2008 roku do 4 lutego 2010 roku i od 13 czerwca 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku.

Dowód:

- karta karna, k. 48-49,301-302,

- wyroki, 63-68, 381, -384,

- wyjaśnienia R. W. (1), k. 33-34,38,105-108,352-353.

R. W. (1) w postępowaniu przygotowawczym początkowo przyznał się do zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że wszedł wraz pozostałymi oskarżonymi do mieszkania i wynieśli z niego szereg rzeczy, które należały do D. L. (1). Przy czym oskarżony twierdził, że telefon komórkowy, piła spalinowa oraz kanister z benzyną należały do niego. Zabrał je, ponieważ pokrzywdzony był mu dłużny pieniądze za wykonane prace.

R. W. przyznał także ze używając śrubokręta próbował dostać się do sejfu, który znajdował się w garderobie, ale mu się to nie udało. Podczas ostatniego przesłuchania R. W. zmienił jednak swoje stanowisko i wyjaśnił iż nie próbował włamać się do sejfu. Zrobił to sam poszkodowany bo zgubił klucze.

Na rozprawie przed Sądem oskarżony zaprzeczył, aby próbował włamać się do sejfu. Twierdził iż sam dokonał kradzieży rzeczy a oskarżone nic nie robiły.

Dowód:

- wyjaśnienia R. W. (1), k. 33-34,38,105-108,352-353.

Sąd zważył, co następuje.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wina i sprawstwo R. W. (1), nie budzą wątpliwości.

Ustaleń faktycznych Sąd dokonał na podstawie zeznań pokrzywdzonego D. L. (1) oraz wyjaśnień B. S. (1) i N. L. (1) oraz częściowych R. W. (1).

Uzupełnieniem osobowych źródeł dowodowych są opinie biegłych z zakresu psychiatrii, protokoły oględzin, protokoły zatrzymania osób i rzeczy oraz materiały poglądowe, a nadto dokumenty zawierające informacje o osobach z Krajowego Rejestru Karnego, odpisy wyroków Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich,

W przedmiotowej sprawie bezsporne było iż wszyscy oskarżeni weszli do mieszkania D. L. (1) pod jego nieobecność, wykorzystując wiedzę o otwartym oknie w jego kuchni. Gdy byli na miejscu spakowali szereg rzeczy i zabrali je z miejsca zdarzenia. Po czym zostali zatrzymani z tymi rzeczami przez P.. Powyższe potwierdzają zgodne i konsekwentne w swoich wyjaśnieniach N. L. (1), B. S. (1) oraz R. W. (1). W tym zakresie Sąd uwzględnił je w całości albowiem ze sobą korespondują i tworzą logiczny ciąg zdarzeń. Rzeczy zostały zwrócone poszkodowanemu, który je rozpoznał. Także z materiału poglądowego wynika, że mieszkania D. L. zostało splądrowane.

Biorąc pod uwagę powyższe, w sprawie należało wyjaśnić następujące kwestie.

Po pierwsze, R. W. (1) twierdził, iż komórka marki S. (...), piła spalinowa oraz benzyna w kanistrze należały do niego. Zatem ich nie ukradł tylko odebrał rzeczy, które do niego należały. Przeczy temu D. L. (1), który przytoczył okoliczności zakupu w/w rzeczy. Dodatkowo tłumaczenie R. W., że D. L. (1) był mu dłużny pieniądze, nie dają prawa do zboru czyichś rzeczy. Tym bardziej, że jak podała B. S. (3), oskarżony chciał te rzeczy sprzedać w lombardzie, a nie, jak twierdził R. W. (1), je zabezpieczyć do czasu zwrotu, jego zdaniem, należnych mu pieniędzy. Ponadto pokrzywdzony zaprzeczył, aby był dłużny oskarżonemu pieniądze, zawsze się z nim rozliczając po każdej wspólnej pracy. Należało zatem odmówić wiarygodności wyjaśnieniom R. W. (1), uwzględniając zeznania D. L. (1) i wyjaśnienia pozostałych oskarżonych.

Pokrzywdzony w zeznaniach podał, że zniknęły mu również białe buty z niebieskimi paskami marki P. o wartości około 200 złotych oraz zegarek o wartości około 60 złotych. Fakt, iż buty zostały skradzione potwierdzają wyjaśnienia B. S. (1), która podała, że widziała jak oskarżony, jeszcze w mieszkaniu, założył w/w buty. Również N. L. (1), twierdziła, że oskarżony miał je na sobie w dniu kradzieży. Natomiast Sąd nie znalazł podstaw, aby uznać, iż oskarżeni dokonali kradzieży zegarka, ponieważ zarówno B. S. (1) jak i N. L. (1) nie widziały go. Przeczy temu również R. W..

