Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy Z. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania Z. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 29 kwietnia 2015 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje Z. C. prawo do emerytury poczynając od dnia 21 kwietnia 2015 roku.

(-) SSR del. Grzegorz Tyrka

VIII U 871/15

UZASADNIENIE

Dnia 21 kwietnia 2015 roku ubezpieczony Z. C. wniósł do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. o przyznanie prawa do emerytury.

Decyzją z dnia 29 kwietnia 2015 roku organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury.

Na uzasadnienie podano, że zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 748 ze zm.) – zwanej dalej ustawą emerytalną – oraz z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.) ubezpieczony nabędzie prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat,

- legitymowania się łącznym okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 1 stycznia 1999 roku,

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 1 stycznia 1999 roku;

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

Ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił nie udowodnił co najmniej 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach, wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a jedynie 13 lat, 4 miesiące i 1 dzień.

Ubezpieczony wniósł odwołanie, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie prawa do emerytury.

Na uzasadnienie podano, że ubezpieczony pracował w Fabryce (...) S.A. w T. w okresie od dnia 1 września 1970 roku do dnia 30 czerwca 2010 roku na stanowisku ślusarz-spawacz, przy czym faktycznie wykonywał prace na stanowisku spawacza. Pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, ale nie za cały okres zatrudnienia.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Na uzasadnienie podano, że organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu do pracy w szczególnych warunkach okres od dnia 1 stycznia 1985 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku (z wyłączeniem okresów pobierania zasiłków chorobowych), t.j. 13 lat, 4 miesiące i 1 dzień. Za pozostały okres pracy ubezpieczony nie przedstawił świadectwa pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony był zatrudniony w Fabryce (...) S.A. w T. w okresie od dnia 1 września 1970 roku do dnia 6 sierpnia 2008 roku, z tym że: w okresie od dnia 1 września 1970 roku do dnia 10 czerwca 1973 roku był uczniem szkoły przyzakładowej, w okresie od dnia 29 października 1974 roku do dnia 4 października 1976 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową, w okresie od dnia 2 listopada 1976 roku do dnia 31 grudnia 1984 roku na stanowisku ślusarza stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, w okresie od dnia 1 stycznia 1985 roku na stanowisku spawacza stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a od dnia 1 lipca 2004 roku na stanowisku wycinacza acetylenowo tlenowego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Na podstawie akt osobowych pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach na stanowiskach spawacza i wycinacza acetylenowo tlenowego, za okres od dnia 1 stycznia 1985 roku (wykaz. A dział XIV poz. 12).

Ubezpieczony nie zgodził się z danymi zawartymi w aktach osobowych i podał, że po powrocie z wojska odbył kurs spawalniczy, po którym wykonywał wyłącznie czynności spawalnicze. Ubezpieczony podniósł, że jeszcze przed ukończeniem kursu wykonywał czynności spawacza w zakładzie pracy. Ubezpieczony podał, że nie posiada wiedzy, dlaczego pracodawca dopiero w styczniu 1985 roku prawidłowo oznaczył w umowie o pracę faktycznie wykonywane stanowisko pracy.

Ubezpieczony odbył kurs spawacza i dnia 3 lutego 1977 roku uzyskał uprawnienia do wykonywania czynności spawalniczych. Po ukończeniu kursu spawacza, ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy czynności spawacza.

Pracodawca ubezpieczonego zajmował się produkcją maszyn i urządzeń górniczych w technice spawalniczej. Ze elementów stalowych należało palnikiem gazowym wyciąć zgodnie z projektem elementy przyszłego urządzenia, a następnie je zestawić i szczepić spawarką. Następnie konstrukcja stalowa była poddawana dalszemu procesowi produkcyjnemu. Ubezpieczony w swojej pracy używał palnika acetylenowo tlenowego oraz spawarki elektrycznej w osłonie CO2.

U pracodawcy praktykowano zatrudnianie pracowników po zakończeniu szkoły przyzakładowej na stanowisku ślusarza mimo, że byli oni kierowani do innych prac w zależności od umiejętności i uzyskanych uprawnień. Ubezpieczony po odbyciu kursu spawacza został skierowany do pracy na stanowisku spawacza bez zmiany stanowiska pracy w umowie o pracę. Należy zauważyć, że w aktach osobowych znajdują się karty przebiegu pracy zawodowej dla potrzeb uzyskania nagrody jubileuszowej, z których wynika, że ubezpieczony od 2 listopada 1976 roku wykonywał czynności spawacza. Pracodawca wypłacał ubezpieczonemu dodatek za pracę w warunkach szkodliwych już od 1976 roku.

W podobnej sytuacji znalazł się świadek Z. K., który także świadczył pracę na stanowisku spawacza pomimo, że w umowie o pracę do 31 grudnia 1984 roku wymieniono stanowisko ślusarza. Sprawa o emeryturę z obniżonego wieku świadka Z. K. toczyła się przed Sądem Okręgowym w Gliwicach, sygnatura akt VIII U 15/13, i zakończyła się przyznaniem prawa do emerytury w związku z pracą w warunkach szczególnych.

/dowód z: akt ZUS; akt osobowych ubezpieczonego; książeczki spawacza ubezpieczonego; akt tut. Sądu VIII U 15/13; zeznań świadków: Z. K., P. B.; zeznań ubezpieczonego/.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie Z. C. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 748 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Zgodnie z 184 ust. 1 ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy – tj. 1 stycznia 1999 roku – osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zgodnie z art. 184 ust. 2 ustawy emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem – pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z cytowanych norm prawnych wynika, iż odwołujący nabędzie prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat,

- legitymowania się łącznym okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 1 stycznia 1999 roku,

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 1 stycznia 1999 roku;

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

Odwołujący w dniu wydania zaskarżonej decyzji miał ukończony wiek 60 lat, na dzień 1 stycznia 1999 roku legitymował się ponad 25 letnim okresem ubezpieczenia, nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Spornym pozostawało, czy odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 roku legitymował się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że organ rentowy zaliczył do stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach okres od dnia 1 stycznia 1985 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku (z wyłączeniem okresów pobierania zasiłków chorobowych), t.j. 13 lat, 4 miesiące i 1 dzień.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że ubezpieczony co najmniej od lutego 1977 roku, t.j. od ukończenia kursu spawacza, pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku spawacza. Stanowisko to zostało ujęte w załączniku do rozporządzenia – wykazu A, działu XIV, poz. 12.

Na podstawie wyżej powołanych norm prawnych oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. należało zmienić zaskarżoną decyzję i przyznać Z. C. prawo do emerytury, poczynając od daty złożenia wniosku, tj. od dnia 21 kwietnia 2015 roku.

(-) SSR del. Grzegorz Tyrka