Pełny tekst orzeczenia

IX Ka 588/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu w Wydziale IX Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – S. S.O. Andrzej Walenta

Sędziowie: S.O. Mirosław Wiśniewski

S.O. Aleksandra Nowicka (spr.)

Protokolant stażysta Marzena Chojnacka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Barbary Dryzner

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2015r.

sprawy J. F. oskarżonej z art. 177§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt II K 928/14

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zwalnia oskarżyciela posiłkowego R. D. z obowiązku poniesienia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, a wydatkami powstałymi w tym postępowaniu obciąża Skarb Państwa.

IX Ka 588/14

UZASADNIENIE

J. F. została oskarżona o to, że w dniu 11 czerwca 2014 roku w T., kierując samochodem O. (...) o nr rej. (...) naruszyła nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu rowerzyście R. D. doprowadzając do potrącenia go, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażenia ciała w postaci wstrząśnienia odcinka szyjnego rdzenia kręgowego, powodujących rozstrój jego zdrowia na okres powyżej siedmiu dni

- tj. o czyn z art. 177 § 1 kk

Sąd Rejonowy w Toruniu wyrokiem z dnia 2 października 20014r. orzekł, że:

I. ustalając, iż wina i społeczna szkodliwość czynu zarzucanego oskarżonej J. F., który wyczerpuje znamiona występku z art. 177 § 1 kk nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, na mocy art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby;

II. na mocy art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka wobec oskarżonej środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 500 (pięciuset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

III. zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) kwotę 100 (stu) złotych tytułem opłaty karnej oraz obciąża ją wydatkami poniesionymi w toku postępowania w kwocie 215,65 (dwustu piętnastu złotych sześćdziesięciu pięciu groszy) złotych.

Apelację od powyższego orzeczenia złożył oskarżyciel posiłkowy pisząc, że zaskarżam wyrok wydany w dniu 2.X b.r. który razi stronniczością i wnoszę apelację. A fakt, że jako poszkodowany nie otrzymałem nawet jednego grosza zadośćuczynienia lub odszkodowania za zniszczone zakupy, uzasadnia moją apelację.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. W pierwszym rzędzie należało stwierdzić, że Sąd Rejonowy prawidłowo zgromadził materiał dowodowy pozwalający na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji nie wykraczają poza granice swobodnej oceny dowodów, poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, ocena, których nie wykazała błędów natury logicznej i faktycznej, była zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, znajdując swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, jakie fakty uznał za ustalone, na czym opierał poszczególne ustalenia, a następnie wskazał prawidłowe wnioski, jakie wyprowadził z dokonanych ustaleń.

Apelacja skarżącego nie kwestionuje de facto dokonanych ustaleń, korzystających z ochrony przewidzianej w art. 7 k.p.k i nie proponuje żadnych nowych argumentów, które nie byłby już rozważane przez Sąd I instancji.

Skarżący nie wskazuje na żadne fakty, które mogłyby wywołać wątpliwość co do wiarygodności dowodów, które stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego. Oznacza to, że dokonane ustalenia uwzględniają całokształt zebranego materiału dowodowego oraz, że poszczególne dowody ocenione zostały w zgodzie z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy. Apelacja oskarżyciela prywatnego ogranicza się do zgłoszenia roszczeń materialnych, które nie były zgłaszane na poprzednich etapach postępowania („Nie otrzymałem żadnego odszkodowania. Nie zgłaszałem, nie wiem , czy ma to sens” k. 88). Fakt uznania winy oskarżonej za zaistniałe zdarzenie otwiera oskarżycielowi drogę procesu cywilnego w zakresie dochodzenia swoich roszczeń, a także możliwość zgłoszenia ich do ubezpieczyciela oskarżonej.

Z uwagi na lakoniczność apelacji nie sposób prowadzić bardziej szczegółowej polemiki z jej wywodami. W tym stanie rzeczy wobec bezzasadności zarzutów apelacji należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy. O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 636§1 kpk w zw. z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13