Mając powyższe na względzie został uzupełniony opis czynu z pkt. I części wstępnej wyroku i że przyjęto, że zostało również skradzione w/w obuwie, a zatem ogólna wartość szkody D. L. (1) wyniosła szacunkowo 3200 złotych. Sąd uwzględnił taką sumę ponieważ została podana z uwzględnieniem zużycia rzeczy, a nadto żadna ze stron jej nie kwestionowała.

Podsumowując powyższe należało uznać, iż oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu umyślnie i z zamiarem bezpośrednim w celu przywłaszczenia zabranych rzeczy. Dlatego też wypełnili znamiona występku z art. 278 § 1 kk.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego należało także przyjąć, że oskarżeni wyczerpali znamiona występku z art. 276 kk. Dokonując kradzieży dokumentu w postaci karty pojazdu marki M., którym zgodnie z ustaleniami, nie mieli prawa rozporządzać, gdyż należał on do D. L. (1), oskarżeni w istocie usunęli go spod władztwa poszkodowanego.

W dalszej kolejności należało podnieść iż R. W. (1) na etapie postępowania sądowego kwestionował, aby usiłował włamać się do sejfu.

Przeczy temu D. L. (1), który twierdził, że sejf był nie naruszony przed jego zatrzymaniem w dniu 16 grudnia 2013 roku. Potwierdza to B. S. (1), która dokładnie opisała jak oskarżony próbował dostać się do sejfu przy użyciu śrubokrętu. Również N. L. (1) wyjaśniła, że R. W. (1) próbował włamać się do sejfu, ale bez powodzenia. Powyższe znajduje w końcu potwierdzenie w protokołach oględzin i materiale poglądowym, z których niewątpliwie wynika, że sprawca chciał dostać się do wnętrza sejfu uszkadzając klawiaturę oraz tynk na ścianie. Podsumowując zeznania poszkodowanego i wyjaśnienia N. L. i B. S. w połączeniu z w/w dokumentami zasługiwały na uwzględnienie w całości. Wynikające z nich okoliczności tworzą logiczny ciąg zdarzeń wzajemnie się uzupełniających i potwierdzających. W końcu należy podnieść, że sam oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał się, że próbował się włamać do sejfu, ale mu się nie udało. Późniejsza zmiana stanowiska R. W., zdaniem Sądu, zmierzała do umniejszenia odpowiedzialności.

Reasumując Sąd uznał, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim i usiłował się włamać do sejfu celem zaboru znajdujących się wewnątrz rzeczy jednakże celu nie osiągnął ponieważ nie pokonał zabezpieczeń. Zatem jego działanie wyczerpało znamiona przepisu art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk.

W ocenie Sądu okoliczności zdarzeń wskazują na to iż R. W. (1) działał w krótkich odstępach czasu w wykonanie z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej ( sprzedaż mienia zabranego D. L. w lombardzie - k. 29), co uzasadnia przyjęcie konstrukcji czynu ciągłego. Reasumując Sądu uznał, że oskarżony w krótkich odstępach czasu, z góry powziętym zamiarem, dokonał kradzieży mienia (wspólnie i w porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi) w tym usunięcia dokumentu i usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do sejfu (sam) i tym samym swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art 278§1 kk i art 276 kk i art 13§1 kk w zw z art 279§1 kk w zw z art 11§2 kk w zw. z art. 12 kk.

Sąd przyjął iż R. W. działał w warunkach recydywy , ponieważ przypisanego czynu dopuścił się przed upływem 5 lat będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 6 lutego 2008 roku sygn. akt II K 313/06 za przestępstwo podobne przeciwko mieniu z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności którym orzeczono karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 15 grudnia 2005 roku do 16 grudnia 2005 roku, od 24 kwietnia 2008 roku do 4 lutego 2010 roku i od 13 czerwca 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku.

R. W. (1) próbował podważyć wiarygodność wyjaśnień N. L. (1), zarzucając jej uzależnienie od alkoholu i środków odurzających. Na tę okoliczność została przeprowadzona opinia biegłych psychiatrów, która wykluczyła jakąkolwiek formę uzależnienia u oskarżonej. Z jej wniosków wynika, że mimo upośledzenia w stopniu lekkim wobec oskarżonej nie zachodziły tempore criminis warunki z art 31§1 i §2 kk. Dlatego też Sąd uznał wyjaśnienia N. L. (1) za w pełni wiarygodne tym bardziej iż korespondują one z pozostałym materiałem dowodowym o czym rozważani wcześniej.

