Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Chojnicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Dawid Nosewicz

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Woźniak

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Chojnicach I. L.

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 13 sierpnia 2015 r. sprawy

J. H. (H.)

syna H. i E. z domu H., urodzonego (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 1 września 2014 r. do 3 marca 2015 r. w C., posiadał bez wymaganego zezwolenia karabinek sportowy produkcji belgijskich Zakładów (...), rewolwer produkcji niemieckiej M38 M. nr (...), pistolet ME 9 M. P. nr (...) oraz 7 sztuk pistoletowych nabojów hukowych 9 mm i 5 sztuk pistoletowych nabojów hukowych 8 mm oraz amunicję sportową 5,6 mm w ilości 9 sztuk,

tj. o czyn z art. 263 § 2 kk

I.  uznaje oskarżonego J. H. za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu zabronionego opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 263 § 2 kk i za to na mocy art. 263 § 2 kk skazuje go na karę roku pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego J. H. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby,

III.  na podstawie art. 71 § 1 kk wymierza oskarżonemu J. H. grzywnę w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20,00 (dwadzieścia 00/100) złotych,

IV.  na podstawie art. 44 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego J. H. przepadek dowodów rzeczowych w postaci:

a)  broni sportowej Browning FN H., model 1968 wraz z magazynkiem i tłumikiem,

b)  rewolweru produkcji niemieckiej ME 38 M. serii (...),

c)  pistoletu ME 9 M. P. serii (...),

d)  7 sztuk pistoletowych nabojów hukowych 9 mm,

e)  5 sztuk pistoletowych nabojów hukowych 8 mm,

f)  amunicji sportowej 5,6 mm w ilości 9 sztuk,

opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/2/15/B na k. 34 pod poz. 1-2, 4-7,

V.  zasądza od oskarżonego J. H. na rzecz Skarbu Państwa częściowo koszty sądowe w kwocie 1040,00 (tysiąc czterdzieści 00/100) złotych tytułem wydatków, zwalniając go od obowiązku uiszczenia opłaty.

Sygn. akt II K 313/15

Uzasadnienie wyroku w sprawie II K 313/15

(na podstawie art. 424 § 3 kpk uzasadnienia orzeczenia ograniczone zostało jedynie do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz rozstrzygnięcia o karze)

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał, że oskarżony J. H. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 263 § 2 kk w ten sposób, że w okresie od 1 września 2014 r. do 3 marca 2015 r. w C., posiadał bez wymaganego zezwolenia karabinek sportowy produkcji belgijskich Zakładów (...), rewolwer produkcji niemieckiej M38 M. nr (...), pistolet ME 9 M. P. nr (...) oraz 7 sztuk pistoletowych nabojów hukowych 9 mm i 5 sztuk pistoletowych nabojów hukowych 8 mm oraz amunicję sportową 5,6 mm w ilości 9 sztuk.

Kwalifikacja prawna czynu zarzucanego oskarżonemu J. H. nie budziła żadnych wątpliwości. Zgodnie z treścią art. 263 § 2 kk – podlega karze sprawca, który bez wymaganego zezwolenia posiada broń palną lub amunicję. Dla analizy ustawowych znamion przestępstwa z art. 263 § 2 kk istotne znaczenie mają przepisy ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, zawierającej m.in. definicję broni (art. 4), zakazy dot. dokonywania przeróbek broni (art. 6) czy zasady wydawania pozwolenia na broń (art. 9). Przestępstwa określonego w art. 263 § 2 kk można dopuścić się jedynie umyślnie, zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym. Tym samym sprawca może nie być do końca przekonany, czy posiadany przedmiot ma właściwości broni czy też nie, niemniej jednak godzi się na jego posiadania. Należy dodać, że przestępstwo z art. 263 § 2 kk jest przestępstwem trwałym, polegającym na utrzymaniu stanu bezprawnego, który zaczyna się od nielegalnego wejścia w faktyczne posiadanie, a kończy się jego utratą, np. w wyniku odebrania broni lub amunicji przez organy ścigania.

Jak wynika z opinii biegłego przedmiotowy karabinek sportowy produkcji Belgijskich Zakładów (...) i pistolet ME 9 M. P. nr (...), w myśl cytowanej wyżej ustawy, kwalifikowane są jako broń palna, na której posiadanie wymagane jest stosowne zezwolenie. Pamiętać bowiem należy o tym, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy - broń palną i amunicję do tej broni, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 11, można posiadać na podstawie pozwolenia na broń wydanego przez właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta wojewódzkiego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych - na podstawie pozwolenia wydanego przez właściwego komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej.

Odnośnie rewolweru produkcji niemieckiej M38 M. nr (...) biegły stwierdził, że ten model broni zaliczany jest do broni pneumatycznej, na której posiadania nie jest wymagane pozwolenie. Jednakże rewolwer zabezpieczony w niniejszej sprawie został przerobiony metodą samodziałową w taki sposób, że bęben nabojowy zamiast .22 amunicji hukowej Long przyjmuje tylko 8 mm naboje hukowe, miotając 5,5 mm ołowiane pociski D. z energią przekraczającą 17J. zaznaczyć trzeba, że art. 6 ust. 1 ustawy o broni i amunicji stanowi, że zabronione jest dokonywanie przeróbek broni zmieniających jej rodzaj, kaliber lub przeznaczenie, a w szczególności przerabianie broni przystosowanej wyłącznie do amunicji wypełnionej chemicznymi środkami obezwładniającymi lub do amunicji ślepej, dostosowujące ją do wystrzelenia pocisku z lufy albo z elementu zastępującego lufę w wyniku działania sprężonych gazów powstających na skutek spalania materiału miotającego. Zaś z art. 6 ust. 2 przeróbki broni, o których mowa w ust. 1, uważa się za wyrób broni.

