Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Sylwia Wierzbowska-Zimoń

Protokolant: staż. Marieta Michalska

Przy udziale Prokuratora: Waldemara Dróżdż

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2015 r. w B.

sprawy:

1)  A. A. (1)

s. W., T. z domu Ś.

ur. (...) w m. (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 16 czerwca 2009 roku w P. w miejscu działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13.570 zł, poprzez wprowadzenia w błąd osoby reprezentującej wyżej wymieniony bank co do tożsamości osoby ubiegającej się o kredyt, w ten sposób, iż ubiegając się o kredyt na sfinansowanie zakupu pojazdu marki H. (...), zawarł umowę kredytu o numerze (...) wskazując, iż kredytobiorca jest T. A., a następnie na przedmiotowym wniosku złożył podpis o treści T. A.

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk

2)  T. A. z domu Ś.

c. M., W. z domu L.,

ur. (...) w m. G.

oskarżonej o to, że:

w dniu 23 czerwca 2009 roku w K. wyłudziła poświadczenie nieprawy poprzez podstępne wprowadzenie w błąd pracownika Wydziału Komunikacji i Spraw Obywatelskich Starostwa Powiatowego w Ł. stanowisko pracy w K., w ten sposób, że w celu uzyskania decyzji pozwalającej na czasową rejestrację pojazdu marki H. (...) o numerze VIN (...), złożyła nierzetelne dokumenty potwierdzające nabycie wyżej wymienionego pojazdu

tj. o czyn z art. 272 kk

3)  M. N.

s. B. i M. z domu S.

ur. (...) w m. P.

oskarżonego o to, że:

w nieustalonym okresie poprzedzającym datę 16 czerwca 2009 roku w P. w miejscu działając w zamiarze aby inna osoba dokonała czynu zabronionego ułatwił A. A. (1) doprowadzić (...) Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie (...), poprzez wprowadzenie w błąd co do tożsamości osoby faktycznie ubiegającej się o kredyt, w ten sposób że posiadając pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu (...) Bank zawarł z wyżej wymienionym umowę kredytu o numerze (...) na dane T. A.

tj. o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk

1.  A. A. (1) uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu z tą zmianą, że ustala iż złożył on podpis o treści (...) i czynem tym wyczerpał dyspozycję art. 286§1 kk w związku z art. 270§1 kk w związku z art. 11§2 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 2(dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§2i3 kk wymierza mu karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda,

2.  na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej w pkt. 1 kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 4 (czterech) lat,

3.  na podstawie art. 72§2 kk zobowiązuje A. A. (1) do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz (...) Bank kwotę 13.570 (trzynaście tysięcy pięćset siedemdziesiąt) złotych w terminie 1 (jednego) roku od daty uprawomocnienia się wyrok,

4.  T. A. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 272 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza jej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

5.  na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej w pkt. 4 kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat,

6.  na podstawie art. 71§1 kk wymierza T. A. karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda,

7.  M. N. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 18§3 kk w zw. z art. 286§1 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 19§1 kk wymierza mu karę 2(dwóch) lat pozbawienia wolności

8.  na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej w pkt.7 kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 4 (czterech) lat,

9.  na podstawie art. 71§1 kk wymierza M. N. karę grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych po 30 (trzydzieści) złotych każda,

10.  zasądza od A. A. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem opłaty oraz kwotę oraz kwotę 136 (sto trzydzieści sześć) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych,

11.  zasądza od T. A. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych tytułem opłaty oraz kwotę oraz kwotę 136 (sto trzydzieści sześć) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych,

12.  zasądza od M. N. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem opłaty oraz kwotę oraz kwotę 138 (sto trzydzieści osiem) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych,

UZASADNIENIE

w części dotyczącej oskarżonego

M. N.

M. N. w roku 2009 prowadził firmę pośredniczącą w zawieraniu kredytów pod nazwą (...) M. N., dysponując pełnomocnictwami do zawierania w umieniu (...) Bank umów.

Przed dniem 16 czerwca 2009 r. doM. (...) zgłosił się do niego A. A. (1), który chciał zdobyć środki na zakup przez siebie pojazdu. M. N.

