Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9października 2015 roku.

Sąd Rejonowy Katowice-Zachód w Katowicach Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Michał Kwiatkowski

Protokolant Joanna Andrzejczak

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 roku w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa S. M.

przeciwko Biuro Centrum Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przy udziale interwenienta ubocznego po stronie pozwanego (...) Spółka Akcyjna V. (...) w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo

2.  zasądza od powódki S. M. na rzecz:

a.  pozwanego Biuro Centrum Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 3.617 (trzy tysiące sześćset siedemnaście) złotych;

b.  interwenienta ubocznego po stronie pozwanego (...) Spółka Akcyjna V. (...) w W. kwotę 4.230 (cztery tysiące dwieście trzydzieści) złotych;

tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17 kwietnia 2014r. S. M. domagała się zasądzenia od Biuro Centrum Sp. z o.o. w K. kwoty 40.000 zł z tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu, kwoty 22991,19 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu i zasądzenia kosztów procesu. Na uzasadnienie podała, iż 29 listopada 2012r. wychodząc z budynku przy ul. (...) w K. upadła ze schodów z powodu nie przymocowania do schodów mat antypoślizgowych, która przesunęła się pod stopą powódki powodując upadek.

W odpowiedzi na pozew (k. 109-111) Biuro Centrum Sp. z o.o. w K. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Zarzuciła brak wykazania winy pozwanej w powstaniu wypadku podnosząc, iż maty antypoślizgowe kładzione są na schodach przez budynkiem w celu poprawy bezpieczeństwa, chodzi po nich codziennie tysiące osób i nie odnotowano żadnych skarg na taki sposób zabezpieczenia. Dodatkowo zarzucił brak wykazania wysokości szkody, krzywdy oraz związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zachowaniem pozwanego.

Pismem z 5 listopada 2014r. (...) SA V. (...) w W. zgłosiło interwencję uboczną po stronie pozwanego (k. 157) podnosząc, że jest ubezpieczycielem pozwanego. Powtórzyło zarzuty pozwanego kwestionując wykazanie przesłanek odpowiedzialności, zwłaszcza winy pozwanego, brak wykazania elementów składowych odszkodowania oraz brak wykazania krzywdy, która uzasadniałaby wysokość dochodzonego zadośćuczynienia.

Sąd ustalił, co następuje:

6 listopada 2012r. S. M. zawarła z D. A. F., K. G. S. Jawna w K. umowę uczestnictwa w projekcie Grafika i animacja 2D i 3D z językiem angielskim w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. S. M. nie uiszczała w związku z umową żadnych opłat (projekt finansowany jest z funduszy europejskich). Umowa przewidywała możliwość rezygnacji z uczestnictwa w projekcie w uzasadnionej sytuacji, której nie można było przewidzieć w momencie podpisywania umowy szkoleniowej (przypadki losowe, stan zdrowia, nieprzewidziana zmiana miejsca zamieszkania). Fakt rezygnacji musiał być przedstawiony pisemnie z podaniem przyczyny oraz przedłożeniem dokumentacji potwierdzającej.

/umowa, k. 92-95/.

29 listopada 2012r. S. M. wychodziła razem z N. M. (1) w grupie kilku osób z zajęć organizowanych w związku z wyżej opisaną umową w budynku Stalexportu przy ul. (...) w K.. Było to około godziny 19:30 – 20:00. Na dworze było już ciemno. W tymi miejscu schody są zadaszone i są tam umieszczone światła więc miejsce było oświetlone. Powódka miała wówczas okulary, a jej wada nie utrudniała jej poruszania w warunkach niepełnego światła, była trzeźwa, nie zażywała wcześniej żadnych lekarstw czy środków wpływających na sprawność psychoruchową. Była zdrowa. S. M. szła obok N. M. (1) normalnym tempem. Miała wówczas ubrane buty obejmujące kostkę, nie wysokie, z obcasem stożkowym nie wysokim, około 4-5 cm, na sobie miała płaszcz wełniany. Schodziła w tym miejscu nie pierwszy raz. Na schodach były położone grube, czarne gumowe nakładki antypoślizgowe z oczkami w środku, które nie było przymocowane do schodów w sposób stały, które tworzyły jednolitą powierzchnię na każdym schodku.

W pewnym momencie schodząc w dół schodów noga S. M. zsunęła się ze schodka w dół. Na skutek tego powódka straciła równowagę i upadła do tyłu całym ciałem uderzając plecami i rękami w schody.

/zeznania świadka N. M., k. 222, wyjaśnienia powódki, k. 279, fotografia, k. 14/.

