Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Magdalena Hupa - Dębska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 października 2015 r. w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej w W.

przeciwko A. S.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 22 czerwca 2015 r., sygn. akt I C 362/15

oddala apelację.

SSO Magdalena Hupa-Dębska

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Raciborzu oddalił powództwo (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w W. skierowane przeciwko A. S. o zapłatę kwoty 588,40 zł z odsetkami od wskazanych dat i kwot, dochodzonej tytułem wierzytelności wynikającej

z umowy pożyczki, nabytej przez powoda w drodze cesji wierzytelności. Złożony przez powódkę niepoświadczony za zgodność z oryginałem wydruk ramowej umowy pożyczki niezawierający podpisów pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy nie został uznany przez Sąd za dokumentpotwierdzający zawarcie przez pozwaną umowy zgodnej z twierdzeniami powódki. Niewykazanie przez powódkę swoich twierdzeń skutkowało oddaleniem powództwa na podstawie art.353§ 1kc oraz art. 6 kc w związku z art.232 kpc.

Powódka zaskarżyła wyrok w całości, zarzucając naruszenie przepisów postępowaniamające wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 § 1 kpc przez dokonanie wybiórczej i dowolnej,

a nie swobodnej oceny dowodów, której skutkiem było bezpodstawne uznanie, iż powódka nie wykazała podstawy jej roszczenia, podczas gdy przedłożone dowody pozwalały uznać roszczenia powódki za zasadne; art. 505 ³² § 1 kpc przez błędne uznanie, że powód nie zgłosił w pozwie dowodów na poparcie swoich twierdzeń; art. 339 § 2 kpc przez uznanie, że twierdzenia strony powodowej budzą uzasadnione wątpliwości w sytuacji, gdy powódka wykazała zawarcie umowy pożyczki oraz przekazanie należności z niej wynikającej.Nadto skarżąca zarzuciłanaruszenie prawa materialnego, tj. art.60 kc przez jego niezastosowanie, podczas gdy strona pozwana ujawniła skutecznie w postaci elektronicznej swoją wolę zawarcia umowy pożyczkiprzez rejestrację w systemie teleinformatycznym powódki oraz przelew kwoty 0,01 zł na rachunek (...) sp. z o.o., potwierdzający wolę zawarcia umowy i akceptację jej warunków, po czym powódka przelała na rachunek pozwanej kwotę 400 zł; art.6 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów (…) przez uznanie, że umowa pożyczki zawarta na podstawie powyższego przepisu wymaga formy pisemnej. W uzasadnieniu środka odwoławczego powódka odniosła się do błędnych jej zdaniem wywodów Sądu Rejonowego odnoszących się do art. 4 i art. 7 ustawy Prawo bankowe oraz art. 30 ustawy o kredycie konsumenckim. W oparciu o powyższe zarzuty powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja powódki nie jest zasadna.

Trafnie bowiem Sąd Rejonowy uznał, że zaoferowane przez stronę powodową dowody nie były wystarczające dla uwzględnienia powództwa, a i wątpliwości co do twierdzeń powódki odnośnie zasadności dochodzonego roszczenia były usprawiedliwione.Wbrew zarzutom skarżącej nie doszło do naruszenia prawa procesowego i materialnego

w zarzucanym zakresie.

Apelująca podnosząc zarzuty naruszenia prawa procesowego w istocie zmierza do kwestionowania ustaleń faktycznych przyjętych przez Sąd Rejonowy za podstawę rozstrzygnięcia. Zarzutu tego – wywodzonego z naruszenia art. 233 § 1 kpc, art. 505 ³² § 1 kpc i art. 339 § 2 kpc – Sąd Okręgowy nie podziela. Dołączone do pozwu kopie niewypełnionej i niepodpisanej ramowej umowy pożyczki oraz „twoich warunków umowy pożyczki” i przelewów bankowych nie pozwoliły bowiem na przyjęcie za wykazaną okoliczność zawarcia przez strony umowy pożyczki. Wbrew zarzutom apelacji, brak

w zaoferowanym materiale dowodu akceptacji przez pozwaną umowy pożyczki oferowanej przez powódkę. Niezależnie od formy w jakiej dochodzi do zawarcia umowy, dla skutecznego dochodzenia roszczenia z niej wywodzonego konieczne jest wykazanie samego faktu zawarcia umowy.Skarżąca dowodu tego upatruje w dokonaniu przez pozwaną rejestracji oraz przelewu kwoty 0,01 zł na wskazany przez (...) sp. z o.o rachunek bankowy. Jednak w aktach sprawy brak jakiegokolwiek potwierdzenia rejestracji pozwanej sygnowanego jej podpisem, a znajdująca się w aktach kserokopia przez nikogo niepodpisanego i nieuwierzytelnionego druku „Twoje warunki umowy pożyczki

w V..pl.” przypisuje pozwanej pożyczkę o numerze nie odpowiadającym numerowi ujawnionemu w treści przelewu bankowego na 0,01 zł, któremu z kolei skarżąca nadaje przymiot dowodu akceptacji warunków umowy przez pozwaną. Z przedstawionych przez powódkę dowodów nie wynika zatem fakt zaciągnięcia przez pozwaną zobowiązania,

z którego ma wynikać dochodzone roszczenie, co czyni bezzasadnym podniesiony zarzut naruszenia prawa materialnego - art.60 kc i art.6 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2000 r.

o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny.

Twierdzenia apelującej co do błędnych jej zdaniem wywodów Sądu Rejonowego odnoszących się do art. 4 i art. 7 ustawy Prawo bankowe oraz art. 30 ustawy o kredycie konsumenckim są chybione i niezrozumiałe, skoro Sąd pierwszej instancji nie odwoływał się w motywach zaskarżonego orzeczenia do powyższych regulacji.

Mając powyższe na uwadze, bezzasadną apelację powódki oddalono stosownie do art.385 kpc.

SSO Magdalena Hupa-Dębska