/zawiadomienie – k. 1 - 2/

W dniu 16 września 2009 r. A. A. (1), za pośrednictwem M. N. złożył wniosek o udzielnie kredytu na zakup pojazdu dla i na T. A. – swoją matkę, na jej dane osobowe na kwotę 13.570,59 zł., który oskarżony przyjął.

/wniosek – k. 164/

Do wniosku został załączone nieprawdziwe zaświadczenie o zarobkach T. A..

/zaświadczenie – k. 163/

W dniu 16 czerwca 2009 r. zostały zawarta umowa pożyczki na T. A. na zakup pojazdu na w/ w kwotę, którą podpisał jej syn. Oskarżona nie była obecna przy zawieraniu umowy i składaniu wniosku, nie zakupiła też żadnego pojazdu.

/umowy – k. 165, karta informacyjna – k. 166, harmonogram spłat – k. 167, oświadczenie o poddaniu się egzekucji – k. 168, umowa przewłaszczenia – k. 169/

Kredyt nie został spłacony, na poczet rat wpłynęły jedynie trzy kwoty w dniach: 24 lipca 2009 r. – 363,74 zł., 2 września 2009 r. – 380 zł. oraz w dniu 2 października 2009 r. – 370 zł. W związku z tym umowa została wypowiedziana przez (...) Bank we W..

/zeznania świadka R. S. – k. 113 - 114/

Oskarżony M. N. urodził się w dniu (...), zdobył średnie wykształcenie, nie ma wyuczonego zawodu, jest żonaty, ma na utrzymaniu 1 dziecko w wieku 8 lat, pracuje jako przedstawiciel energetyczny z miesięcznym uposażeniem w wysokości 1.280 zł, nie posiada żadnego majątku.

Oskarżony został skazany w 2013 r. za przestępstwo wypełniające dyspozycję art. 18 § 2 kk w zw. z art. 270 § 1 kk na karę grzywny oraz za przestępstwa wypełniające dyspozycję art. 286 § 1 kk, na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz karę grzywny.

/dane osobowo-poznawcze – k. 240 v., dane o karalności – k. 86 – 87, k. 206 – 207, wyroki – k. 92, 93/

Oskarżony M. N. na etapie postępowania przygotowawczego nie przyznawał się do dokonania zarzucanego mu czynu, wskazując, że nie pamięta takiego klienta i takiego kredytu, w którego uzyskaniu pośredniczył.

W toku rozprawy oskarżony przyznał się dokonania zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, że nie miał z tego żadnych dochodów, ani nie uzyskał żadnej kwoty jako części udzielonej pożyczki, a także złożył wniosek o wymierzenie mu kary 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat, kary grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 30 zł. każda oraz obciążenie go opłatami i wydatkami.

/wyjaśnienia oskarżonego M. N. – k. 240 v. w zw. z k. 143/.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonemu M. N. czynu nie budzą żadnych wątpliwości, zostały ustalone w oparciu o nie budzące wątpliwości dowody z dokumentów, w tym dokumentacji bankowej i danych o karalności, a także w oparciu o zeznania świadka, z których bezsprzecznie wynika, że kredyt w zasadzie nie został spłacony, a także, że T. A. nie była stroną umowy, że wniosek, umowę i pozostałe dokumenty podpisał, uzywając jedynie nazwiska jej syn, który faktycznie przejął uzyskane środki i zakupił pojazd. Podobnie oczywistym jest fakt, że osobą, która pośredniczyła w zawieraniu tej umowy, gromadzeniu dokumentów był oskarżony M. N.. Dowody te pozostają spójne z wyjaśnieniami oskarżonego, który w rezultacie nie negowała swojego sprawstwa.