S. M. po zdarzeniu została zaopatrzona przez karetkę pogotowia z rozpoznaniem urazu nogi i przewieziona do Szpitala w K.-B. na oddział urazowo-ortopedyczny. Była następnie hospitalizowana na oddziale:

a)  (...) urazowo-ortopedycznej Szpitala (...) w K. od 29 listopada 2012r. do 7 grudnia 2012r. z rozpoznaniem złamania przynasady dalszej piszczeli prawej. Zastosowano leczenie operacyjne – 30 listopada 2012r. – zespolenie złamania za pomocą płytki (...) i śrubami;

b)  (...) sp. z o.o. w K. w ramach prewencji rentowej ZUS od 23 lipca 2013r. do 20 sierpnia 2013r.. Zastosowano leczenie usprawniające upośledzenia funkcji kończyny dolnej prawej i uzyskano poprawę stanu zdrowia.

Następnie leczenie ambulatoryjne prowadzone było w poradni:

a)  Rehabilitacyjnej od 13 marca 2013r. do sierpnia 2013r. – 4 wizyty;

b)  Urazowo-Ortopedycznej od 13 grudnia 2012r. do 16 lipca 2013r. – 11 wizyt.

Skutki wypadku, jakiego doznała powódka to rozstrój zdrowia na okres przekraczający siedem dni, nie przekraczający jednego roku. Doznała złamania wieloodłamowego przynasady dalszej podudzia prawego a także złamania trzonu L2 kręgosłupa. Powódka przyjmuje leki przeciwbólowe, ale nie dokumentuje aktywnego leczenia z tego powodu, ani też nie korzysta obecnie z zabiegów fizjoterapeutycznych (rehabilitacji). Ograniczenia pełnej sprawności i ograniczenia ruchowe kończyny obecnie można określić jako umiarkowane. Nie skutkują one poważnym ograniczeniem aktywności życiowej powódki, która wróciła do pracy. Ograniczenia dotyczyć mogą cięższych prac związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego. Złamanie kości podudzia prawego dało 10 % stopień uszczerbku na zdrowiu, zaś uszkodzenie kręgosłupa 5 % uszczerbku na zdrowiu. W chwili obecnej powódka nie ma możliwości znacznej poprawy swojego stanu zdrowia w związku z wypadkiem. Wymaga oszczędzającego trybu życia, usunięcie materiału zespalającego nie zmieni jej stanu, zniesie tylko ograniczenia diagnostyczne jakie generował sam materiał. W związku z uszkodzeniem kręgosłupa należy się spodziewać w przyszłości nasilenia dolegliwości związanych ze zmianami zwyrodnieniowo-wytwórczymi, pojawienia się ograniczeń jego ruchomości

/opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii, Jerzy M. J., k. 250-253, dokumentacja medyczna, k. 9-11,15-90/.

S. M. doznała na skutek wypadku z 29 listopada 2012r. bólu, cierpienia fizycznego, inwalidyzacji, zależności od innych, poczucia bezradności, bezużyteczności, bezwartościowości doznała uszczerbku na zdrowiu psychicznym. Po wypadku nastąpiła wyraźna zmiana jakości życia powódki, trudności w realizowaniu się w rolach społecznych zarówno w sferze osobistej jak i zawodowej. Aktualnie jednak charakter i stopień nasilenia dolegliwości psychologicznych nie jest znaczny i nie zaburza w istotny sposób jej funkcjonowania. Z psychologicznego punktu widzenia nie jest niezdolna do pracy, a kontynuowanie pracy zawodowej jest istotnym czynnikiem terapeutycznym. Nie ma podstaw do podjęcia leczenia psychoterapeutycznego;

/opinia biegłego sądowego psychologa A. K., k. 205-209/.

Bezpośrednio po wypadku lekarz podstawowej opieki zdrowotnej przychodził do S. M. dwa razy w miesiącu na wizyty domowe. Co miesiąc miała wizyty w poradni urazowej w szpitalu na ul. (...) w K., gdzie do marca 2013r. była transportowana z mieszkania przy ul. (...) w K. przez karetkę pogotowia. Po uzyskaniu skierowania do rehabilitacji korzystała z zabiegów w ramach ubezpieczenia NFZ, a jednocześnie zdecydowała się na dodatkowe zabiegi poza świadczeniami finansowanymi przez NFZ uznając, że im więcej takich zabiegów tym szybszy powrót do zdrowia. Nie było problemów z dostępnością rehabilitacji finansowanej przez NFZ, gdyż dostała skierowanie z dopiskiem „pilne”. Lekarz opiekując się powódką zasugerował jej wykupienie dodatkowych zabiegów. Potem w dowozach korzystała z pomocy męża, który przyjeżdżał z domu na Jurze lub pomocy córki, która przeprowadziła się do niej. Oboje korzystali z samochodów o pojemności silnika powyżej 900 cm sześciennych, jeden to F. (...) a drugi F. (...). Odległość z (...) na Ceglaną, gdzie była rehabilitacja wynosiła około 6 km w jedną stronę. Jak miała cykl rehabilitacji to dojeżdżała z (...) na Ceglaną lub z J. na Ceglaną;

/wyjaśnienia powódki, k. 280/.

