Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Marcin Mierz

Protokolant Katarzyna Kajda-Broniewska

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2016 r.

sprawy A. C. syna E. i Z.,

ur. (...) w K.

obwinionego z art. 97 kw w zw. z art. 39 ust. 1 PRD i art. 94§2 kw w zw. z art. 71 PRD

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 15 września 2015 r. sygnatura akt II W 180/15

na zasadzie art. 437 kpk, art. 438 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zabrzu.

Sygn. akt VI Ka 1089/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 2 lutego 2016 roku

Apelacja obwinionego od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 15 września 2015 roku (sygn. akt II W 180/15), którym sąd ten uznał obwinionego A. C. za winnego popełnienia wykroczeń z art. 94 § 2 k.w. oraz z art. 97 k.w. w zw. z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym, okazała się zasadna o tyle, że w efekcie jej wniesienia konieczne stało się uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Zabrzu do ponownego rozpoznania.

W sprawie niniejszej zarzucono oskarżonemu popełnienie wykroczenia określonego we wniosku o ukaranie jako jeden czyn zabroniony, którego elementem pozostawało kierowanie przez obwinionego pojazdem pomimo braku dopuszczenia pojazdu do ruchu (art. 94 § 2 k.w.). Pojazdem, którym wedle treści oskarżenia oraz zgromadzonych dowodów obciążających obwinionego miał on kierować, miał być samochód marki F. o numerze rejestracyjnym (...). Uznanie winy obwinionego za czyn wyczerpujący znamiona tego wykroczenia oparte zostało o relację świadków – funkcjonariuszy policji z których jeden podczas przeprowadzonej z udziałem obwinionego kontroli drogowej, jak wskazał - ustalił, iż samochód Marki (...) w dniu przeprowadzania tej kontroli nie był dopuszczony do ruchu. Wydanie wyroku skazującego nie zostało przy tym poprzedzone żadną choćby tylko próbą weryfikacji tej okoliczności stosownymi dokumentami lub informacjami właściwych organów administracji. Zarówno ze złożonych w toku postępowania wyjaśniającego relacji funkcjonariuszy policji, w tym tego, który stwierdził niedopuszczenie pojazdu do ruchu, jak i ze sporządzonej przez tego funkcjonariusza bezpośrednio po zdarzeniu notatki urzędowej (k. 4-5) nie wynikało przy tym na jakiej podstawie stwierdził ten funkcjonariusz brak dopuszczenia do ruchu pojazdu, którym kierować miał obwiniony. Dopiero w toku rozprawy funkcjonariusze wskazali, iż podczas kontroli obwiniony okazał funkcjonariuszowi tzw. czasowe dopuszczenie pojazdu do ruchu, które jednak na dzień zdarzenia utraciło już swoją ważność. Zapytany w toku rozprawy o przyczyny nieodnotowania informacji o okazanym mu dokumencie funkcjonariusz policji oświadczył, że nie zanotował takich danych, ponieważ sądził, że jest to zbędne z uwagi na utratę ważności dokumentu, który mu przedłożono.

W tych warunkach celowe pozostawało zweryfikowanie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia odpowiedzialności obwinionego za to wykroczenie stosownymi dokumentami. To, czy konkretny pojazd konkretnego dnia był dopuszczony do ruchu, czy też nie, wynika bowiem jednoznacznie z właściwych dokumentów. To ich treść decyduje o tym, czy konkretny pojazd był w danym czasie dopuszczony do ruchu.

Z ustawy Prawo o ruchu drogowym wynika, iż czasowe pozwolenie o którym zeznają świadkowie wydawane pozostaje w sytuacji tzw. czasowej rejestracji pojazdu dokonywanej w przypadkach wskazanych w ustawie (art. 74 ustawy Prawo o ruchu drogowym). Przepis ten określa także organ uprawniony do jego wydawania. Ustalenie zatem, czy pozwolenie takie było w odniesieniu do konkretnego pojazdu wydawane, czy też nie, ewentualnie na jaki było wydane okres, nie powinno napotykać na żadne trudności. Celem należytego wyjaśnienia okoliczności niniejszej sprawy potrzebne pozostaje zatem zwrócenie się do właściwego organu o wskazane wyżej informacje.

