Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lutego 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2016 r. w Lublinie

sprawy E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji E. K.

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 3 sierpnia 2015 r. sygn. akt VII U 490/15

oddala apelację.

Małgorzata Rokicka – Radoniewicz Elżbieta Czaja Barbara Hejwowska

III AUa 937/15

UZASADNIENIE

Organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 3 lutego 2015 roku odmówił E. K. przyznania prawa do emerytury, gdyż wnioskodawca nie udokumentował 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach ani 25-letniego stażu ubezpieczeniowego.

Od tej decyzji odwołanie do Sądu Okręgowego w Lublinie wniósł E. K. domagając się jej zmiany i przyznania prawa do emerytury. Wnosił o uwzględnienie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu od 21 listopada 1975 roku do 23 maja 1991 roku przy garbowaniu skór na stanowisku garbarza.

Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2015 roku oddalił odwołanie. Sąd Okręgowy ustalił, że E. K. urodzony (...) w dniu 30 grudnia 2014 roku złożył wniosek o emeryturę. Nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Przed organem rentowym udowodnił 21 lat, 11 miesięcy i 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Nie udowodnił żadnego okresu wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy nie uwzględnił do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia na stanowisku garbarza od 21 listopada 1975 roku do dnia 23 maja 1991 roku, gdyż świadectwo pracy zostało wystawione w nieprawidłowy sposób.

Wnioskodawca do akt emerytalnych złożył oryginał świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 23 maja 1991 roku. Wskazano w nim, że w całym okresie zatrudnienia od 21 listopada 1975 roku do 23 maja 1991 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Zakładach (...) wykonywał prace przy garbowaniu i wykańczaniu skór na stanowisku garbarza. W świadectwie tym wskazano, że prace te zostały wskazane w wykazie A, dziale VII, poz. 11 pkt 1, 2 i 4 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 19 z dnia 6 sierpnia 1991 roku w sprawie pracy wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego.

Sąd Okręgowy uznał, że niezależnie od błędnego zaklasyfikowania pracy wykonywanej przez pracownika, pracodawca potwierdził jednak, że w okresie od 21 listopada 1975 roku do 23 maja 1991 roku (15 lat, 6 miesięcy i dzień) wnioskodawca pracował jako garbarz stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonując prace przy garbowaniu i wykańczaniu skór.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 23 maja 1991 roku, które uznał za wiarygodne w zakresie w jakim potwierdzało ono fakt wykonywania przez wnioskodawcę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prac przy garbowaniu i wykańczaniu skór. Okoliczność ta nie była także kwestionowana przez organ rentowy, który wskazywał jedynie na wadliwość świadectwa jako dokumentu potwierdzającego wykonywanie pracy w warunkach szczególnych. W ocenie Sądu Okręgowego zgromadzony materiał dowodowy pozwala na jednoznaczne przyjęcie, że wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych jako garbarz w okresie zatrudnienia w (...) Zakładach (...) od dnia 21 listopada 1975 roku do dnia 23 maja 1991 roku (15 lat, 6 miesięcy i dzień) przy pracach wymienionych w wykazie A w dziale VII, pozycja 11 - prace przy garbowaniu i wykańczaniu skór.

Sąd Okręgowy orzekł, że w oparciu o przepis art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wnioskodawca urodzony po dniu 31 grudnia 1948 roku mógłby uzyskać prawo do emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32 ustawy oraz § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze – czyli 60 roku życia, pod warunkiem osiągnięcia w dniu wejścia w życie ustawy 15 letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okresu składkowy i nieskładkowego wynoszącego 25 lat.

W niniejszym postępowaniu wnioskodawca udowodnił przesłankę 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych. Nie wykazał jednak, że legitymuje się 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym. Na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2015 roku wskazał wprost, że nie jest w stanie wykazać takiego okresu ubezpieczenia.

Sąd Okręgowy podkreślił, że do nabycia uprawnień wymagane jest spełnienie wszystkich wskazanych przesłanek. Brak którejkolwiek z nich skutkować będzie odmową przyznania prawa do emerytury.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki 25-letniego stażu ubezpieczeniowego, co uniemożliwia przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury..

Od tego wyroku apelację wniósł wnioskodawca E. K. zaskarżając wyrok w całości. Z treści apelacji wynika, że zarzuca naruszenie prawa materialnego poprzez nieprzyznanie mu prawa do emerytury mimo że osiągnął wiek emerytalny i posiada dokumenty potwierdzające pracę w warunkach szczególnych.

Wnosił o zmianę wyroku i przyznanie emerytury z uwagi na to, że w jego wieku nie ma dla niego pracy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew zarzutom apelacji Sąd Okręgowy przy niekwestionowanym stanie faktycznym wydał trafne i odpowiadające prawu rozstrzygniecie. W myśl cytowanego przez Sąd Okręgowy przepisy art.184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2015 roku, poz.748) prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym przysługuje osobom, które przed dniem wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 roku) spełniły warunki dotyczące stażu ubezpieczeniowego oraz udowodniły 15 letni okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymieniony w rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 1998 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Bezsporną okolicznością jest ukończenie przez wnioskodawcę w dniu(...)60. roku życia oraz legitymowanie się 15 letnim okresem pracy w warunkach szczególnych uznanym przez Sąd Okręgowy na podstawie przedstawionego świadectwa wykonywania pracy wystawionego przez pracodawcę. Jednakże wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym 25 letnim okresem składkowym i nieskładkowym przypadającym przed dniem wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawca przyznał na rozprawie przed Sądem Okręgowym, że nie ma wymaganego stażu ubezpieczeniowego.

Jak słusznie zauważył Sąd Okręgowy warunki wymagane do uzyskania prawa do emerytury muszą być spełnione łącznie – brak którejkolwiek przesłanki wyklucza możliwość przyznania dochodzonego świadczenia.

Apelacja nie zawiera żadnych merytorycznych zarzutów odnoszących się do wydanego przez Sąd Okręgowy wyroku. Przytaczane przez skarżącego okoliczności ukończenia obniżonego wieku emerytalnego, przepracowania 15 lat w warunkach szczególnych i niemożność zatrudnienia z uwagi na wiek metrykalny, nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem istotne było wykazanie w postępowaniu istnienia ustawowych przesłanek do nabycia emerytury wymienionych powyżej.

Z tych względów i na mocy art.385 KPC Sąd Apelacyjny orzekł, jak w sentencji.