Po wypadku S. M. poinformowała organizatora kursów, że nie będzie mogła w nim uczestniczyć z powodu wypadku i nie ponosiła żadnych kosztów związanych z przerwaniem kursu. W chwili obecnej nie może znaleźć takiej oferty jak przerwany kurs, kierowanej do pracowników (...), który łączy elementy grafiki i języka angielskiego. Po zakończeniu leczenia powódka wróciła do pracy, na dawne stanowisko. Ma ustalone terminy rehabilitacji na listopad 2015r., styczeń 2016r. i sanatorium z NFZ. W związku z nieobecnością i leczeniem musiała przerwać prace nad doktoratem oraz nie mogła przeprowadzać reorganizacji jednostek szkolnictwa w K.. Do tej pory nie prowadzi samochodu, nie potrafi biec, traci czas na wizytach u lekarzy;

/wyjaśnienia powódki, k. 281/.

S. M. była zatrudniona w Zespole (...) w K.. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim od 30 listopada do 31 grudnia 2012r. utraciła:

- 567,74 zł brutto tzw. trzynastej pensji;

- 2634,29 zł nie przekazanych do ZUS składek ubezpieczeniowych za 2012r..

W okresie od 1 stycznia 2013r. do 28 sierpnia 2013r. utraciła:

- 6593,08 zł brutto tzw. trzynastej pensji;

- 10.009,75 zł nie przekazanych do ZUS składek ubezpieczeniowych za 2013r.;

- 3400 zł brutto nagrody rocznej za 2013r. ;

- 1950,65 zł nie przekazanych do ZUS składek ubezpieczeniowych od kwot trzynastej pensji i nagrody rocznej

/pisemne oświadczenie Kierownika D. Rachuby Zespołu (...) w K., k. 163/.

Koszt:

a)  uzyskania dokumentacji medycznej w (...) Sp. z o.o. w K. przy ul. (...) wyniosła: 3 zł, 2,25 zł, 4,50 zł, 4,32 zł;

b)  kopii dokumentacji medycznej w (...) Sp. z o.o. w K. przy ul. (...) wyniósł 36 zł;

c)  zakupu poduszki (...) do siedzenia 12 czerwca 2013r. wyniósł 40,53 zł;

d)  zakupu balkonika na kółkach 5 grudnia 2012r. wyniósł 200 zł;

e)  porady specjalistycznej w (...) Sp. z o.o. w K. przy ul. (...) w dniu 10 maja 2013r. wyniósł 100 zł;

f)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 6 czerwca 2013r. wyniósł 2 zł;

g)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 2 maja 2013r. wyniósł 2 zł;

h)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 9 maja 2013r. wyniósł 2 zł;

i)  parkowania w K. 10 maja 2013r. w godzinach od 14:50 do 15:52 wyniósł 2 zł;

j)  parkowania w K. 7 maja 2013r. w godzinach od 13:25 do 14:25 wyniósł 2 zł;

k)  rehabilitacji S. M. w (...) Sp. z o.o. w K. wyniósł 200 zł;

l)  rehabilitacji S. M. w (...) SP. z o.o. w K. wyniósł 200 zł;

m)  rehabilitacji S. M. w (...) SP. z o.o. w K. wyniósł 200 zł;

n)  masażu S. M. w (...) Sp. z o.o. w K. w dniu 8 maja 2013r. wyniósł 50 zł;

o)  kinezyterapii S. M. w (...) Sp. z o.o. w K. w dniu 2 maja 2013r. wyniósł 50 zł;

p)  masażu S. M. w (...) Sp. z o.o. w K. w dniu 2 maja 2013r. wyniósł 100 zł;

q)  masażu S. M. w (...) Sp. z o.o. w K. w dniu 7 maja 2013r. wyniósł 50 zł;

r)  masażu S. M. w (...) Sp. z o.o. w K. w dniu 6 maja 2013r. wyniósł 50 zł;

s)  opaski Wz. 701, Rękawic wz. 702, skarpetek do krioterapii zakupionych 26 lipca 2013r. wyniósł 60 zł;

/rachunki, k. 166, faktura, k. 179, 180, 181, 182, 183, 184, 185/.

