Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 15 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędziowie: SO Barbara Braziewicz

SO Marcin Rak

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2015 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym sprawyz wniosku wierzyciela (...) (...)w W.

przeciwko dłużniczce W. B.

o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego

na skutek zażalenia wierzyciela

na postanowienie Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt I Co 679/15

postanawia:

oddalić zażalenie

SSO Marcin Rak SSO Leszek Dąbek SSO Barbara Braziewicz

Sygn. akt III Cz 1113/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Zabrzu w postanowieniu z dnia 29 04 2015r. oddalił wniosek wierzyciela (...) (...) w W. o nadanie na jego rzecz klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty sporządzonemu przez Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie w dniu 16 02 2012r., w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1826698/11, uznając,

iż wierzyciel nie wykazał przejścia na jego rzecz uprawnień wynikających z tego tytułu za pomocą dokumentu urzędowego lub prywatnego z podpisem urzędowo poświadczonym.

Orzeczenie to zaskarżył wierzyciel (...) (...) w W. , który wnosił o jego zmianę poprzez uwzględnienie wniosku, bądź o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie na jego rzecz od dłużnika zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Zarzucił, że zaskarżone orzeczenie zostało wydane z obrazą przepisów prawa materialnego i procesowego, regulacji:

-

art. 97 ustawy z dnia 14 lutego 1991r. prawo o notariacie (Dz. u. z 2008r., nr. 189, poz. 1198) poprzez błędną jego wykładnie i uznanie, że poświadczenie podpisów złożone pod umową sprzedaży wierzytelności nie dotyczy załączników;

-

art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, zupełnie dowolne przyjęcie jakoby przejście uprawnień stwierdzonych nakazem zapłaty nie zostało należycie wykazane oraz dowolne przyjęcie, iż wierzyciel dołączył do wniosku załącznik – „1 Lista wierzytelności” pomimo nie przedstawienia przez wierzyciela takiego dowodu.

-

art. 788 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż wierzyciel nie udowodnił należycie przejścia na jego rzecz wierzytelności stwierdzonych nakazem zapłaty, podczas gdy wierzyciel przedłożył dokumenty sporządzone w formie pisemnej z podpisami poświadczonymi notarialnie wykazujące przejście uprawnień.

W uzasadnieniu wierzyciel między innymi podkreślił, iż wszystkie załączniki

do umowy stanowią jej integralną część, zatem notarialne poświadczenie podpisów złożonych na umowie cesji odnosi się do całej umowy, także do załączników.

W ocenie wierzyciela przedłożone dokumenty – wbrew formalistycznemu stanowisku sądu pierwszej instancji – są wystarczające do uwzględnienia wniosku na podstawie art. 788 § 1 k.p.c.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wierzyciel domagając się nadania na jego rzecz klauzuli wykonalności tytułowi wykonawczemu powinien - zgodnie z regulacją art. 788 § 1 k.p.c. - wykazać dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym przejście na niego uprawnień wskazanych w tytule.

W przypadku dokumentów prywatnych wymóg ten jest dochowany wtedy, gdy z samej treści dokumentu opatrzonej urzędowo uwierzytelnionymi podpisami wynika przejście na wierzyciela praw stwierdzonych w tytule.

Skarżący domagając się nadania na jego rzecz klauzuli wykonalności złożonemu tytułowi wykonawczemu między innymi odwołał się do sporządzonej

w dniu 23 09 2014r. umowy sprzedaży wierzytelności zawartej przez niego z (...) Spółką Akcyjną w W. i aneksu nr (...) do tej umowy.

W postanowieniach par. 3.3 tej umowy uzgodniono, że „Przejście tytułu prawnego do Wierzytelności o Zabezpieczeń nastąpi w Dacie Zawarcia Umowy

pod warunkiem zawieszającym zapłaty przez Fundusz na rzecz (...) zgodnie z postanowieniami par. 4.6 ....”.,

zaś w postanowieniach par. 4.6 między innymi postanowiono, że „Za datę zapłaty (...) wskazany w par. 4.3(b) zostanie uznany pełną kwotą Ceny Umownej”.

Zgodnie zatem z tymi postanowieniami powstanie skutku prawnego

w postaci nabycie przez skarżącego przedmiotowej wierzytelności zostało uzależnione od spełnienia się wskazanego warunku (art. 89 k.c.), a okoliczność ta – co należy podkreślić – powinna była zostać wykazana przez skarżącego w sposób wskazany w przywołanej na wstępie regulacji prawnej (dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym).

Skarżący z tego obowiązku się nie wywiązał (nie wykazano, że skarżący zapłacił (...)), co już tylko z tego powodu jego wniosek czyniło bezzasadnym i ostatecznie znalazło prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym orzeczeniu.

Niezależnie od tego pod umową i aneksem widnieją podpisy, które zgodnie

ze załączonym poświadczeniami notariusza zostały złożone w jego obecności w dniu jej zawarcia (jest to równoznaczne z urzędowym poświadczeniem podpisów złożonych pod umową), to w treści umowy nie skonkretyzowano jednak wierzytelności stanowiących jej przedmiot.

W tym zakresie umowa z 23 09 2014r. w postanowieniach punktu 1 odwołuje się do listy wierzytelności, którą zawiera Załącznik nr 1, co obligowało skarżącego

do przedłożenia tego załącznika z urzędowo poświadczonymi podpisami osób zawierających umowę.

W załączonym do wniosku załączniku nie wskazano stron umowy i miejsca jej zawarcia, co w sposób jednoznaczny pozwoliło by ją skonkretyzować.

Z tej przyczyny nie można przyjąć, iż załącznik (1a i 1b) ten dotyczył wskazanej przez skarżącego umowy, tym bardziej, iż nawet nie odnosi się do umowy do której został załączony.

Na dodatek pod tym załącznikiem figurują jedynie skróty podpisów (parafy), które nie spełniają wymogów stawianych podpisom przewidzianym w przywołanej

na wstępie regulacji prawnej.

Z tej przyczyny omawiany załącznik nie spełnia wskazanych powyżej kryteriów, wobec czego Sąd Rejonowy trafnie ocenił, że również z tej przyczyny skarżący nie wykazał w sposób przewidziany prawem przejście na niego uprawnień wskazanych w przedłożonym tytule egzekucyjnym, co w świetle przywołanej na wstępie regulacji prawnej dodatkowo czyni jego wniosek bezzasadnym.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym orzeczeniu
i zażalenie jest nieuzasadnione.

Reasumując zaskarżone orzeczenie jest prawidłowe i dlatego zażalenie wierzyciela jako bezzasadne oddalono w oparciu o przepis art. 385 k.p.c.
w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

SSO Marcin Rak SSO Leszek Dąbek SSO Barbara Braziewicz