Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2013 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku A. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o emeryturę

na skutek apelacji wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Przemyślu

z dnia 28 marca 2013 r. sygn. akt III U 2134/12

o d d a l a apelację.

Sygn. akt III AUa 471/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 listopada 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS ( t. jedn. Dz. U. 2009 nr 153 poz. 1227) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił A. W. prawa do emerytury, ponieważ nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Do powyższego okresu organ rentowy uwzględnił zatrudnienie w Przedsiębiorstwie (...) w K. od 1.07.1977 r. do 30.06.1991 r., łącznie 14 lat.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca domagał się jej zmiany, wskazując że przepracował w warunkach szczególnych wymagany okres, gdyż w okresach: od 4.04.1974 r. do 30.06.1977 r. oraz od 1.07.1991 r. do 30.06.1992 r. pracował na tym samym stanowisku i wykonywał te same czynności, co w okresie uwzględnionym przez organ rentowy do stażu pracy w warunkach szczególnych.

Odpowiadając na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 28 marca 2013 r., sygn. akt III U 2134/12, Sąd Okręgowy w Przemyślu oddalił odwołanie.

Sąd ustalił, że A. W., ur. (...), z zawodu mechanik samochodowy, był zatrudniony od 4.04.1974 r. do 30.06.1992 r. w Przedsiębiorstwie (...) w K., na stanowisku ślusarz – mechanik. Za powyższy okres wnioskodawca przedstawił świadectwo pracy w warunkach szczególnych, w którym zaznaczono, że w okresie od 1 lipca 1982 r. do 30 czerwca 1991 r. wnioskodawca zatrudniony był na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu pracowników kolejowych i ich rodzin i ten okres pracy zalicza się do okresu pracy w warunkach szczególnych, o których mowa w § 4 ust. 3 rozporządzenia RM z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a zatrudnienie od 1.07.1977 r. do 30.06.1982 r. jest równorzędnym z okresem zatrudnienia na kolei, zgodnie z art. 44 pkt. 6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Ponadto Sąd ustalił, że zarządzeniem(...) Ministra Komunikacji z dnia 19 czerwca 1982 r. w sprawie połączenia przedsiębiorstw zaplecza budowlanego (...) z Przedsiębiorstwem (...), z dniem 1 lipca 1982 r. Przedsiębiorstwo (...) w K. połączyło się z przedsiębiorstwem pod nazwą (...), natomiast zarządzeniem (...)Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 20 maja 1991 r. w sprawie wydzielenia z przedsiębiorstwa państwowego (...) Zakładów (...) w K. zarządzono wydzielenie z dniem 30.06.1991 r. tych Zakładów. W okresie, w którym Przedsiębiorstwo (...) w K., obecnie Przedsiębiorstwo (...) w K. znajdowało się w strukturach (...), tj. od 1.07.1982 r. do 30.06.1991 r., zatrudnienie wnioskodawcy traktuje się jako pracę na kolei, a w okresie od 1.07.1977 r. do 30.06.1982 r. zatrudnienie wnioskodawcy może być traktowane jako równorzędne z okresem zatrudnienia na kolei.

W okresach od 4.04.1974 r. do 30.06.1977 r. oraz od 1.07.1991 r. do 30.06.1992 r. zakład pracy wnioskodawcy znajdował się poza strukturami (...).

Dalej Sąd ustalił, że wnioskodawca w latach 1974 – 1992 wykonywał bieżące naprawy w warsztacie i konieczne w terenie, pracując zarówno w kanale remontowym, jak i poza nim.

Przechodząc do oceny prawnej Sąd Okręgowy wskazał, że wnioskodawca nie spełnił warunków koniecznych do uzyskania prawa do emerytury, ponieważ do stażu pracy w warunkach szczególnych może być zakwalifikowany jedynie okres od 1.07.1982 r. do 30.06.1991 r. w świetle art. 43 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zaliczeniu do tego okresu nie podlega natomiast okres równorzędny z okresem zatrudnienia na kolei.

W apelacji od powyższego wyroku wnioskodawca domagał się jego zmiany i przyznania dochodzonego świadczenia, zarzucając sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego i niewyjaśnienie przyczyn nieuwzględnienia 14 lat pracy w warunkach szczególnych.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy jest nieuzasadniona i podlega oddaleniu, ponieważ zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Przemyślu jest trafny i nie narusza prawa.

Przedmiotem sporu w sprawie była ocena uprawnienia A. W. do emerytury w obniżonym wieku, a to w związku z zatrudnieniem w szczególnych warunkach, na podstawie art. 184 w związku z art. 40 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2009 nr 153 poz. 1227), a w szczególności spełnienie przez wnioskodawcę warunku posiadania stażu pracy w warunkach szczególnych.

Sąd Apelacyjny podziela, akceptuje i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, ponieważ mają pełne uzasadnienie w dokumentach. Zaskarżony wyrok poprzedzony został postępowaniem dowodowym w zakresie wystarczającym do ustalenia spornej okoliczności.

Warunkiem przejścia na emeryturę w obniżonym wieku jest posiadanie wymaganego okresu zatrudnienia, wynoszącego dla mężczyzn 25 lat, w tym 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Zgodnie z § 4 pkt. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, do okresów zatrudnienia w warunkach szczególnych uwzględnia się m.in. okresy pracy na kolei. Część zatrudnienia wnioskodawcy została uznana za pracę w warunkach szczególnych ze względu na jej wykonywanie w strukturach (...). Na skutek zmian organizacyjnych zakład pracy wnioskodawcy, po dniu 30 czerwca 1991 r. do struktur tych przestał należeć, a praca wnioskodawcy, pomimo braku zmiany w zakresie wykonywanych czynności pracowniczych, utraciła charakter pracy na kolei, korzystny ze względu na uprawnienia emerytalne.

W świetle zebranego materiału dowodowego, nie ma natomiast podstaw do uwzględnienia pozostałych okresów, których zaliczenia do stażu pracy w warunkach szczególnych domaga się wnioskodawca ze względu na wykonywanie pracy mechanika w kanałach remontowych, a więc pracy wymienionej w wykazie A, dziale XIV, poz. 16. Przypomnieć bowiem należy, że zaliczenie zatrudnienia do okresu pracy w warunkach szczególnych jest uzależnione od wykonywania czynności wymienionych w rozporządzeniu stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, co oznacza nie wykonywanie innych prac, w rozporządzeniu nie wymienionych. Tymczasem z zeznań samego wnioskodawcy wynika, że obok pracy w kanałach wykonywał także inne remonty na stanowiskach pracy, poza kanałem, jak również w terenie.

Podkreślić w tym miejscu należy, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie o prawo do emerytury w wieku obniżonym z uwagi na pracę w szczególnych warunkach musi prowadzić do pewnego ustalenia, że ubezpieczony wykonywał w okresie objętym sporem prace w warunkach szczególnych, zgodnie z definicją art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z § 1-4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze

Konkludując, stwierdzić należy, że Sąd pierwszej instancji przeprowadził wyczerpujące postępowanie dowodowe w sprawie i prawidłowo ocenił, że wnioskodawca nie spełnia wszystkich warunków do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku, zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Z podanych przyczyn orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 385 kpc

Zarządzenie:

(...)

-(...)