Koszt:

a)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 21 maja 2013r. wyniósł 2 zł;

b)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 3 sierpnia 2013r. wyniósł 2 zł;

c)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 23 lipca 2013r. wyniósł 2 zł;

d)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 22 kwietnia 2013r. wyniósł 2 zł;

e)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 18 kwietnia 2013r. wyniósł 2 zł;

f)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 10 sierpnia 2013r. wyniósł 2 zł;

g)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 24 lipca 2013r. wyniósł 2 zł;

h)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 19 kwietnia 2013r. wyniósł 2 zł;

i)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 13 maja 2013r. wyniósł 2 zł;

j)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 13 maja 2013r. wyniósł 2 zł;

/rachunki, k. 167/.

Koszt:

a)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 17 kwietnia 2013r. wyniósł 2 zł;

b)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 24 kwietnia 2013r. wyniósł 2 zł;

c)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 16 kwietnia 2013r. wyniósł 2 zł;

d)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 8 lipca 2013r. wyniósł 2 zł;

e)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 11 lipca 2013r. wyniósł 2 zł;

f)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 23 kwietnia 2013r. wyniósł 2 zł;

g)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 12 lipca 2013r. wyniósł 2 zł;

h)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 30 kwietnia 2013r. wyniósł 2 zł;

i)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 29 kwietnia 2013r. wyniósł 2 zł;

j)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 10 lipca 2013r. wyniósł 2 zł;

k)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 25 kwietnia 2013r. wyniósł 2 zł;

l)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 9 lipca 2013r. wyniósł 2 zł;

m)  parkowania przy ul. (...) w K. 16 lipca 2013r. wyniósł 2 zł;

n)  parkowania przy ul. (...) w K. 25 kwietnia 2013r. wyniósł 6 zł;

/rachunki, k. 168-169/.

Koszt:

a)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 13 marca 2013r. wyniósł 2 zł;

b)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 11 października 2013r. wyniósł 2 zł;

c)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 7 października 2013r. wyniósł 2 zł;

d)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 14 października 2013r. wyniósł 2 zł;

e)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 10 października 2013r. wyniósł 2 zł;

f)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 17 października 2013r. wyniósł 2 zł;

g)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 1 października 2013r. wyniósł 2 zł;

h)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 28 października 2013r. wyniósł 2 zł;

i)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 18 października 2013r. wyniósł 2 zł;

j)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 3 października 2013r. wyniósł 2 zł;

k)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 4 października 2013r. wyniósł 2 zł;

l)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 2 października 2013r. wyniósł 2 zł;

m)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 25 października 2013r. wyniósł 2 zł;

n)  parkowania w (...) Sp. z o.o. w K. ul. (...) w dniu 21 października 2013r. wyniósł 2 zł;

o)  usług kserograficznych w (...) Sp. z o.o. ul. (...) w K. z dnia 1 października 2013r. wyniósł 2,50 zł;

/rachunki, k. 177-178/.

Koszt:

a)  R., X. E. C., wit A+D3, A+E, i pozostałych leków (wszystkie bez recepty) zakupionych w dniu 16 sierpnia 2013r. wyniósł 75,24 zł;

b)  rękawic diagnostycznych (bez recenty), P. (50%) zakupionych w dniu 11 grudnia 2012r wyniósł 36,98 zł;

c)  R., X. E. C. (oba leki bez receptry), V. D., N., P. zakupionych 3 października 2013r. wyniósł 129,26 zł;

d)  Kompresy, opaska (oba bez recepty) zakupionych 18 stycznia 2013r. wyniósł 13,20 zł;

e)  Kompresy, opaska, R. (wszystkie bez recepty), K. Forte, P. zakupionych 21 grudnia 2012r. wyniósł 80,38 zł;

f)  R., P. E. (oba bez recepty), H. E. zakupionych 12 grudnia 2012r. wyniósł 55,88 zł;

/rachunki, k. 170/.

Koszt:

a)  R. (bez recepty) zakupiony 22 grudnia 2012r. wyniósł 30,90 zł;

b)  Opaska opatrunkowa, dziana (bez recepty) zakupionych 19 stycznia 2013r. wyniósł 42,31 zł;

c)  R., O., kompresy, R. C., opaska dziana (wszystko bez recepty), C. zakupionych 21 grudnia 2012r. wyniósł 105,81 zł;

d)  R. bez recepty zakupiony 31 stycznia 2013r. wyniósł 24,90 zł;

e)  C., opaska dziana, Vit A+E, B., K. wszystko bez recepty zakupionych 28 stycznia 2013r. wyniósł 41,02 zł;

/rachunki, k. 171/.