Celowe dla wydania prawidłowego orzeczenia okazać się może również i wyjaśnienie tego, jaki konkretnie dokument miał zostać okazany interweniującemu funkcjonariuszowi policji, w szczególności, czy nie było to pokwitowanie o którym mowa w art. 132 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Zgodnie z art. 132 ust. 3 tej ustawy, w sytuacji uzasadniającej wystawienie takiego pokwitowania funkcjonariusz policji zatrzymuje dowód rejestracyjny, a następnie przekazuje ten dokument do właściwego organu, który dysponował będzie informacjami potrzebnymi do wyjaśnienia okoliczności niniejszej sprawy umożliwiając ich należytą weryfikację.

Do uchylenia zaskarżonego wyroku dojść musiało także i z jeszcze jednego powodu. Szczególnego podkreślenia wymaga w realiach niniejszej sprawy fakt, iż jak wynika z załączonego do akt sprawy wykazu wykroczeń drogowych popełnionych przez obwinionego (k. 23), A. C. dopuścił się w przeszłości kilku wykroczeń każdorazowo poruszając się samochodem tej samej marki (F.) co pojazd, który prowadzić miał popełniając wykroczenia objęte wnioskiem o ukaranie w niniejszej sprawie. Okoliczność ta istotna pozostawać może dla jednoznacznej oceny wiarygodności wyjaśnień obwinionego, którzy zaprzecza, by poruszał się pojazdem o którym mowa w zarzucie. Co więcej, numer rejestracyjny pojazdu, którym kierując obwiniony dopuszczał się większości tych wykroczeń ((...)) pozostaje bardzo zbliżony do numeru rejestracyjnego pojazdu, którym wedle zgromadzonych dowodów poruszać się miał obwiniony w czasie popełnienia wykroczeń zarzuconych mu w niniejszej sprawie ((...)). Z dużym stopniem prawdopodobieństwa jest to ten sam pojazd. Także i ta okoliczność wymaga uwzględnienia przy czynieniu w niniejszej sprawie ustaleń o których pisał już sąd w tym uzasadnieniu. Powinna ona zostać zweryfikowana. Potwierdzenie zaprezentowanego tutaj przypuszczenia dowodziłoby, że numer rejestracyjny pojazdu, którym poruszać się miał obwiniony błędnie określony został przez kontrolującego funkcjonariusza policji, a dalej błędnie wskazany we wniosku o ukaranie i wyroku uznającym winę obwinionego.

Weryfikacja okoliczności sprawy wskazanych w niniejszym uzasadnieniu powinna zatem dotyczyć także pojazdu o numerze rejestracyjnym zbliżonym do określonego we wniosku o ukaranie. Jeśli okazałoby się, że obwiniony pozostaje z tym pojazdem w jakikolwiek sposób związany (na przykład jest jego właścicielem), wówczas będzie mógł obwiniony wykazać, że w dniu kontroli drogowej pojazd, którym miał się on poruszać był dopuszczony do ruchu. Obwiniony wprawdzie przed sądem odwoławczym zaprzeczył, by kiedykolwiek posiadał samochód tej marki, co może posiadać wpływ na ocenę jego oświadczeń procesowych w niniejszej sprawie.

Mając okoliczności powyższe na względzie Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Zabrzu do ponownego rozpoznania. Prowadząc sprawę ponownie, Sąd Rejonowy będzie musiał powtórzyć postępowanie dowodowe w całości, o ile nie dostrzeże konieczności poszerzenia postępowania dowodowego. Zadba także sąd, by wyjaśnione zostały istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności wskazane w tym uzasadnieniu. Ustalenia poczynione w ponownym postępowaniu mogą posiadać wpływ na prawidłowość opisu także tego z objętych wnioskiem o ukaranie wykroczeń, którego zawarte w niniejszym uzasadnieniu uwagi bezpośrednio nie dotyczą, a nawet na ocenę wiarygodności poszczególnych dowodów. Wykroczenia drogowe miały bowiem zostać przez obwinionego popełnione każdorazowo w związku z prowadzeniem przez niego samochodu osobowego, którego numer rejestracyjny najprawdopodobniej został błędnie określony.