Oskarżony wnioskował o wydanie ponownej opinii biegłych psychiatrów uwzględniającą dołączone przez niego dokumenty dotyczące jego osoby. W dniu 15 kwietnia 2015 roku została wydana uzupełniająca opinia, której wnioski były tożsame z wnioskami opinii z dnia 15 lipca 2014 roku. Wynikało z nich iż wobec oskarżonego nie zachodziły tempore criminis warunki z art 31§1 i §2 kk.

Zatem fakt, iż oskarżony był leczony psychiatrycznie, nie miał znaczenia przy ocenie jego poczytalności. Ponadto R. W. (1) zwrócił uwagę, iż w protokole przesłuchania podejrzanego wskazano, iż nie był leczony psychiatrycznie. Świadek A. S. zeznał, iż wpisywał wszystko to co mówił oskarżony. W protokole jest zaznaczone „ według. oświadczenia nie leczony psychiatrycznie ani neurologicznie”.

W ocenie Sądu powyższe opinie biegłych psychiatrów są jasne, pełne, rzeczowe i zostały sporządzone przez lekarzy W. I. i M. Ż., doświadczonych specjalistów, którzy dokonali analizy akt sprawy, badali oskarżonych. Zatem ich wnioski nie budzą, w ocenie Sądu, żadnych wątpliwości co do logicznej poprawności i merytorycznej słuszności.

R. W. (1) wyjaśnił, także że podczas przesłuchania używano wobec niego wulgarnych słów i przemocy aby przyznał się do winy. Sąd nie uwzględnił tych stwierdzeń uznając, iż miały na celu uniknięcie odpowiedzialności. Funkcjonariusz A. S. zeznał, że podczas przesłuchania oskarżonego, kiedy byli obecni również inni funkcjonariusze P., nie miała miejsca w/w sytuacja, a czynność przebiegała zwyczajnie. Sąd dał świadkowi wiarę, ponieważ jest on osobą obcą dla oskarżonego. Nadto nie miał żadnego interesu aby wymuszać przyznanie się do winy tym bardziej, że pozostały materiał dowodowy przemawiał przeciwko R. W..

Ustalając wymiar kary Sąd brał pod uwagę szkodliwość społeczną czynu, a w szczególności okoliczności jego popełnienia, a także rodzaj naruszonych dóbr chronionych prawem, oraz obowiązków, motywację, postać zamiaru, sposób działania sprawcy także po zdarzeniu, rodzaj, wysokość szkód ich naprawienie.

Na niekorzyść Sąd uwzględnił okoliczności zdarzeń albowiem oskarżony działał bez powodu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej łatwym kosztem. Działał wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, a jego rola była wiodąca. R. W. w toku postępowania nie przeprosił pokrzywdzonego, nie miał poczucia żalu. Przestępstwo przeciwko mieniu należy do kategorii występków o znacznej szkodliwości społecznej. Zachowanie oskarżonego świadczy iż jest człowiekiem który nie przestrzega zasad prawa i współżycia społecznego. Nie szanuje podstawowej wartości jaką jest własności. Przeciwko R. W. świadczy także jego dotychczasowa karalność skutkująca tym iż przypisanego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa.

Na korzyść oskarżonego Sąd uwzględnił to iż pokrzywdzony odzyskał skradzione rzeczy ( z wyjątkiem butów), a włamanie zakończyło się na etapie usiłowania.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd wymierzył R. W. karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności uznając, iż będzie ona adekwatna do stopnia winy i szkodliwości społecznej czynu.

Oskarżony zdaniem Sądu z uwagi na dotychczasową wielokrotną karalności nie zasługuje na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary.

Tylko wymierzenie bezwzględnej kary będzie skuteczne dla osiągnięcia jej celów, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Kara orzeczona w powyższym kształcie zaspokoi poczucie sprawiedliwości i osiągnie swoje cele w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej będąc odpowiednią przestrogą na przyszłość.

Jednocześnie zgodnie § 2 ust 3, § 14 ust 2 pkt 3 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r., w sprawie opłat za czynności adwokackie (..) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz Adwokata B. Z. kwotę 1343,16 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Na podstawie art. 624 kpk zwolniono R. W. od ponoszenia kosztów sądowych zaliczając wydatki poniesione w sprawie na rachunek Skarbu Państwa. Uwzględniono sytuację rodzinną, majątkową oskarżonego, który jest pozbawiony wolności.