Koszt:

a)  (...) żel, C. 3 F., Bum Forte, A. (wszystko bez recepty), O. zakupionych 1 marca 2013r. wyniósł 76,84 zł;

b)  C. 3 F., P. E., X. E. C., X. E. C. (wszystko bez recepty) zakupionych 12 września 2013r. wyniósł 55,41 zł;

c)  P., Magnezu, R., O., opaski dziana, R. (wszystko bez recepty), ZOlpic, C. zakupionych 18 stycznia 2013r. wyniósł 110,52 zł;

d)  C. Folia Z. zakupionych 2 kwietnia 2013r. wyniósł 29,98 zł;

/rachunki, k. 172/.

Koszt:

a)  C. Folia bez recepty zakupionej w kwietniu 2013r. wyniósł 4,50 zł;

b)  C. 3 F., C. Folia Z. (wszystko bez recepty) zakupionych 26 kwietnia 2013r. wyniósł 31,98 zł;

c)  C. 3 F. bez receprty zakupionej 12 kwietnia 2013r. wyniósł 30 zł;

d)  R., C. 3 F., X. E. C., P. E. (wszystko bez receprty) zakupionych 12 lipca 2013r. wyniósł 73,50 zł;

e)  C. 3 F., bez recepty zakupione 8 maja 2013r. wyniósł 28,99 zł;

/rachunki, k. 173/.

Koszt:

a)  A., kompresy, spirytus salicylowy, C., opaska elastyczna, opaska dziana, plaster P. (wszystko bez recepty), C. inj. , K. Forte, R. zakupionych 7 grudnia 2012r. wyniósł 117,90 zł;

b)  G., P. C. (wszystko bez recepty), P. zakupionych 25 lutego 2013r. wyniósł 26,24 zł;

c)  Żel do badań EKG i US, R., X. E., Magnez i (...), wszystko bez recepty zakupionych 17 kwietnia 2013r. wyniósł 27,64 zł;

d)  C. 3 Forte bez recepty, zakupione 7 czerwca 2013r. wyniósł 31,30 zł;

e)  R., kompresy (bez receprty), C. zakupionych 18 grudnia 2012r. wyniósł 54,56 zł;

f)  C. 3 F., X. E. C. bez recepty, zakupionych 22 maja 2013r. wyniósł 41,50 zł;

g)  C. P. bez recepty zakupiony 25 luty 2013r. wyniósł 5 zł;

/rachunki, k. 174-175/.

Koszt:

a)  P. C., pojemnik na mocz, S., A. Sen (wszystko bez receprty), C. zakupionych 4 luty 2013r. wyniósł 122,24 zł;

b)  Magnez Vit B6, R., opaska dziana, kompresy, Vit A+D3 wszystko bez receprty zakupionych 3 stycznia 2013r. wyniósł 57,78 zł;

c)  O., C., R., W. A+ D3, A+E, C. (wszystko bez recepty), N., D., P., F. zakupionych 15 marca 2013r. wyniósł 91,06 zł;

d)  (...), P., N. zakupionych 22 mara 2013r. wyniósł 42,29 zł;

e)  C., C. zakupionych 26 lipca 2013r. wyniósł 35,80 zł;

/rachunki, k. 176/.

Strony prowadziły korespondencję w sprawie wypadku, nie doprowadziła jednak ona do uzgodnienia stanowisk

/korespondencja, k. 13, 96-100/.

Opinia biegłego sądowego z zakresu (...). (...) (k. 250-253) została oceniona pozytywnie. Jej treść jest jasna, wewnętrznie niesprzeczna, a wnioski należycie umotywowane, zaś żadna ze stron nie zakwestionowała jej treści czy prawidłowości wysnutych z niej wniosków

Jeśli chodzi o ocenę złożonej do sprawy opinii biegłego sądowego z zakresu psychologii A. K. (k. 205-209) to Sąd ocenił ją pozytywnie, albowiem jej treść jest jasna, wewnętrznie niesprzeczna, a wnioski należycie umotywowane, zaś żadna ze stron nie zakwestionowała jej treści czy prawidłowości wysnutych z niej wniosków.

Ustalenia faktyczne poczynione zostały również na podstawie dokumentacji złożonej przez strony, która w całości została uznana za wiarygodną. Tylko pojedyncze rachunki złożone przez powódkę były na tyle nieczytelne, że nie udało się ustalić ich treści. Prawie w całości dało się na ich podstawie ustalić datę zakupu i przedmiot zakupu, a tylko w przypadku faktur można było dodatkowo ustalić kto dokonywał tego zakupu.

Jeśli chodzi o zeznania świadka N. M. to Sąd uznał je za wiarygodne. Świadek w sposób logiczny opisał sytuację z 29 listopada 2012r., odniósł się do napisanego przez siebie oświadczenia zeznając, iż nie może stwierdzić co było przyczyną upadku, a w pisemnym oświadczeniu które napisał zasugerował się, że gumowe podkłady po upadku były rozsunięte. Dodał, że podkłady gumowe mogły rozsunąć się po upadku powódki.