Na posiadanie zatrzymanej u oskarżonego amunicji w postaci pistoletowych nabojów hukowych 9 mm, pistoletowych nabojów hukowych 8 mm oraz amunicji sportowej 5,6 mm konieczne jest uzyskanie pozwolenia, o czym stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o broni i amunicji.

W ocenie Sądu twierdzenia oskarżonego J. H., że nie zdawał sobie sprawy, że nie wolno posiadać bez zezwolenia rewolweru i pistoletu P., nie zasługiwały na uwzględnienie. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że miał on ogólną świadomość, iż wymagane jest posiadanie zezwolenia na broń palną.

Przystępując do wymiaru kary Sąd miał na uwadze dyrektywy wskazane w treści art. 53 kk.

Sąd uznał, iż czyn którego dopuścił się oskarżony charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Występek, którego dopuścił się oskarżony, co wynika z samej jego istoty, jest przestępstwem umyślnym. Wymierzona kara była zatem współmierna do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia zawinienia oskarżonego oraz uwzględniała okoliczności obciążające i łagodzące w stosunku do oskarżonego.

Na korzyść oskarżonego przemawiał fakt, że przyznał się do zarzucanego mu czynu, złożył wyjaśnienia i wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze.

Na niekorzyść oskarżonego przemawiał fakt, że był uprzednio karany.

Mając na uwadze powyższe Sąd skazał oskarżonego J. H. za czyn z art. 263 § 2 kk, na mocy art. 263 § 2 kk na karę roku pozbawienia wolności.

Mimo uprzedniej karalności oskarżonego Sąd przyjął, że zachodzą przesłanki do postawienia względem oskarżonego pozytywnej prognozy kryminalistycznej i warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Dlatego ustalił w stosunku do J. H. okres próby wynoszący 3 (trzy) lata. Co prawda oskarżony był już uprzednio karany sądownie, jednakże dotychczas popełnione przez niego czyny przestępcze naruszały inne dobra. Ponadto jak wynika z danych o karalności, ostatnim orzeczonym wobec oskarżonego wyrokiem wymierzono mu karę ograniczenia wolności. Dlatego Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony zasługuje na zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego zawieszenia kary. W ocenie Sądu brak jest podstaw do przyjęcia, że oskarżony jest tak zdemoralizowany, że cele kary zostaną osiągnięte tylko poprzez wymierzenie kary izolacyjnej. Orzeczenie w niniejszej sprawie wobec oskarżonego bezwzględnej represji karnej w postaci kary bez warunkowego zawieszenia jej wykonania byłoby rażąco niewspółmierne i rażąco surowe. Trzeba bowiem pamiętać, iż bezwzględne pozbawienie wolności jest środkiem ostatecznym. W przekonaniu Sądu orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest wystarczające dla osiągnięcia pokładanego w niej celu oraz wpłynie wychowawczo i zapobiegawczo na oskarżonego oraz na jego zachowanie w przyszłości. Zdaniem Sądu okres 3 (trzech) lat próby będzie adekwatny dla weryfikacji trafności prognozy postawionej w stosunku do oskarżonego.

W pkt III wyroku Sąd, na podstawie art. 71 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych. Sąd uznał, że orzeczenie grzywny w niniejszej sprawie było niezbędne dla wzbudzenia u oskarżonego właściwej refleksji nad własnym czynem. Podkreślić również należało, że w sytuacji warunkowego zawieszenia wykonania kary obowiązek uiszczenia grzywny stanowić będzie realną dolegliwość dla oskarżonego. Jednocześnie Sąd uznał, że uiszczenie grzywny nie będzie dla oskarżonego nadmiernie uciążliwe zwłaszcza, że grzywna nie została orzeczona w kwocie rażąco wysokiej. Ustalając wysokość jednej stawki dziennej Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżony jest osobą młodą. Prowadzi działalność gospodarczą, z której osiąga dochód w wysokości około 2 tys. złotych. Zatem będzie miał możliwości finansowe, aby uiścić grzywnę.

W pkt IV wyroku Sąd, na podstawie art. 44 § 1 kk orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci broni sportowej Browning FN H., model 1968 wraz z magazynkiem i tłumikiem, rewolweru produkcji niemieckiej ME 38 M. serii (...), pistoletu ME 9 M. P. serii 0032907, 7 sztuk pistoletowych nabojów hukowych 9 mm, 5 sztuk pistoletowych nabojów hukowych 8 mm oraz amunicji sportowej 5,6 mm w ilości 9 sztuk. Wymienione dowody rzeczowe stanowiły przedmioty pochodzące z przestępstwa. Należało więc wyeliminować je z obrotu prawnego, a tym samym brak było podstaw do ich zwrotu.

Sąd obciążył oskarżonego częściowo kosztami sądowymi w kwocie 1.040,00 (tysiąc czterdzieści 00/100) złotych tytułem wydatków i zwolnił go od obowiązku uiszczenia opłaty. Oskarżony prowadzi własną działalność gospodarczą, osiąga stały dochód i z tych przyczyn jest w stanie częściowo uiścić koszty sądowe.

Sędzia Sądu Rejonowego w Chojnicach

D. N., dn. 7 września 2015 r.

Zarządzenia:

1.  odnotować w rep. K i kontrolce uzasadnień

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem oraz pouczeniem o apelacji doręczyć:

- Prokuraturze Rejonowej w Chojnicach wraz z aktami sprawy.

3.  przedłożyć z wpływem apelacji lub prawomocne

Sędzia Sądu Rejonowego

D. N., 7 września 2015 r.