Sprawstwo M. N. potwierdza zgromadzona w sprawie dokumentacja, z której w sposób bezsprzeczny wynika, że oskarżony, będąc upoważniony do zawieraniu umów w imieniu pokrzywdzonego, zawarł kontrakt z inna osobą niż wpisana w e wniosku i pozostałych dokumentach, czego miał pełną świadomość. Ta okoliczność wskazuje również na to, że sprawca miał pełną świadomość, że ubiegający się o kredyt nie ma wystarczającej zdolności kredytowej, a zatem, co oczywista doprowadzi tym samym reprezentowany Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13.570 zł.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że M. N. w nieustalonym okresie poprzedzającym datę 16 czerwca 2009 r. w P. w miejscu działając w zamiarze aby inna osoba dokonała czyn zabronionego ułatwił A. A. (1) doprowadzić (...) Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13.570 zł., poprzez wprowadzenie w błąd co do tożsamości osoby faktycznie ubiegającej się o kredyt, w ten sposób, że posiadając pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu (...) Bank zawarł z wyżej wymienionym umowę kredytu o numerze (...) na dane T. A., czym wypełnił dyspozycję z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk.

Oskarżony był w chwili czynu dorosły, zdrowy, w pełni poczytalny. W toku postępowania nie zostały ujawnione żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem. M. N. działając z pełną świadomością i rozeznaniem swoim zachowaniem pomógł w popełnieniu przestępstwa stypizowanego w przepisie art. 286 § 1 kk, mimo, że dysponował możliwością oceny swojego zachowania pod względem faktycznym i prawnym i w chwili dokonywania tego czynu znajdował się w takiej sytuacji motywacyjnej, że mógł zachować się zgodnie z normami prawa. Oceny tej w żaden sposób nie może zmienić, fakt, że jak twierdził dokonał tego, nie uzyskując żadnego zysku, w formie prowizji, czy części kwoty kredytu.

Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem aby A. A. dokonał czynu zabronionego, wyłudzenia kredytu.

Stopień społecznej szkodliwości czynu sprawcy jest znaczny. Szkoda, którą swym działaniem M. N. wyrządził była istotna, polegała na wyprowadzeniu znacznej sumy pieniędzy.

W efekcie, Sąd przychylił się do wniosku oskarżonego złożonego w trybie art. 387 kpk i za przypisany M. N. czyn w formie pomocnictwa (art. 18 § 3 kk ) z art. 286 § 1 kk wymierzył na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 19 § 1 kk, karę 2 lat pozbawienia wolności i na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt. 1 kk warunkowo zawiesił jej wykonanie na okres próby 4 lat. Nadto, jako faktyczną dolegliwość Sąd wymierzył, na podstawie art. 71 § 1 kk karę grzywny, dostosowując jej wymiar do stopnia społecznej szkodliwości, wyrażającego się w rozmiarze szkody, jaką pomógł wyrządzić, a także do tego, że czynił to wykorzystując zaufanie jakim obdarzył go mandat, a z drugiej strony mając na uwadze jego możliwości zarobkowe. Sprawca bowiem cały czas pracuje, a więc ma stałe źródło utrzymania.

Okolicznością przemawiającą na niekorzyść oskarżonego była uprzednia karalność, a dodatkowo to, że już dwukrotnie był karany za przestępstwa pozostające w związku z jego działalnością zawodową.

Wnioskowi temu nie sprzeciwił się także oskarżyciel publiczny.

Wymierzone kary zostały zatem dostosowane do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego M. N. i zdaniem Sądu, spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, oddziaływania prewencyjnego i wychowawczego na oskarżonego, a także pozwolą uzmysłowić M. N. nieopłacalność tego typu przestępnych zachowań i nieuchronność poniesienia konsekwencji prawnych. Czteroletni okres warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności pozwoli na skontrolowanie zachowania sprawcy w tym czasie, ustalenie jego stosunku do popełnionego czynu i postępów wolnościowej resocjalizacji.

Nie przesądzając o ostatecznym sposobie odbycia kary pozbawienia wolności, wystarczającą dolegliwością stanowiącą szansę na poprawę dotychczasowego zachowania będzie wymierzona kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby.

Na podstawie art.626§1 kpk, art.627 kpk oraz art. 2 ust.1 pkt 4 oraz art. 3 ust. 2 ustawy z 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983r., Nr 49, poz.223 z późn. zm.) tytułem opłat zasądzono od oskarżonej kwotę 900 złotych oraz tytułem pozostałych kosztów sądowych kwotę 138 zł. złotych na rzecz Skarbu Państwa.