Oceniając wyjaśnienia powódki Sąd w większości uznał je za wiarygodne, gdyż korespondowały z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym. Jednak co do fragmentu „ ja schodziłam po schodach i noga zsunęła mi się razem z tą nakładką pod spód – pod schodek. Nie umiałam utrzymać równowagi. Ja stanęłam na schodku, tak jak się zazwyczaj staje. […] N. poleciała mi do przodu, reszta ciała do tyłu” uznano, iż fragment „ noga zsunęła mi się razem z tą nakładką pod spód” nie jest wiarygodny. Należy w tym miejscu zestawić wyjaśnienia powódki opisujące mechanizm upadku, który podała kilka zdań wcześniej: „ to jest ten schodek, pod którym się zawinęła noga i kawałek mojego płaszcza”, z fragmentem: „ myślę, że te nakładki nie były porozsuwane. Nakładki były powodem wypadku, bo były nieumocowane i dlatego jestem tutaj”. Należy zauważyć, iż wiarygodnie zeznający w sprawie świadek N. M. (1) na rozprawie wyjaśnił, iż podkłady gumowe mogły się rozsunąć również w wyniku samego upadku S. M., a opisując mechanizm upadku zeznał „ i na schodach potknęła się, poślizgnęła i upadła do tyłu”. Dodatkowo sama powódka raz wskazuje, że mechanizm poślizgnięcia polegał na tym, iż noga zsunęła się ze schodka z podkładką gumową, po czym wyjaśnia, że noga i kawałek płaszcza zawinął się pod schodek. Oznacza to, iż żaden inny materiał dowodowy nie potwierdza faktu, iż stopa powódki ześlizgnęła się ze schodka razem z gumową nakładką. Oczywiście nie oznacza to, że wyjaśnienia powódki bez takiego potwierdzenia nie mogły być uznane za wiarygodne. Niemniej jednak doświadczenie życiowe poddaje w wątpliwość fakt, że gruba gumowa podkładka antypoślizgowa położona na schodek przy normalnym użytkowaniu (czyli schodzeniu po schodach) wbrew swoim naturalnym właściwościom antypoślizgowym, przy braku dodatkowych niekorzystnych elementów takich jak śnieg, błoto pośniegowe, lód pomiędzy schodkiem a takim podkładem – prawidłowym naciskiem stopy powódki została 29 listopada 2012r. wprawiona w ruch co pociągnęło za sobą upadek S. M.. Dlatego też wyjaśnienia powódki w tej części uznano za niewiarygodne.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą roszczeń powódki był upadek na schodach prowadzących do budynku przy ul. (...) w K..

Na wstępie należy zaznaczyć, iż nie każdy upadek na schodach powoduje automatycznie odpowiedzialność cywilnoprawną podmiotu odpowiedzialnego za stan tych schodów. Art. 415 kodeksu cywilnego przewiduje, że ten, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Analogiczną regulację zawiera art. 416 k.c. odnoszący się do osób prawnych. W związku jednak z tym, że pojęcie szkody na gruncie prawa cywilnego oznacza jedynie uszczerbek o charakterze majątkowym (czy to w postaci straty rzeczywistej – tzw. damnum emergens, czy utraconych korzyści – lucrum cessans), sięgnąć należało w niniejszej sprawie do art. 445 §1 kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca przyznaje sądowi możliwość zasądzenia zadośćuczynienia na rzecz poszkodowanego za doznaną przez niego krzywdę (czyli uszczerbek o charakterze niemajątkowym). Zgodnie bowiem z treścią powoływanego przepisu, pozostającego w związku z art. 444 kodeksu cywilnego, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, niezależnie od konieczności poniesienia innych kosztów naprawienia szkody. Należy przy tym zauważyć, że w myśl art. 361 §1 kodeksu cywilnego, zobowiązany do odszkodowania (per analogiam – do zadośćuczynienia) ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda (krzywda) wynikła.

W związku z powyższym, aby skutecznie wystąpić z roszczeniem o odszkodowanie i zadośćuczynienie, należy wykazać nie tylko bezprawne zachowanie pozwanego, jego winę (stosownie do art. 415 i 416 kodeksu cywilnego), względnie inną zasadę odpowiedzialności (art. 435 kodeksu cywilnego), ale również w przypadku zadośćuczynienia zaistnienie krzywdy (stosownie do art. 445 §1 kodeksu cywilnego) i występujący pomiędzy zachowaniem pozwanego a zaistnieniem tej krzywdy adekwatny związek przyczynowy. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, taki związek zachodzi tylko wówczas, gdy w grupie wszystkich przyczyn i skutków mamy do czynienia jedynie z takimi przyczynami, które normalnie powodują określone skutki. Nie wystarczy więc stwierdzenie istnienia związku przyczynowego jako takiego, lecz należy stwierdzić, że chodzi o następstwa normalne - a nie niezwykłe, nadzwyczajne.

Ciężar wykazania powyższych okoliczności spoczywa natomiast na osobie, która uważając się za poszkodowaną, występuje na drogę sądową. Zgodnie bowiem z art. 3 kodeksu postępowania cywilnego to strony mają obowiązek przedstawiania dowodów, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (stosownie do art. 227 kodeksu postępowania cywilnego) spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne (art. 6 kodeksu cywilnego, art. 232 kodeksu postępowania cywilnego). Cytowane przepisy formułują zasady dyspozycyjności i kontradyktoryjności procesu cywilnego, zgodnie z którymi to strony są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i to one ponoszą odpowiedzialność za jego wynik. Bierność strony w zakresie wskazywania dowodów nie zobowiązuje natomiast sądu do prowadzenia dowodów z urzędu. Podkreślił to Sąd Najwyższy, który w wyroku z dnia 7 października 1998 roku stwierdził, że od 1 lipca 1996 r. wskutek zmiany treści art. 232 k.p.c. oraz skreślenia § 2 w art. 3 k.p.c., nastąpiło zniesienie zasady odpowiedzialności sądu za wynik postępowania dowodowego – (sygn. akt II UKN 244/98).

Powódka, stosownie do art. 187 kodeksu postępowania cywilnego, co prawda dokładnie określiła w pozwie swoje żądanie oraz przytoczyła okoliczności faktyczne to żądanie uzasadniające, jednakże należy zauważyć, że zgodnie z ugruntowaną linią orzecznictwa samo twierdzenie nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 r., sygn. akt I PKN 660/00, Wokanda 2002/7-8/44).

Odnosząc się do przesłanki winy pozwanego, która była kwestionowana zarówno przez pozwanego jak i jego interwenienta ubocznego należy zauważyć, iż ustawodawca polski nie zdefiniował pojęcia winy. Powszechnie przyjmuje się jednak, zarówno w literaturze jak i orzecznictwie, tzw. normatywną koncepcję winy, wedle której za winę uznaje się ujemną ocenę zachowania podmiotu, umożliwiającą postawienie mu zarzutu podjęcia niewłaściwej decyzji w określonej sytuacji. Jednocześnie dokonuje się podziału na dwie postacie winy: winę umyślną (gdy sprawca ma zamiar naruszenia obowiązujących nakazów lub zakazów albo przewiduje taką możliwość i godzi się na ten skutek) oraz nieumyślną, o której mówi się w dwóch sytuacjach; po pierwsze, gdy sprawca nie chce postępować bezprawnie i chociaż przewiduje taką możliwość, nie godzi się na ten skutek, sądząc bezpodstawnie, że go uniknie (lekkomyślność, rażące niedbalstwo) a po drugie, gdy sprawca jest nieświadomy tego, że jego zachowanie może być bezprawne, chociaż miał możliwość i powinność dokonania właściwej oceny sytuacji, gdyby działał z dostateczną starannością (niedbalstwo).

Jako, że nie budziło w niniejszej sprawie wątpliwości Sądu, iż pozwany nie miał zamiaru wyrządzenia szkody powódce, a także nie przewidywała takiej możliwości, jednocześnie godząc się na to, należało rozważyć, czy można mu postawić zarzut winy nieumyślnej. Ten zaś można postawić sprawcy tylko wówczas, gdy ustali się, iż decyzja jaką podjął on w konkretnej sytuacji była naganna, przy czym był on nieświadomy możliwości bezprawnego zachowania albo bezpodstawnie sądził, że go uniknie. Właściwym kryterium oceny winna zaś być należyta staranność, o której mowa w art. 355 §1 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju.

Aby zatem ustalić, czy pozwanego cechowała wina nieumyślna, należało w pierwszej kolejności odtworzyć wzorzec postępowania (wzorzec należytej staranności), któremu winno odpowiadać jej zachowanie. Wzorzec ten konstruuje się każdorazowo przy uwzględnieniu m.in. takich czynników, jak przynależność pozwanej do określonej grupy podmiotów, rodzaj stosunków społecznych i gospodarczych w jakich uczestniczy, a przez to także charakter spoczywających na niej obowiązków.

Podstawowym zatem zagadnieniem jest ustalenie jak powinien był się zachować pozwany by w sposób należyty zabezpieczyć bezpieczeństwo osób poruszających się po schodach prowadzących do budynku przy ul. (...) w K.. Postępowanie dowodowe nie wykazało by stan techniczny schodów był nienależyty, a więc że zawierały ubytki mogące prowadzić do potknięć, wymagające interwencji o charakterze budowlanym. Również warunki świetlne w tym miejscu były prawidłowe. Dodatkowo z uwagi na zbliżającą się porę zimową i możliwość pojawienia się niekorzystnych zjawisk atmosferycznych w postaci śniegu, błota pośniegowego, lodu, pozwany położył na każdym schodku grube, gumowe podkłady antypoślizgowe by dodatkowo zapobiec niebezpieczeństwu poślizgnięć i upadków. Guma jest materiałem którego właściwości fizyczne (wysoki współczynnik tarcia) w naturalny sposób utrudniają niekontrolowany ruch po śliskich powierzchniach, czy to ruch samego podkładu po powierzchni schodka, czy ruch nogi osób przechodzących po schodach w stosunku do samego podkładu. Zatem takie rozwiązanie w sposób należyty gwarantuje i podwyższa standard bezpieczeństwa w miejscu, gdzie odbywa się bardzo intensywny ruch osób postronnych.

Zarzuty powódki w tym zakresie szły w dwóch kierunkach. Po pierwsze powódka twierdziła, iż upadek został spowodowany prawidłowym postawieniem jej stopy na schodku, na którym leżał gumowy podkład, który to podkład na skutek tego prawidłowego ruchu stopy wprawił się w ruch i doprowadził do zjechania stopy wraz z podkładem przez krawędź stopnia na następny, co pociągnęło za sobą utratę równowagi i upadek. Należy jednak zauważyć, iż postępowanie dowodowe nie dało podstaw do przyjęcia, iż taki właśnie był mechanizm początkujący upadek S. M., zwłaszcza jeśli chodzi o ruch samego gumowego podkładu. W zasadzie jedynym dowodem, który miał wskazywać na taką okoliczność były wyjaśnienia samej powódki. Mając na uwadze subsydiarny charakter tego dowodu oraz doświadczenie życiowe uznano ten fragment wyjaśnień za nie wiarygodny i dlatego nie dokonano ustaleń faktycznych zgodnych z twierdzeniami powódki. Zeznania świadka M. niczego w tym zakresie nie wnoszą, gdyż świadek zeznał, że „ w trakcie schodzenia nie patrzyłem na schody” a pisemne oświadczenie złożył sugerując się tym, że po upadku pokład gumowy był rozsunięty (k. 222).

Na chwilę obecną więc nie ma wiarygodnych dowodów w aktach sprawy, które potwierdziłyby że upadek został zapoczątkowany nieprawidłowym ruchem antypoślizgowego podkładu gumowego na schodach budynku pozwanego. Nie ma również dowodów na to, że podkład ten ułożony był nieprawidłowo, co mogłoby doprowadzić do zaczepienia o niego nogi powódki. Nie ma dowodów na to, iż podkład ten leżał częściowo poza schodkiem, zwłaszcza że powódka wyjaśniała iż postawiła nogę na schodek w sposób prawidłowy co wyklucza ułożenie stopy częściowo poza schodkiem, co mogłoby teoretycznie doprowadzić do ześlizgnięcia się stopy w takich warunkach. Innymi słowy mając na uwadze znajdujący się w aktach materiał dowody (obszerny jeśli chodzi o skutki wypadku) nie ma podstawy do przyjęcia, iż mechanizm początkujący upadek był taki jak twierdziła powódka.

Skoro na chwilę obecną nie wiadomo dokładnie jaki był mechanizm początkujący upadek powódki, to nie można również sprawdzić czy przytwierdzenie w jakiś sposób podkładów gumowych do powierzchni schodów pozwoliłoby uniknąć upadku jakiego doznała powódka, na co również naprowadzała powódka w swoich twierdzeniach.

Reasumując należało uznać, iż powódka nie wykazała jednej z podstawowych przesłanek odpowiedzialności deliktowej pozwanego jaką jest wina w rozumieniu cytowanych wyżej przepisów, wypadek jakiego doznała był nieszczęśliwym wypadkiem i nie stanowi podstawy do dochodzenia odszkodowania czy zadośćuczynienia, dlatego powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 107 k.p.c. obciążając nimi w całości powódkę jako przegrywającą proces. Na koszty procesu poniesione przez pozwanego złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w kwocie 3600 zł (przy uwzględnieniu wartości przedmiotu sporu) oraz 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Na koszty poniesione przez interwenienta ubocznego złożyły się opłata od interwencji w kwocie 630 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3600 zł.